Zodra ik zwanger ben neemt een bepaalde angst mij helemaal over en ik kan er niks aan doen.. Afgelopen nacht moest ik werken en er lag een bewoner 'slecht' die ik midazolam en morfine moest geven 2x via een vlindernaaldje. Maar bij het klaarmaken van de spuit willen er nog wel eens een paar druppels uit de naald komen en ik was zo extreem bang dat dat op mij zou komen op de een of andere manier dat ik 2 paar handschoenen over elkaar heen heb gedaan en nog ben ik bang dat t op mij komt of in mijn lichaam komt omdat ik ermee bezig ben. Het is toch ongelofelijk.. Ik schaam me dood om dit te typen, maar soms moet je bepaalde dingen van je af schrijven hé. Ik wil alles perfect doen voor die kleine in mn buik.. Nog 1 nachtje vannacht en dan 5 dagen vrij.. Ben ik ook wel aan toe na die stress vannacht en dat zal aankomende nacht ook wel zo zijn..
Is helemaal niet erg en goed dat je het deelt. Je moet je niet schamen. Ik heb dit zelf ook erg, word wat neurotisch en onzeker en wil ook alle risico’s mijden. Ik heb hier gesprekken met een therapeut over gehad. Heeft me erg geholpen! Hoewel het altijd een beetje bij je blijft en ook door hormonen wordt versterkt
Je hoeft je niet te schamen voor hulp zoeken bij mentale problemen. Dat zou ik echt doen, als dit nu al zo erg is terwijl je net een week zwanger bent, worden het pittige maanden voor je en kan je misschien ook niet genieten van je zwangerschap. Zou zonde zijn
Rationeel weet je toch dat een enkele handschoen veilig genoeg is? Die middelen werken toch niet door de huid heen? Als je nu al niet meer helder kunt denken in de nacht, dan wordt het tijd om geen nachtdiensten meer te draaien.
Zeker weet ik dat normaal ben ik ook zeker niet zo.. Als het op de huid komt kan het wel in je bloed aan terechtkomen via je huid maar dat zal maar een iniminie beetje zijn.. En ondanks dat ik dat weet blijft de angst.. Heeft niet met de nachtdienst te maken hoor, die ging mij heel goed af op een dipje rond 5u na maar dat heb ik altijd wel. Ik zou die angsten ook overdag of in de avonddienst hebben.
Dit is heel vervelend én heel normaal. Als je zwanger wordt en een kind krijgt, gaat de alarmcentrale in je hoofd op standje Gevoelig. Logisch want je moet een kleintje, waar je zielsveel van houdt, in leven houden, terwijl het 100% van jou afhankelijk is. Superhandig als je alert moet zijn op poema's die rond je grot sluipen ook. Maar minder handig als je alarmsignalen krijgt, waar ze er eigenlijk niet zijn. Bij sommige vrouwen vliegt het dus uit de bocht en is het niet meer gezond.
Ik heb zelf na beiden bevallingen een post partum angststoornis gekregen. Wist niet dat het bestond voor ik zelf de diagnose kreeg, maar het blijkt dus heel erg vaak voor te komen, nog vaker dan depressie zelfs. En ook vaak zat in de zwangerschap. Het is best goed te behandelen, op meerdere manieren. Ik had zelf een vrij extreme variant en bij mij was medicatie, EMDR en cognitieve gedragstherapie nodig (eigenlijk gewoon trucjes om je hersenen weer normaal te leren reageren), maar het kan er ook veel milder zijn en dan is soms een beetje hulp al voldoende.
Bij twijfel zou ik altijd contact opnemen met een GGZ psycholoog gespecialiseerd in zwangerschappen/kraamtijd. Al was het maar om mee te kijken en te checken of het bij jou 'gewoon' extra overbezorgdheid is of meer. Loop hier alsjeblieft niet alleen mee, dat maakt echt heel moe en eenzaam!
Zou me niks verbazen als ik ook zoiets ontwikkel tijdens en net na de zwangerschap vanaf het moment dat ik weet dat ik zwanger ben raak ik overdreven bezorgd en angstig en dat houd ook nog wel stand na de bevalling, maar op bepaalde momenten kan ik het ook wel weer goed relativeren, het ligt echt aan de situatie en het moment. Zo die eerste weken dat je nog niet weet of het goed zit ja of nee dat is enorm spannend en je wilt er alles maar dan ook alles aan doen om te zorgen dat het kindje zich goed ontwikkelt. Goede tip van je om eens te kijken of ik hulp kan krijgen van een psycholoog die hierin gespecialiseerd is.
Voor jouw nier fijn dat je dit ook in deze mate gehad hebt, maar wel fijn om te weten dat ik niet de enige ben.
Vind dit wel iets waar je hulp voor moet zoeken want je slaat echt door dit is voor jezelf niet fijn en ook is stress niet fijn voor de kleine. Je moet wel rationeel blijven en jezelf ook streng toe spreken, ik heb nu handschoenen aan gedaan er kan niets gebeuren punt. Plus door deze paniek kan je ook nog eens fouten maken met de medicatie van je cliënten, zoek hulp niets om je voor te schamen.
Klopt, ik ga het met mn verloskundige bespreken als we de eerste afspraak hebben. Daar heb je ook gelijk in, ik stond op t punt om een collega van een andere afdeling te bellen of zij de spuiten klaar wilde maken maar toen zei ik tegen mezelf 'Nee dat ga je niet doen, je gaat dit gewoon zelf doen' niemand weet nog dat ik zwanger ben dus wat voor reden zou ik dan moeten geven dacht ik🥴
Risico medicatie wordt gecontroleerd en dubbel afgetekend dus dat zit wel goed en ondanks mn angst kon ik me er goed op concentreren, wil absoluut geen fouten maken.
Lieve jij je kunt niet alles perfect doen en dat is perfect! Ga hier vooral in het gesprek aan met jouw huisarts en verloskundige. En als je vanavond/vanacht afleiding nodig hebt, kom vooral het forum op.
Ja, ik ga zeker dit bespreekbaar maken met mijn verloskundige.. Mijn vriend weet t ook wel maar die hier best hard in en die zegt gewoon 'het zit je gewoon tussen de oren' 'je kunt die knop in je hoofd gewoon omzetten'. Maar die knop zet je niet zo even om. Nu weet ik wel dat hoe verder ik in de zwangerschap kom de angst minder wordt en ik meer vertrouwen krijg. Due gedachte is fijn. Maar deze eerste weken zijn altijd pittig voor mij.. Ja dat zal ik doen vannacht 😊
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in off topic
reacties (15) Verversen