Hoi. Mijn man en ik hebben 1 zoontje maar de tweede lijkt niet echt te lukken. Afgelopen jaar twee heftige miskramen gehad. Dat is ons niet in de koude kleren gaan zitten, voor mijn zoon ook een miskraam gehad. Dus hebben onderzoeken gehad maar alles leek goed te zijn gelukkkg.
Vooralsnog niet opnieuw zwanger en zijn 15 maanden bezig met die miskramen er tussen.
Mijn man is echt alleen maar chagrijnig tegen me aan het doen, oneerlijk, en vat alles op hoe ik het niet zeg en zegt dat dat ik het wel zo zei.
Nu hebben we allemaal COVID te pakken, maar hij duwt het weg ofzo, gisteren mijn positieve zelftest was niet positief volgens hem en zou me niet zo druk moeten maken over m’n werk. Ik ben eigen ondernemer dus viel wat zwaar.
Zo lopen we ook ertegen aan dat als ik erover wil praten hij meteen chagrijnig is en weg loopt.
Mijn gevoel zegt, ik kan dit niet meer, ik heb geen energie meer en wil dit niet meer. Het heeft vast een reden dat baby’s maken niet lukt en misschien moeten we maar stoppen met dit toneel stuk. Vreselijk voor onze zoon maar misschien wel nodig.
Hebben meer vrouwen dit? Zo’n gevoel? Zo’n situatie? Zo’n man?
Sorry voor m’n lange verhaal… ik ben gewoon helemaal leeggezogen en voel me onder gewaardeerd
Heeft je man geen burn-out? Hier thuis namelijk een man met een burn-out en reageert precies zo en praten geen optie. Heel zwaar maar we komen er doorheen. Zal denk een dingetje worden om hem te laten testen erop dat was hier ook maar uiteindelijk gelukkig gelukt want anders kon ik ook niet meer. Succes en sterkte
Je relatie gaat duidelijk niet oke. En dat gevoel is echt heel erg kut. Ga samen en alleen kijken hoe je verder kan gaan en wilt. Wat hebben jullie nodig om het weer samen leuk te vinden. Wat deed je samen toen je net een relatie had? Toen vonden jullie elkaar wel heel leuk. Ga samen het gesprek aan of relatie therapie etc. Kijk of je samen contact kan maken met elkaar.
Gaat het wel goed met je man? Loopt hij niet tegen een burnout aan oid? Misschien eens proberen om samen een avondje weg te gaan en goed met elkaar te praten
Als je zo kort geleden nog samen voor een tweede wilde gaan, dan kun je nu bijna niet uit elkaar gegroeid zijn. Je bent elkaar wel even kwijt, maar dat betekent niet dat je elkaar niet meer kunt vinden.
Vertel hem dat je bang bent dat jullie uit elkaar groeien en je hem kwijt raakt. Vertel hem dat je wil dat het beter gaat tussen jullie. Wees open, eerlijk. Dit is niemands schuld, jullie hebben veel meegemaakt en dat heeft er in gehakt. Heel menselijk hoor, je moet het alleen weer samen gaan doen, ipv elk op je eigen pad. Hij wil dit ook niet op deze manier. Je moet alleen beiden zoeken naar een manier om er uit te komen, en dat moet je samen doen. Praat met elkaar, maak tijd voor elkaar, kruip weer eens tegen elkaar aan, geef de ander een compliment, dat soort kleine dingen helpt ook al. Als je praat, geen beschuldigingen maar gewoon gevoel delen. Dit is de tijd om te werken aan de relatie, niet de tijd om voor een volgend kindje te gaan. En gaat het samen niet, overweeg eens om met iemand te praten.
Ik geloof dat het gezond is om je babywens even in de koelkast te zetten en tijd en positieve aandacht aan elkaar te gaan besteden om te ontdekken of jullie elkaar weer aardig kunnen gaan vinden... Dat lijkt me echt een voorwaarde voor nog een kindje. Jullie zijn elkaar misschien onderweg kwijtgeraakt. Maar dat betekent niet dat jullie elkaar niet kunnen terugvinden. Dat gaat niet vanzelf. Daar moet je tijd en aandacht en communicatie in steken... Een relatie kost altijd werk: bij niemand gaat het vanzelf
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in off topic
reacties (9) Verversen