Ik ben nieuw hier maar ik hoop dat jullie mij kunnen helpen en ben benieuwd of er moeders zijn die hetzelfde meemaken als ik..
Letterlijk elke dag heb ik echt een enorme strijd met mijn zoontje tijdens het avond eten, (hij wordt 3 in februari) hij wilt gewoon pertinent niet warm eten wat ik ook probeer of doe.. Het is zo ontzettend frustrerend en zorgt soms zelfs voor irritaties tussen m’n partner en mij. Zodra hij mij ziet aankomen met een bord rent hij al weg. Word er echt moedeloos van en het zorgt ervoor dat ik geeneens meer zin heb om eten klaar te maken of moeite te doen..
Zouden jullie misschien jullie eigen ervaringen/oplossingen willen delen?
Een strijd ervan maken is echt het slechtste wat je kan doen. Ik zou nu meteen de strijd staken. Een aantal maanden gewoon boterhammen met koude groentjes erbij geven en loslaten. Ondertussen eten jullie gewoon warm bij hem aan tafel. Geniet van jullie eten, vertel aan elkaar hoe lekker het is (op een natuurlijke manier, niet overdrijven) en laat hem maar doen met zijn eten. Mss vraagt hij vanzelf een keer om te mogen proeven ervan. Als dit niet gebeurd vraag je het zelf eens of hij ook een stukje wil. Zo niet , dan niet. Niks forceren. Op een gegeven moment zal het wel vanzelf komen. Zien eten doet eten dus als jullie het goede voorbeeld geven, komt het vast wel. Je kan als tussendoortje ook wat vaker groentjes geven ipv een koek ofzo. zodat hij toch aan de nodige vitamine en vezels komt.
Hier een peuter van bijna 2,5 jaar. Avondeten gaat er bijna niet in. Ik bied altijd wel een paar dingen aan die hij normaliter wel lekker vindt zoals zoete aardappel, geitenkaas of frambozen. Als toetje vette griekse yoghurt. Af en toe geven we hem 's avonds brood als hij echt niets eet. Tja. Mijn peuter leeft op brood, zuivel en fruit. Hij is heel dun, maar ook heel lang en volgt zijn eigen groeilijn. Ik denk maar zo: op veel plekken in de wereld is een schijf van vijf ondenkbaar en ook daar worden de kinderen groot. Overigens krijgt hij geen tussendoortjes zoals snoep of koek en zeurt daar ook niet om (hij praat niet, toch 1 voordeel daarvan). Soms staat hij naar de fruitschaal te wijzen en dan wil hij een banaan. Prima. Ik ga geen strijd maken van eten.
Laat los. Er zijn drie dingen waar je een kind niet in kan dwingen en dat zijn eten, slapen en zindelijk worden. Blijf uit de strijd, want die win je niet en het zorgt alleen maar voor stress.
Laat lekker los (minstens 3 weken). Zet wel een bordje eten voor hem neer. Hij komt ook gewoon aan tafel. Eet hij, mooi, eet hij niet, dan niet. Jullie bepalen wat er gegeten wordt, hij hoeveel. Zorg dat de sfeer goed blijft en geniet zelf van het eten. Kijk drie weken wat er gebeurt. Het kan maar zo dat de stress van het moeten eten inmiddels een (groot) deel van het probleem geworden is.
Geef hem tussendoor een tomaatje of een stukje paprika, dan krijgt hij wel iets binnen. Een peuter komt niet snel tekort. Is hij echt heel erg mager en kan hij zijn maaltijd eigenlijk niet missen, overleg dan met je huisarts.
Als er na drie weken niks veranderd is, kies je een andere invalshoek die je drie weken uitprobeert. Niet te snel denken dat iets niet werkt, nieuw gedrag kan drie weken nodig hebben om aan te wennen. Maar haal eerst eens de stress en frustratie er af!
Paar dingen die hier hielpen (die je waarschijnlijk al lang geprobeerd hebt): - bord met vakjes, in elk vakje maar 1 soort eten - in elk geval 1 vakje met iets dat ze wel eten, al is het elke dag appelmoes bijvoorbeeld - beginnen met mini porties, 2 stukjes vlees, 5 doperwten, zoiets. En eventueel bij scheppen als ze dat willen. (Dat maakt het heel overzichtelijk, makkelijker keuzes te maken en je ziet heel goed dat iets op gaat. Elke hap heeft effect zeg maar.) - laten helpen bij koken en/of tafel dekken en bord opscheppen - in de middag al wat groenten aanbieden (rauwkost, soepstengel met groentenspread) - geen strijd aangaan. De regel 'jij bepaalt wat ze eten, zij bepalen hoeveel' hielp mij wel. Ik bepaal wat er op tafel staat en als ze niets eten, dan eten ze niets. Eten ze 2 happen, dan is het 2 happen. Niets belonen of straffen, gewoon alles prima vinden. Kletsen over van alles en zelf lekker eten. - elke dag een bakje griekse yoghurt of kwark toe, zodat ze wel een gevuld buikje hadden. - Als ze hun groenten op hadden, dan mocht er ook nog wat siroop op het toetje
Oh, en ik kookte nooit apart voor ze. Tenzij we echt pittige pasta hadden of een biefstukje ofzo. Maar eigenlijk altijd gewoon wat wij hadden, en dan wat porties uit de pan halen voor alles door elkaar ging of de wat heftigere kruiden er door gingen. Dan was het ook nooit zonde van mijn moeite 😊
Mijn jongste van 4 eet avondeten nog steeds vrijwel alleen als het hooguit lauw is. Toen hij jonger was nog sterker. Hij begon pas als de rest klaar was. Zijn broer va 10 deed dat als peuter ook een tijdje. Heb je al geprobeerd om het af te laten koelen? En alle 4 hebben ze hier perioden van heel weinig avondeten eten gehad. Dochter van 8 nu nog steeds trouwens. Het gaat er niet om dat ze het dan niet lekker vindt, maar ze heeft soms een periode weinig trek. Tijdens her koken/groente snijden eten ze dan wel weer regelmatig met z'n 4en 2 paprika's, een komkommer en 600 gram wortels op, haha, dat scheelt! (En aan tafel dus niet, hè, grrr)
Bedankt voor je reactie! Het afkoelen heb ik inderdaad geprobeerd, ik merk juist vaak dat mijn zoontje dan wel trek heeft maar het gewoon niet wilt eten! En oh echt zo vals is dat haha, volgens mij is alles leuker om te eten als je niet aan tafel hoeft te zitten
Ik was zelf een kind dat niet at. Ik at alleen spinazie a la crème met een hamburger. Ik lustte ook geen nasi, pizza, pasta, kroket etc. Het is bij mij pas goed gekomen toen ik 14 was. Toen wilde ik namelijk met school op studiereis en mijn moeder zei: in het buitenland hebben ze geen spinazie a la crème, dus als jij niet eet, mag je niet mee. Toen ben ik pas gaan leren eten.
Mijn advies nu, maak elke dag een bordje met wat verschillen losse dingen. Stukje aardappel, 2 worteltjes, stukje vlees, stukje rauwe paprika, wat appelmoes of stoofpeertje oid. Kleine hoeveelheid. Zet het hem voor, en laat hem maar beslissen. Geen strijd. Na het eten wat yoghurt eventueel met een stuk fruit als hij dat wel lust. Dan gaat ie niet met een lege buik naar bed.
Eventueel kun je wat groente overdag geven, bij de lunch wat komkommer. Als tussendoortje wat tomaatjes of een rauw worteltje.
Een bekende wilde niet warm eten omdat ie problemen had met zijn zenuwen bij zijn kiezen. Heel zeldzaam, maar nadat de kleuter kronen had, kon hij wel warm eten eten. Dus soms is er wel meer aan de hand. Als je denkt alles uitgesloten te hebben, laat hem dan maar gaan.
Ik snap echt niet dat mensen een strijd maken van eten. Je wint het niet en het levert enkel frustratie op. Wij bepalen wat we eten en mijn kinderen of en hoeveel ze eten. Eten ze niet ook prima. Ze krijgen een toetje en de volgende dag is er weer een mogelijkheid.
Het klinkt alsof je op zoek bent naar een tastbare verklaring en snelle oplossing, zodat jouw eigen stress kan zakken. Zo klein als je kind is, zo goed voelt hij wel aan waar hij grip heeft. Het kan héél goed een peuterfase zijn, waarin je kind zijn eigen willetje ontdekt en inmiddels weet waar hij invloed kan uitoefenen.
En ja, het kan ook duizend andere dingen zijn, van autisme tot een eetstoornis tot noem het maar. Maar op basis van wat je nu hebt vertelt is er nog geen reden om aan te nemen dat er iets anders zou moeten zijn. Dus streep stuk voor stuk alle mogelijke opties af, drie weken per optie om uit te zoeken wat er gebeurt. En begin met de hypothese dat dit gewoon een peuterfase is en doorbreek de cirkel van stress en frustratie.
Geef het maar op. Oke.. dat klinkt misschien niet heel bemoedigend. Maar echt, die strijd, daar word niemand gelukkig van. Ik kan ook zeggen probeer het eet moment gezellig te maken, maar dat garandeert niet dat het eten ook weer gezellig word. Zorg er maar voor dat je partner en jij weer van het eten kunnen genieten. Kook en eet waar jullie blij van worden en van kunnen genieten. Zodat het eet moment voor jullie niet (meer) tegen gaat staan. De focus van je zoontje afhalen. Zet het bord gewoon neer met een klein beetje warm eten. Lust/wil/durft hij overigens helemaal niks warms te eten? En is het altijd op het zelfde tijdstip dat dit zich voordoet? Mocht hij wel van koud eten houden leg dat er dan ook bij op rauwe wortels, komkommer, snoeptomaatjes, paprika, blokje kaas etc.
Klopt die strijd is inderdaad echt slopend.. Hij wilt eigenlijk echt niets warms nee, het is niet eens dat hij dingen echt niet lust, hij WILT gewoon niet er hij vertikt het! Alleen pannenkoeken maar dat noem ik geen warm eten..
Kijk eens op instagram bij Solid Starts. Zij geven tips voor baby's die net leren eten, maar óók veel technieken die je kunt gebruiken bij peuters die moeilijk eten. De eigenaresse van dit account is het bedrijfje gestart omdat haar zoontje niets at. Hij lustte niets. Ze hebben nu een team van experts die dagelijks veel tips geven mbt eten. Erg interessant! (Engelstalig)
Zij zijn er op gebrand om eten leuk te maken voor je kindje. En als je kind niet wil eten, dan niet. (Dus toch weer dat loslaten....)
Laat het inderdaad los. Zoals sommige reageren hier vind ik echt zorgelijk.
Onze zoon eet al bijna 3 jaar geen warm eten meer. Hij blijkt nu een eetstoornis te hebben (ARFID). Dit komt natuurlijk niet vaak voor, maar het hoeft niet altijd te liggen aan dwars gedrag van een kind.
Mijn kind zat altijd te wachten aan tafel tot het eten koud werd. Na ongeveer 30 minuten ging hij eten, met een ongezellig gezicht. Hij is 6 en mag niks negatiefs over het eten zeggen. Als hij zijn groente op eet belonen we. Zijn broertje vind alles lekker en gezellig die geeft een goed voorbeeld.
De frustratie/irritatie moet er eerst uit denk ik. Ik ken deze situatie niet maar wel van die vlagen met heel slecht eten en die heb ik leren accepteren ;) Controle: loslaten. Komt goed. Je kind wordt niet ziek hiervan of zo.
Wat ik persoonlijk zou doen: zeggen: heb je geen zin in warm eten? Dan mag evt een boterham (bij ons is alternatief voor echt niet lusten een boterham met pindakaas of kaas). Aan tafel heb je het zo min mogelijk over hoe er gegeten wordt, alleen in positieve of neutrale zin over wat er op tafel staat of zo. Gewoon gezellig moment. En dan aan tafel als de rust wat meer wederkeert na een paar dagen of zo proberen af en toe een hapje van je eigen bord aan te bieden. Of een keer laten meehelpen met koken. Maar dus eerst de spanning en ongezelligheid eruit :)
Ervaring vanuit een kind ;-) Ik was zelf een moeilijke warme eter (vond het niet lekker) en kreeg door het moeten ook meer angst voor die momenten. Moest veel kokhalzen door de smaak (rollade argjjjjjj) Warm eten was voor mij lang een”ding”. Ook bij anderen was ik als de dood dat ik iets niet lustte en daardoor moest kokhalzen. Ik heb zelf ervaren dat toen mijn ouders het loslieten ik het eten weer fijn vond. Was niet zo dat ik dan ineens veel at, maar de strijd was weg. Het is allemaal goed gekomen 🤭🤭 Maar was wel superdun altijd. Ik at wel goed brood en fruit.
Bedankt voor je reactie! Dat kokhalzen doet hij inderdaad ook en dan het eten gewoon zo uit z’n mond laten vallen of gooien, brood en fruit eet hij opzich ook wel gewoon goed ja! Dat loslaten lees ik echt overal terug, denk dat ik dat sowieso maar moet gaan doen!
"Samen" koken? En anders geen warm eten, dat warm eten is geen must. Lekker groente en fruit smoothies maken met de benodigdheden. De strijd ga ik qua eten sowieso met geen van de kids aan? En waarom niet...omdat het anders een zeer vervelende focus wordt.
Mij dochter net 4 eet echt super slecht al een heel poos nu word alleen maar erger ze is al heel mager nu hebben wij aanpak gedaan wat beetje werkt.
In ochtend wil niet eten we zeggen doe 4 hapjes blijf net zo lang aan tafel tot je wat heb gegeten. En in middag op school heeft 1 boterham eet soms maar halve boterham op . En in avond moet zo veel happen doen als dat goed doe mag ze een sticker plakken in begin wou niks eten dan kon gelijk naar bed toe🤣 dat vond niet zo heel leuk meer Maar mij dochter weeg maar 15 kilo dus moet gewoon wat eten dit klink mischien streng gaat nu stukken beter. Alleen haar brood op school dat vind heel moeilijk.
Weet niet hoe oud hij is zou gewoon in zijn stoel aan tafel laten zitten als zo veel happen eet wat lekkers krijg ofso of dat mooie sticker krijg.
Dit klinkt echt niet goed. Eten gaan belonen is zo’n slechte associatie. Word ze al opgevolgd door een kinderarts? Als ze echt te mager is, kan er iets van bijvoeding gegeven worden waar extra calorieën inzitten.
Mijn zoontje was ook altijd vrij mager, met 4 jaar 103cm en 15kg, maar nu is hij 6,5 jaar en heeft een flinke inhaal gedaan. Hij kan heel goed aangeven dat hij genoeg heeft en proeft van alles, eet gevarieerd, kan rennen en sporten en is vrolijk. Dat is het belangrijkste.
Zielig zou hele ochtend niks eten middag niet avond niet. 2 avonden gedaan dat naar bed kon toen ging wel eten nu sticker vel dat in avond wel weer wat eet wat voor haar goed werkt.kind van 4 kan niet heledag niet eten. Ze heeft al ondergewicht moet wel wat eten.
Ik vind het best zorgelijk hoe jij ermee omgaat. Op deze manier je kind met eten laten omgaan werkt eetproblemen in de hand. Ze krijgt geen gezonde associatie met eten. In haar hoofd is eten geen noodzakelijk iets maar een strafmiddel van haar ouders.
Hoe oud? Zit hij normaliter in zijn stoel? Ik zou gewoon doen wat ik altijd doe, bord neerzetten en lekker met je man gaan kletsen. Wil hij niet eten, dan niet. Verder ook geen alternatief aanbieden. Hoe minder strijd, hoe sneller hij weer normaal doet.
Eventueel televisie aan? Is geen oplossing voor altijd maar die fases zijn ook altijd fases. Monkey platter al geprobeerd?
Hier helpt samen eten vaak, dus uit 1 bord zoals tajine (marokkaans eten) dan eet iedereen mee, mag iedereeb zn eigen stuk brood (als ze het gerecht niet lusten dan eten ze vaak alleen brood.. maarja hoe ouder en minder aandacht ik daaraan geef hoe sneller ze normaal gaan eten).
Dus de grootste tip, GEEN STRIJD van maken. Is echt een fase!
Heel veel soorten variatie op een bord. Ik doe vaak plakjes komkommer, blokjes kaas, snacktomaatjes, plakjes worst, wortelplakjes. En zo kun je van alles op een bord doen.. dan krijgen ze hun vitamientjes wel binnen.
Ik had vroeger geen stoel dus dan liet ik ze gewoon lopen en soms een hapje geven, maar nu gewoon in de stoel en bordje neerleggen. Mag die zelf kiezen wat en hoeveel ze eten. Mijn man is wat strenger "alles moet op anders geen toetje" en ik geef gewoon een klein toetje en als ze daarna zeuren dat ze honger hebben dan leren ze hun bord wel op te eten haha
Maar sinds ik die strijd heb gelaten, zoveel minder stress. Een ding wat je goed moet onthouden, kinderen hongeren zichzelf echt niet uit.. is gewoon een natuurlijk instinct waar ze niet tegen kunnen vechten tenzij er medisch of psychisch echt iets mis is, maar dat merk je niet enkel aan het eten dan.
Mijne wil ook niet warm eten en vaak ook niet eens aan tafel. Een strijd helpt toch niet, dat zou ik loslaten… afgelopen week verraste hij ons ineens door een mini worteltje te pakken… Hij eet vaak tussendoor wel komkommer/tomaatjes/paprika, dat geven we hem zodat hij toch wat groente binnen krijgt.
Mijn jongste is net 3 en eet echt super slecht. Ze eet alleen aardbei yoghurt en helaas alleen nog potjes. Als ze eten ziet is alles jammie lekker. Maar zodra je haar een hap wilt geven schreeuwt ze moord en brand.
Ik ga binnenkort toch wel weer het cb inschakelen want t baart mij toch wel zorgen…
Jeetje ja zo herkenbaar.. het enigste wat die van mij qua “warm” graag wilt eten zijn pannenkoeken maar dat noem ik geen avondeten, voorderest ook echt niets waarmee ik hem kan paaien.. Wil nooit zo snel ergens het cb bij betrekken maar mochten ze echt goeie tips hebben hoor ik het graag !
Ik voel je helemaal, maar ik heb dit nog nooit meegemaakt met geen van mijn kinderen.
Ze at “vroeger” alles en opeens was daar die “fase”. Ik heb bij elkaar 6 kids waarvan ik er 4 sinds baby heb opgevoed. Ik herken dit niet en vind het best moeilijk. Omdat ik niet goed weet hoe ik dit moet oplossen.
Ik wou echt dat ik zo kon denken alleen als het aan hem ligt eet hij gewoon echt niets warm nooit en dat kan natuurlijk ook niet zo lang achter elkaar.. daarom vind ik het ook zo erg
Vooral lekker laten anders maar je een negatieve associatie.
Kijk of hij middag warm wil en de avond juist brood. Hoe meer jij een strijd maakt hoe vervelender de associatie. Hier is wil ze niet eten dan niet nog nooit een strijd of druk over gemaakt.
Als ze iets anders wilt krijgt ze iets anders. Voor mij is eten eten en ga geen onderscheid maken in goed en slecht voedsel. Tuurlijk stimuleer je mee te eten maar dwingen vind ik een no go. Waarom moet het percee warm zijn als jullie dat eten en je kind brood met kip of ei is er geen verschil. Wat ik al zei eten is eten.
Maar ze heeft wel eens dat ze niet tot nauwelijks eet en wil eten dan vind ik dat ook prima. Ze heeft hier nog nooit in de nacht gezegd honger te hebben is 2,5.
Wat ik al zei momenten omdraaien, mee laten komen of laten kiezen.
Onze zoon was jonger, van 1,5 tot ruim 2 nooit avond eten gehad. We hebben hem nu maar onder dwang potjes gevoerd. Dus echt gewoon strak vasthouden en vieren. Niet leuk, maar wel voedzaam. En nu gaat het vrijwillig. Maar die is dus wat jonger dan die van jou.
En onze middelste is 4, die eet meestal alleen vlees. En proberen we meestal het aantal happen van zijn leeftijd te laten eten, anders geen tv, tablet etc.
De oudste eet wel het best. Maar als hij niet wil moet hij ook minimaal 6 happen eten (leeftijd) en anders dus ook geen schermpje.
En die strijd gaan we dus ook niet aan. We maken er geen drama van, de gevolgen zijn dus een scherm loze avond.
Onder dwang voeden zou ik echt niet doen. Verstoort compleet de relatie van je kind met eten. En kind krijgt ook niet de kans zelf te leren wanneer hij vol zit of nog honger heeft. Met grote gevolgen later.
Ook verplicht 6 hapjes vind ik geen goed idee. Kinderen leren zo dat méér eten goed is en beloond wordt ook als je eigenlijk niet wil. Nou ja denk maar even na wat de gevolgen zijn.
Nou ik denk dat de gevolgen wel meevallen. Dat zoetsappige geneuzel werkt ook voor geen meter. Tegenwoordig zijn al die kinderen een stel natte vaatdoeken bij elkaar. Bij onze jongste heb ik 9 maand aangekeken of hij zelf eens wat ging eten, om ook maar even op het pedagogische pad te blijven. Alleen brood is niet heel gezond en voedzaam hè? Accepteren dat een kind niets eet vind ik geen gezonde manier van (op)voeden. 6 hapjes voor een kind van 6 is niet teveel en kan je prima verwachten. Want 10 minuten later staan ze weer met het handje op voor een snoepje. Als een kind selectief eet, dan zit het nooit vol, we laten ze hier niet overeten. Maargoed, jij doet wat jij wil. Wij doen wat wij goed achtten. Genoeg artikelen die gaan over een te losse aanpak met als gevolg gepamperde volwassenen in spé.
Doe zeker wat je goed acht. Ik vind het niet zo belangrijk of anderen mijn kind gepamperd of een vaatdoek vinden (sowieso wie zegt dat nou over een kind...), als kind lekker in zijn vel zit en gezond is.
Nou maar dat is toch prima dat jij doet wat jij wil. Dat doe ik ook. Allebei vinden we dat onze kinderen lekker in hun vel zitten. Dus Whats the problem . Jij op jouw manier, ik op mijn manier. Die artikelen ga je lekker zelf maar googlen, jij vermeldt bij jouw tekst toch ook geen bronnen?
Als ik ze een bord patat neerzet dan gaat ie met smaak leeg en dat ik 6 hapjes doperwtjes vraag dan zitten ze zogenaamd vol, om vervolgens wel ander eten te willen. Dat vind ik gewoon kieskeurig, niks te maken met geen honger hebben, en ja, dat zijn de meeste kinderen met zo’n slappe benadering. En als een of andere koning bediend te worden daar ga ik niet in mee.
Nou toevallig zei m’n moeder vandaag, dan maar gewoon potjes geven! Zal waarschijnlijk ook onder dwang moeten maargoed dan heeft hij tenminste wel wat voedzaams binnen inderdaad!
Ja de eerste happen gingen vaak het meest moeizaam, daarna legt hij zich er wel bij neer. Hij ziet het ook wel als een spelletje, hij rent idd ook altijd weg. Hij krijgt voordat wij gaan eten een potje en krijgt daarna nog een bordje aan tafel. Prikt soms een paar stukjes vlees weg maar verder nooit echt wat anders. Is dan vrijblijvend aan tafel
Betrek hem eens bij het maken van het eten. Misschien helpt dat. Doen wij ook wel eens. Vandaag heeft ons zoontje van 3 geholpen met stukjes kip paneren. Hij mocht het eitje klutsen en de paneer op een bord doen, de kruiden erdoor mengen en de kip slaan met een vleeshamer. Vind hij prachtig. En we leren hem hoe hij echt moet eten met mes en vork (hij heeft metalen kinderbestek), zo heeft hij een uitdaging aan tafel.
Het gaat hier ook lang niet altijd van een leien dakje, maar dit helpt vaak wel.
We eten ongeveer altijd rond dezelfde tijd warm, het eten laat ik altijd afkoelen voor hem want anders is het al helemaal geen doen, heb geprobeerd hem gewoon met rust te laten, voor de tv te zetten, en hij is bijna 3 in februari, en ja dat voor de tv zetten , ik snap dat dat natuurlijk niet de oplossing is maar op een gegeven moment weet je ook gewoon niet meer wat je moet doen, ik heb ook nog een dochtertje van anderhalf en die eet super goed, maar zij doet hem vaak na en ben dan ook bang dat zij dalijk ook niet goed meer gaat eten
Laat het lekker los. Waarom zou je er een strijd van maken? Zet het eten gewoon voor hem neer, negeer verder zijn gedrag. Als hij er mee gaat spelen prima, neemt hij een hap prima, neemt hij niks? Ook prima. Houdt het vooral gezellig en leuk aan tafel anders associeert hij eten als iets negatiefs.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Peuters
reacties (73) Verversen