Onze dochter van bijna 3 wil sinds een week niet meer in haar eigen bed en kamer slapen. Het enige wat ze zegt is 'kamer eng' en 'wil niet alleen slapen'. Wat ze dan eng vindt komen we niet achter. Lampje, deur open etc. hebben we al geprobeerd. Als we wel proberen haar in haar eigen kamer te leggen is ze echt hysterisch aan het huilen. Nu slaapt ze bij mij in het grote bed en valt ze in slaap in mijn armen. Als ze eenmaal slaapt ga ik naar beneden en als mijn man en ik op bed gaan leggen we haar in haar eigen bed. Voor een paar uurtjes helaas, want ze wordt 's nachts weer hysterisch huilend wakker. Mijn man wordt zeer geïrriteerd als ze weer tussen ons in komt liggen in de nacht, want hij slaapt dan niet goed zegt hij. Iemand een gouden tip?
Ik kan me voorstellen dat het echt slopend is, maar als je dochter echt bang is moet je je afvragen wat jij het liefste wil als jij bang bent. En dat is iemand die je angsten weg neemt. Leg de komende week een matrasje op de grond naast haar bed en laat zien dat je er ook bent als ze wakker wordt. Kan je niets garanderen maar hier was het binnen een week afgelopen. Op het moment dat ze in slaap vallen, kijken ze namelijk of je er nog bent, half slapend zeg maar, en dat is waarom ze dus 100x uit bed komen.
Daarom neem ik haar ook steeds bij me, omdat ik het gevoel heb dat ze echt bang is en bescherming nodig heeft. Ze wil zelfs niet eens dat ik op haar kamer kom liggen, nee, ze kruipt helemaal tegen me aan en valt dan pas in slaap (ze moet kennelijk letterlijk voelen dat ik er ben)
Ons zoontje is net 3 en heeft het ook al een maand. we legde hem elke avond uren steeds terug in bed. eerst werd hij hysterisch. dat is nu wel voorbij maar hij blijft zijn kamer uit komen. de eerste zeggen we dat hij gewoon in zijn bedje moet slapen. en daarna zeiden we niks meer, en bleven we hem terug leggen.
dit heeft na een maand geen enkele zin gehad.
enige wat nu helpt is naast de deur te gaan zitten in zijn kamer (het liefst wilt hij dat wij bij hem in bed liggen of in onze bed maar daar doen we niet meer aan)
maar hij is stiekem. na een tijdje doet hij alsof hij slaapt. en is het stil. na een tijdje gaan we naar de woonkamer. en dan zegt hij niks maar sluipt hij naar onze slaapkamer. met zijn knuffel en kussens en slaapt hij stiekem daar. meestal komen we erachter wanneer hij nog waker is maar soms zijn we te laat. en ja dan maar overleggen in zijn eigen bedje.
Het gaat gelukkig een heel stuk beter met het slapen van onze dochter. Ze slaapt wel met het grote licht aan, maar dat vindt ik zelf geen probleem. Vaak blijf ik wel na het verhaaltje en tanden poetsen even bij haar liggen in haar eigen bed, maar dat is voor hoogstens 10 min. Daarna ga ik naar beneden (ook als ze niet slaapt), meestal gaat dit goed en valt ze gewoon in slaap. Het hysterisch huilen is gelukkig weg. Ze komt vaak 's nachts nog wel even bij ons binnenwandelen om tussen ons in te gaan liggen :)
hoe is het nu?
hier nog steeds drama hoor. hij gaat niet meet naar onze kamer. maar zoals nu 2 uur bezig met hem in bed te krijgen blijft maar uit zn kamer komen. enige wat helpt is bij hem in bed liggen. of ernaast. nou kan je vertellen kom je mooi niet meer makkelijk vanaf. al was dat het enige wat helpt om hem snel in slaap te krijgen andere methodes ben ik varieerend van half uur tot 3 uur mee bezig. zonder succes. erg frustrerend is het!
Is je kleintje wakker als ze hysterisch huilt? Wordt ze voor 12 uur wakker of erna? Voor 12 uur (ongeveer, is dit pavor Nocturnus (ofzoiets), meer bepaald nachtangst. Mijn dochter heeft dit. Vele mensen hebben daar verschillende meningen over, maar het enige dat bij ons helpt is ze wakker maken (kost vaak heel veel moeite en is niet leuk om te zien). Ik zet haar recht op de grond, zet ze op het potje ect... daarna lezen we samen een verhaaltje en gaat ze slapen. Soms had ze dit 2- 3 keer, soms niet.
Geen idee, dat kon ze nog niet duidelijk maken. Maar gelukkig gaat het de laatste tijd veel beter. Fijn om weer wat normaal te kunnen slapen (zowel voor haar als voor ons)
als ze een nachtmerrie heeft, dan gaan we gewoon troosten en terug slapen, maar tussen ons leggen zou ik nooit doen. Denk dat je gewoon moet volhouden (niet leuk), maar wel altijd gaan troosten (vind ik). Misschien samen met haar naar de winkel om iets uit te kiezen dat over haar waakt?
Samen in haar bed in slaap vallen en een lampje of zaklamp geven. Wat misschien voor jouw dochter werkt is een knuffel die beschermt geven. Hoorde laatst ook dat vertellen over dat jouw god over hun waakt en daar een tover zinnetje bij verzinnen dat hij helpt ook werkt. Misschien dat een verzonnen held ook werkt bij gebrek aan god. Succes!
Heb ik idd ook geprobeerd, samen in haar bed in slaap vallen (vat niet mee in het krappe peuterbedje), maar ook dat lukt niet. Ze heeft een roze olifantje die ze altijd bij zich heeft, die past op haar. En ik herhaal ook heel vaak dat papa en mama altijd op haar passen en in de buurt zijn. Zal eens een toverzinnetje proberen (zijn verder niet godsdienstig, dus zal wel iets anders bedenken wie over haar waakt).
Is een fase mijn zoon van 3 heeft het ook hij zegt dat er spoken in zijn kamer zitten. ik ga naast zijn bed zitten tot hij slaapt. En benoem dat ik altijd in de buurt ben. Ook heb ik samen met hem de spoken weg gejaagd dat hielp ook. Hij komt ook soms in de ochtend bij ons liggen meestal mag hij heel eventjes en dan leg ik hem weer terug in zijn eigen bed. Misschien ook vragen waar ze bang voor is? Misschien droomt ze veel?
Ze kan niet aangeven waar ze bang voor is. Misschien heeft ze nachtmerries of is ze idd bang voor monsters o.i.d. Bij mijn zoontje (nu bijna 5) hielpen spoken verjagen ook goed, maar bij mijn dochter ijkt nu even niks te helpen behalve troosten en haar bij ons in bed nemen (wat ik in principe niet erg vindt, maar wil niet dat het een patroon wordt en dat ze altijd bij ons in bed ligt)
Mijn zoontje van 3 zit momenteel ook in deze fase, ineens worden ze zich bewust van veel meer dingen om hun heen maar ook hun fantasie wordt levendiger en dat kan heel beangstigend zijn, is heel normaal. Zo is mijn zoontje nu bang voor draken op zijn kamer, wat ik doe is de draken wegjagen voordat hij gaat slapen en dat helpt wel goed.
Toen mijn dochtertje net 2 was heeft ze het inderdaad ook gehad; eerst dacht ik dat dat toen een combinatie tussen een ander bed was en omdat ze ziek geweest was (oorontsteking). We hebben toen na 2 maanden ellende het bed verplaatst en na een paar dagen was ze niet meer hysterisch aan het huilen (nog wel een beetje gehuil, maar niet meer het paniekerige).
Gouden tip heb ik niet want heb hier al enige weken hetzelfde :-) wat ik doe is dan bij hem op de kamer liggen op een matrasje. De ene avond gaat het goed de andere avond niet. Hier is het meestal `s nachts wakker worden en hou nu het licht op de overloop aan. Hij zegt ook als hij wakker is dat hij bang is. Ik denk en hoop dat het een fase is. Als jullie allen beter slapen als ze tussen jullie ligt zou ik het zeker doen.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Peuters
reacties (25) Verversen