Hoi, Wij hebben groen licht gekregen om te gaan beginnen met ons eerste icsi traject. Maar in verband met covid-19 mag alleen ik naar de afspraken komen en mijn vriend niet. Daardoor voelt het voor mij erg alleen, dat ik het allemaal moet doen en hij heeft het gevoel dat hij alleen maar zijn kwakkie mag afleveren en niet betrokken wordt door het ziekenhuis. Ik begrijp het van het ziekenhuis wel maar vind ook wel dat ze dit erg alleen bij de vrouw doen en niet iets van een stel samen maken. Hoe zouden jullie dit samen doen of hebben jullie dit gedaan?
Jullie doen het toch ook samen als hij er niet bij is? Je praat er samen over, bent er samen mee bezig. Het naar het ziekenhuis gaan is maar een deel van het proces. Het gevoel van het samen een kindje maken is er nog steeds. Ik ben zelf nog niet zo ver in het traject, maar toen ik de afgelpen maanden naar het ziekenhuis moest voor meerdere echo's bloedprikken, gesprekken enzovoort deed ik dat ook allemaal gewoon alleen. Man moet toch ook naar werk en kan moeilijk elke keer vrij vragen. Als jullie het prettiger vinden om samen te gaan, kan hij ook meerijden en op de parkeerplaats wachten. Zoek iets waar jullie je allebei prettig genoeg bij voelen en praat er samen over.
Afgelopen week de prikinstructie, planningsgesprek en ophalen medicijnen alleen gedaan. Echoes ook alleen en straks bij de punctie mag hij er ook niet bij zijn. Wel op de gang om zijn potje af te geven maar verder niet. Voor ons voelt dat raar. k heb daar wat minder last van dan hij. Hij voelt zich al schuldig dat we dit moeten doen en kan dan naar zijn gevoel mij niet genoeg bijstaan. We gaan verder zoeken naar hoe we hier voor ons een mouw aan passen en hopelijk lukt het gewoon :)
Totaal geen last van, dankbaar zijn dat je in aanmerking komt en buiten de kliniek of het ziekenhuis ben je samen. Samen zijn heeft niets met fysieke aanwezigheid te maken toch?
Ik heb bij onze eerste poging (nog voor corona) ook alle echo's en bloednames alleen gedaan... Bij de PU moest hij erbij zijn (om het potje te vullen en omdat ik in slaap gedaan werd). Tijdens corona was dit dus hetzelfde voor ons... Ik heb wel nooit het gevoel gehad dat ik er alleen voor stond op die momenten en andersom heb ik ook niet het gevoel dat hij zich erbuiten gehouden voelde... Hij was er thuis wel steeds om te helpen, als ik toch eens niet zou durven prikken of ergens aan twijfelde,... Onderweg van het ziekenhuis naar mijn werk belde wij wel vaak om even te zeggen hoe het geweest was en wat de volgende stappen zouden zijn....
Dit is inderdaad erg jammer. Mijn vriend gaat met me mee tot op de gang. Zo doen we het toch samen en kan ik meteen alles met hem delen als de echo's zijn geweest. Het is helaas niet anders.
Heb ik geen last van. Intake samen, alle echo's alleen. Met de punctie + terugplaatsing mag/ moet hij mee. De laatste 2 echo's vielen tegen, toen was mijn man er liever wel bij geweest. Maar zelf vind ik het wel prima, na de controles weer door aan het werk. Net zoiets als samen prikken, vind ik persoonlijk ook onzin, laat mij maar zelf gaatjes in mijn buik prikken. Gelukkig denken we daar hetzelfde over, man is doodsbang dat hij mij pijn doet en ik vind het doodeng om hem die spuit in handen te geven.
Nee alles behalve soepel, maar dat hoort blijkbaar bij deze hele mindfuck. Er zit ergens in mij gelukkig nog genoeg positiviteit verstopt om de dagen door te komen. Lijk wel manisch, jantje lacht, jantje huilt, maar dat Kan alleen op de vrije dagen. Op het werk de tanden op elkaar en tot 100 tellen om te voorkomen dat ik mensen uit scheld.
Elke week is er 1 of 2 tegenvallers, afhankelijk van de hoeveelheid echo's. Mijn buik is opgezet en vol blauwe en rode stipjes , eierstok geeft steekjes, blaas komt in de knel dus plas mij kapot, en heb extra bloesjes mee naar het werk voor als het zweet weer eens uit breekt. Maar hè, Het valt nog alleszins mee!! Dit alles is ook net sinds afgelopen donderdag, had je deze vraag vorige week dinsdag gesteld dan was er niks aan de hand en huppelde ik overal door heen. En morgen lees ik dit terug en denk ik "Ja, het was even klote de afgelopen dagen". Morgen de volgende echo, hopelijk nu eens goed nieuws en dan woensdag/donderdag/ vrijdag de echo, maar ja, ook dat roep ik al 2 weken.
Wij hebben in een IVF traject gezeten niet met corona en eigenlijk ging ik altijd alleen behalve als de echo's in het weekend waren. Et was voor hem echt niet te doen met werk en ik vond et wel prima. Met de punctie en terug plaatsing was hij er wel bij. Maar elke 2 dagen voor de echo's vond ik zelf echt niet nodig. Heel veel succes!
Bij mij mag mijn man mee. Bij de pick-up mag mijn ook wachten in de wachtkamer tot ik terug ben. Bij de behandeling zelf, mag mij man ook mee naar de echo's enzo. Wij doen heel veel samen. Mijn man zet zelf mijn prikjes.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Medische Mallemolen
reacties (11) Verversen