Onze 5 jarige zit denk ik niet lekker in zn vel. Maar ik kan er niet echt mn vinger op leggen waar het mis gaat. Hoewel het soms een poosje goed gaat, triggert zijn gedrag mij soms enorm. Ik weet gewoon niet meer hoe ik moet reageren en wat ik moet doen om het gezellig te houden.
Schooldagen gaan nog het beste. We hebben wel een poosje moeilijke ochtenden gehad, maar we hebben nu weer een beter ritme te pakken. En ze hebben dan best smiddags eens ruzie, maar dan gaat het niet mis.
Het gaat mis op de zaterdagen of bijv studiedagen. Hij begint in de ochtend met zeuren, ruzie maken en niks is goed. De ruzie met zn broertje valt vandaag nog aardig mee, maar ik vraag hem zn zusje niet te aaien omdat ze het niet wil. Blijft het doen. We gaan zo weg, maar wil nog even de was wegwerken, loopt alleen maar te drammen dat hij NU wil gaan. Krijg de hele ochtend al opmerkingen zoals 'als ik dit niet mag ga ik hele stoute dingen doen' en 'Jij moet dit en dit nu doen voor mij'. Vervolgens gaat die als hij na 10x nog steeds zn zin niet krijgt zeurend huilend. Achter elkaar, compleet gek wordt ik ervan. Hij luistert gewoon niet. Als ik iets vraag voert hij het niet uit. Optie A en B geven heeft ook geen zin, bij zn broertje werkt dit wel goed, maar hij wil standaard optie C. Ik heb ook wel gedacht om ze apart te gaan leggen met slapen, maar eigenlijk durft hij dat niet zo goed waardoor ik het ook wel weer sneu vind. Het is nu wel vaak gezellig 's avonds, maar gisteren lagen ze om 18.45 uur in bed, werd het om 19.30 uur stil (want de jongste viel in slaap) en dan ligt hij nog wakker tot half 9. Denk dus niet dat hij slaaptekort heeft.
Het is een gevoelig ventje en ik herken veel van mijzelf in hem. Maar dit gedrag probeerde ik niet vroeger bij mn moeder. Ik snap gewoon niet wat ik fout doe, dat hij wel ruimte ziet om dit bij mij te doen. Het is nu bijna vakantie en ik weet gewoon niet hoe ik die 6 weken lang gezellig moet gaan houden. Ik was echt van plan om er een leuke vakantie van te maken (we gaan niet op vakantie, maar genoeg plannen), maar als dat op deze manier moet dan wordt het echt afzien.
Het is wel gedrag wat hij voornamelijk thuis laat zien. Andere zien echt een lief en gezellige jongen in hem. En hij IS dat ook, enorm zorgzaam voor de jongere kinderen, enorm veel humor, kletst de oren van je hoofd. Het komt er nu alleen niet uit thuis.
Moeders met soortgelijke ervaringen? Of tips? Om ermee om te gaan en/of om de vakantie door te komen? Ik wordt er namelijk zelf gek van, maar het breekt mij ook om hem zo ongelukkig te zien.
Steve is over 2maanden 4jaar. Ik doe het bewust alleenstaand en tot nu toe was het allemaal gezellig maar sinds weken hoor ik enkel nog stomme mama.. Er is verder natuurlijk ook niemand anders om stom te noemen maar vanaf het moment dat hij wakker wordt in de ochtend is het sarren treiteren en verveeld rondhangen het is niet dat ik andere broers of zussen aandacht geef want hij is enigs kind. Dus krijgt hij volledige aandacht altijd het is enkel nog maar boxen en tanden knarsen van kwaadheid. Tot nu toe negeer ik het maar want op de trap zetten en zeggen mama vind het niet leuk dat je stomme mama zegt werkt niet. Is het een fase van verveling?
Steve is over 2maanden 4jaar. Ik doe het bewust alleenstaand en tot nu toe was het allemaal gezellig maar sinds weken hoor ik enkel nog stomme mama.. Er is verder natuurlijk ook niemand anders om stom te noemen maar vanaf het moment dat hij wakker wordt in de ochtend is het sarren treiteren en verveeld rondhangen het is niet dat ik andere broers of zussen aandacht geef want hij is enigs kind. Dus krijgt hij volledige aandacht altijd het is enkel nog maar boxen en tanden knarsen van kwaadheid. Tot nu toe negeer ik het maar want op de trap zetten en zeggen mama vind het niet leuk dat je stomme mama zegt werkt niet. Is het een fase van verveling?
Onze zoon had dit ook en met elke vakantie of vrije dag werd het erger. Nu weet ik na al die jaren dat de structuur van school weg valt. Waar anderen het heerlijk vonden gewoon lekker doen waar je zin in had, had hij dit niet. Alles wat je dan voorstelde was niet goed. Nergens geen zin in of een grote mond. Vervolgens anderen klieren. Of wanneer je weg zou gaan steeds vragen wanneer gaan we nou?
Nu zorg ik dat hij zelf ook bijdraagt aan zijn eigen planning in wat hij wil doen. Bijvoorbeeld zelf afspraken maken met vrienden. (Hij is inmiddels 12 jr). En dan per week bekijken en opschrijven op een kalender. School geeft structuur en dagritme. Misschien dat hij dit ook mist? Afgelopen jaar is er lichte vorm van autisme geconstateerd. Er vallen veel stukjes op z'n plek voor ons.
Is dit ook niet iets wat bij de leeftijd past? Ik herken het in onze oudste, maar ook van neefjes die ik rond de leeftijd van 5/6 stuk voor stuk hondsbrutaal en schijtvervelend vond. Inmiddels weer de liefste, leukste ventjes dus goede hoop dat zoon straks ook weer leuk opdroogt 🤪
Volgens mij maken ze rond deze leeftijd een enorme sprong en is het testosteron op een (in verhouding?) hoger niveau dan dat het zelfs in de pubertijd wordt. (Correct me if I'm wrong, even geen tijd om het na te zoeken 😅) Maar goed, dat verklaart dan natuurlijk heel veel, het zijn dan namelijk gewoon wandelende hormoonbommen 🤪
Het is bijna vakantie, hier merk ik dat vervelende gedrag ook. Dochter wilde ik soms gewoon op school laten, elke looptocht naar huis huilen en thuis ook niet gezellig. Geef je soms uiteindelijk toe? Dat kan het verergeren, ook veel blijven praten buiten de tantrums om, als hij gezellig doet en misschien iets meer 1-op-1 aandacht? Succes, alle fases gaan over, je doet het goed!
Kan het zijn dat hij zich erg verveelt? Mijn zoon is erg prikkelzoekend en een negatieve prikkel is beter als niks in zijn beleving. Vind hij het leuk om je te helpen? Of misschien een mand maken met allerlei dingen die hij leuk vind en kalmeren (fidget/doe boeken/puzzels enz). Als mijn zoon overprikkeld is of zich verveeld pakt hij die mand. Verder niet echt goede tips. Bij ons werd dit gedrag pas echt heel erg minder bij gebruik van ritalin (ivm adhd) hij heeft hier nu bijna geen last meer van.
Oeh, dat laatste is wel een goed punt. Niet dat ik er wat mee ga en kan doen nu, maar ik heb hoogstwaarschijnlijk add (nooit op getest, maar veelvoorkomend in de familie en ik pas perfect in dat plaatje). Mijn oudste is een kopie van mij, ik zie hem dit ook wel hebben. Voor nu loopt hij er alleen totaal nog niet mee vast, dus laat dat rusten uiteraard.
Bedankt voor je tips! Ga eens kijken of ik daar iets mee kan.
Mijn zoon liep overigens wel vast. Op school kwam hij niet tot werken. Hij verloor vriendjes door het negatieve prikkels zoeken en hij verloor zijn zelfvertrouwen. Maar dat gaat nu weer helemaal prima allemaal gelukkig. Als mijn zoon niet vast was gelopen was ik ook niet begonnen.
Volgens mij kan testen pas vanaf 7 jaar dacht ik. Wij hebben te lang gewacht met ritalin. Ik vond het heel spannend maar nu ik zie hoe goed hij het doet met ritalin ben ik zo blij dat ik het gedaan heb. Hij doet het nu veel beter op school, heeft meer vrienden en vriendinnen. Het is thuis veel gezelliger en hij voelt zich fijner. Dat is nog wel het allerbelangrijkste.
Structuur, duidelijkheid en voorspelbaarheid. Hij kan ( nog) niet zelf een invulling aan een vrije dag geven. Ik herken dit bij mijn oudste. Wat hier hielp en nog steeds helpt is een soort dagprogramma te maken. Ontbijt, activiteit (bv lego/ tekenen/ knutselen oid) -fruit en drinken, dan weer een activiteit ( bv buiten spelen, stoepkrijt oid), lunchen enz. Ik had vroeger een magneetbord en printte plaatjes uit. Die lamineerde ik en plakte dit met magnetische tape op het bord. Daar had hij veel steun aan.
Opzich kan een globale planning wel. Maar vind het dan ook weer lastig dat de spontaniteit ervan af is. Als ze smorgens al buiten willen spelen zal ik ze namelijk niet tegenhouden, want misschien hebben ze in de middag geen zin meer. Maar vind het idee van een planbord wel een idee, ik moet het alleen nog uitvogelen in mn hoofd hoe ik het ga doen ☺️
Je plant niet elke dag de hele dag vooruit, en gaat dan dat plan stipt volgen. Maar je laat de dagindeling zien zodat een kind houvast krijgt. Is het ochtend of middag, komt er al bijna lunch, gaan we vanmiddag iets doen? Op school hebben ze ook zoiets, en dan staat ook niet elk werkje of liedje er op zeg maar.
En voor de blokken met ‘spelen’, daar vul je dan per dag of samen op het moment zelf in of het binnen of buiten is of een activiteit (spelletjes, boodschappen, wandeling, etc) of zelf spelen. Zo’n bord helpt je dan als je wil zeggen dat jullie vanmiddag boodschappen gaan doen, omdat je kunt laten zien: we zijn nu aan het spelen, straks komt er fruit en daarna gaan we boodschappen doen. Je kind kan dan nog eens kijken bij het fruit eten: oh ja, zo komt boodschappen doen.
Plan vooral niet allemaal activiteitjes in die zo’n ‘blok’ moeten vullen. Er hoeven ook geen vaste tijden te zijn, het is een dagritme. De dag is geen kinderfeestje dat volgepropt moet worden en constant begeleid. Laat ze zelf spelen, laat ze zich vervelen en op ideeen komen. Bied iets aan, doe mee als je wil, maar ga niet de hele dag entertainen. Ook dan kun je op het bord wijzen: het is speeltijd, straks komt er een tussendoortje.
Het is idd even uitvogelen, ik had dan een plaatje met voorbeelden. Dan is er ruimte voor spontane dingen. Maar het concept hielp. Ontbijt, iets voor jezelf doen, fruit, en dan met papa of mama en de rest om een boodschapje of speeltuin of wat dan ook. Ik denk dat je er eerst ook niet teveel in moet zetten. Kijk hoe het gaat en als het nodig is kan dat altijd. Het ene kind is het andere niet. Hier was het wel noodzakelijk om de sfeer goed te houden🫣
Hierbij denk ik altijd ja! Handig! Maar even praktisch.. ontbijt is zo gedaan. Daarna een activiteit (knutselen) is 15 min en klaar. Dan fruit, heb je het met een kwartier ook wel gehad. Dan weer activiteit, nou laat dat een half uur zijn, dan is het rond 10 en nog lang geen lunch tijd 🥹 en zo een hele dag door, en dat x 5 dagen in de week, is best pittig!?
Klopt, maar hangt ook af van hoe lang je kind met iets bezig kan zijn. Hier was de oudste met lego, duplo of met auto's en garage altijd wel even zoet mee. En bij de activiteit had ik voorbeeld plaatjes . Het is even aftasten en proberen. Activiteit na fruit kan ook zijn: naar de speeltuin, winkel, op visite etc. Onze jongste kan zichzelf prima vermaken en verzint voor zichzelf van alles. Onze oudste had er veel moeite mee. Hij had ons nodig om daar invulling aan te geven. Dat was ook pittig en soms nog. Hij heeft ass. Nu hij ouder is, heeft hij nog steeds baat bij structuur, voorspelbaarheid. Het is nu wel makkelijke. Zijn wereld is groter igeworden en zijn overzicht over de dag is ook beter. Ik bedenk nu klusjes voor hem. Hond uitlaten, naar de bakker etc. Als hij geen doel heeft, is hij niet leuk aanwezig.
Zeg gerust 6 dagen in de week 🫣 ik heb al wel een beetje ideeën voor de vakantie, heb Knutselwerkjes gekocht bij de action, we gaan samen bakken, dagjes weg etc. Maar daar heb ik nog geen 6 weken mee gevuld
K vraag aan me 3 kids wat ze graag willen doen etc en dan doe ik elke dag iets van die dingen kiezen .
En dan als ze vervelend worden ga k stukje fietsen of even na speeltuin of flink in mezelf schelden haha .
Ik probeer met de vakantie ook maar de dagen door te komen.
Ik doe op kalender allemaal schrijven wat we gaan doen qua uitjes en dagjes weg , zodat ze iets hebben om erna uit te kijken .
Maja sommige dagen blijven lastig je kan niet elke dag weg.
Ochtend als ze wakker worden doen we ontbijten , dan doen ze meestal wat zelf, ene kijk tv andere even op telefoon.
Dan begin ik met opruimen en laat.ik ze allemaal.helpen.
Dan gaan we vaak na winkel lopen als zs veel energie hebben , dat is wel half uurtje lopen haha .anders met fiets
Onderweg even stoppen bij speeltuin
Als we terug komen , dan lunch maken , erna samen opruimen en dan mogen ze zich zelf even bezig houden als er niks op de planning staat. En dan de dag proberen te overleven haha
Avond eten is vaak wel een gedoe derna douchen of in bad, en dan tel ik af tot bed tijd Succes ermee
Pittig idd. Ik weet nog dat ik me altijd maar stil hield als andere moeders zeiden: heerlijk 6 weken vrij en het jammer vonden dat hun kids weer naar school moesten ( ...heb ze graag om me heen..). Ik voelde bijna slecht als ik dacht, gelukkig school begint bijna weer. Onze jongens zijn 2 uitersten. De jongste was altijd makkelijk. Daar kon je bij wijze wel 10 van hebben. De oudste zoog energie. Nu hij 10 is kan hij gelukkig zelf ook beter invulling geven. Soms lukt dat niet en gaan we bespreken wat hij kan doen, anders hangt hij om, is claimend of vervelend naar zijn broertje of ons.
Oef.. dit had ik nu kunnen schrijven. Al paar weken in enorme impasse met mijn dochter van 5. Hele lieve meid, zorgzaam, creatief, pittige meid, pienter en ook vrij wijs voor haar leeftijd.. maar momenteel vind ik het heel lastig dat te zien omdat ze me echt kan triggeren en niks werkt. Gezellige dag gehad, veel tijd uitgetrokken voor naar bed brengen (1 op 1 aandacht) en vervolgens blijft ze echt zuigen. Over alle grenzen heen en niet te stoppen. Niet met verbinding, niet met harde grenzen en zeker niet met consequenties. Ze blijft schreeuwen, uit bed komen, ‘stomme domme mama/ kakkerlak’, ‘nee jij moet stil zijn’ terwijl ik geen woord zeg en stil bij haar zit omdat ze dit graag wil. Zachtjes afspraken herhalen, neutraal reageren en zo min mogelijk aandacht verder geven, werkt het beste. Maar ik word er zo verdrietig van. Zo wil ik het niet. Waar is dit mis gegaan. En vooral, wat heeft zij (wij) nodig om het te keren, om zich aan afspraken te houden. Ze heeft een zusje die enorm last heeft van deze momenten, spanningen voelt, niet kan slapen door de herrie van deze meid. Ik merk indirect ook dat dit gedoe me echt raakt, maar ook enige afstand creëert tussen dochter en mij. Wil ik niet, absoluut niet, maar ik snap het gedrag echt niet en het haalt het slechtste in me naar boven, helaas. Ik hoor echter ook bij klasgenootjes dat die heel brutaal zijn, is het een fase? We hebben af en toe eerder zo’n fase gehad. Dan legden we dit voor overdag op een fijn moment en betrokken haar bij een plan voor naar bed gaan. Die gaan we morgen weer samen maken..
Oh en over de tips die hieronder staan. We hebben een planbord met weekoverzicht. Ik ben vrij duidelijk en ook vrij consequent met regels. Het is ook een stukje zichzelf niet kunnen reguleren, van alles voelen maar geen uiting aan kunnen geven, drukke dag gehad en liefst nog even verbinding willen en dit op een heeeel onhandige manier aangeven.. duidelijke plannen/ verwachtingen vooraf kan zeker helpen, maar is niet alles hier.
Ik denk dat een stukje brutaliteit ook wel op school geleerd wordt. Vooral klasgenootjes met oudere broers en zussen die hoor ik wel eens dingen zeggen die mn 5 jarige echt nog niet zegt.
Hier ook een broertje die ik door deze buien een beetje vergeet. Merk dat hij dan rustig in een hoekje gaat zitten of ergens gaat spelen. Soms is het zo lastig 🙄
Je doet echt niets fout hoor. Het is zoeken naar een aanpak dat wel werkt. Ik zou dus kijken of je de tips van de anderen om meer structuur in de dag aan te brengen ter harte nemen. Wie weet levert het wat op.
Herken het 100%. Zeker als broer en zus elkaar nog opjutten ook. Wat helpt, ik weet het ook niet echt. Benader het ene keer anders dan de ander, ook afhankelijk van m’n eigen irritatiegrens. Een op een aandacht helpt sowieso; als ik zoon alleen heb is het 95% minder. Positief benaderen helpt ook wel eens, en dan niet als de vervelende staat al is aangebroken maar vooraf (daar zit de uitdaging 🤣). “Zullen we er eens een hele goede ochtend van maken? Daar kan jij mee helpen, dat weet ik zeker. Zou jij je helemaal zelf kunnen klaar maken? Dan pak ik de tas in, als ik moet helpen moet je het zeggen. Zou superfijn zijn als dat zou lukken!”. Of zoiets.
Een op een aandacht is ook wel een punt van aandacht bij hem. Bij zn broertje (overdag als zn zusje slaapt) en zn zusje (savonds als de jongens al in bed liggen) gaat dit automatisch. Hij zit hele dagen op school en is voor mijn gevoel ook best veel weg. Misschien bewuster tijd met hem inplannen door hem savonds een keer wat langer op te laten.
Ik lees een kind wat vraagt naar wat meer structuur en duidelijkheid. Schooldagen zijn over het algemeen overzichtelijk... Ik zal voor de vakantie een dagindeling en afspraken maken, en deze ook visueel maken dmv foto's bijvoorbeeld. S morgens na het ontbijt zelf spelen, dan kan jij je werk in huis doen, na de lunch tijd om samen wat te gaan doen/ondernemen. Dit de avond voor het slapen gaan samen doornemen. Afspraken maken over ruzie maken, wat voor consequentie volgt er, of uit de situatie halen en op eigen kamer(s) spelen. "Zo" is een heel vaag begrip.. "na dat ik de was heb op gehangen gaan we.... " is veel duidelijker.
Zoals hieronder gezegd was de 'zo' die ik hier noem tegen mn zoontje een duidelijkere richtlijn. Ik ga inderdaad proberen onze dagen een beetje te gaan plannen in de vakantie. Hoe exact moet ik nog uitdenken.
In mijn oren klinkt het alsof hij meer duidelijkheid nodig heeft. "We gaan zo weg" is bijv erg abstract: wat is zó? Zou het jouw zoon helpen om de dag inzichtelijk te maken met een planbord? Daarop kan je in de ochtend al duidelijk aangeven wanneer er speeltijd is en wanneer andere dingen gaan gebeuren... Veel kinderen hebben behoefte aan een duidelijke structuur. Die kun je op die manier bieden.
We gingen niet 'zo' weg. Is niet duidelijk in mn verhaal, maar had de kinderen verteld dat we weg gingen als de droger klaar was (kan die de minuten zien op het klokje), we nog een broodje hadden gegeten en het speelgoed hadden opgeruimd.
Rest van de dag is die super lief geweest hoor. Ik ga inderdaad eens bedenken hoe ik een planbord kan maken. Ik vind het lastig om tijd in zo'n bord in te calculeren. 1. Omdat ik zelf enorm slecht ben ik planningen houden en 2. Hij kan nog niet echt klokkijken. Als hij even moet 'spelen', hoe weet hij dan hoelang 'spelen' duurt. Als ik dan moet gaan zeggen hoelaat het afgelopen is dan zit hij daar weer op te wachten...
Structuur/overzicht bieden kan prima zonder klok kijken, als je alles aan vaste tijden gaat hangen zet je je zelf alleen maar klem. Als jullie een keer uit slapen loop je al achter op je schema. Hier een zoon met ASS, ik heb nooit structuur aan tijden gebonden. Een vast ritme en regels maken waar iedereen zich aan houdt is meestal al voldoende.
Jij bent zijn veilige haven, zijn spiegel...daarom durft hij het...en gaat het zover. Toen ik er bij de jongste hier achter kwam wat haar gedurende de dag ergerde (en zag dat hetzelfde was als waar ik ook van overloop), hebben we samen gezocht naar manieren om het minder te maken.
Enige voordeel is hier dat zij de jongste is met zes jaar, en haar broer en zus veertien en achttien...ruzies zijn dus minimaal. Ze zijn er wel...maar makkelijker te bekijven.
Ik zie dus ook wel mijzelf erin, en zal dingen dus anders willen doen dan dat het bij mij vroeger ging. Maar vind het dus frustrerend dat ik gewoon niet echt weet hoe ik hem kan helpen.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Kleuters
reacties (33) Verversen