Vanochtend met Mitja bij de kinderarts geweest. Hij is 74 cm lang en weegt precies 8,000 kilo! Zijn groei- en gewichtcurve waren wel weer afgevlakt naar beneden. Maar dat verbaast me niet als je zo veel ziek bent en moet overgeven! Vandaag is Mitja voor de 4e dag op rij koortsvrij! Hoera! Dat is een record, want sinds eind december 2015 was het langste wat hij koortsvrij was geweest 3 dagen.
Nou, om even terug te komen op het topic dat ik een tijdje terug heb geplaatst over kinderzitjes voor op de fiets, ik heb de bobike voor mn verjaardag gevraagd, en het bijpassende windscherm (dinsdag jarig, vieren het dit weekend voor vrienden en volgend weekend voor familie, mijn vriend is nml zaterdag jarig dus vieren het mooi altijd tegelijk) maar goed, dan kan deze mamma ook eindelijk lekker gaan fietsen met de kleine meid! Zo'n zin in!
Vorig jaar hadden we ook al allemaal nuttige cadeaus gevraagd voor onze verjaardag (tripptrapp/babybadje/luiertas) dus dachten, dat gaan we dit jaar gewoon weer doen! Ideaal zo haha! Dat is het handige als je het samen viert, kun je wat grotere cadeaus vragen samen.. van mijn ouders krijgen we een buggy en we hebben nog "de roze schelp" (lees zandbak/zwembad) gevraagd, zag deze maandag jn de folder bij de Blokker staan en dacht; ohjaaa die moeten we ook nog! Leuk verjaardagscadeau... Hahaha... Tot 2 jaar geleden wisten we nooit wat we nou moesten vragen op onze verjaardagen, je koopt toch al snel zelf alles als je iets nodig hebt.. Maar nu; vind ik cadeautjes krijgen ineens weer heel erg leuk! (Back in the past)
Gefeliciteerd alvast! Met Sint kreeg ik een gedicht over dit onderwerp, alleen maar cadeaus voor de kinderen en het huishouden? Niet erg sexy en spannend. En toen kreeg ik doucheschuim haha...
Hahah toepasselijk gedicht zal wel gewoon iets typisch mamma's zijn, zoveel dingen wat je nu kunt vragen ook voor de kinderen... Maaaaaaar, ik heb idd ook aan iemand toch dingen voor mezelf gevraagd
Allereerst gefeliciteerd met je verjaardag!!! Hoe jong word je? Wel slim om meteen handige cadeaus te vragen! Wat leuk dat jullie nu bijna kunnen gaan fietsen! Mitja gaat sinds vorige week op de korte stukjes in het fietsstoeltje mee (de lange stukken nog in de fietskar) en ik vind het supergezellig! 1 kind achterop, 1 kind voor: Heerlijk zo met mijn mannen!
Ohh wauw Anouk!, wat heb je dat knap gedaan zeg.. Ik vind die poefjes zoooooo leuk! Heb er ook al geregeld in folders naar zitten kijken haha.. Hoelang ben je nou met dit projectje bezig geweest?
Een week of twee, net name in de avond. Ik schat een uur of 12. Ik heb nu garen van de action gebruikt, dat is dan relatief goedkoop. Anders kun je het qua kosten net zo goed in de winkel kopen. Zitten 8 bollen van 100 meter in verwerkt!
Mijn 3/ jarige peuter zit in de waarom fase? Waarom dan? Waarom dan mama? Maar... Waarom dan. Iemand ervaring hoe lang deze fase duurt? het is om moedeloos van te worden af en toe.
Ha! Ik had als een berg opgezien tegen die fase, maar hier is het uiteindelijk reuze meegevallen. Ik heb de indruk dat het ergste achter de rug is. Tarne is nu ruim 3,5 en hij is nog steeds wel van het waarom. Maar dan intussen vooral van het 'waarom niet?' (Als in: Waarom mag ik dat niet?) Volgt een uitleg waarom het niet mag. Ja maar waarom dan niet? Nou... omdat.... Ja maar waaróm dan niet, mama? Mijn zoon is een onderhandelaar en wil haarfijn weten waarom iets niet mag. Zodat hij vervolgens goede tegenargumenten kan gaan bedenken om die weer in de strijd te gooien. De echte 'waarommen' (waarom dingen gebeuren etc) zijn er ook nog wel, maar worden OF minder, OF ze worden anders geformuleerd. Tarne is momenteel patronen aan het observeren: "Mama waarom moeten we zo vaak eten?" "Mama, waarom moeten we zo vaak fietsen, dan krijg ik het koud!" "Mama, waarom moeten Mitja en ik zo vaak naar de gastouder?" "Mama, waarom moet ik nou alweer naar bed?" ("Dat moest ik gisteren ook al....") Ach ja, zijn moeder is de 'waarom'-fase nooit helemaal ontgroeit. Ik vraag me nog steeds bij alles af 'waarom?'. Dus of het ooit nog ophoudt bij hem, met die onderzoekende geest? Ik hoop ergens van niet. Al wordt ik er ook echt wel eens horendol van en dan zeg ik gerust: DAAROM!"
Een nieuwsgierige aard is niet verkeerd, maar die waarom vragen op niets af... haha. Vervelende is dat ik niet overal het antwoord op weet. Maar is gelukkig is ze zo af en toe ook tevreden met het antwoord. Oh, is dat dus daarom!
Dank jullie wel meiden voor jullie verhalen en tips voor vriendinnen. Vanavond ga ik lekker met ze uit eten, dus zal vast heel gezellig worden. Ik ga straks dichter bij ze wonen, dus dan word afspreken hopelijk iets makkelijker. Ze wonen nu op 1,5 uur, straks op een half uurtje .
Verder hoor ik de hele dag, mamma, mah-mah, jama, mamama, mama... Haha, ja T zegt mama!
Ja, was gewoon ouderwets gezellig, zonder verwijten en gewoon als vroeger. Weer eens een gevalletje druk gemaakt om niets . Leuk hè, hij zegt het nu echt super vaak!
Hebben jullie vrienden ook kinderen of niet? Ik ben de enige van mijn vriendinnengroep die kinderen heeft en ik vind het steeds moeilijker worden. Heb het idee dat we steeds meer uit elkaar groeien. Ze gaan nog steeds veel stappen, sommigen op mannenjacht, tja... Dat red ik niet meer ieder weekend. Merk dat we de laatste tijd veel miscommunicatie en strubbelingen hebben. probeer al altijd zoveel mogelijk interesse te tonen in alles en zo min mogelijk over kinderen te hebben... Maar ergens lijkt het niet meer echt te werken
Lastig..! Kan ik niet echt over meepraten.. Hier in Noorwegen maar 1 vriendin maar die is ongewild nog steeds kindloos (die vind het dus heerlijk mijn kinderen) in Nederland maar 3 vriendinnen gehad (kennen elkaar allemaal niet) waarvan 2wel kinderen hadden maar 2jaar later als mij gekregen.. Maar mijn allerbeste vriendin in Nederland (appen en skypen heel veel, allebei een fles wijn der bij lachen man) heeft geen kids, is nog druk met school bezig, graag op stap etc, daar is ook niks mee veranderd! Kunnen elkaar ook zo een maand niet spreken doordat we het allebei druk hebben en dan ist ook weer alsof we elkaar gister avond nog gesproken hebben! En mijn allerbeste vriend daar ben ik mee geëmigreerd naar Noorwegen mijn man dus daardoor vinden wij het niet heel vervelend weinig socialiteit te hebben (Noren zijn zoooooo gesloten!!) want we hebben elkaar! Maar om terug te komen op jou situatie, jij zal zeker de eerste niet zijn die oa door kinderen uit elkaar groeit met vriendinnen l.. Maar ik denk dan weer is het dan wel echt vriendschap? Klikt het dan wel goed genoeg? Ik zou lekker opzoek naar andere mama's! School? Sportclubje van jezelf of je kind straks? Speeltuin? Hey je bent toch creatief met naaien enzo? Is daar niet een leuk clubje van in je omgeving creaclubje ofzo? Plaats een oproepje op een facebook verkoop groepje kan jezelf miss wel wat oprichten? Als jezelf die socialiteit nodig heb zou ik dat gewoon doen!! En dan vind je vast iemand waar het ook echt goed mee klikt! Weet ik zeker!!
Moeilijk zeg! Bij jou is zoveel veranderd en bij je vriendinnen niet. Inleven in jouw wereld is super moeilijk als je zelf geen kids hebt. Misschien probeer je zoveel mogelijk op dezelfde manier als vroeger te doen omdat dat toen werkte en leuk was! Accepteer je dat je nu andere dingen aan je hoofd hebt?
Ik zeg dat meer omdat ik in het begin ook heel erg mijn best deed om nog steeds mijn volle aandacht aan gesprekken te geven, terwijl dat met zo'n kleine niet kan, ik moet nu voor 2 denken. En dan ook nog dezelfde persoon zijn voor vriendinnen die ik hiervoor was? Maar gelukkig hebben we dat besproken en verwacht ook niemand dat van mij.
Dus tja, dingen bespreken helpt! Maar dan moeten je vrienden zich wel willen en kunnen inleven in jouw situatie. Ik vind Maaikes tip erg goed om andere moeders op te zoeken. Het is zo fijn om te merken dat anderen ook met dit soort dingen rondlopen. Ik ga zwemmen en kom daar moeders tegen..
Nou meid, goed naar jezelf luisteren.
Mijn vriendinnen hebben vrijwel allemaal zelf ook kinderen. Ik ben dan ook al een wat oudere moeder (37) en jouw ervaring heb ik niet gehad. Moeilijk lijkt me dat. Toch denk ik dat in een echte vriendschap ook ruimte is voor verschillen. Misschien zijn jullie inderdaad uit elkaar aan het groeien. Laat het los. Hoe moeilijk het ook is, forceren kan je het toch niet. En krampachtig een vriendschap in stand houden die niet meer 'als vanzelf gaat', werkt meestal niet. Laat het los en misschien over een paar jaar - of je vriendinnen nou wel of geen kinderen hebben - bloeit het ineens weer op. Dat kan! Dan bel je elkaar weer eens op, hee hoe is het nu met jou? En voor je het weet zit je uren samen te lachen en te kletsen. Een wijs iemand zei ooit tegen mij: If you love someone, set him free. If he comes back, he's yours. If he doesn't, he never was.
Maar alle wijsheid op een stokje: Je verhuist en je laat al zoveel van je basis achter en je moet op je nieuwe stek helemaal opnieuw beginnen, dan is het dubbel zo lastig als het ook in je vriendinnengroep niet lekker loopt. Misschien moeten jullie er eerst eens met elkaar over praten. Maar als dat niet werkt: loslaten. En kijk straks op je nieuwe stek eens om je heen in de straat, in de speeltuin, bij de peuterspeelzaal. En anders over een jaar op het schoolplein. Moeders genoeg om uit te kiezen. En misschien zit er wel eentje tussen die je leuk vind! Maak gewoon met iedereen een praatje. Je merkt vanzelf of je met iemand een klik hebt. (Want dan gebeurt wat je nu bij je vriendinnen mist: het gaat vanzelf! Je lacht, kletst, begrijpt elkaar, het is gezellig en er is niets geforceerds bij.)
Lastig hoor, meid! Het lijkt me echt niet fijn!
Onze kat net even naar buiten geglipt, als de dood dat ze terug loopt naar ons oude huis. M'n dochter: oh kijk, hij wil liever bosjes eten mama! Hij wil geen kattenbrokjes meer. En later... Gelukt, we hebben hem gered! Ze kwam al vrij snel zelf weer naar binnen :-)
Ik was even 5 dagen 'overtijd'. Blijkbaar is m'n cyclus (nog) niet regelmatig. Ik kneep hem wel even, nog een baby in november leek me wat te veel van het goede. Al was ik ook al bijna al aan het idee gewend en erg welkom :-).
Hebben jullie dat nou ook? Dat je voor je gevoel overal mee achter loopt en nergens tijd voor hebt? Alles gehaast en snel doet? Voor je gevoel? Zijn dit dan doe tropenjaren zoals iedereen dat noemt? Ik loop voor m'n gevoel achter de feiten aan, vergeet afspraken, m'n huis is rommelig, ik kom te laat op m'n werk, en toch doe ik alles met plezier. Maar dan denk ik wel van, de kat moet nog eten, ik moet nodig de bedden verschonen, owja nog even melk halen voor T! Enzovoorts.... Erg vermoeiend als je het mij vraagt.
Kan me er helemaaaaal in vinden, behalve het puntje dat ik naar m'n werk moet want dat heb ik niet.. En ondanks dat ik geen werk heb iat hier ook een chaos..! Gewoon 1grote ongeorganiseerde bende! En dan ben ik ook nog zo'n type dat rustig met 5 verschillende dingen gaat beginnen en niks af maakt, puntjes op de i is absoluut niet mijn sterkste kant! Het is absoluut niet vies hoor, alleen een troep als ik het opruim kan het binnen 5min weer zon troep zijn, das ook best knap toch?? En ik zou hem ook effe flink knijpen hoor zoveel dagen overtijd ik ben namelijk alleen overtijd als ik zwanger ben.. En nee daar zit ik ABSOLUUT niet op te wachten..! Wij hebben absoluut bewust 4jaar tussen Avalon en Damon zitten (nouja op de af hoor haha toen Damon geboren moest worden had Avalon 2dagen later haar 4e verjaardag!) ik wil niemand aangevallen laten voelen maar ik als moeder zou helemaal gestoord worden van een intensief ontwikkelende dreumes peuter en het zwanger zijn of zorg van een baby..! Avalon was vrij heftig vanaf haar 18e maand dus moest er niet aan denken dan al een volgende op komst te hebben en daarbij kwam dat het pas na 2,5jaar bij ons allebei weer te kriebelen..! Nou toen eerst verhuizen naar Noorwegen en woonde hier net 2week toen de spiraal eruit gehaald volgende maand zwanger.. Maar ik heb vooral heel veel respect voor mensen die wel zo snel alles achter elkaar aan doen..! Maar als je van jezelf weet dat je daar niet echt geschikt voor bent, moet je daar ook niet bewust aan beginnen..! Ennuh bij ons komt absoluut een nummer 3! Maar dan gaat Damon wel alweer 3zijn of als het bij ons allebei kriebelt, maar dat zal absoluut pas weer zijn nadat hij 2,5jaar is geweest
Ik ben ook een ster in iets beginnen en niet afmaken. Of opruimen maar net niet echt opruimen. Bijv een vieze luier eerst naar de keuken brengen, een uur later naar de bijkeuken en aan het einde vd dag dan naar de container. Echt heel onhandig systeem en toch gaat het in de Hurry van de dag toch meestal zo. nu we kleiner wonen trouwens niet, kortere afstanden, kost minder tijd ofzo.
mij lijkt 1,5 jaar verschil tussen kindjes echt heel pittig, vind dit al pittig. Dus in het ideale plaatje (voor zover je daar iets over te zeggen hebt natuurlijk) zou ik nu ook graag voor een 3e gaan als T richting de 3 gaat. Hoop dan ook dat ik nog bewuster kan genieten van een (laatste) baby. Ik ben wel ietsje ouder, dus iets minder tijd. Wij geen plannen voor 4 :-).
Ja, dat heb ik ook! Mijn huis is ook rommelig en als ik dan eens flink heb opgeruimd, dan vergeet ik altijd wel weer een gedeelte. Voorbeeld: Kom ik 's avonds als de kinderen slapen in de badkamer en staat me daar een grote mand met schone, natte was nog vriendelijk aan te lachen. O ja, die moest ik nog ophangen. Maar dat kan niet, want de wasrekken hangen nog vol met droge was die ik eerst moet afhalen en opvouwen. Niks welverdiend met de voetjes op de bank. Eerst nog een uurtje vouwen en was ophangen.... Regelmatig sta ik na middernacht nog was op te hangen of de vaatwasser in te ruimen. Of ik vergeet iets anders. Zo moest ik een tijdje geleden 's nachts om 4 uur op een drafje uit bed om mijn haan op te sluiten, die dat moment had aangegrepen om eens luidkeels te gaan kraaien. Normaal zit hij 's nachts in een donker, geluiddempend hokje. Was ik de avond tevoren vergeten... Het aanrecht moet ik meestal 's ochtends nog leeg ruimen. Soms staan de resten van het avondeten 's ochtends nog op tafel. Dat gebeurt als de kinderen 's avonds aan tafel zo moe zijn dat ik ze meteen naar bed breng en ik vervolgens zelf bij de kinderen in slaap val. Als ik dan na 23 uur wakker wordt en rillend nog snel de kippen opsluit, de konijnen verzorg en de katten eten geef, dan heb ik het meestal wel gehad en kruip ik snel mijn bed weer in. Op mijn keukentafel staat al 3 weken een doos met spullen die ik moet uitzoeken. Ik wil wel, maar ik kom er niet toe. Mijn salontafel ligt vol met spullen die naar de vliering moeten. Toch kom ik wel steeds een stapje verder. Zo heb ik afgelopen weekeinde de kledingkast van Mitja uitgemest en zomerklaar gemaakt. Alle dozen met oude zomerkleren van Tarne van de zolder gehaald, doorgespit en alles wat ik denk de komende 6 maanden te kunnen gebruiken voor Mitja in zijn kast gelegd. Ik doe dus echt wel wat in huis. Maar het is nooit genoeg en nooit snel genoeg. Ik loop ook altijd achter de feiten aan.
Spannend trouwens! Willen jullie nog een derde? Ik weet dat hier een aantal dames voor een volgend kindje bezig is, maar ik ben de tel even kwijt wie dat nou ook alweer waren.
En waarschijnlijk ook nog wel een nummer 4 (ik kom uit een gezin van 4maar mijn man ook en dat willen we ook echt allebei!) maarja wij wisten van elkaar allebei dat we er meerdere jaren en tussen willen hebben bij alle kindjes dus daarom zijn we ook vroeg begonnen met ons gezin!
Dan zal ik zelf maar eens beginnen met een aantal kleinigheden:
- Na de kinderen heb ik nu zelf de griep. Fijn! Mitja is goed opgeknapt, dus die was gisteravond klaarwakker terwijl ik hondsberoerd boven de wc-pot hing. Hij huilde en schreeuwde vanaf het aankleedkussen dat ik op de grond naast me had gelegd. Waarom lach je niet naar mij, mama? En later in bed: Waarom moet ik in mijn eigen bed liggen, mama? Waarom mag ik niet bij jou? Zie je niet dat ik wakker ben en naar je lach? Hoezo ben je bang dat je dan in slaap valt en ik er uit val als jij niet oplet? Uiteindelijk koos hij eieren voor zijn geld en ging toch maar slapen. Maar toen hij 's nachts de borst wilde en ik hem met bonzend hoofd naast mij in bed legde, ging hij in plaats van meteen daarna slapen (wat hij anders altijd doet) weer een feestje bouwen. En moest hij weer in zijn eigen bed terug terwijl ik ging slapen. Waah! Waarom, mama? Uh...wat denk je, kleine man?
- Tarne mocht eergisteren na het eten mijn mond afvegen nadat ik zijn snoet gepoetst had. Hij maakte er een heel werk van. Als je hem mocht geloven zat ik er van oor tot oor onder. Na een aantal minuten vroeg ik hem: Is nu alles weg? Hij bestudeert mijn gezicht aandachtig vanaf 15 cm afstand en concludeert dan (het doekje in de aanslag): "Nee, mam. Daar in je ogen zit nog satésaus." (Ik heb bruine ogen....)
- Tarne heeft voor de zoveelste keer een hele rol wc-papier door de wc gespoeld. Ik betrap hem deze keer net als hij wil doorspoelen en ik kan de berg papier er gelukkig nog uit vissen. () Nadat hij flink straf heeft gekregen ga ik een stevig gesprek met hem aan. Ik raas en ik tier over verstopte wc's en de troep die dat geeft (het is niet de eerste keer dat we het hier over hebben.) Zegt hij heel oprecht: "Ja, dat weet ik wel, mama, want dat heb je al zo vaak verteld. Maar ik wil zo graag zien wat er dan gebeurt!" Even ben ik sprakeloos en moet ik inwendig lachen om zijn onderzoekende geest. Daarna vertel ik hem klip en klaar dat hij dáármee niet mag experimenteren. Ik overdrijf het een beetje en beschrijf 20 cm stinkend bruin water op de vloer met daarin drijvende drollen en wc-papier. Helaas raakt hij alleen maar meer gefascineerd. "Maar ik wil zo graag ZIEN wat er dan gebeurt, mama." Ik zie het onbeheersbare verlangen achter die opmerking. Een nieuwsgierigheid die niet te temmen is door welk dreigement met straf dan ook. Ik realiseer me (de wanhoop nabij) dat dit niet de laatste keer zal zijn dat hij probeert de wc te verstoppen. Tenzij ik nu heel snel iets bedenk om zijn nieuwsgierigheid te bevredigen. Maar hoe? Dan heb ik het: Youtube! Ik zoek 3 van de meest smerige filmpjes met overstromende wc's die passen bij het vieze verhaal dat ik net heb opgehangen. En ik laat hem kijken. Hij is erg onder de indruk. Ik waak ervoor dat er géén filmpje bijstaat dat laat zien HOE je een verstopte wc weer ontstopt. (Ik ken mijn pappenheimer, hij is erg oplossingsgericht. Dus als hij dát weet, dan zal zijn redenering zijn: "Jamaar dan kan je de wc ook weer ontstoppen, mama." Hij zal het zelfs willen probéren!) En.... tot nu toe heeft het gewerkt. (Afkloppen!) Hij durfde een dag lang bijna niet naar de wc, vroeg telkens: "Mam? Die wc is niet verstopt, toch?" Ik verzeker hem telkens: "Nee hoor, jongen. Als jij geen bergen wc-papier door de wc spoelt, dan is de wc niet verstopt. Dat doe je niet, toch?" Ha! Hij zou niet meer durven. Ik vind het wel sneu dat hij nu een beetje bang is voor verstopte wc's. Toch laat ik het maar even zo. Al bijna 2 maanden spoelt hij telkens weer de ene na de andere hele rol door de plee. Soms 2 per dag! Uitleggen, straffen, het hielp allemaal niet. Na een tijdje deed hij het toch weer. Ik hoop dat het nu echt over zal zijn....
- O ja: We hadden ook nog een gesprekje over het wc-papier. Hij wilde dat ik snoep kocht. Ik overdreef het een beetje en zei dat een zak snoep net zoveel kost als een rol wc-papier. Dus als hij een rol wc-papier door de wc spoelt, heb ik geen geld voor snoep. En ik koop liever snoepjes dan wc-papier. Zijn oprecht bezorgde reactie: "Rustig maar, mama! Het komt goed! Ik heb héééél veel geld in mijn spaarpot. Dan koop ik wel een rol wc-papier voor jou." Wat een schatje! Om op te vreten, toch?
Hahahha ik heb echt een paar bijna hardop moeten lachen om je bericht. Wat schrijf je het toch altijd leuk haha (kun je geen eigen blog beginnen? ) en dan die kinderen.. Heerlijk die onbezonnen opmerkingen en antwoorden he..
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Mei 2015
reacties (39) Verversen