Mijn kleuter die over 2 weken 4 jaar wordt durft opeens niet meer alleen naar de wc. Hij is bang voor monsters zegt hij. Maar als hij een koekje mag pakken en hij langs de wc moet lopen om bij de keuken te komen doet hij dit ook wel. Ik weet dat op 4 jarige leeftijd angsten voor monsters oid kunnen ontstaan, maar wat kan ik hiermee. Vind het echt super lastig. Was blij dat hij zindelijk is en alleen naar het toilet ging en nu moet ik altijd weer mee, wat echt niet altijd lukt omdat ik ook een baby heb. Zou het jaloezie zijn? Ivm de baby?
Mijn dochter word in december 4 en zit momenteel ook in een monster fase, alleen dan met het naar bed gaan, elke avond zegt ze mama ik word bang, er zitten monsters... , ik zeg altijd dat die niet bestaan, en laat haar ff kroelen, laatst vroeg ik haar wat ik kon doen zodat ze niet meer bang was, toen vroeg ze of ik ze kon weg jagen , prima schat we hebben ze samen weg gejaagd. Vond ze super grappig, en sliep heerlijk daarna haha.
Ik zeg altijd dat monsters/spoken/reuzen/grote boze wolven alleen in boekjes of films zitten. Ik vertel haar dat de mensen het hebben verzonnen om het spannend te maken. Dit helpt hier het best.
Wolven bestaan natuurlijk wel echt, maar die zijn niet heel groot en al helemaal niet boos.
En daarnaast zeg ik haar elke avond dat ik naar haar toe kom als er wat is.
Denk echt een fase. Onze jongste ( feb'17) heeft dit afgelopen jaar ook een periode gehad. Niet alleen naar boven/ beneden/ of achter in de tuin durven... Nu vraagt hij af en toe, wanneer ik hem naar bed breng, of er echt geen monsters of boeven komen... We stellen hem gerust en geven complimenten als hij iets doet wat hij spannend vind. Komt nog sporadisch voor
Ben er niet te veel op ingegaan. Complimenten gegegeven als hij bv iets van boven haalde ( even zijn angst was vergeten) Aangemoedigd om alleen naar de wc. ( 💪🏻Je kan het L) Ik heb verteld dat ik vroeger ook bang was voor monsters, maar dat dit weer over ging. Hij vatte het mooi samen: "Dus alle 4 jarige jongen/ meisjes vinden monsters eng? Als ik 5 ben is het over?" Dit stelde hem gerust. Verder maar verteld dat onze hond de boeven ed verjaagd. Soms bleef hij in het monster verhaal hangen, dan vertelde ik bv dat monsters schrikken als je in de handen klapt. Niet te moeilijk doen😉😅
Wij zijn christelijk, en wat wij altijd doen is eventjes hard op tegen God praten (bidden) en dan gewoon in gesprek met God benoemen dat we een beetje bang zijn ondanks dat we weten dat monsters niet bestaan, en dan bidden we altijd samen dat God mee mag gaan zodat het kind niet alleen er heen hoeft, en het het niet meer spannend hoeft te vinden omdat het weet dat God er bij is. (En God is altijd sterker dan ieder monster, of ander spannends).
Asjeblieft geen monsterspray, dan lijkt het alsof het nog echt is ook, niet doen hoor! Ik heb een ontzettend angstige dochter van 6, wij bieden haar veel veiligheid en blijven herhalen dat monsters etc niet bestaan. Ik let ook heel erg op met het kijken van filmpjes en het voorlezen van verhalen. Een beetje te eng en we hebben weer een nachtmerrie te pakken. Blijf gewoon gerust stellen en bied veiligheid, loop mee, zorg voor een lampje etc. Het gaat over!
Daar heb je gelijk in met die monsterspray. Ja ik loop nu ook mee, maar dat is echt weleens lastig want dan moet hij net weer plassen als ik nét de fles geef (daarom dacht ik..is dit nou jaloezie?) Maar ja hij heeft t ook wel als ik niet net de fles geef. Wil hem niet dwingen alleen te gaan, maar kan moeilijk eeuwig nog meegaan toch. Ik zou zo graag die angst voor hem wegnemen. Zijn zelfstandigheid is nu weg, voor hem zelf ook vervelend
Ik herken het erg over die zelfstandigheid, lastig voor jezelf en naar voor hem. Als moeder heb je zo'n grote dosis geduld nodig, ik vind het ook wel eens moeilijk. Toch denk ik dat als je dit goed begeleid, hij er steviger uitkomt. Ze hebben geleerd over veilig voelen, maar ook dat dingen die hij eng vindt toch mee kunnen vallen.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Peuters
reacties (13) Verversen