De moment na mijn bevalling ( ik wou met ons drietjes samen zijn maar de hele kamer stond vol en ze lieten mijn baby van arm tot arm gaan toen hij nog geen uur oud was) heeft mij dusdanig getraumatiseerd dat ik hem door niemand wil laten Vasthouden enkel door de papa en mijn moeder. Ik krijg er kriebel van als ze aan hem zitten. Mijn schoonvader doet niks anders als de baby wakker porren in de hoop dat hij hem mag pakken maar natuurlijk weent hij dan en krijgt hij hem zeker niet. Hij heeft hem wel een paar keer gepakt maar dan ben ik zo geirriteerd.. ik kan ook niet anders dan laten merken dat ik het niet leuk vind maar dan word ik nors. Herkent iemand dit of iemand tips?
hoe kan het dat de kamer zo vol mensen stond? hebben jullie zelf dan familie ingelicht dat de baby was geboren? Of is het zo dat je familie zo enthousiast is en dan massaal komt.. Kan mij heel goed voorstellen dat je dit niet zo had gewild en lekker met zn drietjes had willen zijn.
Maar ik denk dat als je hier voor jezelf zoveel moeite mee hebt, dit simpelweg moet zeggen. Wees eerlijk en tegelijk heel duidelijk. Als je regels hebt (bijv een baby niet wakker maken) zeg dit ook.
Als wij bijvoorbeeld bezoek hebben gaat het ritme van mijn kinderen ook gewoon door ten aanzien van slaapjes, douchen eten enz.. Met name spontaan bezoek. Soms vinden mensen dit niet leuk, maar daar houd ik geen rekening mee. En als ze het niet leuk vinden, dan is het ook maar jammer dan.
Sowieso wakker maken is een no-go. Dan krijgen ze te horen dat ze dat niet mogen doen en anders weg kunnen wezen. Daar was ik heel direct in.
En steeds oppakken en doorgeven: ik heb het bij de eerste ook heel erg gehad. Dit uiteindelijk ook besproken met de ouders en schoonouders(en ook bezoek duidelijk gezegd, pas als wij het aangeven). Ik kon het, mede door de hormonen niet hebben. Toen ook afgesproken dat ze het zouden vragen of hij(onze eerste was een jongen) opgepakt mocht worden. Dat gaf mij al veel meer rust, dan heb je toch controle. Misschien helpt jou dat ook.
Zou het dus bespreekbaar maken. Desnoods via je man, dat je man het met zijn ouders bespreekt als je dat zelf naar je schoonouders moeilijk vind. Dat is voor jouzelf misschien net wat makkelijker.
Succes en gefeliciteerd met de geboorte van je kleine.
WoW ik zou dat niet pikken en zeker duidelijk maken dat je dat niet wil.bij mijn eerste hadden ze pas na de eerste week vast(mede door heftige bevalling) maar dit keer,sta op punt van bevallen laat ik hem ook niet arm tot arm..het is geen pop ze wachten maar totdat ik denk nu mag het wel. Eerste week alleen bij papa,mama en de hulp.
Ik begrijp je frustratie! Ik ben daar zelf ook bang voor! Ik heb zo’n familie en schoonfamilie die we niet vaak zien maar als de baby er zal zijn, dagelijks aan de deur zullen staan en de baby gaan willen pakken en beporren. Ik heb nu al gezegd tegen men vriend dat ik dan heel erg boos word. Het mag niet obsessief worden maar ik vind het doodnormaal dat je vindt dat het jouw baby is en iedereen daar nu gwn eventjes met zen poten vanaf blijft! Je hebt het 9 maand bij je gedragen... dat vraagt toch tijd om dat langzaamaan met de wereld te gaan delen. Verschilt vn persoon tot persoon waarschijnlijk, maar ik begrijp je! Zeker steeds zeggen wat je voelt en als je jou er niet prettig bij voelt! ❤️
Zou het toch proberen uit te spreken! Als je aanhaalt hoe het voor jou is geweest met de bevalling lijkt het me dat ze daar begrip voor zullen hebben. En als dat niet zo is, jammer voor de rest. Ik heb weleens visite en die zegt dan kom maar bij mij kleintje. Maar als ik daar geen zin in heb zeg ik gewoon nu niet. Ben niet heel moeilijk, zoontje is nu 6 maand maar zo ben ik altijd geweest. Als ik me ergens niet fijn bij voel doe ik het ook niet. Denk dat als je het uitspreekt je frustraties wellicht ook zakken omdat ze dan weten waarom je het niet wil en dan hoef je jezelf niet op te vreten van binnenuit
Ik had dat ook bij de eerste, mijn gedachten waren letterlijk "Ze is van mij! Blijf er met je poten vanaf!" Ik denk ook dat het deels een soort van instinct is, maar je moet er wel voor waken dat het niet obsessief wordt.
Misschien is het toch beter om jouw gedachten uit te spreken. Weet jouw partner dit al?
Mijn dochter mocht niet door iemand vastgehouden worden anders als haar moeder en vader. Ze is geboren met de vacuüm pomp en had een flinke beurse plek. Toen dat beter was wilde ik nog niet dat ze van hand tot hand ging en heb dat gewoon gezegd. Schoonfamilie inclusief. Me schoonmoeder heeft haar pas met drie weken vast mogen houden. Gewoon zeggen wat je wilt en niet wilt. Als je instinct zegt van niet dan moeten ze daar maar naar luisteren. Niks raars aan.. en mocht je er moeite mee hebben dan kun je misschien je partner inschakelen om dat te vertellen. Zon rot ervaring dat iedereen de baby maar pakt is zeker niet leuk!
Ik snap je helemaal hoor! Heb de baby ook altijd lekker bij me gehouden. Doen waar jij je fijn bij voelt! En trek je er maar niets aan als je geklaag te horen krijgt
Ik heb dit gehad toen mijn baby al een paar dagen oud was. heb op een gegeven moment tegen mijn zus gezegd (ik had er echt de kracht niet voor voor een hele discussie) dat ze de baby vasthield en aan niemand anders dan aan mij zou geven. Nu bij de 2de ga ik nog veel meer op mijn strepen staan hoor.
Ik ben om 9 uur in de ochtend bevallen. Aan het eind van de middag mocht ik naar huis. In het ziekenhuis is alleen mijn moeder geweest maar toen lag de baby in de couveuse. Pas de dag erna kwam Mn schoon fam en Mn ouders. Wij vonden het prima dat zij hem vast hielden. Verder kwam het kraambezoek veel later. Wat wij ook wilden. Wij wilde vooral met elkaar zijn. Nu bij de 2e wil ik het weer. Dag na de bevalling pas bezoek van schoon fam en pas een week later de rest.
Ik ben nu 32weken zwanger van de eerste. Ik heb met mijn. Man afgesproken dat we eigenlijk niemand inlichten als het zo ver is. Alleen mijn ouders, zijn ouders en broers en zussen. We hebben nu al gevraagd of ze absoluut hun mond willen houden, en niets met anderen willen delen. Hoe ik er nu insta weet ik zeker dat ik niemand mijn dochter als ze nog zo klein is laat vasthouden, en mijn man staat gelukkig helemaal achter mij. Ik wil gewoon niet dat onze dochter van hand tot hand gaat. Als jullie dat niet willen gebeurd het gewoon niet toch, het is jullie gezin en jullie keuze’s. En als mensen echt om jullie geven respecteren ze ook jullie keuze’s, wat de reden ook is.
Nou ik herken het nu al en de baby is er nog geen eens. Ik moet nog 4 weekjes maar bij de gedachten word ik al boos. Zal er niet aan moet denken dat straks iedereen mijn baby vasthoud. Zal misschien ook wel komen door de dingen dingen die heb meegemaakt tijdens de zwangerschap (stress, veel ziekenhuizen, onderzoeken en breuk met partner). Maar ik denk maar zo JIJ bepaalt wie het kindje vasthoud helemaal als ze nog zo klein zijn.
Hoe moeilijk het ook is, ik vind niet dat je verschil kan maken tussen jouw moeder en je schoonouders. Het is voor een ieder van hen een kleinkind en ze zullen er veel van houden. Als er hele rare dingen zijn gebeurd die deze keuze voor jou zo hebben gemaakt dan zou ik me er wellicht iets bij voor kunnen stellen, maar niet echt eigenlijk zoals je het nu omschrijft. Dit is ook makkelijk van mij gezegd, ik heb niet zo'n trauma als jou meegemaakt, dus bedoel het ook zeker niet oordelend! Wel probeer ik te kijken vanuit de kant van groot ouders en die gun je toch ook hun lieve kleine kindje vast te houden.
Dit doe ik natuurlijk niet duidelijk, en mijn man vind het alleen belangrijk dat zijn moeder hem vasthoudt, zijn vader niet.. dit is bij mij ook zo, mijn moeder, maar mijn vader niet (die is niet zo into babys)
Als je gevoel zegt nee, dan niet doen. Mijn dochtertje is nu 5 maanden en eigenlijk hebben alleen mensen waarvan ik dat wou haar vastgehouden. Kraambezoek ook niet. Laat je man maar tegen zijn familie zeggen dat jullie het nu liever niet hebben. Kan me voorstellen dat het akelig is, zeker zo kort na je bevalling.
Ik ben om 9 uur in de ochtend bevallen. Aan het eind van de middag mocht ik naar huis. In het ziekenhuis is alleen mijn moeder geweest maar toen lag de baby in de couveuse. Pas de dag erna kwam Mn schoon fam en Mn ouders. Wij vonden het prima dat zij hem vast hielden. Verder kwam het kraambezoek veel later. Wat wij ook wilden. Wij wilde vooral met elkaar zijn. Nu bij de 2e wil ik het weer. Dag na de bevalling pas bezoek van schoon fam en pas een week later de rest.
Moeilijk he, mensen hebben vaak toch een bepaalde verwachting als een babt geboren word. Maar je moet doen waar jullie je goed bij voelen en als dat is zoals je omschrijft moet je dat aangeven.
Mijn zoon lied ik zelf niet los en dochter ook niet. Dochterlief was ook alleen rustig als ze bij mij was dus dat was gemakkelijk. Opa en oma mochten wel vasthouden na een paar dagen maar bij mijn schoonmoeder vond ik dit wel wat lastig. Toch anders dan eigen moeder. Is de situatie zo dat je familie moet weten dat de bevalling is begonnen? Hier voor de derde willen we het aan niemand vertellen. Als we naar het ziekenhuis zouden moeten en de kinderen er niet bij kunnen blijven dan krijgen alleen mijn ouders te weten. De rest hoort het wel een dagje later. En over het vasthouden, daarna alleen weer opa en omas. De rest komt vanzelf.
Ja moeilijk he.. nee we hadden het ook eerst niet gezegd tot het een spoedkeizersnee werd.. volgende gaat een geplande keizersnee worden dus dan gaan we het enkel tegen mijn mama zeggen..
Mijn bevalling was dusdanig dat t ziekenhuispersoneel had gezegd dat mn dochter eerst moest slapen en niet uit t bedje mocht. Mijn moeder heeft dat maar wat graag gehandhaafd toen binnen t uur mn inmiddels ex schoonouders in de kamer stonden. Weet niet hoe t dit keer zal gaan maar zeker niet binnen t uur van arm op arm.. wat erg voor je. Snap je gevoel wel, dat moet slijten.
Ik ben gelukkig beide keren ‘s avonds bevallen. En wij, mn man en ik, waren samen met de baby. De volgende dag kwamen er pas mensen en ik vond het verder geen probleem als het bezoek een uurtje met de baby zat. Misschien is het slim om even geen mensen over de vloer te laten komen, totdat je weer wat bijgekomen bent. De eerste tijd komen veel mensen op bezoek om baby te knuffelen. En als je dat niet wilt dan kun je ze beter buiten laten...
Ik ook!! Om half9 en om 23u kwam ik pas de kamer op maar dat hield ze niet tegen.. het ziekenhuispersoneel heeft ze wel nadat ze allemaal geposeerd hadden voor hun persoonlijke fotoshoot buiten gebonjourd
Ik snap je mama instinct ergens helemaal. Al zou ik het persoonlijk wel wat los proberen te laten. En je mag best aangeven aan bezoek woe het is maakt niet uit vind ik persoonlijk, dat je het niet prettig vind zo kunnen zei dit ook accepteren dat dit zo is.
Al best goed dat je partner en je moeder wel de baby vast mogen pakken. Anderen komen nog wel. Misschien kun je het over een tijdje uitbereiden naar andere mensen die dichtbij je staan.
Herkenbaar hoor! De eerste wilde ik niet dat iemand hem vast had behalve ik en zijn papa. Ik heb dit gewoon gezegd kreeg wat scheve gezichten maar ben mijn gevoel gaan volgen. Het kwam vanzelf. Dit voelde op dat moment goed en ze hadden er maar mee te dealen. Volg lekker je gevoel zou ik zeggen!
Herkenbaar. Ik heb t al eens eerder geschreven. Natuurlijk bepaal jij wanneer en door wie baby wordt vastgehouden. Mij hielp t enorm als ik de baby zelf aan iemand gaf, dus nog voordat ze erom vroegen. Dat vinden mensen fijn, maar ik vond dat ook, gaf toch soort gevoel van controle. En je pakt baby ook makkelijk weer terug. Het is ook logisch dat schoonfamilie baby wil vasthouden. Maar laat t initiatief bij jou vandaan komen. En ergeren hoort erbij. Jij bent mama, jij ziet alles. Van arm tot arm is gewoon zielig vind ik. Soms helpt t als je bijv tegen je schoonvader zegt: ik geef de baby aan jou, hou jij m bij je? Ik vind het niet prettig als iedereen m maar pakt. Daar wordt hij onrustig van. Vaak werkte dat bij mij; lukte het schoonvader beter om iedereen op afstand te houden.
Sowieso de kraamweek hebben wij geen visite gehad. Hier had ik geen behoefte aan en wilde rustig opstarten. Alleen mijn moeder en mijn schoonouders kwamen af en toe maar ook niet elke dag. De tweede week eigenlijk ook bijna geen visite gehad. Pas na 3 weken kwam de rest van de familie en dan 1 keer per dag een uurtje visite. En als ze dan lag te slapen in de wieg of bij mij liet ik haar gewoon liggen. Niemand vroeg er verder ook naar.
Ik denk dat je gewoon heel duidelijk moet zijn in de communicatie. Alleen boos kijken heeft bij dat soort menen meestal geen zin. Dus port jouw schoonvader de baby wakker, gewoon zeggen, zeg houd daar eens mee op! As hij slaapt, dan wil ik dat je gewoon van hem af blijft. En als hij dan de discussie aan wil gaan, gewoon zeggen, ik ga hier niet eens over discussiëren, mijn kind, mijn regels.
Klinkt misschien wat bot, maar als mensen echt zo over jouw grenzen gaan moet je gewoon heel duidelijk zijn en helpen subtiele hints of je gezichtsuitdrukking veranderen niet. Ik weet het is misschien lastig om voor je zelf op te komen, maar als je het eenmaal een keer gedaan hebt zul je zien dat het steeds makkelijker wordt, succes!
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (50) Verversen