Ik lees meestal alleen mee, maar vandaag gebeurde er weer iets waardoor ik me afvraag of ik echt zo'n slechte moeder ben? Ik had op het consultatiebureau in elk geval ernstig het gevoel dat het vakje 'ongeschikt' met een dikke zwarte stift werd ingekleurd..
Ik ben bewust alleenstaande moeder van twee heerlijke jongetjes van bijna 6 en 3 jaar oud. Vandaag stond de 5/6 jaar afspraak bij het consultatiebureau voor de oudste, meestal ga ik alleen omdat hij dat soort dingen heel spannend en lastig vind, maar het kwam nu zo uit dat de jongste mee moest (plus dat ik vind dat dat ook gewoon moet kunnen, maar ik dat blijkbaar niet kan).. Ik had de oudste voorbereid door te zeggen wat we gingen doen (behalve de gehoortest, want dat wist ik niet), maar hij wilde niet met een bril met maar één oog kijken, dat wilde hij de vorige keer ook al niet, filmpje laten zien, en gezegd dat we het samen zouden gaan doen en dat het echt goed zou komen.
In de wachtkamer niks aan de hand, de jongste lekker aan het kleuren op mijn schoot, terwijl de oudste naast me zat terwijl ik een boekje voor las. Toen kwam de verpleegkundige, een nieuwe mw.. De oude was super lief, had ik een hele goede klik mee, voelde de oudste heel goed aan, maar helaas.. Als zij ook al de verpleegkundige was toen jij zelf geboren werd weet je dat er een moment komt dat zij met pensioen gaat... Toen begon het dus..
De oudste heeft de neiging om dan zijn robotstem op te gaan zetten en de jongste kopieert dat heel sterk. De oudste zei dat hij niet wilde, maar liep toch voorop. Heel vooruitstrevend de kamer in richting meetlat en weegschaal, dus ik dacht en zei; wilde je gelijk gaan wegen en meten (onder het mom van, heb je het maar gehad), maar hij zocht iets te spelen, dat bleek er niet te zijn (??) en toen was het dus eigenlijk al klaar. We moeten regelmatig naar de kinderarts, daar kan ik rustig een half uur/drie kwartier met de arts praten, want hij is dan lekker aan het spelen met wat er ook maar staat, maar hier was niks..
Dus hij wilde weglopen. Als ik hem dan corrigeer stopt hij meestal wel, maar de jongste gaat ook dan kopiëren, en laat zich niet stoppen. Dan denkt de oudste als hij gaat, dan ga ik ook, en zo stonden ze dus samen in het speelhoekje en kon ik erachteraan. Heb de oudste een telraam mee laten nemen, de jongste opgepakt (die had wat te spelen van huis) en weer terug naar binnen. De oudste ging wel weer even, gaf antwoord op de vragen van de mw. al moest ze onder tafel kijken om zijn gezichtje te zien. Alleen de jongste begon te jengelen en wilde zich alleen maar los maken van mama om weer naar de gang te kunnen. Dit lukte op een gegeven moment, omdat ik er dan ook soms voor kies om me te focussen op wat nu moet gebeuren, dat was deze afspraak. Er was verder niemand op de gang, dus ik dacht; kan geen kwaad. Alleen de oudste ging toen natuurlijk ook weer..
Dit keer sleepte hij een stoeltje mee naar binnen. Zoals ik zei; er was verder niemand, en mijn idee was; als we het straks weer opruimen heeft niemand er last van en beweeg ik wat mee om de onderzoeken mogelijk te maken.. Nu denk ik; ze zal wel denken, zomaar vanalles verplaatsen, hoe onbeschoft laat die kinderen dat eerst vragen.. Hij ging op dat stoeltje binnen zitten, en toen zei die mw. ik ga zo even je ogen testen, waarop hij zei; je gaat mijn ogen niet testen. Toen zei zij; niet zo'n grote mond tegen mij.. Misschien was het niet zo netjes, maar hij reageerde vanuit spanning, en dan helpt zoiets niet.. Bovendien is hij helemaal geen jongetje met een grote mond, en merk ik dat die opmerking mij nu dwars zit, want blijkbaar vind ze hem een asociaal jongetje..?
Toen de ogentest samen gedaan, ik mijn hand voor zijn ogen, de jongste erachter op de grond. Zo waar een momentje van rust. Of hij overal goed aan gaf wat hij zag weet ik niet, of zij uiteindelijk met haar; visus is voldoende gelijk had weet ik ook niet. Ik had het idee dat het echt moeilijk werd naarmate hij verder naar beneden moest. Ze dekte dan ook de plaatjes ernaast af, dan kon hij het wel goed zien, maar in de rij niet..
Toen moesten de oortjes nog, nadat ik ze nog een keer van de gang had geplukt. Hij moest huilen want wilde eigenlijk niet meer. Uiteindelijk koptelefoon op en die test doen, maar het duurde erg lang. Halverwege moest hij weer huilen, want hij wilde niet meer, maar hij moest er nog een paar.. Ook gehoor was voldoende, maar ze moest wel steeds heel hard beginnen en dan terug naar zachter, dan hoorde hij het.. Dat lijkt mij dan toch niet helemaal normaal?
Daarna ging hij gelijk weer in de gang zitten, waar hij nog verdrietig was. Wij waren verder klaar, dus ik ging naar hem toe om het speelgoed weer op te ruimen, maar toen liep zij er al mee de gang in..
Ik ging dus met een naar gevoel weg, ik twijfel over de testen en of ze niet gewoon zij; voldoende omdat ze het niet nog eens wil doen, en ik heb het idee dat er een dik rood kruis achter mijn naam staat nu.. Volgende week moet ik met de jongste, dan is de oudste op school, maar zie er nu al tegen op..
Is het herkenbaar dat broertjes (of zusjes, of broertje/zusje) negatief gedrag in elkaar versterken? Kopieergedrag waarbij de één makkelijker te corrigeren is dan de ander, maar de ander dan weer meesleept? De jongste kan ook heel erg woorden van de oudste overnemen die ik niet wil horen, hij heeft geen idee wat hij zegt, maar kan dan blijven hangen terwijl de oudste alweer gestopt is.. Ik wilde advies hierover vragen tijdens de afspraak van de jongste, maar denk nu; moet vooral niet nog meer het idee geven dat ik het niet onder controle heb, want dat beeld hebben we vandaag achter gelaten ben ik bang.. Twijfel dus ernstig aan mezelf nu..
Nou je hebt het toch goed gedaan! Kinderen zijn nu eenmaal kinderen. En logisch dat hij een stoeltje mee neemt. Ik heb ook wisselingen gehad qua verpleegkundige, maar altijd leuke lieve mensen. Het zegt ook iets over de ander hè!
Ps. Laar je aub niet onzeker maken door andere! Dit ga je ook uitstralen! Elke mama wil het beste voor haar kids en elke mama doet dit op haar manier! Geen enkele manier is goed of fout! We proberen allemaal elke dag weer de beste mama te zijn voor onze kids en dit is goed genoeg! Jij mag er ook zijn!
Het blijven kinderen, en kinderen vinden afspraken bij vreemde altijd spannend en er wordt van alles van ze gevraagd en geëist. Tuurlijk zijn er dingen die misschien beter hadden gekund, zoals dat je beter je grenzen aangeeft bij de kids etc.
Maar, een grote MAAR; ik vind het niet kunnen hoe de verpleegster tegen jou zoontje is uitgevallen. Ik had er wel iets van gezegd: want het is haar taak ook om een kind op zn gemak te stellen en op een pedagogische verantwoordelijke manier met een kind omgaat. Door haar toon en manier kan zij ook een negatieve ervaring van een kind versterken!
Ik heb zelf een zoontje van 4 en hij heeft een algehele ontwikkelingsachterstand. Dit zie je niet aan hem! Dus als wij ergens komen voor onderzoek etc, en er is een nieuwe verpleegkundige die nog niet zijn dossier kent. Willen ze vaak hun maniertjes doorduwen, zoals ff snel wegen ff snel meten ff snel zus of ff snel zo! Ik zeg dan met ho stop maar: we gaan helemaal niet ff snel dit of ff snel zo! Heb je dossier kennis van mij kind? Nee? Oke, we gaan het op deze manier doen anders werkt het niet en als je hier niet mee kan omgaan, haal maar iemand die het wel kan.
Bedankt voor jullie reactie, ze hebben me aan het denken gezet en raken soms precies te goede snaar denk ik. Mogen ze teveel? Die vind ik interessant, want soms heb ik het gevoel dat ik alleen maar; hou op, stop daarmee en niet doen aan het zeggen ben. Probeer die om te buigen naar het benoemen wat ik wel wil zien, maar het dat steeds moeten herhalen zit dan misschien ook wel in het stuk miet luisteren en dus wat strenger moeten zijn.
Die twijfel aan mezelf, maar ook het misschien niet streng genoeg zijn raken ook een stuk oud zeer denk ik, en het antwoord op de vraag waarom dat nu zo naar voren komt weet ik ook wel. Door omstandigheden de laatste tijd veel extra opvang nodig gehad van mijn netwerk voor werk en studiedagen. Daardoor niet ook nog een beroep willen doen of de jongens achter willen laten om iets voor mezelf te doen, terwijl dat misschien wel weer een keer tijd weer wordt..
Plus dat ik de complimenten die ik krijg misschien wat zwaarder moet laten wegen, want kreeg gisteren voor we gingen juristen compliment van de juf dat hij zo gegroeid is en dat ik dejuiste keuzes had gemaakt qua school en belasting.
Wat een twijfel en onzekerheid. Een wat mindere afspraak op CB maakt je geen slechte moeder. Niemand heeft ook gezegd dat je kind asociaal is, dat maak jij er zelf van.
Wat ik wel lees, is dat je heel veel goed praat en accepteer van je kind. Hij is bijna 6 jaar, op school moet hij ook stil zitten zonder dag hij vermaakt wordt. Een kind van die leeftijd hoeft naar mijn idee geen speelgoed / stoel te verslepen terwijl het een afspraak was m.b.t. hemzelf. Je laat hem tijdens de afspraak meerdere keren de gang op gaan, daarin mag je naar mijn idee echt wel duidelijkere grenzen aangeven. Als een volwassene tegen je kind zegt "niet zo'n grote mond" dan praat jij het gedrag van je kind goed want het is "misschien" niet zo netjes, maar het komt door spanning en het helpt niet als zij dit zegt. Je kind voelt dit echt wel aan dat je hem eigenlijk zielig vindt, want het is allemaal spannend voor hem.
Ik zou eerlijk gezegd wel gaan oefenen met de kinderen meer meenemen in de volwassenwereld. Totdat ze zich gedragen en dan terug en de volgende keer weer een beetje langer. Opzich moet een kind best even kunnen blijven zitten zonder speelgoed. In ieder geval die van 6 toch zeker. En thuis oefenen met blijven zitten, bijv tot iedereen zijn bord leeg heeft. Valt wel te trainen hoor..ze hadden er overduidelijk geen zin in maar soms moeten ze zich even aanpassen. Voor jou ook een stuk rustiger toch? 😊
Ach meid, je leest er echt te veel in hoor. Het cb laat je kinderen niet slagen als het onvoldoende is. En verder zij ze er om je te helpen en advies te geven!! Een "kruisje achter je naam" bestaat niet ;). Niemand is perfect en ze zien op het cb écht wel gekkere dingen
Ik was zelf wat strenger geweest als ze weglopen. Speelgoed staat daar als hulp hoor. Mogen ze van mij ook best meenemen. Maar ik ben best streng van mezelf en ik vind dat iedereen dat voor zichzelf moet bepalen. Het is niet beter om je kinderen harder of milder aan te pakken. Doe wat bij jezelf en je kinderen past. Ik denk ook niet dat ze nu per se een oordeel over jou heeft. Ik denk ook niet dat het nodig is om aan jezelf te twijfelen. Iedereen heeft zulke dagen en momenten hoor. Zeker met 2 of meer kinderen.
Misschien had je zelf (onbewust) ook een beetje spanning om daar met 2 kids tegelijk naartoe te gaan? Dat zal vast niet geholpen hebben. Probeer relaxed te zijn. Ze hebben niks kapot gemaakt toch? Dan is er weinig aan de hand. Je kan met je kleuter wel in gesprek gaan over een andere manier van zeggen wat hij wil. Niet "jij gaat dat niet doen" maar "ik wil dat niet". Ik-zinnen zijn minder brutaal. Je kan hem op dat moment zelf wel helpen door hem te verbeteren en een alternatieve zin te geven. Dan help je hem toch door te steunen tegen het commentaar van die vrouw.
Maar waarschijnlijk zijn dat dingen die je normaal wel bedenkt. En op zo'n moment niet. Net als de meeste mensen. Je hoeft niet aan jezelf te twijfelen hoor.
Ik zou me niet heel druk maken maar de kids wel strakker gaan houden. Je praat veel goed. Soms hebben ze gewoon te luisteren. Nee is nee en de afspraak is in de kamer en niet op de gang.Natuurlijk wil je dat ze hun best doen, zeker bij het CJG. Al denk ik dat die mensen echt wel denken dat het een moment opname is. Als het vaker gebeurt, zul je het vast ook wel horen ze. Voor nu: laat het los
Als die jongste echt mee moet naar zo’n uitje dan geef je die gewoon je telefoon met een spelletje als je binnen wordt geroepen met de oudste . Heb je echt geen kind meer aan je jongste en kan je je focussen op de oudste . Nog beter is natuurlijk de jongste even ergens onderbrengen maar dat heb je ook wel door ;-)
Waarom moet je altijd alles onder controle hebben? Elke ouder maakt toch situaties mee waarvan hij/zij later denkt....dat was niet handig? Heb ik vaak zat....volgende keer doe je t anders. Maakt je echt niet een slechte moeder. En soms doe je alles goed en dan nog doen je kinderen dingen die jij niet had verwacht. That's life. Mijn vraag is meer waarom je zo aan jezelf twijfelt. Wat verwacht je van jezelf? En wat voor voorbeeld wil je zijn voor je kinderen? Relax
Ach meid betrek het niet meteen op jezelf dat je ineens niet meer deugt als moeder. Het ging niet zoals je had gewild en je zoontje heeft er geen goede ervaring gehad maar dat kan gewoon gebeuren. Ze zien vast wel gekkere dingen daar. Lekker laten gaan. En de volgende keer gewoon je vragen stellen. Het klinkt niet als iets voor ontzetting uit het ouderschap 😉😚
Wij hadden de afspraak gisteren ook, alleen plannen ze de afspraak hier op school en ik zorg ervoor dat ik dan geen ander kind bij mij heb. Ik vind je geen slechte ouder maar je kinderen mogen wel heel veel.
Ik lees veel onterechte onzekerheid. Die vrouw weet heel goed of de testen voldoende waren en als ze dat niet waren, dan had ze dat gezegd. Je kunt echt wel vertrouwen op de uitslag. Ik denk juist eerder dat ze doorzette, omdat ze zag dat je kind het niet leuk vond en er dan maar beter in 1x vanaf kon zijn. Het negatieve gebeurde denk ik vooral in jouw hoofd, je vult het voor haar in. En ze denkt heus niets naars van je kind, ze ziet er 30 per dag, die is die ene opmerking al lang vergeten hoor. En ze gaat er geen aantekening van maken. Kinderen hebben nu eenmaal buien, ze zien vaak genoeg ouders die even moeten struggelen. Dan ben je niet meteen een slechte ouder.
Dat de kinderen elkaar kopieren of aansteken in een vervelende bui is niks geks. Leerpuntje voor de volgende keer is wat te spelen meenemen, of geef je telefoon met een geschikt spelletje (puzzels ofzo). Maar in principe was er voor je oudste geen speelgoed nodig bij deze afspraak, hij moest juist met de arts/verpleegkundige praten en testjes doen, en tussendoor misschien heel even wachten en luisteren als jullie praten. Met 6 jaar moet dat ook wel even kunnen zonder constant weg te lopen en andere dingen te doen. Jij moet ook even kunnen praten zonder meerdere malen de kinderen uit een andere ruimte te moeten plukken. Maar hee, ik ken geen ouders die met 2 kinderen in de kamer van begin tot eind een ongestoord gesprek kunnen voeren hoor, altijd tussendoor even iets corrigeren of iets zeggen. Ik vind met stoelen slepen en speelgoed verhuizen wel wat gek. Ook al is er niemand. Een kleuter die te verlegen is om te praten maar wel met meubeltjes gaat slepen, die lijkt zich toch best vrij te voelen. Daar zou ik wel wat van gezegd hebben. Maar dat jij dat niet doet maakt je geen slechte moeder, jij hebt gewoon een andere visie dan ik.
Maar het is een kleuter, volgend jaar al groep 3, je mag hem wel helpen zich in dit soort situaties te 'gedragen'. Probeer hem te betrekken bij het gesprek en help hem op gang als het spannend is. Geef een fidget toy in zijn handen of neem zijn knuffel mee. En zij had ook wel wat kunnen helpen. Toen mijn middelste de laatste keer met die leeftijd moest, kreeg hij een tekenopdrachtje van haar terwijl ik wat vragen beantwoordde. Hij dacht dat het nog een testje was en ging aan de slag, wij hadden daardoor even de ruimte. Het zal een beetje de wisselwerking zijn geweest waardoor het niet lekker liep maar ik denk dat het in jouw hoofd erger was dan dat zij het ervaren heeft.
Ik persoonlijk vind dat je veel hebt toegestaan qua sleep gedrag vd spullen. Maar "pick your battles". Mijn dochter was altijd te verlegen om die oogtest te doen en weet je.. dan maar kijken hoe ver je komt. Uiteindelijk is die bij de "schooldokter" in groep 2 gelukt. Ik vind je zoon niet brutaal, waarom mag hij niet aangeven dat hij dat niet wilt?! Jij doet zelf toch ook geen dingen die je niet wilt? Wel kan je dan praten met elkaar waarom en wat er gebeurt om hem over te halen.
Volgende keer zal je dit waarschijnlijk anders doen. En trek je nooit van aan wat een ander wel niet zal denken. Jij bepaalt! Jouw kinderen, jouw opvoeding en soms pakt het gewoon niet uit hoe jij dat voor ogen hebt...dan doe je het volgende keer dus anders 🤷♀️ Dus kop op.. neus in de lucht en ook deze dag is weer voorbij 😉🍀
Welnee joh, je hebt de oudste voorbereid en hij wist wat er ging gebeuren, dat is al een goede stap. Als je twee kinderen naar zo'n afspraak meeneemt is het toch wel heel ingewikkeld om voorbeeldig te zijn van het begin tot het eind. En denk je echt dat verder iedereen met perfecte kinderen daar komt die keurig stil blijven zitten? Echt niet hoor. Volgens mij maak jij je veels te druk over wat anderen van jou vinden, lekker boeiend toch? Ik lees echt niks bizars in je verhaal maar wel dat je schijnbaar te weinig zelfvertrouwen hebt. Het enige wat ik verder toe kan voegen is dat ik ze persoonlijk misschien iets harder had aangepakt maar dat is ook niet makkelijk als je niet in je eigen omgeving bent.
Nou nee hoor vind je geen slechte moeder. En ben het ook niet eens met sommige reacties dat een kind van 6 zich beter moet gedragen. Zo te horen vond hij het ontzettend spannend. Dan gedragen kinderen zich nu eenmaal soms ‘vervelend’. Vervelend doen is een manier om veiligheid te verkrijgen, hoe gek dat dan ook klinkt. Ze weten dat als ze zo en zo doen dat iemand zo en zo gaat reageren, hallo voorspelbaarheid!
Kijk, wij waren er niet bij en weten niet hoe jouw kind is. Als hij dit soort dingen spannend vindt heeft hij jou nodig hierin om duidelijkheid te geven, grenzen te stellen, helemaal in verbinding te staan met hem. Dat is lastig als er nog een ander kind bij is. Dit is dus iets wat je nu weet, als hij iets spannend vindt, zorg dat je samen met hem kan gaan. Lukt dat niet, dan toch afspraak verzetten.
En voortaan misschien zelf speelgoed meenemen, nooit af laten hangen van wat een plek wel of niet heeft. Dan sta je ook niet voor verassingen.
Jij bent geen slechte moeder en je kind is niet asociaal.
Slechte moeder is wel heel overdreven. Je hebt wel veel toegelaten vind ik. Zeker een kind van 6 hoort toch een beetje te weten hoe zich te gedragen.
Als die testen onvoldoende waren geweest, dan hadden ze het echt wel gezegd. Ik hoor om ons heen altijd negatieve verhalen over het cb. Wij hebben nog nooit gedoe gehad. Dat is heus niet omdat ze ons aardiger vinden dan een ander hoor 🤭 De test was dus niet alleen voldoende om van jullie af te zijn. Daar geloof ik niets van.
Voor de volgende keer weet je dus dat je speelgoed mee van huis moet nemen. Weer wat geleerd.
Wat betreft kopieergedrag: heel cliché, maar consequent zijn
En waarom denk je dat je een slechte moeder bent? Ik lees over een kind die moeite heeft met directe veranderingen en een zorgmedewerker die daar niet mee om weet te gaan. 1 tip, zorg voor iets van een puzzeltje die in je tas past, of een super interessante drinkfles ofzo, pen en papier doen het ook vaak goed maar niet geschikt voor ieder kind. Verder... Als je met kinderen werkt kun je dit verwachten, mijn kind kon rondje niet zeggen dus zei hij koekje... Ze wist wat hij bedoelde. Die robot stem ken ik ook, dan weet mijn kind geen houding te geven. Dat is ook helemaal goed gekomen. Hij heeft nog steeds wel eens error... Wat helpt is uitleggen wat er gebeurt, tijd geven om even te kijken, voelen en een positieve beloning. Als je mijn kind ergens toe dwingt wens ik je sterkte. Ik heb dit onderzoek dan ook telefonisch gedaan ;). Ik ben juf en als je kind binnen de gemiddelden begrijpen mensen je echt. Valt je kind daarbuiten, dan staan de beste stuurlui aan wal. Die onderzoeken zijn niet verplicht, als je zelf twijfels hebt kun je een doorverwijzing vragen. Je gaat nog voor veel betere vuren staan.
Ik vind dat je zoon wel mag weten dat hij zich kan gedragen. Ze gaf aan dat hij geen grote mond hoefde te hebben, niet dat hij asociaal is. Persoonlijk vind ik dat kinderen aangesproken mogen worden door volwassenen.
Om eerlijk te zijn vind ik het wel een beetje gek gedrag van de 6 jarige. Het lijkt wel of je over een peuter praat die in de peuterpuberteit zit. Mijn zoontje is net 7, maar zou zich nooit zo gedragen. De 3 jarige vind ik niks gek. Logisch dat die geen zin heeft om te wachten enzo, maar de 6 jarige kan je toch al uitleggen waarom iets moet gebeuren?
Ik zou de volgende afspraken gewoon in plannen dat je met 1 van de twee kan. Of dat je een extra helpende hand bij hebt. Het is altijd lastig om de aandacht te verdelen. Ik vind ook wel dat de verpleegkundige mss even had kunnen helpen met je 3 jarige als zij daar tijd voor had. Een mama in ‘nood’, help je altijd.
Ik zou vooral twijfelen aan die mevrouw en niet teveel aan jezelf. Qua gedrag van je kinderen herken ik heel veel, bijna alles. Qua invoelingsvermogen van de verpleegkundige kan ik mij niet voorstellen dat ze op een cb werkt 🙈
Wat ik wel zelf doe is gelijk aangeven dat mijn kind het heel spannend vind, en even vragen of ze speelgoed mee mogen vd wachtruimte doe ik ook vaak, dat mag dan eigenlijk altijd wel. Zie daar ook geen probleem in. Ik snap je ‘focusmodus’ wel, je moet kiezen op zo’n moment. En over die testen… het is niet verplicht he, hier doen ze alleen ogentest met bijna 4 jaar maar er wordt dan wel bij gezegd dat als je verder niks aan je kind merkt dat het waarschijnlijk wel goed zit. Gehoortest wordt niet gedaan. Als jij het echt het idee hebt dat je kind slecht hoort zou ik nog eens een keer een nieuwe test aanvragen.
Oh laat je niet gek maken. Hoewel ik het heel goed begrijp hoor. Heb het op het moment zelf ook even behoorlijk te stellen met onze bijna 4 jarige.
Dat kopieergedrag is heel herkenbaar. Soms positief, soms negatief. Ze zitten aan de eettafel tegenover elkaar. Eet de oudste goed, dan eet de jongste ook goed. En tegenovergesteld. De jongste aapt de oudste na. Ik probeer te negeren waar kan, maar dat kan niet altijd en dan word ik echt wel regelmatig boos. Ik denk dat het erbij hoort! Soms zijn ze zo hard aan het lachen met elkaar. Dan denk ik, moet ik me nu wel zo druk maken?
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (27) Verversen