Ik ben soms bang dat ik mezelf niet goed hecht aan mijn dochter.
Mijn ex ging ervandoor toen Zoë 2 maanden was. Hij had zo gezegd zijn eigen dingen te doen. (Ik ga hier verder niet op in). In deze tijd was mijn moeder veel in de buurt. Als zij er was pakte zij Zoë en maakte dan leuk contact of gaf haar weleens de fles. Nu is dit doorgegaan TM nu.
Nadat mijn ex wegviel maakte ik mezelf zorgen over welke streken hij zal gaan uithalen, omdat hij heel onvoorspelbaar is en vaak in de buurt is voor zijn vrienden. Ik was altijd op m'n hoede en ben daarom een tijdje naar mijn moeder gegaan. De zwangerschap en kraamtijd verliepen stressvol. Ik was in mijn zwangerschap veel neerslachtig. Ik verwachte veel van mijn ex, maar sprak mezelf niet altijd duidelijk uit. We hadden veel geldzorgen en ik heb tot 1 week voor mijn zwangerschap nog gewerkt.
Door mijn argwaan voor mijn ex ben ik voor een paar weken naar mijn moeder gegaan. Zij liet mij uitslapen wanneer ik bij haar was omdat ik door de stress zo moe was. Lief bedoeld natuurlijk maar ik voelde me onverantwoordelijk en een slechte moeder. Buiten dat werd ik uit m'n ritme gehaald. Na een paar weken(3) werd mijn stress minder en ging ik terug naar huis. Ik merkte hoe zwaar ik het eigenlijk vond in m'n eentje. Toch ging ik door. Ik hield me overdag bezig met haar verzorging en voeding, en hield mezelf zoveel mogelijk aan het schema. Ik merkte op dat ik niet goed wist wat ik met Zoë moest doen in de momenten tussen het verzorgen en voeden door. Ik praat met haar, lees haar voor, probeer haar op haar buik te leggen om haar te leren draaien. Ik zet haar naast me neer op de bank om met haar te praten. Ik praat via een knuffeltje met haar en zet haar soms in de schommelstoel voor de tv. Toch denk ik dat ik niet genoeg doe. Wanneer mijn moeder er is lijkt zij veel gemakkelijker contact te leggen, dan ik met Zoë. Waardoor Zoë ook meer lijkt te reageren, via brabbelen en lachen. Ook wanneer ik weer een paar dagen bij haar ben lijkt het wel alsof zij en mijn dochter een veel betere band hebben.
Ben ik nu slecht gehecht aan mijn dochter? Geef ik haar soms toch te makkelijk uit handen Wanneer mijn moeder in de buurt is? Of is het juist goed om die 2 zo aan elkaar te laten wennen? Ik voel me gefaald.. Ik wil het graag goed doen en natuurlijk wel goed gehecht zijn aan mijn dochter (6 maanden). Wat kan ik doen? Tips zijn van harte welkom.
Heel erg bedankt voor jullie reacties 🙏💖 Dit doet mij erg goed! Na het lezen van jullie reacties heb ik het vertrouwen gekregen, dat ik goed bezig ben en wat minder aan mezelf moet twijfelen. Ik had deze feedback even nodig. Het heeft mij geholpen om mijn zorgen weg te nemen en het van een andere kant te bekijken. Al het begin is moeilijk, vind het daarom ook erg lief dat mensen openstaan om positieve feedback te geven. Heel erg bedankt 🙏🙏🙏💖
Feit dat je je dit afvraagt is al heel positief!! Je bent je er bewust van, van jezelf en van wat zij nodig heeft. Een goede hechting ontstaat wanneer jij de behoeftes van je kindje ziet, herkent, aanvoelt èn daar adequaat op reageert. En dat kan alleen als het met jezelf goed gaat. Zorg dus goed voor jezelf! En heel fijn dat he moeder zo goed helpt!
Je doet het prima meis, alleen zie je dat zelf even niet. Misschien een idee om met een psycholoog te gaan praten? Je kan via de huisarts een verwijzing krijgen. Dat je moeder een goede band heeft met haar kleindochter zegt helemaal niets over de band die jij met je dochter hebt.
Zo te lezen doe je het supergoed, maar je klinkt erg neerslachtig. Voel je je ook zo? Dat kan het zo overschaduwen. Als dat zo is, kan je dit misschien eens bespreekbaar maken via de huisarts. Wellicht kan je hulp krijgen van maatschappelijk werkster die thuis met je meekijkt waar je hulp bij nodig hebt en je ondersteunt. Hebben wij ook en het is echt super fijn om gewoon alleen al een luisterend oor te hebben die niet persoonlijk betrokken is.
Het klinkt alsof je het hartstikke goed doet! Je hebt veel meegemaakt, en het is logisch dat je daar nog mee zit. Je zou hulp kunnen zoeken zodat je zelf weer lekkerder in je vel komt. Dat je dochter naast jou ook aan oma hecht, is toch alleen maar mooi. Heel fijn dat ze er voor jullie is. Dat ze graag bij oma is, of anders oo haar reageert, zegt niets over jullie band hoor. Dat zie je ook vaak bij vader en moeder, ieder heeft zo zijn eigen band met de baby.
Wat krijg jij het zwaar te verduren! Laat je niet gek maken, je doet het hartstikke goed. De eerste maanden met een baby zijn al pittig en in jouw geval al helemaal. Ook helemaal logisch dat je niet non-stop ‘aan’ kunt staan. Als je er voor je dochter bent komt het vast wel goed. Wat fijn dat je moeder er voor jullie is, lekker zo laten. En wat fijn dat zij en je dochter nu ook al een band opbouwen. Ik herken wel een beetje dat ik zelf zo druk ben/was met alles goed te laten verlopen, maar dan mijn moeder veel meer ontspannen met mijn zoontje zie omgaan en leuk contact maken. Maar zij zijn niet de rest van de dag en nacht met ze in de weer hè. Misschien kun je nog wel wat dingen afkijken bij haar. Dingen om te doen: ik doe dezelfde dingen als jij, ook nog buiten wandelen. Je kunt ook samen gaan babyzwemmen. Alleen voor de tv zetten zou ik niet doen. Binnen een paar maanden begint ze met zitten, dan kun je steeds meer samen spelen op een speelkleed.
Hechting is als een spinnenweb, en afhankelijk van allerlei factoren. Wanneer er in dat proces deukjes en gaatjes ontstaan, betekend het niet dat het web niet verder gevormd kan worden en in één valt .
Soms gebeuren er dingen waar je geen invloed op hebt, en jij hebt door jezelf even op 1 te zetten een goeie keuze gemaakt voor jou en je dochter. Dat deed je uit liefde voor haar toch? Wie weet wat er was gebeurt als je dat niet had gedaan. En wees blij dat je dochter zo’n leuke band heeft met je moeder, dat is echt zoveel waard. Mijn dochter is ook dol op haar oma, als ik zie hoe blij ze van haar word als ze langs komt ben ik daar heel blij om en koester ik dat. Maar jij bent en blijft haar mama, en dat voelt je dochter echt. Voor haar ben jij haar wereld.
Ach meid, je bericht raakt me echt! Wat heb je veel meegemaakt zeg… en wat praat je lief over je dochtertje. Baby’s voelen stress en verdriet wel goed aan, maar dat betekent niet dat ze niet aan jou gehecht is. Je bent haar moeder! Wat ben ik blij voor je dochter en voor jouzelf dat haar oma zo liefdevol en veel heeft geholpen. Goud waard! Je kan de tijd niet terugdraaien. Wat je nu doet is volgensmij heel goed, lekker kletsen met je kindje. Een band ontstaat ook vooral door veel fysiek contact. Lekker knuffelen, samen douchen of in bad, je kindje lekker een keer in slaap wiegen ipv altijd maar weg leggen om zelf in slaap te moeten vallen (dit laatste hielp mij enorm bij m’n oudste, band is toen zoveel sterker geworden). Maar jij hebt genoeg meegemaakt om jezelf nu een schuldgevoel aan te praten, niet doen hoor! Je doet het goed!
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Juli 2021
reacties (8) Verversen