Ik zwaai regelmatig naar Damon en vandaag zat hij bij Papa op schoot en ik zwaai en hij krijgt een ondeugend koppie en hij ging terug zwaaien!!! Aaaaah zoooo schattig!!!!! Mijn moederhart smolt gewoon en Avalon meteen weer Damon onze moeder gaat weer huilen hoor;) af en toe heb ik het idee dat mijn hormonen nog steeds niet okee zijn want elke x als hij zoiets nieuws doet springen de tranen me in de ogen! Avalon zal wel denken mijn moeder is echt een jankbak hahaa
Hahaha ik zie het al allemaal voor me hier. Grommen van de jam, klappen in z'n eentje. Heerlijk he! Mijn meisje zwaait standaard als ik met haar naar beneden kom in de ochtend. Dan zeg ik maar "ja, hallo auto's, hallo boompjes, hallo allemaal"...tegen een lege straat en leeg huis.
O, dat klinkt superschattig! Ik vind het zo lief als ze gaan zwaaien! Mitja klapt in zijn handjes. Als hij nu iets doet waarop Tarne en ik enthousiast reageren ("Wow, Mitja, wat knap! Goed zo!") , dan stopt hij wat hij aan het doen is om in zijn handjes te klappen. Zo gaat hij al een tijdje op handen en knieën zitten (kruipen kan hij nog niet) en als wij dan enthousiast reageren, dan laat hij zich snel op zijn buik zakken om voor zichzelf in zijn handjes te klappen. Pas deed hij dat toen er niemand keek, ik zag het toevallig. Met een trotse grijns op zijn toet. Applausje voor jezelf! Yeah!
Hi Hi, o, is het dat? Hormonen? Ik huil niet meer zo snel, maar ik schiet me soms nog een partij snel uit mijn slof! En ik ben soms echt nog een dramaqueen om niks. Tot op het punt dat Mitja rustgevende geluidjes begint te maken en me met lachjes probeert op te fleuren. En Tarne lichtelijk gealarmeerd over mijn plotselinge uitbarsting tegen me zegt: "Rustig maar mama, het komt goed." (... Huh? Wie was hier ook alweer de ouder en wie de kinderen?....)
Wat goed dat Mitja in z'n handjes klapt en als je op je handjes en knieën gaat zitten mag je toch ook hartstikke trots op jezelf zijn!!! zo leuk he dat ze dat al kunnen zijn hoe klein ze ook maar zijn! En soms moet iemand de volwassenen zijn al hoewel dat soms lichtelijk beschamend kan zijn als je merkt dat je kind dat is en jij niet en zullen we dat soort emo uitbarstingen maar gewoon op de hormonen afschuiven
Ohhh, schattig! Ik schiet ook regelmatig vol hoor. Ik vind het wel mooi, huilen van geluk. Niets mis met emoties!
Die van mij doet sinds kort dierengeluiden na. Toen hij van de week ging brullen als een leeuw bij een dierenboekje, ging ik zo hard juichen dat hij meteen nog een keer ging brullen. Dit keer alleen niet als een leeuw, maar brullen van de schrik door mijn gejuich... Dan is het toch beter om te huilen ipv te juichen, dan zit je tenminste geen hysterisch kind te troosten die zich rotschrok van die idiote moeder.
Ahhh.... Dat is ook lief! Mijn oudste zegt dan; het geeft niet hoor mama, als ik weer eens een emo momentje heb. Ik heb wel het idee dat het bij mij nu weer wat beter word. Maar misschien word je ook wel softer door je kinderen? Ik doe vaak, zo varen de scheepjes voorbij, met je handen op je hoofd. Nu doet hij dat ook sinds een paar dagen, ziet er zo koddig uit. En echt een groot succes natuurlijk met boter en jam
Daar kan ik wel een verbeelding bij maken!! Als je hier met het potje jam uit de koelkast komt (eerst een broodje met wat anders, anders eet die echt alleen maar jam) begint die helemaal te glunderen en wijst die met zijn vingertje die die! Volgens mij eet die alles als er maar een beetje jam opzit
dat is foto moment waardig!!! Maar dat van die scheepjes voorbij das idd ook een leuk ding om te doen! Is T ook zo gek van Jam? Dat is serieus hetgene wat Damon het allerlekkerst vind..! Hij weigert ook gerust z'n broodje in de hoop dat je jam pakt
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Mei 2015
reacties (11) Verversen