M’n dochter is inmiddels 6 maanden oud, heb een heftige zwangerschap gehad en de eerste zes maanden met haar waren mooi, zwaar, leuk, genieten.. alles door elkaar. Ze is een lieve baby, ik geniet echt van haar en toch voel ik me verloren.
Ik voel mezelf nog steeds verre van normaal. Ik ben intens moe, terwijl m’n man de nachten doet, m’n lijf doet pijn, mankeer elke week wel weer wat anders, m’n rug doet ontzettend pijn, als ik slaap slaap ik nooit echt lekker en wordt dus nooit uitgerust wakker, ik twijfel vaak aan m’n relatie, ik voel me slap, lelijk, dik want alles zwangerschapskilos die er bij iedereen af lijken te smelten blijven bij mij hardnekkig plakken.. wat mankeer ik toch? Het maakt me verdrietig om me zo te voelen. Het voelt soms of ik 100kg om m’n nek extra heb hangen. Alles wat ik doe voelt stom, m’n werk.. pff ik haal er weinig energie meer uit.
Ik was mezelf volledig kwijt en ben me echt rot geschrokken van de dip die ik rond 6 maanden had. Ben zelfs overstuur van huis weggegaan om doelloos rond te fietsen en even niet te zijn. Heb mezelf een week de tijd gegeven en anders zou ik aan de bel trekken bij de huisarts. Ik gok op een hormonen dip, want ik krabbelde ook weer op. Nog steeds niet helemaal, maar ook niet meer zo down als toen. Bij de eerste duurde het ruim 1,5 jaar voor ik me weer meer mezelf voelde. Jongste is nu 14 maanden en ben er echt nog niet. Inderdaad ook worstelend met mijn lijf, de kilo’s, hormonen, slaapgebrek, veranderende relatie door de kinderen, mist in mijn hoofd soms, alle ballen in de lucht. Het zijn echt tropenjaren. Met periodes heb ik grotere nood aan me-time en schakel ik meer hulp in van familie. Misschien goed om daar even actief naar te kijken, wat heb je nu nodig? Waar kan je nu even ruimte in creeeren? En even langs huisarts als je je rot blijft voelen is helemaal niet gek. Al is het maar om even je hart te luchten en iemand mee te laten denken.
Bij de 1ste duurde het ook echt 1.5 jaar zeker voor ik weer n beetje mezelf was. Het kan helaas lang duren het ontzwangeren alleen je moet je er niet somber door voelen dat klinkt meer als postnatale depressie. En het kan nooit kwaad om het eens bij de huisarts neer te leggen als het je gaat helpen toch❤️. En een bloedcheck doen is miss ook slim miss kom je iets te kort en versterkt het je gevoelens. Zelf ga ik vanmiddag ook naar de huisarts om even alles te checken maar ben nu 5 weken pp
Ik herken het niet, maar wat je zegt zullen veel andere jonge moeders wel herkennen. Psychische klachten komen veel voor na zwangerschappen en worden te veel afgewimpeld als 'normaal'. Ik zou een keer naar de huisarts gaan om het te bespreken, misschien kan hij/zij of een psycholoog/therapeut iets voor je betekenen.
Je baby is nog maar 6 maanden, dat betekent dat je nog niet ontzwangerd bent. Het is echt 9 maanden op en 9 maanden af. Gun jezelf in ieder geval hier de tijd voor. Zolang duurt het echt om weer een beetje jezelf te worden. Dan lees ik al eerder het advies om langs de huisarts te gaan. Dat lijkt me een prima advies. Vertel je verhaal en vraag in ieder geval of je bloed gecontroleerd kan worden. Fijn dat je aangeeft dat je van je dochter kan genieten. Veel sterkte!
Alle jonge ouders zijn wel moe, heel veel moeders veren niet vanzelf terug naar hun oude lijf, en na een bevalling wil er echt nog wel eens een kwaal hier en daar zijn of een fysio nodig ofzo. Maar intens moe, veel pijn en elke dag somber horen er niet bij. Je bent echt de enige niet hoor, maar het is niet de bedoeling dat je je zo voelt. Ik zou ook zeker even de huisarts bellen.
Ik herken het niet helemaal maar kan me er wel wat bij voorstellen. Ga zoals al gezegd naar de huisarts, en laat je aub niet afschepen met “ hoort er bij/iedere jonge moeder is moe/hormonen bla blabla” . Is voor een deel wel zo maar ik vind jouw klachten wel vrij intens. Heel goed dat je er iets mee doet!
Ik zou in de eerste plaats schildklier laten checken. Maar ook als je bloed goed is wel even in gesprek gaan wat te doen. Psycholoog lijkt dan ook geen gek idee.
Doorgaans duurt het 1/2jaar voor een vrouw zich weer zich zelf voelt. De oude zal je niet meer worden, je bent veranderd je leven is veranderd dit vormt je tot een nieuw persoon.
Het klinkt als of je in een depressie zit, compleet normaal dat je je niet je zelf voelt tot op zekere hoogte. Bel morgen even je huisarts overleg met hun en kijk vanuit daar verder. Voor nu accepteren en verdragen dat je leven op dit moment niet is zoals je wilt. Ontzwangeren reageert iedere persoon anders op en de ene heftiger dan de ander.
Morgen meteen de huisarts bellen. Vitamines inderdaad laten checken, fysio voor de rug (en als selfcare momentje voor jezelf om even andere rust te ervaren), en als de vitamines etc goed zijn..dan kijken of je door kan naar de POH.
Oh en weet dat je niet alleen bent in dit gevoel, nooit niet
Vitaminen gecheckt? Anders zou ik de huisarts benaderen, het moeder leven is niet niks en je komt jezelf zo hard tegen als je zelf niet het goede voorbeeld hebt gehad..
Mijn moeder was bijvoorbeeld een hele lieve moeder, die zichzelf compleet wegcijferen voor haar gezin, dat uitte zich in wekenlange depressies waar ik nu ook last van heb.. omdat ik niet beter weet dan mezelf wegcijferen.
Het is een voorbeeld.. misschien speelt er wel iets medisch.. miss psychologisch. Bij mn 3de kindjes voelde ik me pas na 3 jaar weer mezelf worden!
Wat je omschrijft klinkt als een postnatale depressie en onrealistische verwachtingen... Bespreek je problemen met je huisarts. Hier kun je echt hulp bij krijgen. Heel veel sterkte gewenst!
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (12) Verversen