Beste iedereen, Ik ben momenteel zwanger van mijn derde baby....ik heb 2 kinderen allebei jongens eentje is bijna 8 en de andere is 2 jaar. Ik ben 4/5 weken zwanger heel pril nog. Ik ben zo bang dat ik het niet aankan en dat het druk voor mij gaat worden waardoor ik in een depressie ga raken. Mijn gevoelens zijn zo door de war soms ben ik blij en soms verdrietig dat ik het niet aan gaan kunnen. Hebben jullie hier ervaring mee? Groeten een bange moeder
Ik ben ook bang dat ik het niet aan kan. Heb een baby van 5 maanden nu en in juni komt nummer 2. Vind het nu al best vermoeiend... en dan heb ik nog een makkelijke baby ook😥 Maar als ik dan nuchter nadenk denk ik ook dat ik er wel in zal ‘groeien’ en dat we als gezinnetje onze weg wel zullen vinden. Heb bij nummer 1 al geleerd om hulp te vragen (zat niet in mijn systeem). Dus ik zal vast nog veel meer leren als ik een tweede krijg.
Ik ben ook bang dat ik het niet aan kan. Heb een baby van 5 maanden nu en in juni komt nummer 2. Vind het nu al best vermoeiend... en dan heb ik nog een makkelijke baby ook😥 Maar als ik dan nuchter nadenk denk ik ook dat ik er wel in zal ‘groeien’ en dat we als gezinnetje onze weg wel zullen vinden. Heb bij nummer 1 al geleerd om hulp te vragen (zat niet in mijn systeem). Dus ik zal vast nog veel meer leren als ik een tweede krijg.
Hier een beetje hetzelfde verhaal. Deden al een 6tal maanden niet aan anticonceptie. Deden meestal wel voorzichtig, maar niet altijd. Hadden ook de instelling 'als het zo is, is het ook oke'. Was al 3jaar aan het twijfelen 'wel of geen 2e kindje'. Nu dus pril zwanger van de 2e en vind het ook erg beangstigend. Toen ik de test deed, lachte ik wel. Ik werd er wel vrolijk van. En toch slaat de angst nog geregeld toe.. Kan ik dit wel. Wil ik dit terug opnieuw..
Ik had dit ook heel erg! Mijn kinderen zijn 8 en 6 en nu ben ik zwanger van de derde. Wel bewust voor gekozen maar dus heeeeeel lang over nagedacht. Angst dat ik m’n op orde leventje zal gaan missen, etc.... de eerste weken van m’n zwangerschap gingen de emoties ook alle kanten op. Kan ik dit wel, wil ik wel. Na de eerste echo veranderde dit al wat, nu merk ik dat ik langzaam steeds meer blij wordt en uitkijk naar weer een wondertje ❤️.
30 weken zwanger van nr 4...we zouden het bij 3 houden, want Naast de kids Ben ik ook zelfstandige, vanuit huis en dus, buiten school/opvang Ben ik huismama....
Mijn oudste word over 1 maand 7 jaar en de jongste is 16 maanden. Je verhaal is heel herkenbaar. Hier soort het zelfde gegaan. Ben morgen 9 weken. En bij mij vliegen de emoties ook alle kanten op. Het is een fantastische zegen, maar ook super spannend ect. Het komt vanzelf goed! We hebben nog heel lang om ons voor te bereiden. En als het eenmaal zover is loopt het vanzelf. Let maar op
Klopt het lijkt op mijn verhaal😌 mijn zoontje zal dan 2 jaar en 11 maanden zijn als de andere op wereld zal komen......een beetje moeilijk denk ik een driejarige en dan een baby naast dat denk ik zelf ik weet niet hoe dat is maar ik denk zelf dat het bij iedereen anders is. En zoals je aangeeft we hebben nog lang te gaan ik weet wel dat ik hele moeilijke zwangerschappen heb ben daar ook wel bang voor de misselijkheid en het niet eten en daarnaast nog diabetes.
Ik snap dat je bang bent je weer zo beroerd te voelen. Dat was ik met 4 weken idd ook heel erg. En nu ik eenmaal weer zo beroerd ben is het gewoon maar ondergaan en afwachten op betere tijden. Tis wel pittig met een kleine die nog niet loopt. Ik denk dat straks jou 3 jarige en de baby heel goed samen gaan! Die van 3 kan dan echt al begrijpen dat hij even moet wachten. Dat komt vast goed! Probeer een roze wolk te vinden en ga daar lekker opzitten. Je word vanzelf wel beroerd 😉
Dat is moeilijk te zeggen ik gebruikte geen anticonceptie zodat ik voor in de toekomst mijn vruchtbare dagen in de gaten kon houden. Ik wist dat de kans medium was die dag waardoor het raak is nu ik ging ervan uit dat het niet zou gebeuren tot mijn schrik is het toch raak geschoten stiekem wou ik het wel voor ik wist dat ik zwanger was. En nu ik het eenmaal weet ben ik bang.
Ach wat moeilijk die angsten. Het kan enorm overweldigend zijn om over na te denken en dan kan het je behoorlijk aanvliegen he? Bedenk maar zo: je hebt nu 2 jonge kindjes achter elkaar, waardoor je sneller je vrijheid weer terug hebt als ze beiden naar school gaan. Als je er weer 5 jaar tussen had gehad, dan ging je wéér van vrijheid naar luiers. Nu van luiers naar luiers en sneller alle kids op school! Leef met de dag, het zal straks moeten als de baby er is. Vele moeders zijn je voorgegaan, you can do this! Heb je eerder een depressie gehad? Hier is goede zorg voor, optijd hulp vragen als het een serieus probleem gaat zijn. Ben je er verder wel blij mee? En je partner? Succes!
Nee ik heb nooit eerder een depressie gehad. Mijn zus wel met 3 kids ze had de laatste twee achter elkaar een jaartje tussen zitten vandaar dat ik bang ben dat ik het ook niet aan kan. Er zijn momenten dat ik blij ben en momenten dat ik denk wat heb ik gedaan. Mijn partner zegt dat het welkom is en dat hij mij gaat steunen en dat ik niet bang moet zijn. Dat is wel een pluspunt ik ben al in de luiers dat ik wel makkelijk......en in 1 keer naar school dat is ook een fijn gevoel.
Het is logisch dat het je nu een beetje naar de keel grijpt, het idee is heel nieuw! Waarschijnlijk kan je je het meer voorstellen als het idee wat zakt. Probeer intussen vooral te bespreken met anderen wat precies je zorgen zijn en kijk of je een en ander kan regelen om jezelf wat rust in je hoofd te geven (oppas, man meer thuis, andere steun?).
Bedenk altijd de zin “je lijdt het meest van het lijden dat je vreest”.
En er zijn mensen met tien kinderen (hoe, géén idee, maar het schijnt te kunnen 😉).
Bedankt voor jullie reactie, mijn zoontje van bijna 8 is best zelfstandig alleen die van 2 is nog klein en zit nog in de luiers. Het is wel zo dat hij dan als ik ga bevallen met een maandje 3 is ik ben ook wel bang dat ik minder vrijheid ga hebben en tijd voor mijzelf.ik ben radeloos en er gaat van alles rond in mijn hoofd😔😔
Klopt met mijn tweede heb ik het wel een beetje zwaar gehad omdat ik een beetje gewend was geraakt aan mijn vrijheid wat ik niet meer had na mijn tweede maar nu mijn tweede 2 jaar is begint het wat makkelijker te worden vandaar dat ik weer bang ben dat het weer hetzelfde zal zijn.
Dit is de eerste keer dat ik hierop zit en ik dacht dat ik mijn beroep erop moest zetten maar dat heeft hier niks mee te maken was of ben maakt niet echt uit voor mij ik geef het ook aan ik werk niet meer.
Klopt ik hou van kinderen alleen is het gewoon soms vermoeiend op dit moment werk ik niet meer ook omdat ik het druk had met mijn eigen kinderen vandaar. En met vrijheid bedoel ik meer tijd voor mijzelf en de uitjes enzovoort..
Tja, ik heb er één van bijna 2 en een half en één van 15 maanden. Als ik mezelf vergelijk met vriendinnen met maar één kind, heb ik inderdaad minder vrijheid. Toen de jongste werd geboren, liep de oudste nog niet eens.. Dus op pad gaan was een hoop gedoe. Maar ik heb het wel gedaan hoor.
De oudste is inmiddels al bijna een half jaar zindelijk, dus ik denk niet dat je lang 2 kindjes in de luiers hebt.
De oudste is nu helemaal gek van baby's en is heel behulpzaam, dus het wordt wel makkelijker als ze iets ouder zijn.
Ja, het is druk. Ja, ik heb weinig tijd voor mezelf.. Maar het is echt fantastisch. Ze houden allebei van Bumba, Nijntje en Woezel en Pip, spelen samen, vinden elkaar heel leuk en lief.. Dus ik zou zeggen: geniet!
Een van 2 is minder vrijheid dan bij die van 8 dus de overgang zal stukken minder zijn. Ik had er 1 van 11 en 7 toen ik zwanger raakte, ik dacht ook weg vrijheid weer luiers en alles mee sjouwen. Het valt echt reuze mee.
Joh, de hormonen maken dat je je angstig voelt. Hou het in de gaten: als je dieper wegzakt aan de bel trekken bij je huisarts! Het gaat echt goedkomen! Je hebt nog maanden de tijd om aan het idee te wennen en dan zijn jouw kids ook alweer een stuk groter
Hier hetzelfde. 2 jongens van 4 en 14 maanden en in verwachting van zoon nummer 3.het is allemaal erg zwaar en heb soms ook het gevoel dat we beter wat langer hadden kunnen wachten. Je hormonen spelen ook niet goed mee he. Die maken je extra gevoelig voor alles nu. Probeer te genieten. Zoveel mogelijk in het hier en nu leven en niet teveel piekeren over de toekomst. Liefs!
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Juni 2021
reacties (27) Verversen