Ik had dit stukje gisteren eerst geplaatst in het 11-weken overzicht omdat het niet lukte op mijn GSM om op de forums te geraken. Ik vind persoonlijk deze site echt niet handig als je iets wilt plaatsen in een forum... Maar ja, het is dan toch nog gelukt.
Ik ben kapot. Zaterdag namiddag plots redelijk veel bloed verloren. Ziekenhuis gebeld en doorverwezen naar het spoed. Daar bleek bij de echo dat alles zo goed kon zijn als mogelijk is. Geen rare dingen in de placenta, hartje klopte perfect, goed aan het dansen... Maar ik moest toch maandag bellen voor een vervolg afspraak. Dus vanmorgen gebeld en kon direct om 12u terug bij mijn vaste gynaecoloog. Terug een echo en terug bewegelijke kleine en hartje klopte goed.
Maar ik zag plots dat het gezicht van de gynaecoloog betrok. De nekplooi. Ze is 4mm. Te dik dus. Een erg grote schok voor mij en mijn man. Direct bloed laten trekken voor een test. Nu is het moeilijke en emotioneel zware wachten op woensdag. Dan hebben we terug een afspraak om half vijf om het resultaat en de gevolgen te bespreken.
We hebben geprobeerd om onze gedachten te verzetten vandaag maar het lukt niet goed. Veel samen zitten opzoeken, praten, huilen en knuffelen. Morgen moeten we beiden gewoon werken. Ik zie dat echt niet zitten. Ik werk thuis dus ik zie, spreek of hoor niemand de hele dag. Ik ben bang voor het resultaat en wat dat zou betekenen voor ons. Hoewel we er niet zo hard voor hebben moeten vechten als sommigen hier, is het nog altijd erg moeilijk. Sorry voor de relaas maar ik zit er echt mee in mijn maag :(
Edit: we zijn nu dinsdag ochtend en hoewel ik niet meer constant het gevoel heb dat ik moet huilen voel ik mij uitgeblust. Ik ben doodmoe en zou het liefst met mijn hondje op de bank kruipen.
Mijn uitgerekende datum is nu al drie keer verplaatst. Volgens mijn oorspronkelijke berekening was mijn datum 19-20 Juli 2017. Bij de eerste echo zou ik pas veel later zijn; 28ste. Bij de tweede echo bleek het toch dichterbij te zitten, namelijk de 21ste. Nu op het papier van de bloedtest stond de 18de wat zou betekenen dat ik nu in de 12de week zit. Kan het dan nog dat de nekplooi goed komt? Ik weet het allemaal niet zeker. Het voelt allemaal aan als een groot kansspel...
Aan de ene kant zou ik mijn baas willen bellen en het uitleggen (hij weet nog niet dat ik zwanger ben, dat ging ik normaal deze vrijdag op de nieuwjaarsreceptie vertellen) maar ik ben bang voor zijn (en mijn eigen) reactie. Hij is meestal erg begrijpend daar niet van, maar hij is nog altijd baas. Daarnaast weet ik niet of ik het wel iemand wil vertellen. Buiten mijn man en nu jullie (hoera voor anonimiteit), weet er niemand iets van...
--- Update: Zoals ik al in de reactie geplaatst had vorige week was het resultaat niet zo goed; we hebben 25% (1 op 4) kans op een chromosomen afwijking... Nu donderdag (12de januari) heb ik de vlokkentest. Ik zie er echt verschrikkelijk tegenop en wordt steeds nerveuzer. Wat als het niet goed is? Wat als er geen afwijking te vinden is? Wat als ik een false positieve krijg? Bestaat een valse negatieve? Wat als ik een miskraam krijg door de test? ...
Iedereen zegt dat ik mij niet ongerust moet maken, ook dat het niet goed is voor de kleine, maar dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Aan de ene kant wil ik van mijn zwangerschap kunnen genieten maar aan de andere kant merk ik dat ik een stuk meer afstand ervan neem. Bewust of onbewust toch al rekening ermee houdend dat het niet goed komt. Het is deze maand ook solden bij ons (woon in België) en ik had zo graag eens rondgesnuffeld bij de babyspullen/kleren en zwangerschapskledij. Maar nu durf ik niet goed.
Ik hoop dat we zo snel mogelijk de uitslag (hopelijk ten laatste volgende week woensdag) van de vlokkentest hebben en dat we toch meer zekerheid hebben...
--- Update: Vorige week donderdag heb ik dan de vlokkentest gehad. Eerst een uitgebreide echo waarbij de dokter ons alle al ontwikkelde onderdelen toonde. Alles zag er erg goed uit; oogkassen, vingers, teentjes, ruggengraat, hartje, blaas, maag, ... Alles op zijn plek en goede grootte. Hij/zij is nog wel wat klein maar dat kan te maken hebben met het feit dat ze niet goed weten hoe ver ik nu eigenlijk ben dus dat was nog geen reden tot ongerustheid. Wel was overduidelijk dat de nekplooi veel te groot was. Hij was zelfs nog dikker dan voordien maar de dokter verzekerde dat het ook deels te maken heeft met dat de kleine ook groeit. Wel zei ze dat de kans dat er iets mis is meer 1/2 is dan 1/4... Nog veel uitleg gedaan wat ze precies gingen doen, wat de mogelijkheden zijn, wat onze opties zijn, ... Ben blij dat ze zo recht door zee was.
Dan de vlokkentest zelf. Man, doet dat zeer! Ik was zo blij dat mijn man mee was en de hele tijd mijn hand heeft vastgehouden en tegen me gesproken heeft. Hij vertelde me wat ze aan het doen waren, hoe het op de echo eruit zag en constant dat het bijna gedaan was (de leugenaar). Deugd deed het zeker niet en ik ben blij dat het achter de rug is. Na de vlokkentest heeft ze nog even snel een echo gedaan om te zien of de kleine er last van heeft gehad maar hij dobberde nog vrolijk rond. Ook hebben we beiden nog bloed moeten laten trekken en dan mochten we gaan. Al bij al, misschien een uur en half binnen geweest. Daarna zijn we de stad in getrokken (stappen was beter dan zitten/liggen volgens de dokter) en heb ik toch nog twee broeken met elastiek gekocht als zwangerschapsbroeken. Voorlopig ben ik nerveus aan het afwachten op telefoon dat we het resultaat mogen komen bespreken... De dokter had gezegd woensdag, uiterlijk donderdag...
Hoi! Hopelijk gaat het intussen met jou en kan je alles een beetje van je afzetten... Heb je al meer nieuws? Is het bloeden gestopt? Dikke knuffel hoor!
Hey Lili7, ik heb besloten om alles van mij af te schrijven in blog berichten :) heeft wel een beetje geholpen. Ik bloed nog altijd een heel klein beetje dagelijks (vooral nadat ik naar groot toilet ben geweest) maar het is altijd een wazig roze. Dus maak mij daar niet zo druk over. Qua nieuws hebben we nog niets... Nog een a twee dagen wachten op een telefoontje dat we kunnen langsgaan voor het resultaat te bespreken. Bedankt voor de knuffel
Het wachten is het moeilijkste denk ik... Ik heb een vriendin die ook zwanger is en waar het hartje van de baby niet 100% in orde is... Telkens wachten op het nieuws is vreselijk... Laat je iets weten als je meer nieuws is? xxx
Zoals je misschien al gezien hebt, heb ik al een aantal blogs geschreven om alles een beetje gebundeld te houden en alles van mijzelf af te kunnen schrijven...
Och wat vervelend is dit!! Een week wachten is ook wel erg lang of hebben jullie afgelopen woensdag uitslag gekregen? Wachten duurt altijd lang.. helaas. Jeetje, dit is echt schrikken. Probeer je rustig te houden, op wat voor manier dan ook. Zeg op je werk dat je flinke griep hebt.. achteraf kun je altijd de waarheid vertellen of niet. Ik snap heel goed dat je nu op de bank wil liggen/zitten. Ontspan.. stress gaat jullie niet door deze dagen helpen.. succes meid, voel met je mee!!
Heel er bedankt. Heb net een update geschreven van donderdag... Nou, ik kan zeggen dat niemand die test moet laten doen voor het plezier -_- zo'n zeer dat het deed...
Gisteren hadden we de uitslag gekregen; 1/4 kans op een chromosomen afwijking, erger dus dan ik (natuurlijk) gehoopt had. Volgende week donderdag (12de) heb ik de vlokkentest met hopelijk tegen de woensdag erop de uitslag.
Dank jullie allemaal, helaas valt de uitslag niet mee; 1/4 kans op een chromosome afwijking. De vlokkentest is gepland op volgende week donderdag (12de) om 10u. Ik ga morgen mijn baas bellen met het nieuws en met de mededeling dat ik sowieso niet werk donderdag en vrijdag. Met een beetje geluk hebben we de maandag daarop (al betwijfel ik het door het weekend) de uitslag. De emotionele achtbaan heeft dus besloten nog een paar rondjes te doen...
Dank je. Ja, mijn baas wist niet goed hoe te reageren. Aan de ene kant felicitaties voor de zwangerschap, aan de andere kant ongerustheid over het slechte nieuws. Hij (en mijn collega's) duimen mee voor een goede afloop en ik mag de tijd nemen die ik nodig heb na de ingreep.
Ik hoop zo voor jullie dat het allemaal mee valt! Bahbah. Lijkt me heel erg moeilijk om de rust te bewaren nu. Wat betreft je baas, die zou ik bellen. Er gebeurt nu emotioneel zo veel met jou/jullie, daar moet je wel de tijd voor nemen en die tijd moet je ook krijgen!
Bedankt voor je reactie. Helaas viel het resultaat niet mee :( Mijn baas was erg begrijpend maar ik blijf werken. Hoewel het verleidelijk is om in de bank te hangen en niet veel te doen is het aan de andere kant ook niet slim. Werk verzet je aandacht toch wel (ik ben programmeur dus mij goed in de code smijten helpt wel). Maar ik ben wel steeds nerveuzer voor donderdag...
Wat betreft de datum: ik wist ook 100% zeker wanneer mijn eisprong was en wat mijn datum moest zijn. Ik werd eerst een week terug gezet. Vervolgens werd ik weer 4 dagen vooruit gezet. Nu ben ik dus totaal drie dagen later uitgerekend dan dat ik zelf had berekend. Bij de echo's zag alles er goed uit. Geen afwijkingen te zien, ook niet bij de 20 weken echo. Alles keurig op schema.
Ik hoop dat er een meetfout is gemaakt en dat je vandaag wordt gerustgesteld. Laat je het weten?
Dank je. Ja, die dagen/weken die verschuiven maakt het enorm lastig vooral omdat de nekplooimeting precies op het juiste moment zou moeten gebeuren schijnbaar. Heeft ze te vroeg getest en is er niets aan de hand? Heeft ze wel op tijd getest? De onzekerheid vind ik nog het ergste. Maar gelukkig is het nog maar een paar uurtjes voordat we terug naar het ziekenhuis mogen. Ik laat zeker iets weten maar aan de hand van het soort nieuws kan het wat later zijn dan vanavond :)
ik weet even niet zo goed wat ik moet zeggen, heb hier geen verstand van.. wilde je alleen wel veel sterkte wensen! Iedereen verdient een hele mooie en goede zwangerschap!
Knuffels enzo heb ik al genoeg (doe veel rommelmarkten :p ) maar ik heb afgelopen vrijdag dan toch twee zwangerschapsbroeken (of in ieder geval, broeken met elastiek) gekocht (zie update)
Jeetje Meis dat is geen fijn nieuws! Je zegt dat je zo graag had willen snuffelen in de winkels. Zou het gevoelsmatig fijner voelen als je toch iets haalt? Misschien een knuffeltjes of iets. Mijn vroegere collega heeft dat gedaan na slecht nieuws en het gaf haar wel steun wanneer ze het knuffeltje bij zich had als ze zich zorgen maakte. Hopelijk hebben jullie de uitslag snel!
Hopelijk valt het achteraf toch mee, ik snap dat je daar flink onzeker van kunt worden als die datum maar blijft verspringen.. hopelijk heb je snel duidelijkheid. En of jullie er nu wel veel moeite voor moeten doen of niet iedereen verdiend een goede zwangerschap dus jij ook! Veel sterkte
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Juli 2017
reacties (29) Verversen