Hallo, ik ben morgen 7 weken ongepland zwanger. Wij hebben vrijwel meteen (na de eerste schik) besloten om ons kindje te houden. Nu ben ik blij met onze zwangerschap maar dat wordt overschaduwd door de angst van het vertellen aan de buitenwereld. Gelukkig kan ik nog even stilletjes genieten maar het zit me erg dwars. Ten eerste mijn werk. (Heb net een paar maanden een nieuwe baan) en ten tweede mijn ouders. En dan met name mijn moeder die kan echt zulke k*treacties geven. Laatst zei ik nog, bah wat heb ik vandaag buikpijn(toen was ik nog niet zwanger, was aankomend griepje) zei zegt je bent toch wel aan de pil hé? Wat heeft zij daar mee nodig?? En met deze zwangerschap ook ze gaat zeker een rotreactie geven. Graag tips van jullie, hoe ga je daar mee om. Ik wil toch echt genieten van deze zwangerschap al is het ongepland. Dank jullie wel voor het lezen en de reacties
Nou jeetje wat allemaal een lieve reacties......kippenvel!! Ik ga jullie advies van harte nemen en zeker proberen om die negatieve reacties achter me te laten! Want zoals jullie zeggen wij kiezen er zelf voor en wij zijn er blij mee! Een ander heeft daar eigenlijk ook niks mee nodig. Ze kunnen blij zijn en zo niet hebben ze pech. Moet een beetje harder worden al is dat lastig met al die hormonen hihi. Nogmaals bedankt!! Echt hartverwarmend!
Ik ben nu 10weken zwanger. Zat er in het begin ook erg mee. Mijn vriend ook. Aangezien zijn moeder pas gezegd had dat ze misschien toch niet zo graag oma zou willen worden.. Toen we aan het proberen waren, was m'n vriend werkend. Nu heeft hij pas z'n job verloren en we zijn nog volop aan het klussen. Dus ik verwacht ook wel dat de reacties misschien niet zo mild zullen zijn ivm zijn werk vooral. Maar momenteel houden we het nog eventjes voor onszelf tot na de eerste echo. Ik maak me er al minder druk in dan in het begin. Het is ons leven. Wij zullen het wel redden. Willen ze niet oppassen of dergelijke, ook prima..
O zo herkenbaar! Heb ook net een nieuwe baan, ben nog niet zwanger, maar we zijn wel bezig. En m'n schoonmoeder.. Ze past regelmatig op en vind t nu al best druk.. Durf haar niet onze wens te vertellen.. Maar zoals veel dames zeggen, het is jouw kindje en jouw leven!! Als jullie happy zijn is dat wat telt!!
Ik herken je angst hoor maar lieve schat is jullie kindje. Mensen hebben altijd een oordeel klaar liggen voor een ander. Ik vertel het ook nog niet aan de buiten wereld alleen omdat ik geen zin heb in die drama en zogenaamd bezorgdheid. Ik zorg alleen voor me kindjes altijd al zonder steun van familie dus met nog een kind erbij gaan ze niet zeggen ik zal je nu wel helpen. Dus leef gewoon je leven en wees blij met je zwangerschap een kindje is een prachtig wonder.
Herkenbaar!! Maar dan mijn schoon ouders die er een handje vol van hebben.. zo zei mijn schoon vader al eens tegen mijn man: je moet er een knoop in laten leggen!!
Nu zijn mijn schoon ouders ook nogal flapuits en denken totaal niet na voordat ze iets zeggen en zijn zich waarschijnlijk niet eens bewust van wat het met een ander doet. Dat hou ik dus ook maar in mijn achterhoofd. Maar ondertussen (bijna 8 weken) hebben we het nog steeds niet durfen vertellen.
Ik wil wel even zeggen: wat een toffe en lieve reacties hier allemaal zeg! Hier hebben wij ook wel wat aan😊
Van harte! Fijn dat jullie er blij mee zijn. Wat je werk betreft; ik werkte ergens 3 mnd toen ik zwanger bleek. Niks aan te doen en volgens de wet moet het gewoon kunnen. Laat je werkgever weten dat je je best zal doen om te helpen met het vinden van een oplossing. Ze krijgen er gewoon geld voor om jou tijdelijk te vervangen. Zoals mijn collega zei; je moet toch gewoon een kind kunnen krijgen!!
Wat je moeder betreft; mijn moeder schrok zich ook rot en mn oma zei; nou, dan is je leven wel voorbij. Ik heb tegen mn moeder gezegd: wees nou maar blij want het kindje zit er al en het is jouw kleinkind. Voor de rest, trek t je niet aan. Je krijgt iemand om veel van te houden. Boeien wat anderen vinden. In dit geval; be selfish!
Alleerst VAN HARTE met je zwangerschap! Wat verdrietig dat je je zo druk maakt om de reacties van naasten .. en dan met name.. je EIGEN moeder! Omdat je aangeeft dat je er zo goed als zeker van bent dat zij een nare opmerking maakt zou ik t als volgt aanpakken. Op het moment dat jij mede gaat delen dat je in verwachting bent..meld je haar vooraf dat meningen en nare reacties niet gegeven hoeven worden. Je zegt bijvoorbeeld "mam ik wil je prachtig nieuws brengen en jouw mening of reacties mag je voor je houden ..IK BEN IN VERWACHTING" Hiermee verminder je de kans dat ze direct reageert met een nare opmerking...als ze dat vervolgens wel doet..dan vertel je haar dat je aan hebt gegeven dat haar mening of nare reactie niet op prijs wordt gesteld. Héél soms..geen idee of dat in je moeders geval is..hebben mensen niet eens door dat ze iets negatiefs of hards zeggen.
Ik heb deze les geleerd door het volgende. Mijn beste vriendin..we waren toen 21 belde mij op en zei "ik moet je iets vertellen..ik ben zwanger" op dat moment wist ik niet of ze blij was ja of nee. Er gingen in mijn gedachten allerlei dingen rond.. maar ik gaf geen mening of nare reactie. Toen ik doorvroeg ben je blij en toen ze "JA, maar wel geschokt" konden we verder praten... ik had op een nippertje na gezegd "wil je het kindje houden of...." tot op de dag van vandaag heb ik hier een les uit geleerd... niet meteen je mening uiten eerst afwachten...
Jouw leven! Jullie besluit! En niemand anders heeft daar ook maar een enkele sikkepit mee te maken. Jullie verzorgen het straks toch ook zelf?! Waarom zou uitgerekend je moeder naar reageren? Al weet ik ook 100% zeker dat mocht het ons dan toch gegund zijn in verwachting te raken, ik zeker veel bedenkelijke gezichten ga krijgen. Dit zal dan ons eerste kindje worden, maar wij beiden zijn al ouder dan gemiddeld. Ik zal verbaasd zijn als er straks geen enkele reactie komt met "goh, nu nog?!" Maar om eerlijk te zijn, zal me dat straks wat aan m'n aars mogen oxideren.
Ons leven, mijn diepgekoesterde wens en onze slapeloze nachten.
Voordeel is dat de belangrijke mensen uit ons leven al weten dat we er mee bezig zijn. Zelfs mijn werk.
Ooh ik herken me hier helemaal in ! Ik heb nu 2 zoontjes en bij men laatste zoontje nu bijna 10maanden kreeg ik de reactie van men vader; dit flik je toch niet nog een keer he?! Ik dacht hee wat ?!! (wellicht omdat hij men verslaafde en mishandelende ex-man nog steeds hoopte te laten terugkomen) We waren gelukkig met 2 kindjes en wilden er dan ook geen meer bij. Maar nu heel onverwachts ben ik 11 weken zwanger. Ik kan maar niet aan de gedachte van zwanger te zijn wennen ook weer door de angst van zulke reacties, men vriend is der wel helemaal klaar voor maar ik totaal niet. Hierna gaat men vriend zich wel laten steriliseren maar toch .. vreselijk die reacties die ik me al kan inbeelden. Dus ik snap perfect hoe je jezelf moet voelen. Helaas kan ik je geen tips of dergelijke geven aangezien ik zelf niet weet hoe of wat. Alvast proficiat met het prille kleintje en ik hoop dat jullie gaan gespaard blijven van de rotkritieken.
Lieve meid als je de hele wereld tevreden moet houden, dat kan niet en dat moet je ook niet willen! Leef je eigen leven, samen met je vriend/man zoals jullie het willen. En geniet van elkaar en jullie mooie wonder dat aan het groeien is. Er is niets mooiers dan samen een kindje krijgen. En ik weet dat het makkelijk gezegd is, omdat je familie altijd je familie blijft, maar uiteindelijk moet je het allemaal zelf doen! Succes en positief zijn, je kan het!
Oh, ik zit er precies hetzelfde voor. Ben nu 6 weken zwanger en ik weet het sinds maandag mijn man een dag later. Ben zo bang geweest voor zijn reactie (dit word nr 4 en hij wilde echt niet meer) gelukkig viel het mee maar hebben besloten het voor ons te houden voorlopig. Mijn moeder weet het wel omdat ik alleen was op moment van testen en ik mijn man pas de volgende dag in de avond zou zien. Ik was op van de zenuwen dus moest het kwijt en zij reageerde gelukkig wel oké. Mijn schoonfamilie daarentegen.... Die hebben al meerdere keren gevraagd of we onderhand klaar waren en of 1 van ons zich zou laten helpen (wtf?) dus daar zie ik echt tegen op. Kans bestaat dat we gewoon zeggen dat het gepland was, dan kunnen ze weinig zeggen. Misschien voor jullie ook een idee?
Serieus, waar bemoeit men zich mee?!?! Lijkt net of zulke mensen denken dat hun eigen leven er slechter van wordt omdat jullie een ietwat groter gezin hebben.
Wij zwanger van derde, geplande zwangerschap. Aangezien ons zoontjes nog maar 1 en 2 zijn, zullen er ons veel zot verklaren of denken dat het een accidentje was. Laat ze denken en zeggen wat ze willen. Het is onze keuze. Wij hebben wel altijd gezegd dat het er twee of drie gaan worden. Dus zo'n verrassing zal het niet zijn, juist de snelheid natuurlijk...
O meisje toch! Zolang jullie er samen achter staan komt het goed! Bij mijn eerst stond mijn vader op en pakte me vast. ...fluisterde gemeen in mijn oor" jij bent zo dom" Dit heeft me pijn gedaan. Ik ben de 2e uit een gezin van 4 kinderen en was de eerste die zwanger raakte op mijn 21e. Toen ik kwam vertellen via mijn dochtertje dat nr 2 eraan kwam (26jaar) had ze een shirtje aan met ik word grote zus. Iedereen dat hij mijn ouders. Mijn broer en zussen en de aanhang daarvan. Toen mijn vader mijn dochter oppakte en het shirtje zag riep hij "zo dom waarom 2???" Mijn haren gingen overend en ik roep terug " nee jij dan. ....waarom 4 ????" Ik heb me dochter gepakt en de zijn maar huis gegaan. Het heeft me zeer gedaan. Maar ik had alleen zo iets van........tja jij moet het niet opvoeden pa. .. je loopt nog altijd niet met ons en dat hoeft ook niet. Ik ben net mijn nieuwe samen gestelde gezin super gelukkig en hopelijk mag nummer 3 zich melden binnenkort en kan hij daar weer om zeiken. ..Ik bedoel te zeggen leef je leven zolang jij je er goed bij voelt. Jij moet dit kindje dragen en samen bieden jullie het op . Dus heeel veel olie je rug op smeren zodat alle narigheid eraf kan glijden xx
Ik ben er 1 van 4 ! De 2e in het gezin die 'gepland' was maar heb me vanaf kleine af aan al zo ongewenst gevoeld! Mijn ex heeft mij 8. Van de 8.5 jaar mishandeld (lang verhaal maar dat is niet aan de orde) en die gaat nu nog altijd met hem om al ben ik er al 5 jaar weg.
What the hell? Waar zit dat verstand van je vader zeg.ongelofelijk .als ik zo'n reactie ga krijgen kunnen ze echt fluiten naar hun kleinkind. Geen fatsoen? Dan ook niet meegenieten, ajuu
Niet zeggen dat het ongepland was, het is een prachtige verrassing en super welkom, dus noem het gewoon gepland :) (wat niet weet, wat niet deert!) gelukkig is het jullie leven en niet dat van je ouders, het gaat ze helemaal niks aan waarom wel of niet en waarom nu... Gefeliciteerd meis en maak je niet druk om reacties van anderen, daar sta je toch boven, dat laat je je gelukkig zwangerschap toch niet verpesten! Succes!
Geef gewoon de lekker sarcastische reactie aan je moeder dat je blij bent dat ze zo blij reageert met nog een kleinkindje op komst (heeft ze terug stuff tot nadenken)
Oh ik ken het hoor toen ik zwanger van de derde was kon ik de leuke felicitaties op 1 hand tellen , ook mijn moeder was het er niet mee eens en heb haar er niet over gehoord heel me zwangerschap. Ik ben iemand die dat gelukkig heel makkelijk naast me neer legt maar ergens blijft het knagen. Ik hoop ooit een 4de te mogen krijgen denk dat ik het dan maar na de bevalling bekend ga maken haha
Ik denk dat het heel belangrijk is dat je een dergelijke reactie meteen afkapt. En wees ook niet te bang om je van zulke mensen af te houden, ook al is het je moeder of schoonmoeder. Ik had, nadat ik een rot opmerking had gehad, van wie dan ook, gezegd: 'Luister, mijn leven gaat jou geen barst aan en ik hoef ook niet jouw ongezouten mening te pas en te onpas te horen. Commentaar houd je maar voor je en je hebt maar te accepteren dat wij ons eigen leven leiden en invullen. Kun je daar niet mee leven, dan is dat jouw probleem en blijft het ook jouw probleem. Ik laat mijn leven en zwangerschap niet verpesten door jou.' Ik zelf ben dan ook niet te beroerd me helemaal af te schermen van dergelijke mensen en als ze het echt te bont zouden maken dan verban ik ze zelfs uit mijn leven. Ik weet, het is niet gemakkelijk, ,maar heel af en toe is dat wel het beste. Wij hebben dat ook zo gedaan bij mijn schoonvader, inmiddels is hij bijgedraaid maar wij hebben ook zonder pardon het contact tijdelijk verbroken, en we doen het zo weer mocht dat nodig zijn. Nu speelde er wel meer dan alleen een paar rotopmerkingen, maar toch, geef je grenzen aan van wat jij/jullie acceptabel vinden en van wat niet. En laat hem/haar even in zijn eigen sop gaar koken en kijk wat er daarna gebeurd, maar laat je alsjeblieft niet de vreugde om een zwangerschap ontnemen. Je bent niemand verantwoording verschuldigd en je hoeft er niet eens bij te vermelden dat het 'ongepland' was. Laat dat gewoon weg en zeg alleen dat je zwanger bent en dat jullie er blij mee zijn, de omstandigheden gaat niemand iets aan!!
Je kan zeggen als zei iets lelijks zegt Wij zijn er heel blij mee en dat is het belangrijkste... En wat andere zeggen boven staan of een kort maar krachtig antwoord geven. Je of jullie? Hebben geen verantwoording af te leggen aan andere.....
Ik kreeg van mijn moeder bij beide zwangerschappen negatieve reactie. Ik weet hoe rot het voelt en zat er zo tegenop om het haar te vertellen. Maar ik heb het gewoon gedaan, zonder omwegen. Na een paar dagen trok ze gelukkig bij, en ze is bij mijn eerste bevalling de hele nacht bij me geweest. Ze is superdol op haar kleinkinderen! Je zult ook positieve reacties krijgen! Concentreer je daarop en op jouw blijdschap met deze zwangerschap. Hoe gaat je moeder met haar kleinkinderen om?
Probeer het te negeren zoveel als je kan (de negatieve reacties bedoel ik). Mensen hebben altijd wel iets te zeggen of het nu een ongeplande eerste zwangerschap is of een geplande zwangerschap van bijvoorbeeld een 4e/ 5e/ 6e kindje, of een zwangerschap van bijvoorbeeld "ohhh weer een jongen?!?" als je al drie jongens hebt bijvoorbeeld (ik zeg maar wat). Probeer je er niets van aan te trekken!!! jullie kindje is gewenst en zoals ik al zei: mensen hebben altijd wel wat te zeuren ;)
Hey komt wel goed Bij ons is onze 2de zwangerschap niet gepland was nog maar net terug samen met manlief en omwille dat ik de pil niet meer nam omdat ik single was heeft hij direct vanaf de eerste dag terug raak geschoten we moeten het ook nog altijd tegen onze ouders zeggen dus wij zijn ook redelijk zenuwachtig wat dat betreft :nerveus veel succes xxx
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (31) Verversen