30 +1 zwanger en begin het echt al sinds een paar weken lichamelijk zwaarder te krijgen. Werk nu 70% en ga lekker met 34 weken met verlof. Maar toch voel ik me ongemakkelijk alsof ik me moet verantwoorden waarom ik het zwaar heb?
Vandaag tussen 7uur en 14uur maar liefst 3 dutjes gedaan en zulke zware benen. Mijn groeiende buik voelt zo oncomfortabel soms en al helemaal als de kleine nog eens lekker met zijn ruggetje gebruik maakt van mijn buikspieren en blaas als hangmat ;). Heb al harde buiken, vooral snachts, die soms echt pijn kunnen doen. Ook heb ik zwangerschapsdiabetes en vind het 'dieet' maar niets. Gezond/normaal eten deed ik al, maar ik ben een groot voorstander van eten waar je trek in hebt en dat is moeilijk nu. Ik kan daar ook zo chagrijnig van worden :). Continu wisselende waarden, terwijl mijn dieet hetzelfde is... De onzekerheid of ik nou wel of geen insuline moet spuiten, en dus met 38 weken wordt ingeleid ... Wij wonen op Bonaire en onze ouders in Amerika/Nederland, dus veel geregel met wie wanneer komt en of ze wel op tijd zullen zijn. Hoe ga ik het doen als ik straks weer moet werken? Hoe ga ik het huis aan kant houden? Ga ik wel gelukkig zijn als ik 4/5 dagen moet werken en mijn zoontje naar de KDV moet brengen?
En dan het geduld!!! Nog minimaal 8 weken maar oh ik wil zo graag de lieve kleine man ontmoeten.
Oke, eventjes genoeg gezeurd ;) want ik ben ook ernom dankbaar dat wij het geluk mogen ervaren van een zwangerschap en een baby. Dat ik mij zo zwanger mag voelen. Die transitie naar het moederschap is heel bijzonder. Ik geniet echt meerendeels van deze hele bijzondere ervaring, maar die transitie komt ook echt met veel onzekerheid en vragen!
Hoe gaat het bij de andere zwangeren? Hebben jullie ook van deze dagen/periodes?
Iedereen heeft wel eens dit soort dagen. Komt echt wel goed meis, ook met de zwangerschapsdiabetes. Dat je waarden wisselen, is normaal. Niet alleen voeding werkt door in je waarden. Ook stress, beweging en slaap werken mee. Naar mate je zwangerschap vordert, wordt het voor je lichaam ook steeds zwaarder om de waarden goed te houden. Mocht je toch insuline moeten spuiten, dan is het maar zo. Maar dan weet je wel dat je uiterlijk met 38 weken moeder bent. Het heeft toch een voordeeltje. Pak je rust en probeer zoveel mogelijk te genieten.
Vind het inderdaad niet zo een heel vervelend idee dat ik dan weet dat ik met week 38 moeder wordt. Als ik uiteindelijk toch geen insuline nodig heb, dan ga ik vragen of ik alsnog rond 38/39 weken ingeleid mag worden.
Mijn zwangerschappen waren zelfs zonder diabetes al behoorlijk pittig. Dus ik vind het niet gek wat je schrijft... Probeer je aan te passen bij je lijf en wanneer het nodig is, meld je je ziek voordat je verlof hebt. Dat is echt normaal. En bekijk eens goed of je 3 of 3,5 dagen kunt gaan werken, om het straks allemaal leuk te hebben. Mijn ervaring is dat het voor kinderen behoorlijk pittog is om 4 of 5 dagen op een kdv te "wonen". Ik zeg bewust wonen, omdat het betekent dat ze de leidsters dan meer uren zien dan hun ouders... Dat is niet om iemand een schuldgevoel aan te praten, maar wél om te kijken naar de realiteit van het kind: uiteindelijk draait het kind op voor de keuzes van de ouders....
Probeer al die vragen lekker los te laten, dat komt echt allemaal wel goed dus maak je daar niet druk om. Zwanger zijn is ook gewoon zwaar he? Het is niet niks en je mag best klagen.
Dank je wel! Ja het is ook zwaar inderdaad. Ik merk dat vrouwen om mij heen soms zo makkelijk er doorheen gaan, en dan denk ik 'dat moet ik toch ook kunnen?'. Maar uiteindelijk is een heel mensje groeien best een grote taak.
Heel herkenbaar. Al mijn vriendinnen waren allemaal “happy preggo’s”. Ik daarentegen had alle kwaaltjes die je maar verzinnen kan en daar baalde ik best van. Maar het is hoe het is geen 1 lichaam werkt het zelfde. Elk gevoel mag er zijn, ook als het negatief is. En dat heeft niks te maken met of je wel of niet dankbaar bent voor je zwangerschap.
Zo te horen is het ook gewoon een pittige zwangerschap. Het is heel logisch dat je zulke dagen hebt en die onzekerheid is ook niet gek. De grootste verandering van je leven staat te gebeuren. Probeer alles rondom jullie ouders los te laten. Een bevalling is (meestal) niet te plannen en of zij op tijd zijn, is niet jouw verantwoordelijkheid. En de baby is niet binnen een week totaal veranderd, dus het is echt geen ramp als ze pas een week later kennis kunnen maken. Alles rondom werk en opvang vindt uiteindelijk zijn weg wel. En het is ook geen drama als je huis niet elke dag netjes aan kant is. Sterkte en het komt goed!
Dank je wel voor je ondersteunende woorden, het helpt om het weer even anders te zien. Je hebt zeker een goed punt dat het niet mijn verantwoordelijkheid is wie wanneer komt. Daar zou ik inderdaad wat meer achter moeten staan voor mijzelf.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (15) Verversen