Als je mij vraagt wat bevallen is dan kom ik niet verder dan 15 uur tot 8cm pijn hebben, wegpuffen van weeen en het ging zo goed maar toen draaide mn zoontje naar een sterrekijker ... en stopte het. Ik heb geen idee hoe het voelt of hoe het is om je kindje te horen huilen, om de oogjes open te zien gaan, om hem/haar voor te stellen want ik was er niet bij. Ik lag op high care met 2 liter bloed minder bij te komen van een narcose, werd schreeuwend wakker en dacht waar is mn zoon. En gelukkig had mn mannetje op mama gewacht en keek hij me zo liefdevol aan alsof hij wilde zeggen .. sorry mama het paste niet. Maar nu krijgt hij een zusje en dit meisje is (nu nog) gemiddeld. De kans dat dit weer gebeurd is klein en ik mag een keizersnee sowieso maar de gyn gaf aan dat ze mij ook zelf ziet bevallen. Het is mijn keuze en zodra er 1 complicatie is grijpt ze in. Mn man is bang .. dit niet weer! Waarom zegt mn hart dan .. doe het zelf, want je kan dit wel. Vorige keer was domme pech. En dat heeft de gyn ook gezegd. Ik laat aan niemand zien dat ik bang ben, maar eigenlijk... en dat is ook niet goed. Afwachten, onderzoeken en hoe groot ons meisje is, daar hangt mn keuze vanaf. Ik heb nog 17 weken want dan willen ze al kijken of ze mn vliezen kunnen breken. En ondertussen .. mag ik malen en piekeren. Ik zal toch eens de keuze moeten maken. Hart volgen? Of mn verstand?
Ik heb een beetje het zelfde mee gemaakt, alleen iets minder erg als u, maar ik bleef bij de 1e steken op 6 cm en na 22 uur een keizersnede, bij mn tweede wouden ze dat ik het natuurlijk liet komen, een tweeling, stond er wel voor open maar het was wederom een helse ervaring met weer blijven steken op 6 cm ontsluiting en zelfs al persweeen hebben aan het eind, ik was dood op, kwam mede door het infuus met weeën opwekkers,16 uur duurde het nu en uit eindelijk een keizersnede, ik was blij dat dat kon!! Bij mij wou de gynaecoloog en de verloskundige dat het natuurlijk moest , maar zelf had ik het liever niet ervaren, 1 om de teleurstelling dat het niet lukt en 2 vanwege de pijnen die jij en de baby's moeten ervaren, mijn twee jongens vond ik aardig getraumatiseerd door de bevalling. Erg schrikkerig. Doe wat je zelf wil, wil ik ermee zeggen. Succes
Door fouten bij mn inloggen kan ik nu pas reageren. Frustrerend. Maar dank je wel voor je verhaal. Er is een KS ingeplabd nu. En als ze zelf komt dan ga ik het proberen maar wel direct met een ruggenprik zodat als het misgaat ik wel een KS krijg maar bij kennis ben. Morgen 38+5 maar het rommelt onwijs. We wachten af. Nogmaals bedankt :)
Je hart volgen... Ik ben er ook van overtuigd dat jet het kan en als de gyn vorige keer zei dat het britte pech was,dan zeker... Maar doe vooral waar jeje goed bij voelt! (Mijn moeder is natuurlijk bevallen van mijn broer die 58 cm was en 5,1 kg...!!!)
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Januari 2016
reacties (4) Verversen