Hoi allemaal, jullie zullen wel denken moet dat hier... maar ik wil het even van me afschrijven en hoor ook graag jullie mening omdat ik me geen raad meer weet, ik ben tijdens ons oud en nieuw feestje aangerand door mijn schoonbroer op mijn eigen toilet, ik wil over het hele betasten niet in detail treden omdat ik het echt heel ranzig vind, ik heb tijdens het gedoe mijn schoonbroer duidelijk aangegeven dat ik dit absoluut niet wil maar daar had hij weinig erg in, godzijdank heb ik me vrij snel los weten te krijgen en de toiletdeur van het slot afgekregen en is er niet meer gebeurd dan onwenselijke aanrakingen, ik snap alleen van mezelf niet dat ik hem geen flinke tik heb uitgedeeld of ben gaan gillen.... ik had meer het idee alsof ik aan de grond genageld stond.. ik ben daarna trillend als een rietje naar mn partner toe gelopen, lopend naar mijn partner heb ik wel getwijfeld om het überhaupt te vertellen aan hem omdat ik bang was dat er een gruwelijke vechtpartij uit zou breken, maar gelukkig heb ik het toch op de automatische piloot direct verteld, mijn neef hoorde dit mij vertellen en heeft schoonbroer direct de deur gewezen... hier ben ik heel dankbaar voor want mijn partner werd laaiend toen mijn verhaal indaalde, direct hierop kreeg mijn partner diverse appjes van zijn broer, dat het hem speet en hij zich had gedragen als een varken, alleen mijn partner wil hem nooit meer zien, en ik al helemaal niet... alleen nu zijn het natuurlijk broers en delen dezelfde ouders (duh), mijn partner heeft het zijn ouders telefonisch laten weten wat er is gebeurd omdat zijn broer hen al had geappt dat hij eruit gegooid was, alleen helaas was de reactie van m'n schoonouders niet zoals ik had verwacht, ze deden een beroep op onze volwassenheid "om het als volwassen mensen uit te praten op een later moment" en dat ze hun verjaardagen niet gaan splitten (dit omdat mijn partner aangaf zijn broer nooit meer te willen zien). Dit maakt mij alleen maar woester... ik vind dit namelijk echt niet iets wat zo even uitgepraat kan worden, sterker nog de gedachte om met hem in 1 ruimte en te praten zijn geeft me al de kriebels, Ook heb ik persoonlijk niets meer van mijn schoonouders vernomen terwijl we normaal altijd contact hadden en zeker als er iets was was mijn schoonmoeder vaak de eerste die mij belde, nu dus niet.... nu trof ik mijn partner eergisteren huilend in bed aan, hij vind dat hij een rot familie heeft en voelt zich schuldig dat dit gebeurd is en voelt zich erg eenzaam omdat hij wel wat meer steun had verwacht van zijn ouders, ik vind dit allemaal zo erg en moet me best doen om niet te gaan geloven dat het allemaal mijn schuld is want zo voelt het soms wel omdat ik een rol heb in dit rot verhaal, Ik baal van m'n schoonouders en nog erger van m'n schoonbroer, het lijkt alsof onze gevoelens er niet mogen zijn en alles heel snel onder het tapijt geveegd moet worden, ten koste van mezelf en mijn partner, voor iemand de het helemaal niet verdiend... ik heb geen idee hoe ik dit moet oplossen, ja met m'n schoonbroer wel die hoef ik gewoon nooit meer te zien dat is helder, maar met mijn schoonouders... ik heb echt geen idee en mijn partner liet eergisteren ook blijken dat hij geen idee heeft wat te doen met deze situatie, Ik vind het voor hem ook echt verschikkelijk, hoe zouden jullie deze situatie aanvliegen? Is het überhaupt nog aan te vliegen? Ik voel namelijk de adrenaline door m'n lijf gieren als ik aan alles denk... ik hoor graag van jullie Groetjes Linda
Wat heb jij iets naars meegemaakt zeg, en wat zit je in een ellendige situatie ineens! Hebben je schoonouders het via de app gehoord? En hebben jullie hierover enkel app contact gehad? Zo ja, dan zou ik dat eerst eens oplossen en rustig met ze gaan praten. Het is nota bene hun zoon die het gedaan heeft, ik zou me als ouders wegschamen eerlijk gezegd. Zij worden ineens tussen 2 partijen in gezet, en wat zal dat pijnlijk zijn..! Laat dit niet uitbreiden naar je schoonouders. Persoonlijk zou ik dus samen met man een avondje naar je schoonouders gaan, en daar rustig het verhaal (laten) uitleggen. Wat heeft dit met jou gedaan.. En dat je het niet kan verdragen om met hem in één ruimte te zijn. Die verjaardagenkwestie is van later orde. Ik denk dat het vooral belangrijk is dat je je gevoel bij hen kan uiten. Zo kunnen ze wellicht ook je man meer steunen. Want die steun heeft hij nodig. Hij zit ook in een onwijs moeilijke situatie.
Heel veel sterkte!!
edit: ik zie dat je man telefonisch contact heeft gehad met je schoonouders. Misschien toch even rustig met z'n 4-en in gesprek. Het is voor jou ook belangrijk om je verhaal te kunnen doen.
Je schoonouders zijn ook geschrokken, misschien schamen ze zich wel dood en hebben geen idee wat ze moeten doen of zeggen. Ik zou naar hun normaal blijven doen. Zij hebben er ook geen aandeel in. Begrijp ook dat ze geen verjaardagen willen splitten en ze hebben de hoop dat jullie het ooit uit zullen praten. Het is nog maar net gebeurt. Ze hebben geen idee. De tijd zal het moeten leren. Het zal voor ze wennen zijn dat verjaardagen nooit meer hetzelfde zullen zijn of feestjes. Ik vind heel eerlijk dat als dit zal voorkomen dat je zwager dan thuisblijft want hij heeft deze ellende ook veroorzaakt. Hij erkent ook dat hij fout zit, laat hij er dan ook naar handelen. Dat is ook volwassen gedrag.
Fijn dat je steun hebt van je partner. Ook voor hem schrikken. Heel jammer dat hij geen steun ervaart nu op dit moment van zijn ouders. Maar misschien komt het nog wel tot een goed gesprek. Geef het even de tijd. Of nodig ze over een poosje uit om samen te eten of iets en bespreek het dan. Ik denk dat ze dit heel moeilijk vinden en niet weten hoe ze dit moeten aanpakken. Het is ook niet niks. Ik hoop dat je er samen goed over kunt praten en het een plekje kan geven ter zijner tijd. En misschien een professionele hulp inzetten? Hele dikke knuffel.
Heftig! Wat fijn dat je partner je steunt. Voor hem ook akelig. Ik wens jullie veel sterkte en wijsheid. Het is lastig om te zeggen wat het beste is, want ik sta niet in jouw schoenen. Van een afstandje zou ik zeggen: Doe alsnog aangifte. Wat je zwager deed is fout. Verder zou ik professionele hulp zoeken. In welke mate je dit nodig hebt, hangt van jezelf af...maar je kan hier op lange termijn nog veel last van krijgen... Wat betreft je schoonouders, ik denk dat ze eigenlijk ook niet weten wat ze met de situatie aan moeten. Het zal je zoon maar zijn. Hun eerste reactie is niet oke. Hoe kun je nog met elkaar door één deur. Dit is te heftig. Dat kunnen en mogen ze niet van jullie verwachten. Ik zou eerst voor jezelf hulp zoeken en zodra je er aan toe bent met je schoonouders in gesprek gaan. Heel veel sterkte, dit niet niks❣️
Wat heftig zeg.. Heel ergens snap ik de reactie van je schoonouders wel, alleen absoluut niet op dat moment. Misschien hebben ze de halve waarheid gehoord?
Poeh.. wat vreselijk, ik zou zeker een proffesionele hulp inschakelen om erover te praten en te verwerken want dat is nogal wat. En je partner trouwens ook..
Het is nog maar kort geleden gebeurt. Je schoonouders kunnen niet verwachten dat je nu al nadenkt over hoe nu verder. Laat het even bezinken en als jij er aan toe bent, ga een gesprek met je schoonouders aan over alles. Sterkte♥️
Wat ontzettend klote dit. En wat fijn dat je het gelijk hebt durven vertellen en je man vierkant achter je staat vanaf moment 1.
Ik heb wel een iets andere mening dan de rest… tenminste .. niet per se anders maar ik denk dat er verschillende keuzes/opties zijn en dat het heel persoonlijk is wat jou dan het meest gaat helpen. Ik denk ook dat het nog veel te vers is om nu over oplossingen na te denken. Dit is niet iets kleins en tegelijkertijd kennen wij de achtergrond en familie relaties niet. Niet om antwoord op te geven maar meer voor jullie zelf .. Waren die relaties altijd al minder? Heeft hij dit vaker gedaan? Was hij onder invloed? (Niet dat het dan ok is uiteraard maar ik kan mij wel voorstellen dat hij zich dan nu kapot schaamt en dat vanuit zo’n situatie er mogelijk wel weer een gesprek kan ontstaan versus iemand die bij volle verstand en niet impulsief dit heeft gedaan)
Ik kan mij voorstellen dat partner (met of zonder jou) als eerste stap met zijn ouders in gesprek gaat. Want het is bijzonder dat zij een uitgesproken mening hebben etc. Een gesprek over gevoel, niet over gelijk hebben, over wensen t.a.v. hun relatie (los van broer) etc. Van daaruit kan hij (en jullie) keuzes maken rondom familie situaties. Ten aanzien van aangifte zou ik voor mezelf nagaan of dat me zou brengen wat ik nodig heb (los van hem). Is het nodig om een stap verder te komen in verwerking? Of heb je dan, wellicht met een derde persoon erbij (kan ook een professional zijn!), meer aan een gesprek met hem? En dat je daarna keuzes maakt.
Er is geen goed of fout in wat je doet of beslist. Als het maar keuzes zijn waarvan jij het gevoel hebt dat het jou (en partner) een stap verder brengt in jouw verwerkingsproces.
Ik geloof dat ik wel aangifte zou doen bij de politie. Niet alleen voor jezelf, maar omdat deze man dus erg onbetrouwbaar is en misschien al meer aanrandingen op zijn geweten heeft. Hij moet gestopt worden... Doe het voor de rest van de vrouwen!💪
Wat knapt dat je ondanks de situatie, direct naar je partner bent gegaan en hebt gedeeld wat er is gebeurd. Wat is dit heftig voor jou geweest! Het is niet jou schuld. Heel veel sterkte!
Jij hoeft nu helemaal niets, en al helemaal niet dit 'oplossen'. Dat je schoonouders al beginnen over hun verjaardagen of uitpraten, daar hoef je écht niets mee. Je man ook niet.
Hun reactie is misschien ook een eerste schrik, dat kan nog veranderen. Maar voor nu is het voor jou absoluut niet helpend, steek er geen energie in. Laat het maar even. Hij is de boosdoener, niet jullie en niet je schoonouders. Het is heel rot dat ze er nu niet voor je zijn. Je hoeft er geen begrip voor te hebben, maar zij staan hier als ouders toch anders in. Probeer er voor nu geen verwachtingen van te hebben. Als jullie met je schoonouders communiceren, doe het face to face. De telefoon is niet helpend. Je zou ze kunnen uitnodigen en je verhaal doen tot zover je dat wil delen, maar je hoeft je daar niet verplicht toe te voelen. Alleen doen als het voor jou helpend is, dat is echt je mantra nu
Jij en je man hebben echt alle recht op de emoties die je ervaart. En ook op het niet willen van contact. Jullie focus moet nu liggen op jou, niet op wat anderen er van vinden of over voelen. Het kan helpend zijn hier hulp bij in te roepen, praten met iemand om het te verwerken. Dat jij bevriest op zo'n moment is een hele menselijke reactie, en bovendien eentje die je niet kunt beïnvloeden. Omring je met mensen die er wel voor je kunnen zijn nu, en schakel hulp in als dat goed voelt voor je.
De rest komt wel als jullie er aan toe zijn. Of dat nou weken of jaren duurt. Jullie zijn niet de veroorzakers, niet jullie schuld. Eerst zelf helen, dan komt de rest pas.
Ik weet niet of ik zelf in deze situatie aangifte zou doen. Uiteraard is wat hij deed voldoende om het wel te doen, maar kan me ook voorstellen dat je het liever niet doet. Ik vind het lastig inschatten, en het is ook heel persoonlijk. Je hebt meer opties. Je kunt aangifte doen, je kunt ook een melding maken ipv een aangifte, en je kunt ook contact opnemen om alleen te overleggen. https://www.politie.nl/onderwerpen/seksueel-misbruik.html Denk er in elk geval over na.
Wat betreft de familie: ik denk dat het voor hen ook een verwarrende situatie is. Je schoonouders houden uiteraard van hun kinderen en zullen het waarschijnlijk heel erg vinden wat er is gebeurd, maar willen misschien toch hun zoon niet afvallen, laat staan een familie die uit elkaar valt. Dat hoeft echt geen kwade bedoeling te zijn, maar is dan meer een paniekreactie. Wat dan het beste is is denk ik heel persoonlijk. Voor jou sowieso eerst om hier meer rust in te krijgen, door veel te praten, misschien ook professionele hulp. Het is nu nog wel heel vers. Edit: aangifte doen is ook zeker een optie denk ik.
Maar ik denk uiteindelijk dat het goed is om je zwager op den duur toch wel weer te spreken en de kans moet geven zijn excuses te maken en zich nader te verklaren (die je niet hoeft te accepteren, maar misschien jou wel verder helpen in je verwerking). Dat hoeft niet nu of binnen een paar maanden. Maar deze man blijft toch ergens in je leven aanwezig, je hoeft niet vrolijk naast ‘m te zitten op een verjaardag maar bij overlijdens in de toekomst en andere onvermijdelijke gebeurtenissen zal je hem toch treffen..
Wat vreselijk naar dat dit je is aangedaan. Ik wil je graag op het hart drukken dat je reactie hierop 'bevriezen' heet. Google het maar eens, dat helpt je hopelijk berusten in dat dat je reactie was. Het is niet iets waar jij op dat moment controle over had, maar een overlevingsmechanisme van het lichaam wat het overnam. Je hebt super goed gehandeld door het meteen te vertellen, ondanks dat je waarschijnlijk nog in shock was. Ontzettend knap! Het is niet jouw schuld dat dit gebeurd is! Wat fijn dat een neef hem direct de deur heeft gewezen, zodat hij uit jouw buurt was. Wat betreft je adviesvraag.. ik denk dat het eerst nodig is dat jij en ik denk ook je man gaan praten met iemand die deskundig is op dit gebied en buiten de situatie staat. Dat kan anoniem. Ik zal hieronder nog een linkje sturen met opties. Geef eerst jezelf tijd en prioriteit en ga praten om te ontdekken wat jij en op de tweede plek je partner nodig hebben. Ik denk dat dat nu belangrijk is en je daarna pas gezond kunt kijken naar randvoorwaarden in de toekomst. En ook daarin kunnen deskundigen beter advies geven dan wij. Het is ontzettend complex. Je schoonbroer reageert ook echt als een klassieke dader door meteen de mensen eromheen te manipuleren nog voor jullie je verhaal goed hebben kunnen doen. Hier heb ik geen contact meer met heel mijn vaders kant van de familie na een nare gebeurtenis op dat gebied. Met mijn vader gelukkig wel. Maar dit soort dingen kunnen gewoon echt verscheurend zijn. Daarom mijn advies: nu eerst jij. Dan zul je beter staande blijven in wat nog zal komen.
Wat ik me wel kan voorstellen is dat jullie bij je schoonouders je verhaal delen, en daarbij van tevoren de verwachting geven niet te willen praten over de toekomst of oplossingen, maar alleen delen wat er is gebeurd en hoe het nu met jullie gaat, omdat het niet goed gaat met jullie.
Wat is je schoonbroer een smeerlap, dronken of niet het is een no-go, zelfs vanaf je partner zou het een no-go zijn. Partner en neef hebben overigens goed gereageerd door hem er uit te werpen! En ik snap dat je man maar ook jij je nu alleen voelen, let wel, jullie hebben dit beiden niet veroorzaakt, maar de broer van je partner. Dat je schoonouders hier lichtvoetig over doen is denk ik een beetje een generatieding, want zou mijn kind zoiets flikken bij een ander dan heb je het wel degelijk met mij aan de stok ongeacht of je mijn eigen vlees en bloed ben.
Heel veel liefde voor jou,
oh en wees niet bang om desnoods even langs een huisarts te gaan met je verhaal om toch even mentaal net iets meer hulp te kunnen krijgen wanneer nodig!
Wat erg dat dit jou is overkomen. Neem jezelf echt niets kwalijk meis, dit is niet jouw schuld. Hoewel teleurstellend, snap ik wel dat je schoonouders proberen de familie bij elkaar te houden. Het gaat wel om hun kinderen. Zij zullen ook geschrokken zijn. Ze hebben toch jouw zwager 'eruit gegooid ' dus dat laat wel zien dat zij zijn gedrag afkeuren.
Denk verder na over het doen van aangifte. Wat je zwager gedaan heeft, is een zedendelict en gewoon strafbaar. Daarbij telt alleen jouw gevoel en hoef je geen rekening te houden met je schoonfamilie. Sterkte.
Ik geef je man 100% gelijk dat hij zijn broer niet meer wil zien. Mijn man had hem vermoord. En dat jouw schoonouders zo reageren vind ik heel vreemd, maar ergens vind ik het ook vreemd dat jouw man dit hele gebeuren middels een telefoontje aan hen laat weten. Wellicht zien ze de ernst er niet van in, omdat ze niet hebben gezien wat het met jullie beide doet. Over de telefoon kun je geen emoties uitwisselen en is alles al gauw vrij vlak. Mijn idee zou dus zijn om met je man samen langs te gaan bij je schoonouders, en het hele verhaal vertellen én jullie, maar vooral jouw gevoel er bij. Zodat ze de ernst van de situatie in zien. Mochten ze dan nog niet snappen dat jullie hem niet meer onder ogen te hoeven komen, dan had ik ook tegen mijn schoonouders toedeledokie en tot nooit weer ziens gezegd. En als ze de verjaardag niet willen splitten, dan is het jammer maar dan komen jullie toch niet? Maar een goed gesprek lijkt me in zo’n situatie wel op zijn plaats.
Allereerst: het was niet jouw schuld en je reactie (bevriezen) was een heke logische en veel voorkomende. Voel je daar vooral niet schuldig over. Ik zou je eigen gevoel en grenzen aangeven, bv:" ik kom niet", of " ik kom alleen als hij er niet is". Daar heb je alle recht toe en het maakt niet uit wat anderen er van vinden. Het is allemaal nog erg vers. Allereerst voor jou, maar ook voor je partner en schoonouders. Het zal tijd nodig hebben voordat mensen weer helder kunnen denken. En ik begrijp volledig de teleurstelling in je schoonouders. Maar om het ook even van de andere kant te bekijken: zij zijn ook geschrokken, het is hun zoon en als ouders wil je niets liever dan je gezin bij elkaar houden. En een veel voorkomende reactie is ook om het niet echt onder ogen te zien/het kleiner te maken. Omdat het anders te groot is om mee te dealen. Hopelijk vinden jullie met de tijd je weg hierin. Sterkte!!!
Wat een viespeuk. Ik zou hem gewoon samen met je man ongemakkelijk maken in situaties als verjaardagen etc.. en gewoon alsnog gaan zodat hij zich rot schaamt, als het lukt, makkelijk gezegd misschien. Dit is NIET jouw schuld, jij hoeft je niet rot te voelen, jij hebt het juiste gedaan.
Jeetje wat vreselijk! Deed hij dit in een dronken bui? Heeft ie zich vaker (naar andere vrouwen) zo misdragen?
Supergoed dat je het meteen hebt verteld en dat er ook zo adequaat gereageerd is dat hij er meteen uit gezet is.
Allerbelangrijkste is denk ik je te realiseren dat jij je niet schuldig hoeft te voelen. Hij heeft deze shit veroorzaakt en is dus ook verantwoordelijk voor de gevolgen.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in off topic
reacties (25) Verversen