As your bithday comes closer So does the memory of when you were three days old The day when my nightmare became reality
You had to nightfeed I thought you were too tired to eat Daddy thought you weren't So he tried, to see if he'll succeed
I hadn't slept in days So I closed my eyes And woke up, some time later To your horrific cries
Daddy sat in the dark Acting panicked, strange I tried to talk to him But he was out of range
I remember saying 'You are acting like he fell' Daddy started crying And I started to yell
Screaming at daddy to turn on the light Only to see what we wished had never happend What he was trying to hide
Your little face was swolen, covered in blood You were crying so loud I cried with you While my heart sank to the ground
It took me a while to come to action I was numbed by fear and pain With trembling fingers I dialed 911 And somehow found the strength for myself to restrain
Help came, and we were allowed to drive you to the ER We had to tell our story again and again While I still had some questions How? Why? When?
How could this have happend? Why didn't daddy wake me as soon as he found you on the ground? When did it happen? Were you unconscious, before you were found?
How could I have fallen asleep? How could daddy, while he was holding you? How the hell could this have happend? Are we gonna loose you to?
Please be ok I love you so much As a mantra, I hear myself say Please be ok, please be ok
So as the day comes closer To where it has almost been a year I feel the terror and pain And the numbness caused by fear
I hold you close And I hear meself say I love you so much You are ok, you are OK
Wat heftig wat jullie hebben meegemaakt. Je hebt het heel mooi verwerkt in een gedicht. Ik hoop dat het helpt bij de verwerking, al kan professionele hulp mogelijk ook helend voor je werken.
Bedankt voor je reactie. Ik heb jaren therapie gehad voor trauma en een eetstoornis. Daar heb ik erg veel van geleerd wat ik nu gelukkig zelf kan toepassen. Het schrijven van gedichten helpt me om mijn gedachten te ordenen en de draad weer op te pakken.
Kan ik me voorstellen! Ik ben in mijn vrije tijd blogger bij een website en dat werkt voor mij vaak ook ‘therapeutisch’. Fijn dat je deze uitlaatklep hebt!
Ik kan niet meer reageren op jouw reactie, dus daarom even hier 😊 Lees er idd eens iets over en doe vooral waar je je goed bij voelt! Gelukkig maar dat het trauma niet je leven overneemt idd en ontzettend knap dat je de andere trauma's doorgewerkt hebt (ik ben ook psycholoog, inmiddels al 14 jaar weer). Mocht je nog iets willen weten, mag je me altijd een privé berichtje sturen.
Bedankt daarvoor! Het is een mooi vak wat je hebt. Jammer dat er in eerste instantie nog zo ouderwets over wordt gedacht, tenminste dat merk ik in mijn omgeving. Ik ben ontzettend dankbaar voor de therapieën die ik heb gehad en waar het me heeft gebracht. Het heeft me ontzettend veel geleerd over mezelf en mijn 'coping'.
Papa was in slaap gevallen met ons 3 dagen oude zoontje in de armen. Hij is toen op de grond gevallen. Ik werd wakker van zijn huilen. Gelukkig zijn baby'tjes flexibel en is alles goed afgelopen. Ik heb nogsteeds flashbacks, wel en niet door triggers. Dan ben ik weer terug in het moment. Voel de angst en de pijn weer opnieuw. Het was traumatisch.. Het is echt heel erg heftig om mee te maken. Zoals je leest heeft het nog steeds effect op me.
Wat verschrikkelijk voor jullie allebei, wat zullen jullie geschrokken zijn. Kan me voorstellen dat dat nog steeds impact heeft. Heb je al eens behandeling hiervoor gehad? EMDR kan echt ontzettend goed helpen bij zo'n eenmalig trauma. Sterkte met de komende dagen, want natuurlijk is dat een trigger.
Het is voor mijn gevoel nog te vroeg voor EMDR. Over het algemeen kan ik er goed mee om. Ik heb alleen soms dat m'n hoofd me met beelden terug neemt naar het moment. En nu de datum er aan komt is dat de trigger. Het neemt me dan weer mee, ik voel de pijn en kan daarna weer door. De weken nadat het gebeurd was dacht ik vooral in wat als... het niet goed was afgelopen, hij gestorven was of er blijvende schade aan over hield. Die dagen liggen gelukkig achter mij. Het liefste wil je het vergeten en er nooit meer over praten. Maar helaas zijn er momenten dat het ter sprake komt, zoals vandaag toen zijn fysio vroeg naar de bevalling en de dagen erna... Op zo een moment merk ik dat ik er heel zakelijk over praat, om mezelf overeind te houden. Maar daarna komen de beelden en emoties terug.
Ja logisch toch dat het op zulke momenten terugkomt? Te vroeg voor EMDR qua tijd of omdat je er te weinig last van hebt? Ik geef zelf EMDR therapie en qua timing mag het zelfs direct na het trauma en qua heftigheid dat is echt aan jou zelf. Het mooie van EMDR vind ik dat het met 2 of 3 sessies al klaar kan zijn. Als ik je verhaal zo hoor dan zou ik het zeker wel aanraden hoor, ik vind het niet te licht.
Te vroeg qua intensiteit.. ik heb eerdere trauma's gehad en deze namen mijn dagelijkse leven over.. (EMDR was er nog niet, of nog niet zo bekend) dus middels therapie overheen gekomen. Vergeleken met dat valt dit in het niet omdat het me niet overneemt in die zin (gelukkig maar) Ik ga er eens meer over opzoeken en dan een keus maken 🙃
Nee, ik heb geen hulp gehad. Ik heb kn het verleden therapie gehad voor een ander trauma, dat heeft me nu ook geholpen. Ik leer de triggers herkennen en met het gevoel wat het geeft om te gaan. De machteloosheid te accepteren en te kijken naar waar ik ben gekomen. Ik herken mijn eigen patronen gelukkig, en weet daar nu zelf mee om te gaan. De flashbacks overvallen me, maar na even een moment voor mezelf kan ik er weer uit stappen. Gelukkig maar.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in off topic
reacties (15) Verversen