Ik heb inmiddels 1.5 jaar geen contact meer met mijn moeder. Het heeft mij veel rust gegeven. Als mijn man aan mij vraagt of ik het toch niet weer zou willen proberen, dan krijg ik al een knoop in mijn maag. Het was altijd drama en negativiteit (heel erg kort beschreven) en dat had veel effect op mij, maar ook mijn gezin. Ik ben er heel open over ook naar de kinderen toe als ze vragen waar oma is en waarom ze niet meer met haar praten. Niet in detail, maar meer globaal natuurlijk en in kindertaal. Ik durfde deze beslissing pas te nemen nadat mijn beste vriendin tegen mij zei dat ik ook eens voor mijzelf mag kiezen (zij kent de hele geschiedenis). Dit is het beste geweest voor mij en mijn gezin. Ook al hou ik van mijn moeder, het is het beste om dit van een afstand te doen.
Met mijn vader ook niet sinds ik 8 was, want hij is een pedofiel. Met de rest van mijn familie aan beide zijden ook geen contact (o.a. vanwege mijn vader).
Een van mijn beste vriendinnen heeft het contact verbroken met haar ouders. Ze heeft het contact eerst op een laag pitje gezet maar dat gaf erg veel stress omdat haar ouders heel erg manipulatief waren in de contacten die er nog waren en ineens ook contact gingen opnemen met haar schoonouders. Enige tijd daarna heeft ze het contact definitief verbroken. In het begin was dat erg stressvol omdat ze er niet op durfde te vertrouwen dat haar ouders dat zouden respecteren. Bang als er een onbekend nummer belde, schrik om het hart als er een brief bij de post zat. De échte rust is pas gekomen nadat ze is gescheiden en met haar nieuwe man is verhuisd.
Ik heb jaren geen contact gehad met m’n vader, sinds een jaar weer af en toe. Kwam vanuit mij. Ik wilde hem vooral vergeven voor mezelf, niet voor hem. Blijft moeilijk, die keuze. Vaak is het wel beter voor je rust..
Wij hebben sinds 9 maanden geen contact meer met mijn schoonvader. Het geeft ons veel meer rust. Hij woont sowieso in het buitenland, maar loog erg veel en het enigste wat hij belangrijk vind in het leven is hij zelf! Alles draait om hem en hem alleen.. en als hij dan in Nederland op bezoek was dan verwachtte hij dat wij een hotel waren. Sliep bij ons, verwachten eten en drinken (echt geen probleem) maar was vervolgens wel heel de dag weg. Als hij dan terugkwam verwachtte hij wel dat het eten op tafel stond en zo kon aanschuiven. Dat is een van de vele dingen waar wij tegen aanliepen. Wij zjjn in april dit jaar getrouwd zonder hem, het was even moeilijk maar we hebben geen spijt van onze beslissing het geeft ons steeds meer rust. Het is niet de makkelijkste beslissing..
Mijn broer heeft het contact gebroken met mijn moeder, vanwege jeugd. Ik snap het ene kant wel maar andere kant viel ze hem niet lastig en wilde ze haar kleinkinderen zien. Ik denk dat het makkelijker is om de band te verbreken, maar of het beter is?
Zou je het boek willen aanraden "adult children of emotionally immature parents". Ik wilde ook het contact verbreken, heb het wel geminimaliseerd maar ben wel blij dat ze in het leven van mijn kinderen is, hun mogen later zelf die keuze maken.
Mijn moeder heeft al jaren geen contact meer met haar moeder, dus wij niet meer met oma. Heeft ons heel veel rust gegeven. Ze was altijd negatief, koos altijd partij voor mn tante dus ook voor onze nichtjes en ze zocht altijd de confrontatie met mijn moeder. Kindjes van mijn tante waren altijd leuker, beter etc etc. Wij voelden dat als kinderen ook aan en dat begrepen wij niet. Mijn moeder was het zat om steeds de deksel op dr neus te krijgen en veel verdriet en stress te hebben. Ik merkte dat ze altijd op haar tenen liep als oma er was. Na het overlijden van opa werd het erger en heeft ze het contact verbroken. Ik heb mijn moeder daarna zien opbloeien en hadden wij onze vrolijke moeder weer terug. Nu is het de meeste fantastische oma en mijn vader natuurlijk een super opa voor mijn nichtjes en neefje en wordt niemand voorgetrokken. Ze baalt natuurlijk wel dat het zo heeft moeten lopen maar ze is maar wat blij dat ze ons heeft en onze band wel super goed is met onze moeder
Ja met beide ouders. al iets langer dan 10 jaar nu helemaal geen contact met familie. Mij heeft het persoonlijk veel rust gegeven omdat mijn zus en ik veel meegemaakt hadden thuis als kleine kinderen. Daarvoor ook al aantal jaar steeds wel en geen contact gehad door vroege uithuisplaatsing.
Hier is het contact met mijn (inmiddels ex) schoonouders gestopt. Ik had niet meteen rust maar het kwam langzaam. Ineens merkte ik dat ik me gewoon blij voelde met mijn opvoed keuzes. Wat ik deed was goed en prima. Normaal gaven hun er altijd (onbewust) kritiek op en dat deed heel veel. Eigenlijk al vanaf de start ging ik niet graag naar hun toe en dat werd alleen maar erger.
Ik heb geen contact met mijn moeder. Ze is een pathologische leugenaar. Zo zijn wij na jaren achtergekomen dat ze nog meer kinderen heeft achtergelaten. Ze is heel vaak weggegaan . Heb haar nu 5-6j niet meer gezien . Dag voor mijn bruiloft ging ze boodschappen doen sindsdien niet meer gezien. Al zou ze contact zoeken zou ik dr netjes de deur wijzen. Vindt t prima zo heb mijn eigen gezinnetje
Ik destijds met mijn vader, gedurende mijn tienerjaren. Was een goede keuze, omdat ik toen echt geen behoefte had aan contact. Dit gaf me rust. Toen ik 20 werd weer contact gezocht, dat is nog steeds minimaal. Maar ik snap bepaalde dingen nu beter en verwacht niets meer. Ik weet dat k nooit een band zal krijgen, dus nu kan ik goed vanuit afstand af en toe langs gaan. Ik bepaal hoevaak zegmaar (1x per half jaar ofzo).
Met mijn moeder een paar weken geen contact gehad, ik heb en had een heeeele goeie band en ik was bang dat als ik het niet zou doen, de band voorgoed beschadigd zou zijn. Afstand nemen en rust was echt even de sleutel naar herstel 💛
Ik heb heel lang geen contact gehad met mijn schoonouders. Mijn man uiteindelijk een jaar geen contact gehad met zijn ouders. Wat een genot!
Toen onze oudste dochter geboren werd is het contact langzaam weer opgebouwd en moet zeggen dat mijn schoonouders een lieve opa en oma zijn voor onze dochters. We hebben zelfs vorig weekend voor het eerst in 10 jaar een gezellig weekend gehad met zijn allen. Nooit gedacht!
Wij gebroken met zijn moeder echt geen gemis verschrikkelijk naar ziek mens. Hij zegt dat hij haar niet mist en zoveel meer rust heeft en dat is ook echt zo, geen aanvulling op zijn noch ons leven.
Maar Denk ondanks iemand er rust mee heeft, het altijd jammer is als je überhaupt één of beide ouders om welke reden ook geen deel kunnen/willen/mogen maken. Bedoel iedereen heeft gewoon papa en een mama liefde nodig los van de situatie aan zich.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in off topic
reacties (26) Verversen