Ik ben de laatste tijd nogal veel aan het nadenken over wat ik wil doen met mijn leven. Ik word bijna 25 en heb spijtig genoeg mijn passie nog niet gevonden (als in job die ik de rest van mijn leven met hart en ziel zal doen). Ik zie vaak mensen die met een bepaalde passie zijn geboren. Maar geloof ook heel hard dat velen iets meemaken in hun leven en daardoor op een bepaald pad terechtkomen en zo hun passie ontdekken. Had zelf altijd het idee om pas moeder te worden na mijn 30e. But life happens en (volledig bewust) moeder geworden op mijn 23e. Waar ik vroeger absoluut niet bezig was met baby's en heel het proces van een zwangerschap, ben ik nu geobsedeerd. Het speelt dan ook al sinds mijn zwangerschap in mijn hoofd om vanaf september een opleiding Vroedkunde te doen. Maar ben heel bang dat het weer een van die mislukkingen gaat zijn in mijn leven...
Ik vroeg me dus af wie hier haar passie heeft gevonden en hoe?
Ik heb pedagogisch medewerker jeugdzorg gestudeerd voorheen en toen ik afgestudeerd was zei ik; ik ga nooit met kinderen werken, dat kan ik echt niet hoor (ook al had ik hoge resultaten tijdens mijn stage, ik zag mijzelf er gewoon niet werken, ik dacht echt dat ik dat nooit zou kunnen). Toen ben ik wat anders gaan doen, mediaredactie. Ook afgemaakt, maar geen baan in te vinden. Toen emigreerde ik en zocht ik een eenvoudig baantje om mee te beginnen. Supermarkt ofzo. Dat lukte niet echt. Inmiddels woonde ik er 3 maanden en begon ik de taal een beetje te leren (aangezien ik toch geen werk had, had ik genoeg tijd voor thuisstudie). Tegelijkertijd meldde ik mij bij een soort uitzenbureau en ik kreeg de vraag wat voor opleiding ik had gedaan. Ik vertelde over mediaredactie, maar daar hadden ze geen werk voor mij. Toen ik over pedagogisch medewerker begon sprongen ze nog net geen gat in de lucht. Daar hadden ze dus echt een gigantisch tekort aan. Ik dacht zelf, dat kan ik helemaal niet. Ik begon gewoon op een blauwe maandag met een oproepkracht baantje op het speciaal onderwijs en bijbehorende BSO en inmiddels, een jaar later, heb ik een vast contract, ben ik bedrijfdsleidster van de BSO en ben ik vervangend leerkracht onder schooltijd. Nu weet ik dat ik mijn passie heb gevonden, maar daarvoor moest ik het eerst gewoon weer proberen. Het leven is te kort om te twijfelen over; ga ik dat wel leuk vinden, kan ik het wel? Gewoon doen! Je komt er snel genoeg achter wat je leuk vind! Een passie ontwikkelen voor iets kan ook tijdens je studie of baan, hoe weet je nou of iets bij je past zonder het te proberen? Ik denk niet dat je zal falen, daar geloof ik niet in. Je hebt een grote interesse voor het vak en dat is al genoeg! Ik ben trouwens 25, dus qua leeftijd zitten we gelijk. Ga ervoor!
Waw, wat een weg heb jij afgelegd zeg! Zo fijn dat je binnen je studiekeuze je passie hebt gevonden! Het heeft ook veel te maken met welke functie je precies hebt en met welke omgeving je samenwerkt.
Klopt! En nu besef ik dat ook door al deze verhalen te lezen. Ik ben altijd bang om WEERAL tijd en geld te verliezen. Maar als ik het niet probeer, verlies ik sowieso tijd... én een kans!
Nee ben 26 en nooit echt een passie gehad. Ik wilde altijd huismoeder worden en kindjes krijgen, en dat is gelukt. Ik geniet van koken, daar kan ik echt van ontspannen vooral als het is gelukt ook. Ben begonnen met breien maar ik werk niet dus doe gewoon alles wat me aantrekt. Waarom moet je per se een passie hebben?
Mijn passie is om kleuterjuf te zijn. Creatief bezig zijn en met kinderen werken vind ik heerlijk! Helaas nog niet de tijd/financiële middelen voor om de opleiding af te werken, maar ooit zal ik kleuterjuf zijn, dat weet ik zeker 🤗
Ja, ik ben volop aan het sparen en aan het werk om het mogelijk te maken 🤗 ik hoop dat jij snel je passie mag vinden, misschien wel in die opleiding vroedkunde. Het is een doel waarnaar je kan werken, wat ik persoonlijk wel fijn vind 🤗🍀❤️
Een passie hoeft ook zeker geen (fulltime) job te zijn. Zolang het je leven op een manier vult, is het goed. Het belangrijkste is dat je je passie gevonden hebt, dan kan je echt gelukkig zijn
Nee, niet gevonden. Ik vind heel veel beroepen leuk. Ik zou van alles willen doen, maar ik heb de opleiding er niet voor, de kennis niet. Ik vind het salaris ook belangrijk en dat valt bij veel leuke beroepen ook tegen. Nu heb ik een fijne baan, niet mijn passie, niet mijn droombaan. Maar als ik heel eerlijk kijk naar mezelf, dan denk ik die nooit vinden. En dan heb ik het nu gewoon goed, een prima baan waar ik rustig kan werken, een bedrijf dat mee denkt en waar veel mogelijk is. En een goed salaris. En dan is het ook goed, toch? Thuis heb ik mijn hobby's om het te compenseren, het is goed zo.
Je passie hoeft ook echt niet de job zelf te zijn. Mijn man heeft een hele arme jeugd gehad. Als volwassene wou hij daar verandering in brengen. Hij is zelfstandige barbier geworden. Als hij écht zijn interesses zou volgen, zou hij Sales manager moeten worden in de auto sector. Maar het maakt hem niet uit wat hij doet. Zolang het veel geld opbrengt dus geld is zijn passie hahah
En jij hebt ook andere prioriteiten. Je hebt misschien niet je hele leven gedroomd over je job, maar zolang je het fijn vindt, goed kan en het voldoet aan je prioriteiten, dan heb je denk ik wel enige passie voor je job
Ik was van 19 tot mijn 22e grafisch ontwerper en fotografe voor een modebedrijf. Tijdens mijn opleiding vond ik het super, maar tijdens het werken kwam ik erachter dat ik het heel moeilijk vind om 'verplicht' creatief te zijn. Toen ben ik omgeschoold tot docent Engels, ben zelf Engelse dus dat ging vrij snel. Werk nu op een MBO met opleidingen in de zorg. Vind het echt schitterend en wil hier graag lang blijven werken.
Dus uiteindelijk beseft dat onderwijs jouw ding is? Heel fijn! Grafisch ontwerpen of fotograferen kan je nog steeds in je vrije tijd doen. Zo kan je nog zelf beslissen hoeveel projecten je neemt
Ik ben in mijn schoolcarrière een aantal keren van pad veranderd. Ik had werkelijk geen benul waar ik op moest letten bij keuzes maken. De eerste keer koos ik verstandig en ging ik voor een natuurprofiel op het vwo. Daarmee houd je alle opties voor vervolgopleidingen open, maar ik vond die bètavakken niets aan! Vervolgens ben ik mijn passie gaan volgen: de kunsten aan de universiteit. En alhoewel dat nog steeds mijn passie is, kwam ik er al snel achter dat de bijbehorende banen niets voor mij waren. Ik wil met mensen werken, ruimte hebben voor creativiteit, zelfstandig én in teamverband kunnen werken en financiële zekerheid. Dus toen ben ik (ernaast) een taal gaan studeren, met de optie om het onderwijs in te kunnen. Daar zit ik nu en alhoewel het vaak erg zwaar is, sluit het wel goed aan bij wat ik wil en wat bij mij past. Mijn passies bewaar ik voor mijn vrije tijd. :)
Kan je dan niet als kunstlerares werken? Is een combinatie van beide. Dat werkt ook natuurlijk. Zolang je je passie(s) kunt vervullen op de een of andere manier, dan ben je een gelukkig persoon denk ik
Daar is vrijwel geen werk in te vinden. Bovendien heb ik een universitaire studie gedaan, dus mis ik de praktische creativiteit die alle concurenten op de kunstacademie hebben op gedaan. Een vak als ckv (theorie) zou me uitstekend afgaan, dus als er uurtjes op mijn school overblijven, houd ik me aanbevolen. :)
Leuke topic dit! Ik wilde heel graag iets van een dagbesteding voor ouderen doen of bij de mensen thuis ze daar ondersteunen met boodschappen, gezelligheid etc. Toen ik moest gaan kiezen welke opleiding ik wilde gaan doen, werd er flink bezuinigd in de zorg en wat ik wilde doen was niet meer haalbaar. Ik ben toen maar 2 opleidingen gaan volgen wat mijn klasgenoten deden. Ik heb daar zo'n verschrikkelijke spijt van. Ik heb uiteindelijk 10 jaar op de kinderopvang gewerkt. In het begin vond ik dit echt niet leuk, maar je groeit daar in. Ik ben toen ook gaan beseffen dat ik nooit heb gedaan wat ik nou echt zelf leuk vond. Al met al heb ik het wel leuk gehad op de kinderopvang en heb heel veel geleerd. Toen kwam opeens een vacature voorbij voor een dagbesteding voor ouderen. Ik heb gelijk gesolliciteerd en ben aangenomen! Ik mag binnenkort beginnen en vind het nu doodeng dat ik na al die jaren toch kan gaan doen wat ik graag wilde en waarvan ik denk dat ik het super leuk ga vinden. Ik heb in ieder geval goede moed. 🤞🏻
Wat ik je wil meegeven: doe wat jij wil. Kies voor een opleiding die jij zelf wilt volgen en niet wat andere doen/willen. Is het niks? Dan zoek je gewoon weer verder. Neem geen genoegen met de eerste beste opleiding die je mwhah vind. Daar ga je echt spijt van krijgen. Uiteindelijk vind je echt wel iets wat alleen jij ECHT leuk vindt! En als dat vroedkunde is dan komt het helemaal goed. Jij moet het doen en niet iemand anders. Succes! 🍀
Waw, wat leuk!!! Ik ben super blij voor je dat je uiteindelijk toch voor jezelf kan kiezen en kunt doen wat je altijd al wou doen. Hopelijk bevalt het je ook echt!
Klopt. Heb hogeschool opleiding als laborant gevolgd omdat mijn moeder dat wou. Maar ik moet tussen de mensen zijn, niet ziels alleen in een labo... in mijn laatste jaar het contact verbroken met mijn moeder en durfde toen ook te stoppen met de opleiding. Spijt dat ik geen hogere diploma heb? Ja. Maar die opleiding was mijn tranen echt niet waard. Ik was doodongelukkig! Heb erna verschillende dingen geprobeerd die uiteindelijk toch niks voor mij waren. Zo ben ik nog wat jaren verloren. En dat wil ik niet opnieuw herhalen. Daarom dat ik twijfel over deze opleiding...
Super balen dat je zo'n lange tijd in een opleiding hebt gestoken die je eigenlijk niet leuk vond. I know the feeling.. Niet twijfelen. Gewoon doen. Dat is de enige manier om erachter te komen of je het leuk vindt. Niet geschoten is altijd mis. 😊
Ik heb ook altijd gezegd ik wil verloskundige worden, helaas is het een 4 jarige fulltime opleiding waarvoor je moet worden ingeloot , dus niet haalbaar in mijn geval. Misschien als we ooit genoeg geld verdienen, met eigen bedrijfje waar we nu mee bezig zijn om die op te starten, dat ik het alsnog kan gaan doen.
Hopelijk krijg je die kans nog! Maar een eigen bedrijfje is ook een hele prestatie! En sowieso iets dat je interesseert. Dus echt fijn dat je daar toch al mee aan de slag kunt gaan Veel succes ermee
Ik ben gek met alles rondom eten.. werk als diëtist, maar ook gek op bakken en koken. Bruidstaart zelf gemaakt bijv.
Maar leg er geen druk op. Een passie is mooi, maar dat geldt vaak voor de uitzonderingen. En trouwens.. waarom niet 2 beroepen in je werkzame leven? Ik geloof dat werk leuk moet blijven... Met 45 jaar werken ist niet net zo leuk 20 jaar t één, 25 jaar een ander beroep?
Ja tuurlijk, zolang je het graag doet! Je kunt zeker meerdere passies hebben in je leven. Zoals B756 hieronder ook zegt, misschien ben je 10jaar later een helemaal ander persoon. Maar ik zou gewoon al blij zijn als ik 1 iets vind dat ik graag doe
Oooh super leuk! Je kan het ook combineren, toch? Bakken als hobby dan misschien. Mijn beste vriendin heeft altijd eetstoornissen gehad en ze heeft haar angsten omgezet in haar sterktes. Nu heeft ze een eigen High tea eethuisje en zit ze in haar laatste jaar diëtiste. Ik vind het echt prachtig
Ik wilde heel graag kapster worden, ben dit ook gaan doen. Helaas bleek ik al gauw allergische te zijn voor waterstofperoxide en zo erg dat ik kappote handen er aan over hield. Ben ik mee gestopt en toen vervolgens besloten met kinderen te willen werken spw afgestudeerd en gewerkt op een kdv. Toen brak de ressecie uit en ben ik bij een keukenbedrijf services terecht gekomen ruim 7 jaar gewerkt.
Uiteindelijk weer gaan studeren voor mz gehandicapten zorg. Dus niet mijn 1e passie toen der tijd maar nu zeker wel..
Ja klopt. Maar eens je de 20 voorbij bent, vliegen de jaren. Dus ik ben me inderdaad aan het opjagen
En toen je dan gehandicapten zorg ging studeren, was je nooit bang dat dat wéér iets ging zijn die je uiteindelijk moest opgeven door omstandigheden (zoals kapster) of dat het uiteindelijk tóch niks voor jou bleek te zijn?
Wel blij dat je het uiteindelijk gevonden hebt Ik weet dat je soms moet blijven proberen en je komt het tegen op de meest onverwachte manieren!
Nee laat mijzelf niet leiden door angst er is anders altijd een reden om het niet te doen.. In de toekomst kun je niet kijken dus nu doen wat goed voelt. Je hebt geen zekerheid met niets.
Ook al zou ik nu bv over 4 jaar iets anders gaan doen, geen ramp so be it. Ben van mening dat je iets moet doen wat leuk is, en of dit nu is wat je heel je leven wil doen of op dat moment. Je doet op dat moment wat je leuk vind en bij je past en is niet erg als dit wel of niet veranderd
Als meisje droomde ik van moeder & zuster worden en dat is allebei gelukt! Het moederschap vind ik momenteel zwaar met alle kinderen thuis en al het lesgeven op 3 niveaus met een kind met autisme erbij! Ik ben helaas een leukere moeder als we allemaal onze structuur hebben! Mijn passie is mijn werk in de ouderenzorg.. Ik geniet ervan om de avond (werk 2 avonden) van de bewoners fijn en gezellig te maken!
Verder hou ik van oude spullen opknappen en van haken al is daar momenteel "te" weinig tijd voor!
Ik heb dit gevoel nog steeds ben bijna 26 en werd voor het eerst moeder op mijn 20e. Toen was ik daar ook nog niet mee bezig. Nu ik bijna 26 ben denk ik wel, ik moet toch wat met me leven. Ik heb altijd interesse gehad in eten en experimenteren. Ik hou bijvoorbeeld superveel van bakken, en denk dat ik ook wel die richting op wil.
Bakken of, wat eigenlijk als eerste in me opkwam, diëtiste. Als je houdt van eten en experimenteren met eten, kan je mensen echt helpen met het vinden van een leuke manier om af te vallen/gezond te eten
Passie vind ik nogal een groots woord, ik zie het meer als iets wat ik erg leuk vindt en waar ik goed in ben. Ik heb een creatieve kant, en dat vind ik erg leuk om te doen, schrijven, tekenen. Wat ik ook goed kan is begeleiden of iets uitleggen, koken. Omgaan met mensen is wel mijn rode draad denk ik, en dat heb ik gedaan in verschillende vrijwilligersfuncties maar ook betaalde banen, als laatste in een winkel. Hieronder plaats ik een link wat uitlegt wat passie eigenlijk is en hoe je het kan ontdekken, wie weet kun je daar iets mee als handvat: https://www.sonneveltopleidingen.nl/artikel/wat-is-passie-en-wat-is-mijn-passie Enne, soms gaan dingen niet zoals ze gaan, maar daar kun je weer van leren.
Klopt, zo zie ik het inderdaad ook! Als ik opsta, dat ik blij ben om naar mijn werk te gaan, omdat ik het kan én het heel graag doe. Wel fijn dat jouw interesses dan zo breed zijn, waardoor je verschillende richting uit kan gaan!
En nee, eigenlijk is niks in mijn leven gegaan zoals ik had gepland. Ik heb in de voorbije jaren veel dingen geprobeerd, er kwam altijd iets tussen. Op zich niet erg. Achteraf gezien waren die dingen ook niet mijn passie. Maar ik jaag mezelf gewoon zo hard op dat ik het nog altijd niet gevonden heb... mijn grootste angst is eigenlijk sterven zonder iets bereikt te hebben in het leven (los van mijn kindjes!)
Hopelijk komt dat nog! Ik jaag mezelf soms zo hard op omdat ik "al" 25 ben. Maar tegelijkertijd weet ik dat de meest gelukkige of succesvolle mensen hun hoogtepunt pas na hun 30e hebben bereikt. Dus ik wens ons allebei veel succes 🍀
(Nog) geen passie hier. Als corona het toelaat, start ik in september met een opleiding. Vanuit daar kijk ik verder Zeg wel al van kleins af aan dat ik met baby's/kleine kinderen wil gaan werken... Maar wat precies is nog de vraag.
Wou altijd graag op de neonatologie afdeling werken. Maar iedereen raad mij dat af
Veel succes alvast met je opleiding!🍀 Neonatologie is echt een job met een dubbel gevoel. Je krijgt zoveel voldoening als prematuurtjes of zieke baby's gezond naar huis mogen. Maar soms zie je er ook sterven... ik denk dat je dat sowieso meeneemt naar huis. Maar wel een prachtige job!
Ja precies, dat is het vooral. Op sommige vlakken ben ik nogal een gevoelig persoon. En mijn omgeving denkt inderdaad dat ik zulke dingen mee naar huis neem. Maar het lijkt me zo mooi en zo heftig tegelijk. Lastige keuzes, moet er nog maar eens goed overna denken! 😁
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in off topic
reacties (55) Verversen