Het begon afgelopen maandag, ik begon heel vroeg in de ochtend ziek te worden, later de verloskundige gebeld om het te maken kon hebben met een opkomende miskraam, dit kon zei ze maar kan ook een buikgriep zijn, in de gaten houden en bij verhoging moest ik weer contact opnemen, ik ging van 37.0 maar 37.7 dus toch maar weer gebeld. Verloskundige wilde me voor de zekerheid door verwijzen met spoed naar de gynaecoloog om uit te sluiten dat het iets met miskraam te maken had. Vanaf toen ging ik heeel snel achteruit, ik moest eerst bloedprikken maar dit lukte niet (terwijl ik normaal nooit problemen ben daarmee) de vaten waren moeilijk te vinden en er kwam bijna geen bloed, uiteindelijk na meerdere pogingen hebben ze er vloed uit gekregen, toen naar de gynaecoloog, inwendige echo en conclusie het had niks met de miskraam te maken, maar ze vond het niet verantwoord om me in deze toestand naar huis te laten gaan, ik had inmiddels 38.5 koorts en bloeddruk was laag 90/60, en zat tegen uitdroging aan. Ik werd opgenomen op de acute opname afdeling. Hier kreeg ik medicatie en een infuus met vocht, infuus was ook drama er moest iemand van de ic komen en zelfs haar kostte het veel moeite, savonds zat ik op 39.5 koorts en daalde mijn bloeddruk naar 85/54. Ik voelde me ontzettend slecht en was inmiddels ook gaan bloeden, niet veel en alleen maar 'oud' bloed maar toch. Ik knapte gelukkig op en mocht de volgende dag in de middag naar huis en na een paar dagen voelde ik me stukken beter, het bloeden werd meer en sinds gisteravond laat kreeg ik ook menstruatie krampen, nog niet pijnlijk maar ik vernam het wel.. In slaap gevallen maar werd regelmatig wakker van de menstruatiepijn, rond 3.30 heb ik twee paracetamol plus een ibuprohen genomen omdat de pijn heel heftig en intens werd, en toen ging het heeel snel met de pijn, het waren gewoon echte weeën zo voelde het en het deed zo ontzettend veel pijn, ik wist niet hoe ik moet liggen, zitten, staan. Rond 5u voor de zoveelste keer naar de wc en ben op de grond gaan zitten op de knieeen, t was t enige wat ik me op kwam zo'n pijn, ik riep mn vriend nog omdat ik niet wist van hoe of wat en ineens voelde ik ineens wat uit mij glijden, het floepte er zo uit en de buikpijn was ook ineens weg, wat een opluchting maar ook een hele aparte gewaarwording.. En dat was mijn baby'tje, mijn oh zo, gewenste baby'tje.. Ik ben ontzettend verdrietig en ik voel me nu echt leeg! Slapen kan ik niet..
Ik ben wel heel blij dat het op de 'natuurlijke wijze' is gebeurd.
Wat een verdrietig nieuws. Een kindje verliezen is de grootste beproeving die je kunt meemaken. Weet dat je dit kindje op een dag weer bij je gaat hebben. Kinderen wachten op hun ouders, al zijn ze in de baarmoeder overleden. Jullie zielen zijn voor altijd met elkaar verbonden.
Wist je dat je ieder kindje, op welke termijn je het ook bent verloren, kunt laten bijschrijven in het BRP (basisregister personen), zodat hij/zij niet alleen in jullie harten maar ook officieel voor altijd bij jullie hoort?
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in off topic
reacties (17) Verversen