Dreumes wil al enkele weken niet in haar eigen ledikant slapen, van de ene op de andere dag. Ze slaapt verder overal, maar het liefst wil ze elke avond in `mama`s bed` ik wil hier geen gewoonte van maken dus hoe pak ik dit aan?
Dreumes wil al enkele weken niet in haar eigen ledikant slapen, van de ene op de andere dag. Ze slaapt verder overal, maar het liefst wil ze elke avond in `mama`s bed` ik wil hier geen gewoonte van maken dus hoe pak ik dit aan?
dit is niet meer uitproberen wat ze doet echt niet dit is een kindje die het moeilijk heeft.. haar wereld is al zogroot en elke dag weerr leren ze nieuwe dingen .. overweldigende wereld voor een dreumes hoor
zoals ik het lees heeft ze negatieve ideeen bij naar bed gaan .. dus bedje is niet leuk voor haar .. ik zou haar juist voorlopig even in jullie bed accepteren zodat iedereen iig een beetje slaap krijgt ipv geen slaap .. zodra iedereen weer energie heeft kun je weer proberen om haar naar haar eigen bedje te brengen maar nu is iedereen prikkelbaar en irriteren jullie elkaar alleen maar ..
Het klinkt alsof ze `mamahonger` heeft ,ze heeft je nodig en geeft dat aan.
Ik zou haar absoluut niet laten huilen, daarmee creeër je alleen maar meer stress en verdriet rondom bedtijd.
Je zou haar bedje naast het jouwe neer kunnen zetten, of een peuterbed zodat ze daar aan kan wennen en dan langzaamaan naar haar eigen kamertje toe door bijvoorbeeld eerst haar middagslaapjes op haar eigen kamertje te laten slapen.
oow herkenbaar! hier hebben we een paar keer toegegeven en vervolgens lag er om de nacht een klein manneke in mijn bed waardoor ik niet meer sliep. Na een maand aanmodderen heb ik een stickerkaart gemaakt. Na elke nacht dat hij in zijn eigen bed sliep, kreg hij een sticker. eerst na drie stickers op een rij een kadootje. Daarna na 7-14-28 dagen op een rij een kadootje. ( gewoon iets van een euro hoor) Werkte als een tierelier! Als hij toch weer moeilijk ging doen met slapen, ging ik dreigen dat hij geen sticker zou krijgen en dus ook geen kadootje. Na twee waarschuwingen op 1 avond/nacht was het geen sticker meer. Het heeft me drie kadootjes gekost. we hebben ook een tijdje gehad dat hij gewoon niet wou slapen en bleef huilen, toen heb ik hem - het ging me echt door merg en been- drie avonden laten huilen ( na een half uur-drie kwartier even een kusje geven, neerleggen en niks zeggen). daarna was dat over. Dat huilen speelde trouwens al eerder dan het in mijn bed willen slapen, zat wel een half jaar tussen hoor
Klopt ik vind het ook lastig! Laten huilen kan ik niet. Troosten lijkt niet te werken. Na 3 overgeslagen nachten kan ik niet meer functioneren op het werk. Dus ja lastig vind ik het zeker! Een nacht in ons bed, no problem maar niet iedere nacht. Dus ik zoek vooral tips, wie heeft dit weleens gehad en wat deed je eraan. Ze slaapt al bijna 3 weken niet dus het is niet een `paar dagen doorbijten` probleem. En ja wie heeft de langste adem, zij blijkbaar want ik ben gebroken en ze vecht nog steeds.
Lees net je blog en vroeg me af, heb je al geprobeed om bij haar te blijven zitten tot ze slaapt? Dit hebben wij ook gedaan met onze zoon. Erbij zitten en niet praten en geen oogcontact. Gewoon naast het bedje op de grond zitten.
Je klinkt niet overtuigd van je eigen standpunt. Wat vind en wil jij? Dat helpt enorm met standvastig zijn. Er is verder toch geen reden voor haar gedrag dus kan het zijn dat je gewoon een pittig kind hebt met een lange adem? En zo ja, wie heeft er dan de langste adem daar komt het dan om aan. Sterkte! Want ja...dat het zomaar 7 dagen kan duren is niet gek...
Heb al wat tips uit mn omgeving gehad maar de meningen zijn nogal verdeelt. We zijn al heel wat avonden en nachten met haar bezig geweest, niet even maar uren niks helpt en ze blijft huilen. Blijven troosten en niet eruit halen hoor ik vaak maar na 3 nachten constant bezig te zijn geweest en daardoor een kind te hebben wat ook overdag over de zeik is weet ik het niet meer goed. Niet toegeven is lastig geworden omdat ik al bijna 3 weken amper slaap.
Ons dochtertje is onlangs ziek geweest en heeft daardoor enkele keren bij ons geslapen. Nu ze terug beter is, probeert ze ook, maar we geven niet toe. We laten ze ze soms heel even huilen (2min ofzo), soms valt ze vanzelf in slaap, en anders halen we ze eruit en proberen we even later opnieuw. En uiteindelijk geeft ze zich wel. We nemen haar absoluut niet terug bij ons in bed, want dan heeft ze gewonnen en zijn we nog verder van huis.
Mijn dochtertje is wel 11mnd. Ik zie dat jouw dochtertje 21mnd is, dus ik denk dat je haar wel al kan beginnen uitleggen dat ze in haar eigen bed moet slapen. Vooral niet toegeven.
Jij bepaalt de regels/ grenzen. Ik zou persoonlijk kiezen voor eigen bed, vast ritueel voor naar bed gaan en dan bij huilen om de 5 minuten terug gaan, eerste keer geryst stellen maar ook zeggen `Mientje slaapt in haar eigen bed` slaap lekker, tot morgen, weg gaan. Daarna niet meer praten maar kalmeren en weer weg gaan, hoe lang het ook duurt. Zorg voor een hulp (partner?) voor morele steun. Succes!
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Polls
reacties (11) Verversen