De meeste vrouwen die ik spreek kunnen niet overweg met hun schoonmoeder. Een heel aantal hebben zelfs een hekel aan hun schoonmoeder. Hoe kan dit? Wat is jullie theorie hierover?
Ik heb een zoontje en hoop ooit een schoonmoeder te worden. Natuurlijk wordt ik een leuke schoonloeder eh schoonmoeder ;) Nee, ik vrees dat mijn schoondochter ook niet met mij overweg zal kunnen. Dat zou zo jammer zijn.
Ik heb wel een keer een schoonvader gehad waar ik het zelf wel moeilijk mee heb gehad, maar in die tijd was ik een onzeker meisje en hij iemand met een hele duidelijke mening. De eerste keer dat ik daar een weekend kwam (we woonden ver uit elkaar) ging ik op de bank zitten en zei schoonmama: "Ga daar maar niet zitten, want dat is zijn plek." Niet veel weekenden later zag ik pannen met eten door de lucht gaan (want hij werd wat dikker en zij kookte te lekker), printpapier door de woonkamer (printer deed niet wat hij wilde) enz. Als ik een puistje had dan zei hij: "Wat heb je daar voor pukkel?" Inmiddels is het mijn exschoonvader en ben ik een stuk zekerder geworden (dat helpt!). Nu zie ik beter waar bepaald gedrag vandaan komt en kan ik afstand nemen.
ik had niet echt goed contact met mijn ex schoonmoeder. Het was een zeer aparte vrouw die erg egoïstisch was. Zij wat de belangrijkste. Ook dronk ze veel. Pas na 1,5 jaar tijd kwam ik er achter dat ze ook lief kon doen. Ze had het trouwens niet door dat ze niet echt lief was... Om het even lastig te maken. Ze ziet zelf niet in wat ze fout doet. Haar woord was heilig. Uiteindelijk hebben ze vorig jaar uit het niets het contact verbroken ineens. De haak werd er op gegooid en ze hebben nooit meer contact gezocht. Mijn ex had gevraagd of hij met 2 van de 3 kids langs mocht komen. Ik en de baby niet en dat werd niet gewaardeerd. We waren toen ook al uit elkaar..... Rare lui. Ik mis ze niet in mijn leven iig
Herkenbaar het drinken, het egoïsme en haar eigen waarheid als de enige waarheid zien. Ik denk (en man ook) dat mijn schoonmoeder hersenschade heeft opgelopen van het jarenlange drankmisbruik. Op een andere manier is haar vreemde gedrag niet te beredeneren. Haar alcoholgebruik heeft ze nu gelukkig onder controle, haar gedrag niet. Heel moeilijk om het onderling goed te houden zo, maar ik doe erg mijn best geen ruzie te maken en neutraal te blijven. Vandaag ga ik met de kleine op bezoek bij haar. Ik vind het namelijk wel belangrijk dat ze een band op kunnen bouwen.
Het is erg lastig als je een schoonmoeder hebt die jou haat, minacht en achter je rug om zwartmaakt... ze weet niet beter omdat ze in haar eigen wereld leeft, haar eigen.waarheid beschouwt ze als universeel. ze verbuigt haar waarheid naar gelang het haar uitkomt. perfect voor grote problemen.
Ik kan heel goed met mijn schoonmoeder, helaas is ze al wat ouder en in de laatste fase van haar leven. Ze heeft al 8 jaar Alzheimer dus proberen nog zo lang mogelijk van haar te genieten. Al is het achter glas... gelukkig wordt ze wel vrolijk wanneer ze me ziet.
Mijn ouders zijn toen ik 16 was overleden en God bless mijn schoonmoeder zei is voor mij een 2e mama! Ik ken haar al vanaf mijn 14e en ben nu 27.. het is zo'n lieve vrouw, zou haar nooit willen missen!! 🥰
Ik heb een prima schoonmoeder. Ja, ze denkt en doet anders dan ik zal doen maar is daarentegen enorm goed voor ons zoontje en dat vind ik heel belangrijk!
Mijn schoonmoeder is 7 jaar geleden overleden, heb haar 7 jaar gekend. Ik kon altijd wel goed met haar overweg, maar weet natuurlijk niet hoe dat zou zijn geweest nadat we kinderen kregen. Je hoort vaak dat een band dan kam veranderen, maar ik denk niet dat het heel anders zou zijn geworden.
Ik kan veeeeeeel beter met mijn schoonmoeder over weg dsn met mijn eigen moeder, ik heb een gele goeie band met mijn schoonouders, heb ook hun huissleutel etc. Ik voel me daar gewoon thuis
Ja totdat mijn schoonmoeder een jaar geleden besloten heeft van de een op andere dag te stoppen met oppassen op onze kinderen maar wel op die van mijn zwager en verder nooit meer geïnteresseerd is geweest in haar 5e kleinkind, onze jongste. Ik zou haar het liefst uit mijn leven zetten, mijn partner net zo maar ja dat gaat niet dus doe ik mijn best om een weg te vinden ermee om te gaan en zo min mogelijk last te hebben.. pfff, vermoeiend..
dat is zo moeilijk. Je moet voorjezelf bedenken. Waarom hebben wel nog wel contact. Wat levert dat contact mij op, aan positieve en negatieve dingen. Mijn schoonouders hebben ook weinig intresse getoond in ons jongste kind. Om een paar maand later en contact om helemaal niets ineens te verbreken. Mijn kinderen en ex vroegen of ze met kerst daar heen mochten komen. Dat werd een raar gesprek en ineens werd er opgehangen en hebben ze nooit meer contact opgenomen. Daarvoor waren het ook al vooral energie zuigers. Mijn ex wilde altijd contact houden en pratte hun gedrag steeds goed etc. Van mijn hoefde het contact al heel lang niet meer. Maar mijn oudste was ook best gehecht aan ze en uiteindelijk al 7 toen het contact verbroken werd. Maar ook mijn zoon van 2,5 jaar vraagt nog steeds vaak na hun. Het is lastig. Ik vind het vooral lastig dat het zo raar is gegaan. Maar ik mis ze totaal niet in mijn leven. Alleen voor de kids vind ik het zielig.
Tsja het levert mij niets op, meer frustratie en booshrid en het kost me veel energie. Maar, mijn oudste en middelste vinden het contact wel leuk en krijgen dus ook vrij weinig mee van wat er speelt en de kwetsende keuzes die zij maakt. Mijn schoonvader is 7 jaar geleden overleden en ik zal zeker niet diegene zijn die het contact verbreekt. Juist voor mijn kids en man.. moet wel stiekem lachen als de kleinste haar ziet en haar met grote ogen aankijkt omdat hij haar totaal niet kent.. eigen schuld denk ik dan 😅
Ja dat hebben we haar ook zeker verteld maar het erge is nog dat ze niet eens snapt en inziet dat dat ons kwetst.. Niet accepteren is ook lastig, zou jij het contact verbreken?
Ik kon heel goed overweg met mijn schoonmoeder. Ze had alleen maar zonen dus was erg blij met een “dochter”. Ze is helaas overleden toen onze eerste 4 maanden oud was.
Ik heb een hele leuke en lieve schoonmoeder! Wat ik van haar geleerd heb is dat je zonder waarde moet kijken naar de relatie van je kinderen en opvoeding van je kleinkinderen.
Ik hou van haar en ben meermaals voor haar eigen kinderen nog diegene geweest die er bij problemen meteen voor springt maar soms... Haalt ze het bloed onder men nagels. We hebben een andere gedachtengang en een heel ander karakter en dat botst gewoon al wel is..
Mijn schoonmoeder is anders dan mij, ik ben sociaal impulsief, ik kan zo in ene wat bedenken om te gaan doen en ze zal nooit met ons mee gaan, ook is ze meer terug houdend qua karakter terwijl ik honderduit kan kwekken heeft zij weinig gespreksstof, ik neem dan ook altijd een boek mee zodat ik lekker kan lezen en me niet altijd ongemakkelijk hoef te voelen. Mijn ex schoonmoeder had ik een goede band mee, konden uren praten, nu houden we het wat korter en meer alleen over de kids dan mijn privéleven
Ik kan prima met haar overweg. Hebben zelfs 3 maanden bij haar ingewoond tijdens onze verbouwing, iets wat ik bij mijn eigen moeder niet zou kunnen.
Ik denk dat de meeste slechte relaties niet nodig zijn maar dat beide zich nogal bedreigd voelen door de ander.
Ik ken trouwens niemand die slecht met zijn of haar schoonmoeder overweg kan. Ligt misschien een beetje aan het 'milieu' waarin je je begeeft.
Waarom denk jij dat jouw schoonzoon of schoondochter niet met jou overweg zou kunnen? Wellicht kan je daar nu alvast aan werken zodat je tegen die tijd wél een leuke schoonmoeder kan zijn.
Het doet mij goed om te lezen dat zo veel goed met hun schoonmoeder overweg kunnen. In mijn omgeving heb ik maar van weinig mensen gehoord dat ze goed met hun schoonmoeder overweg kunnen. Daarom dacht ik dat de kans groot was dat het tegen die tijd tussen mij en mijn schoondochter ook niet goed zou lopen. Maar nu heb ik goede hoop van wel :)
Pas was ik bij een vriendin en haar schoonmoeder kwam aanwaaien, zei gedag, speelde met de kinderen, zei doei en ging weer weg. Geen enkel gesprek met elkaar. Dus ik vroeg mij af of het door mijn aanwezigheid kwam, maar nee zo ging het altijd. De buurvrouw mag haar kleinkinderen niet meer zien door een ruzie met haar schoondochter. Mijn moeder doet net of ze goed met elkaar overweg kunnen maar zeikt mijn oma achter haar rug om af (sinds ik tiener ben). En tussen mij en mijn schoonmoeder gaat het ook niet goed. Ze heeft heel veel gedronken en drinkt eigenlijk nog steeds regelmatig te veel, maar heeft het gelukkig nu beter onder controle. Ik denk dat ze daardoor schade heeft opgelopen. Ze heeft zulke rare uitspraken. Zo is mijn ex schoonzus bezeten omdat ze 'wilde' scheiden. Ze heeft altijd gelijk want de Heilige Geest is in haar. Ze heeft haar man 100 gaten laten boren in 1 kamer voor fotolijsten. Vervolgens bedacht ze zich en moest hij het dichtsmeren en de kamer een nieuw kleurtje geven. En zo nog veel meer. Ik doe mijn best het contact goed te houden. Dit lukt redelijk zo lang ik mijn mening niet geef en oppervlakkig blijf. Ik wil dat mijn zoontje een band met alle opa's en oma's op kan bouwen.
Ik zie dus niet veel soeps om mij heen. Maar je hebt gelijk, je kunt er beter over nadenken hoe zo'n relatie wel goed kan lopen. Daar heb je natuurlijk veel meer aan!
Verschillen accepteren en verplaats je in de ander ( je schoonmoeder) . Sta jij wel open? Voel jij je soms bedreigt? Dit zie ik heel vaak. Waar er twee vechten hebben twee schuld is vrij vaak van toepassing!
Helaas geen contact met officiële schoonmoeder ook nog nooit gezien of gesproken sinds ik bij mn vriend ben, zijn vader heeft wel al jaren een vriendin dat is lieve vrouw erg betrokken met alles en zou ook meer een rol gaan spelen als “oma” bij ons kindje straks dan zijn eigen moeder
Mijn schoonmoeder is een schat. Ltujd goed met haar gekund maar zeker sinds we kinderen hebben. Lief, geïnteresseerd in alle kleinkinderen (ze hebben er 24). Voor elke verjaardag heeft ze een cadeautje wat echt bij het kleinkind past. Altijd bereid om op te passen,niet standaard maar als er wat is, geen probleem.
Mijn schoonmoeder is overleden maar ik kon goed met haar overweg. Soms was ze een beetje eigenwijs maar wie is dat niet. Ze was echt dol op haar kleinkinderen al zag ze ze niet zoveel als ze gewild had. De meeste wonen ver weg, maar als ze kwamen was ze zo blij.
Ik heb een schoonmoeder en een "stiefschoonmoeder". De ouders van mijn vriend zijn gescheiden toen hij 6 was. Zijn vader is hertrouwd en al meer dan 20 jaar samen met zijn huidige vrouw.
De moeder van mijn vriend is op zich een toffe vrouw, maar nogal op zichzelf. Dat heeft z'n voor en z'n nadelen. Ze bemoeit zich niet met ons leven en is van het "live and let live"-principe, maar ik vind dat ze soms (tegenwoordig wel al veel minder) opportunistisch, ignorant en zweverig kan zijn. Nu ik zwanger ben is ze wel veel "geïnteresseerder" belt ze en komt ze vaker op bezoek, dus dat is fijn.
Mijn schoonvader en z'n vrouw wonen naast ons en mijn stiefschoonmoeder kan geen 180 graden verschillen met de moeder van mijn vriend. Het is een heel meelevende vrouw, maar ze kan anderzijds best bemoeizuchtig zijn en snel op d'r paard zitten. Soms hadden we een beetje het gevoel dat ze ons in de gaten hielden en ze geven vaak goed bedoelde raad, waar ik niet altijd zin in heb.
Toch ben ik er zeker van dat ze alle drie hun best gaan doen om de liefste grootouders te zijn voor ons zoontje en vertrouw ik hen zeker. Ik heb alleen met m'n vriend besproken dat ik niet wil dat er te veel commentaar komt of raad wordt opgedrongen. Zou ik ook van mijn eigen ouders niet kunnen appreciëren. ☺️
Eerst wel totdat onze dochter werd geboren. Ze had gerekend op een jongen 🙄 bij haar was zelfs de babykamer blauw, ze had blauwe kleren voor haar zelf gekocht om de eerste foto te maken. Mijn dochter lag op de NICU en ik was 's avonds bevallen met een spoedkeizersnede. In de ochtend waren wij dus op de NICU, heeft ze net zolang zitten te zeuren tegen de verloskundige, dat wij maar weg moesten omdat zij foto's wou maken. Je gelooft het niet, wij moesten weg en mevrouw mocht met haar tablet foto's maken en is daarna naar huis gegaan😡 mijn ouders hadden hun gebeld om te vragen of ze mee wouden helpen met versieren en even bij ons thuis de kachel aan te zetten, zodat mijn man niet naar thuis zou komen. Hadden ze geen zin in. Mijn zwager 'haar lieveling' ging een maand later trouwen en zij ging daar de boel versieren. Over de top, ballonnen boog, groene boog, opblaasbaar geval in de tuin geregeld, terwijl hij op maandagochtend in het klein ging trouwen... Van de week zagen mijn dochter en ik haar in de supermarkt. Zegt ze alleen... Ik moet bij de toastjes. Mijn dochter van 7 jaar, zegt zo tegen haar 'dag oma.. alles goed? Fijn dat je het ook aan mij vraagt 🙈' kon nog net een ja vanaf. Mijn dochter voelt ook gewoon dat ze niks van haar moet weten. Vreselijk mens.. echt niet aardig. Ze snauwt alleen maar. Probeer het wel elke keer, maar er zit bij haar echt geen natuurlijke vriendelijkheid. Het is gemaakt
Mijn schoonouders zijn al meer dan 10 jaar gescheiden. Ik kon eerst goed overweg met mijn schoonmoeder, maar minder met mijn schoonvader en diens moeder (zij wilden absoluut mijn moeder leren kennen om te weten waar ik vandaan kom. Weer zoiets in ons cultuur. Maar heb al 6jaar geen contact met haar). Uiteindelijk hebben ze dat laten rusten en is mijn vertrouwen geleidelijk aan terug gegroeid. Daar kon mijn schoonmoeder niet mee leven. Ze zag het als "ik sta niet meer aan haar kant". Maar heel deze situatie draaide ten eerste niet eens om haar en ik vond het ook helemaal niet mijn plaats om een kant te kiezen. Maar goed, ze heeft uit jaloezie grote ruzie veroorzaakt en sindsdien kijken we niet meer naar elkaar om (ze woont in het appartement onder ons)
Ik kan supergoed met mijn schoonmoeder overweg. Ze gaat vaak naar suriname naar haar familie dus zie haar vrij weinig. Maar we bellen veel, en zijn echt close met elkaar. Zou geen betere schoonmoeder kunnen wensen!
Mijn schoonmoeder woont in Curaçao. Vorig jaar, toen ons meisje na 3 maanden ziekenhuis, eindelijk mee naar huis mocht is ze voor bijna 5 maanden naar NL gekomen. Op 2 weken na is ze al die tijd bij ons in huis geweest en ik vond het super. Ze is een schat van een mens, bemoeide zich niet met onze opvoeding, was en is nog steeds een super oma voor ons meisje en niet geheel onbelangrijk, ik heb 5 maanden heerlijk van haar kookkunsten mogen genieten😂😍🤤
Ik heb gestemd op 'anders'. Mijn schoonmoeder is heel anders dan dat ik ben. Ze maakt heel andere keuzes dan ik zou maken en ze heeft een heel andere energie. Ik vind wel eens wat van haar en dat zal ze ook van mij vinden.
Ik kan prima in haar buurt zijn, maar ze zal nooit een persoon zijn waar ik heel diep van binnen echt een warm gevoel voor zal hebben. We hebben een oppervlakkige band en dat vind ik prima. Ik ben best kritisch als het gaat om relaties. Ik probeer me te focussen op mensen die me energie geven, mensen bij wie ik een warm gevoel krijg en die me blij maken. Gewoon door te zijn wie ze zijn. Daarnaast moet je ook om kunnen gaan met mensen die je energie kosten en zelfs met mensen die energie kunnen 'vreten'. Ik probeer dat te beperken tot het noodzakelijke.
Mn schoonmoeder is iemand die valt in de categorie 'gevoelsmatig niet meer in investeren dan noodzakelijk'. Prima mens... prima oma ook... echt waar... ik heb alleen niet zoveel met haar.
mijn schoonmoeder woont ver weg. hele lieve vrouw. ook nu nog geregeld denk ik aan haar terug en vraag geregeld of mijn man al weer eens iets van ze heeft gehoord. de taal is een probleem dat is erg jammer. wellicht waren alle banden nog veel sterker als we elkaars taal spraken. ik ben alleen naast te druk ook echt niet goed in leren dus dat schiet niet op. mijn man wil mij met de baby daar heen sturen voor een paar weken. nou dat zou wat zijn. ik sta meestal wel open voor een avontuur en hopelijk leer ik de taal dan inderdaad snel maar spannend is het wel ik zie dat natuurlijk echt niet zitten alleen met baby zonder mijn man in vreemd land! maargoed ik dwaal af van je vraag haha
Ik heb een schoonmoeder die het niet kan verdragen dat ik nu voor haar zoon 'zorg' en doet allerlei geniepige dingen die me kwetsen, maar op zo'n manier dat ze altijd kan ontkennen tegenover mijn man. Vreselijk
Ik kan prima met mijn schoonmoeder opschieten, mijn man kan ook prima met mijn moeder overweg. Af en toe zijn er kleine ergernissen maar dat heb je nou eenmaal als je met mensen omgaat Onze band is in elk geval goed. Ik denk dat als je open staat voor je toekomstige schoondochter en haar met liefde en respect behandeld dat het wel goed komt
Haha is het daar mis gegaan! Toen ik 14 was werd ik voorgesteld als vriendinnetje bij mijn nu schoonouders. Ze keken niet op van waar ze mee bezig waren en namen mijn uitgestoken hand niet aan. Wat voelde ik mij rot als onzeker 14jarig meisje! Daarna hebben we het nog fijn gehad samen hoor. Op die leeftijd ben je gewend dat de mening van volwassenen belangrijker zijn dan je eigen mening en luister je netjes naar ze. Mijn schoonmoeder doet helaas nu nog steeds of haar mening de waarheid is. En de uitspraak dat mijn nu ex schoonzus bezeten was omdat ze 'wilde' scheiden, heeft er bij mij ingehakt. Twee van de drie schoondochters zijn gescheiden en worden nog steeds als stront behandeld terwijl ze daarvoor zeiden dat ook zij hun kinderen waren. Dat doet zo ontzettend zeer. Ook als overgebleven schoondochter ben ik lang als stront behandeld, ondertussen niet meer maar de pijn is er nog. Ik zou er graag een gesprek over voeren zodat we die periode kunnen afsluiten. Helaas kun je met mijn schoonmoeder geen gesprek met inhoud voeren. Na jarenlange overmatig drankgebruik functioneert ze geestelijk niet meer zo goed. Het is ondertussen zo erg dat mijn man het er zelf over mij is begonnen, iets waaraan ik mijn vingers niet durfde te branden. We zullen haar nooit alleen laten met onze zoon. Maar we willen dat ze wel een band op kunnen bouwen. Dus ik houd mij gedeisd, slik hele nare opmerkingen en doe net of het niet vreemd is dat ze haar man 100 gaten in de muur laat boren voor foto lijstjes, zich bedenkt en haar man de gaten weer laat opvullen en de kamer opnieuw laat schilderen. Mijn schoonvader praat het goed, want dat is typisch iets voor vrouwen. Ik doe net of ik gek ben, ik kom op de thee met mijn zoontje en zeg dat de nieuwe kleur op de muren erg goed staat. Ik doe mijn best, maar makkelijk is het niet. En ik zal vast niet binnenkort wel makkelijk met haar overweg kunnen. Maar mijn zoontje hopelijk wel.
Ik lees in ieder geval genoeg verhalen over prima contact tussen schoonmoeder en schoondochter, dus het kan wel :)
Heel zonde is dat zeg.. Ik denk wel dat je het goed aanpakt. Gewoon zelf wel vriendelijk blijven en respectvol. Maar het is jammer dat het niet anders is/kan zijn. Heeft je man wel een goede band met zijn ouders?
Redelijk, zo lang hij oppervlakkig blijft. En wanneer je ze met iets praktisch nodig hebt, zoals behangen komen ze helpen. Maar een echt gesprek kan ook hij, niet met ze voeren. Voor onze bruiloft hadden ze amper aandacht. Voor mijn zwangerschap weinig, ook naar mijn man toe. Voor de dingen die mijn man bezig houden, zoals een andere baan zoeken hebben ze geen interesse. Maar wanneer ze hun kleinzoon zien, doen ze gelukkig wel enthousiast. En daar probeer ik aan mee te werken. Op bezoek gaan, ook zonder manlief. En oppervlakkig maar vriendelijk blijven.
Ik kan op zich prima met mn schoonmoeder, maar ze is nogal een bemoei al en weet alles beter, haha. Ik kan daar verder prima mee omgaan dus heb daar geen probleem mee. Maar ben wel benieuwd hoe het gaat als de kleine er straks is. Maar mn vriend en ik liggen daar over wel helemaal op 1 lijn. Hij zegt nu al dat hij liever mijn moeder op de kleine zo laten passen etc. En vraagt mijn moeder ook uit zichzelf sneller ergens mee naar toe. Dit komt denk ik ook omdat mijn ouders en wij het zelfde in het leven staan en dat is met zijn ouders toch anders.
Net even anders: ik heb geen schoonmoeder. Ze is overleden toen mijn man nog jong was, dus ik heb haar nooit gekend. Is soms wel gek, vooral als je verhalen van anderen bijv mensen die klagen over hun schoonmoeder. Soms vind ik het wel jammer dat onze dochter maar 1 oma heeft. En dat extra zorgzame van die kant van de familie mis ik wel. Nog nooit over nagedacht hoe ik als schoonmoeder zou zijn mocht ik een jongetje krijgen ooit. Wat een interessante gedachte!
Ik heb de allerliefste 'schoon' moeder die er is (voor mij he😂) Staat altijd voor mij klaar. Juist de afgelopen 3 jaar is onze band juist nog sterker geworden. Door het overlijden van mijn schoonvader (haar man) in 2017 en mijn zwager (broer van mijn man en haar zoon) is bijna 1 jaar later overleden. We hebben samen veel meegemaakt waardoor we samen veel meer praten over alles. Net als mijn eigen moeder, die ik helaas niet meer heb sinds mijn 13e.
Hier uitstekend contact met schoonmoeders. Kom er ook zowat wekelijks over de vloer of ze komt hier, veel appcontact en voel me er prettig. Zou zo mijn eigen moeder kunnen zijn. Deel met haar sommige dingen makkelijker dan met mijn moeder (hoewel dat mede is uit bescherming voor mijn moeder. Ze heeft meer als genoeg meegemaakt en ik wil niet dat ze zich rot/vervelend gaat voelen om dingen die vroeger zijn gebeurd of hoe ik toen in mijn vel zat. Ze had, helemaal in mijn depressieperiode, genoeg aan haar hoofd met haar eigen ziek zijn waar ze eerste tijd nog niet eens een oorzaak voor konden vinden).
Heb echt een hele lieve, leuke en aardige schoonmoeder. En ja, ik ken ook andere verhalen. Mijn eigen moeder had echt een k*t schoonmoeder (zeg ik zelfs nog netjes). Was zo erg dat mijn moeder mijn vader 1 keer in de maand die kant op moest sturen omdat hij er anders niet meer over de vloer zou komen, dus zegt wel wat denk ik zo. Mijn moeder wil niet eens alle verhalen vertellen van wat er is gezegd en gebeurd, maar ken een aantal verhalen en die zijn heftig genoeg. Was trouwens ook geen leuke oma. Maar goed, daar gaat de vraag niet over.
Mijn schoonmoeder is een beetje hetzelfde als me eigen moeder😂 Natuurlijk zijn er altijd wel irritaties, zoals dingen die ze zegt dat ik beter kan doen qua opvoeding, maar dat zegt me moeder ook🤦🏼♀️ Zij heeft mij en me zoon vanaf dag 1 geaccepteerd, ze is super lief voor me zoon alsof het haar eigen kleinkind is vanaf dag 1 dat ze hem kent. Me zoon is dan ook super gek op haar en me schoonvader. Ze zei zelfs vorig jaar tegen me vriend en mij: Waarom trouwen jullie niet gewoon? Jullie zijn voor elkaar gemaakt!
Dus ik denk dat ik heel erg bof met mijn schoonmoeder😊
Wat fijn dat jullie meteen erbij mochten horen. Je welkom voelen is zo prettig. Ik denk dat je bepaalde opmerkingen dan veel beter kan hebben, als je band verder goed is.
Ja was echt heel fijn! En dat terwijl ik me er juist zorgen om maakte van te voren🙈 Ze vroeg ook geregeld waarom wij niet mee waren als me vriend bij hun alleen langs ging omdat hij alleen wou gaan😝 En dat is zeker waar! Ik kan haar ook gewoon zeggen hoe ik erover denk/ervan vind etc. Dat scheelt een boel.
Ja hoor prima! En hoop dat eenieder met een zogenaamd vreselijke schoonmoeder zich eens afvraagt of het daadwerkelijk zo vreselijk is.... En als je moeder bent van zoons al helemaal.... Ook jij wordt dus schoonmoeder. Vraag je eens af of jij het leuk zou vinden als je pas na een week je kleinkind mag zien of pas na weken je kleinkind vast mag houden terwijl de moeder van je schoondochter dit wel al allemaal mag...
En excessen zoals hierboven beschreven zijn een zeldzaamheid.
NEE! Wat een enorme kut is dat! Ik ben al ruim 8 jaar samen met mijn man en vanaf minuut 1 was het 'bingo'. Ik zal niet zeggen dat ik heilig ben, maar het gaat onder andere over:
- ik zou haar zoon afpakken; - ik kom niet uit Brabant; - ze wil dat mijn man (34 jaar!!) af en toe blijft slapen, zodat ze hem kan vertroetelen en verzorgen; - ze heeft ooit gezegd dat ze er persoonlijk voor zou zorgen dat we niet zouden trouwen en geen kinderen zouden krijgen; - toen mijn man vertelde dat hij mijn ten huwelijk heeft gevraagd reageerde ze alles behalve leuk. Facebook stond vol met haatdragende berichten; - toen ik zwanger was van onze tweeling hebben we nooit wat van zijn ouders gehoord. Ook niet na update vanuit onze kant; - toen onze tweeling overleed kreeg ik allerlei verwijten naar mijn hoofd geslingerd. Die heks en haar man zijn 5 minuten in het ziekenhuis geweest. Bij ons zijn ze niet meer geweest om hun kleinzoons te zien. Zelfs niet na meerdere berichten van onze kant; - toen de steen geplaatst werd, kregen we na een paar dagen pas te horen dat het netjes was geworden. Dat terwijl mijn man direct foto's had gestuurd;
De lijst is nog lang niet klaar, maar ik denk dat je het wel begrijpt 😅
Ik kan inmiddels prima overweg met m’n schoonmoeder. Kan ook heel goed praten met m’n schoonmoeder maar dit heeft wel moeten groeien. In het begin was dit er nog niet maar nu na bijna 13 jaar weet ik dat ik altijd bij haar terecht kan al bel ik m’n eigen moeder toch makkelijker 😉
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in off topic
reacties (100) Verversen