Hoi allemaal, Ik ben nu 23 weken zwanger van een meisje. Het is mijn eerste keer dat het goed gaat (hiervoor 3 miskramen verspreid over een aantal jaar). Dolgelukkig toen we hoorden dat het allemaal goed zat.. Althans, ik zeg ‘we’ maar laat ik namens mezelf spreken. Ik heb een superlieve vriend die al 5 jaar heel gek op me is en alles voor me doet, daar ligt het niet aan. Samen hebben we al heel wat meegemaakt, zoals de miskramen en de plotselinge dood van zijn vader een aantal jaar geleden. Dat en meer heeft onze band alleen maar sterker gemaakt.. Of toch niet? Het voelt wel zo, maar anderzijds loop ik wel meer op mijn tenen omdat ik niet aan zijn hoofd wil zeuren of wil overkomen als iemand die ‘slecht nieuws brengt’. Toch benoemd hij dat altijd in ruzies, dat het allemaal aan mij ligt en dat ik niet moet klagen (lees: als ik hem vraag iets kleins in huis te doen). Vervolgens gaat hij na zo’n ruzie overdreven schoonmaken als een bezetene zodat ik me schuldig ga voelen (?). Hij hoeft nog steeds niks te doen in huis. Maar dan ook echt niks. Zelfs de grote boodschappen doe ik zelf ondanks ik blijf groeien. In het begin van de zwangerschap, als ik misselijk was of moe, was hij dat ook dus moest ik me eroverheen zetten als er gekookt moest worden. Als ik pijn had in mijn rug en hem vroeg mij in te smeren, wilde hij zelf ingesmeerd worden etc. Nu geeft hij aan dat ik hem nooit vraag om mij te helpen. Natuurlijk doe ik dat niet, als ik dat doe krijg ik een enorme poppenkast en krijg ik naar mijn hoofd geslingerd dat ik klaag. Hij werkt zelf 5 dagen in de week, waarvan meestal 1 halve dag en ik werk nog steeds 4 dagen. Omdat ik een dag minder werk en minder verdien (dus minder inbreng) moet ik alles in huis doen. Of ik nu zwanger ben of niet. Anders moet ik maar een andere baan zoeken die beter verdient. Soms wordt het me heel erg te veel en dan krijg ik een woede-uitbarsting. En natuurlijk ben ik vervolgens weer degene die fout is. Daarnaast lig ik nu wakker over de financieen. Hij heeft nog geen enkele cent uitgegeven aan de zwangerschap terwijl ik alles op me neem (naast mijn deel van het huis, alle boodschappen etc.) hij verdient meer dan het dubbele van mij, we hebben niets te klagen maar levert iedere maand net aan de helft in aan het huis. Meer niet. Mijn vader maakt de babymeubels, daar ben ik reuze blij mee en mijn vriend ook want dan hoeft hij niks uit te geven. Het is dat het ook om mij en de baby gaat anders had ik het mijn eigen vriend niet eens gegunt dat hij zoveel meevallertjes krijgt. Alsof het allemaal komt aanwaaien. En wat nog erger is, zijn moeder vind mij niet leuk omdat ik mijn vriend niet laat ‘beslissen in babykamerkeuze’ terwijl het mijn vriend niet boeit. Ik overleg met hem maar hij vind alles prima. En zijn moeder neemt het mij kwalijk. Ook zij heeft nog geen enkele keer gevraagd om mij te helpen met iets nu ik zwanger ben, maar wel klagen? Ik weet niet meer wat ik moet doen want als ik over financieen of andere dingen begin krijg ik hele gemene dingen naar mijn hoofd geslingerd, zoals vanavond nog; ik hoop dat de baby gezond is, je hebt natuurlijk in het begin van de zwangerschap een sigaret gerookt. (Toen wist ik niet dat ik zwanger was). Dit omdat ik zei dat ik niet wist of mijn salaris op tijd zou komen voor kerst, meer niet. Hij gooide de bal even terug omdat ik altijd drama’s opzoek(????) herkent iemand dit gedrag? Ik ben echt wanhopig
Jeetje wat vervelend. Hopelijk komen jullie eruit samen. Je zult hier echt een gesprek met elkaar over moeten voeren, waarbij het belangrijk is voor beide om niet de slachtofferrol aan te nemen en jullie elkaar (wederzijds) op een open manier constructieve feedback kunnen geven en concrete afspraken kunnen maken. Heel veel sterkte!
Wat ik trouwens niet begrijp, je geeft aan dat je 23 weken zwanger bent en aan het begin van de zwangerschap gerookt te hebben omdat dat je niet wist of je salaris op tijd zou komen met kerst? Het is komende week kerst.. maak je je hier in de zomer dan al druk om?
Jeetje wat vervelend. Hopelijk komen jullie eruit samen. Je zult hier echt een gesprek met elkaar over moeten voeren, waarbij het belangrijk is voor beide om niet de slachtofferrol aan te nemen en jullie elkaar (wederzijds) op een open manier constructieve feedback kunnen geven en concrete afspraken kunnen maken. Heel veel sterkte!
Wat ik trouwens niet begrijp, je geeft aan dat je 23 weken zwanger bent en aan het begin van de zwangerschap gerookt te hebben omdat dat je niet wist of je salaris op tijd zou komen met kerst? Het is komende week kerst.. maak je je hier in de zomer dan al druk om?
in mijn ogen klinken er wel heel veel alarm bellen. Er zijn wel veel dingen die niet helemaal goed gaan maar wel een hele belangrijke basis zou moeten zijn in een relatie. Je relatie klink niet evenwijdig. Wat zou jij graag willen zien in een relatie, wat zou jij willen veranderen?
Ik denk dat je heel duidelijk je grenzen moet gaan aan geven, en je mag ook echt wel eisen stellen. Wat hij doet is echt ontzettend kinderachtig, gemeen zelfs.
Maak hem duidelijk dat:
- Je gelijk bent aan elkaar. Niemand is meer en niemand is minder. Het moet niet uitmaken wie er het meest werkt of het meeste verdient. Het is de inzet dat telt, niet het resultaat. - Je in een gelijkwaardige relatie respect hebt voor elkaar, en dat je elkaar helpt daar waar nodig. Vind het echt schandalig dat hij je zó behandelt, zwanger of niet. - Je man woont niet in een hotel, dus ook hij mag zich nuttig maken als hij thuis is. Jullie werken nagenoeg gelijke uren. En als je van elkaar houdt, dan doe je dingen voor elkaar, zonder dat je daar wat terug voor verwacht. Ik krijg hier echt ontzettend jeukende vingers van.. bah.
He lieverd!! Beetje gek naar een vreemde maar je bent een lieverd!! Wat herken ik mijn eigen verhaal hier in.. mijn man liet me ook aan mijn "lot" over. Terwijl hij zou je op handen moeten dragen, jij maakt hem vader!!
Wat confronterend om te lezen🙈 ik ben super christelijk opgevoed 18 getrouwd 20 moeder. En het word niet beter, tenzij wat sommige zeggen zijn papa instinct nog moet inkicken. Ik ben inmiddels 32 en heb 3 kinderen met mijn man, nog steeds getrouwd. Maar ik vraag me af voor hoe lang nog.. de liefde in mij is weg.. ook ik zetten hem voor mij zelf, verlangden niets, want dat gaf toch alleen maar gedoe... en focusde me gewoon op de fijne momenten.. maar na zoveel jaar ben ik me emotioneel gaan afsluiten. Dit was wat het waseen hier moest ik het mee doen, moest ik maar niet zo stom zijn en met 18 trouwen..
Wij zijn nu in therapie en ik merk dat het te laat is.. het is echt op... ik vond dat altijd onzin, als het er was geweest kan het terug komen..
Mijn man is veel veranderd en doet zijn best maar zijn basis is egocentrisch.. en dat kan je niet veranderen aan iemand anders..
Ik wens je veel wijsheid toe!!!
4 dagen werken is veel! Zeker als je zwanger bent! Misschien in overleg een schoonmaakster? Maar ga het gesprek aan... stop niet met voor jezelf opkomen!! Daar bereik je alleen vrede in huis mee... maar niet vrede in jou hart..
Jij verdient de wereld!! En hij moet voorop staan en jou op handen dragen!! Als je verder wil kletsen stuur gerust een pbtje..
Oei, klinkt niet goed meid. Je vriend zou juist je meer moeten helpen, ongeacht hoeveel uur jullie beide werken. Dat moet echt niks uitmaken als je zwanger bent.
Ook hebben wij al het geld nu op 1 pot. Ik vind je word een gezin. Het is niet zo dat jij alles moet betalen, dit doe je samen, dus veel makkelijker met 1 rekening. Vindt de opmerking dat je een andere baan moet vinden ook echt onterecht. Als ik naar mijn ouders kijk, werd mijn vader op zijn 38e arbeidsongeschikt verklaard en kreeg hij nog maar 70 %. Dan zou mijn moeder toch ook niet zeggen, pech dat je zo weinig krijgt...
Ik vind je punten terecht en begrijp je heel goed. Je klaagt zeker niet. Als het echt ware liefde is, heb je alles voor elkaar over, zowel financieel, als in elkaar steunen. Geloof mij, als je kindje er is, gaat daar alle aandacht na de eerste weken. Je hebt je partner hard nodig die de eerste weken echt veel zal moeten overnemen in het huishouden. Jullie moeten hier iets mee doen, anders zal het echt voor veel spanningen zorgen!!
Hopelijk kun je een beetje genieten van je zwangerschap! Succes! 😘😘
Zijn vader gevoel komt miss pas wanneer de kleine er echt is meis.. Het kan voor hem ook allemaal een beetje eng zijn en dat is niet weet wat hem te wachten staat. Maar toch zou ik als ik zijn hulp nodig had gehad dat ook gewoon afdwingen en voet bij stuk houden. Dan haal je maar een keer een patatje? Als je moe word gewoon lekker gaan slapen. Jij bent de zwangere en je moet lekker voor jezelf gaan zorgen nu want je lijf is zohard aan het werk. Miss zou je evt met je moeder wat meer kunnen bespreken of hulp vragen? Want je man werkt wel lees ik maar dat is alsnog geen rede om jou niet lekker in de watten te leggen vind ik.
misschien zijn vader gevoel pas later, maar waar blijft het gevoel voor zijn vrouw? Dat stukje liefde, het stukje moeite doen om het elkaar makkelijker te maken in het leven? Dat gevoel zou er nú al moeten zitten
Daar heb je helemaal gelijk in.. Ik zou dan toch wat meer met je eigen kant van de familie gaan doen.. Wil je niet helpen? Prima dan bemoei je je ook niet met je opvoeding. Dat vinden de meeste misschien niet kunnen hoe ik denk. Maar of je bent er voor je zwangere vrouw of je moet haar niet zwanger maken. Heb je echt geen enkele persoon die je een beetje zou kunnen helpen? Bijv zus , moeder , tante? Mijn gedachte is: ik zou nooit een kind van de vader afpakken want het is papa. Maar hey als je er nu niet bent? Hoeft het in de leuke tijden ook niet, hou ik die ook lekker voor mezelf. Ik heb bij mijn dochter 2 weken erover gedaan om te stoppen met roken en ze is kerngezond, voel je niet schuldig over 1 sigaretje. Ik lees aan je verhaal dat je een top moeder zal zijn met wat je allemaal doet. En woede aanvallen zijn normaal dat zijn je hormonen.. Ik ben nu 4+3 en begin ook al woedend te worden soms door bijv een afwasje.. Hij hoort gewoon rekening met jou te houden. Mocht je er verder nog over willen praten kan je me een pb sturen want vind dat een zwangere vrouw zich niet alleen mag voelen.. Het word helaas alleen nog maar zwaarder en na de bevalling moet je er ook nog aan wennen. Ik wil je de moed natuurlijk niet in de schoenen praten want zodra je je kleintje op je borst hebt liggen zal je trots op jezelf zijn want jij hebt het helemaal zelf gedaan allemaal. Wees trots op jezelf want je lijf is keihard aan het werk voor je kindje en ja dat is slopend.
Als ik het zo lees, gaat je partner straks ook niet helpen met de baby. Ik denk dat hij vindt dat hij al genoeg doet en gaat er niet meer bij doen dan hij nu al doet als de baby er straks is. Maar je weet maar nooit hoe het loopt, al verwacht ik niet veel aangezien hij nu al weinig interesse toont in de baby. Maar wie weet is hij helemaal om als de kleine er straks is. En echt onzin van hem om te zeggen dat jij alles moet doen want jij werkt een halve dag minder.
Ik lees hieronder al heel wat tips en ik hoop dat het zal helpen. Probeer echt nu wat te doen aan alles wat niet lekker loopt of waar jullie het oneens over zijn, want straks met de baby komen er weer nieuwe onenigheden/discussies bij. En dat weet ik uit ervaring.. na de geboorte van de eerste nog nooit zulke heftige discussies gehad met mijn man. Moeheid doet echt wat met je en dan die hele nieuwe situatie erbij daarbij iedereen zijn/haar plek ook even moet vinden.
Succes en ik hoop dat je verder wel van je zwangerschap kan genieten ♥️😘
Je hoort elkaar aan te vullen. Het is geven en nemen. Zo te horen legt hij alles op een weegschaal. Dit hoort niet zo. Mijn man werkt meer en verdiend meer, maar ziet me als volwaardige partner. Hij helpt net zoveel in het huishouden en met de zorg van de kinderen. Er is op financieel gebied geen "mijn en dijn", maar we hebben gezamenlijke rekeningen. Ik vind het heel naar voor jou dat alles voor je rekening komt, letterlijk en figuurlijk. Misschien is het onvermogen van zijn kant en ziet hij alles heel zwart/wit, maar zou toch eens met hem om tafel gaan om de taakverdeling en de financiën te bespreken. Koop en kook anders maar eens boodschappen voor jezelf en doe je eigen was... misschien komt hij dan tot inkeer😄
Hier ook de afspraak beiden 100% inzet: maakt niet uit waarvoor: voor eigen bedrijf, voor je baas of voor 'het gezin': je doet wat je kan en steunt elkaar. Ik heb niet de energie die mijn man heeft (heeft niemand overigens die ik ken haha) maar ik doe wel alles zodat hij zijn ding kan doen: op tijd het eten klaar hebben zodat hij na een werkdag nog een hele avond kan (en wil) klussen? Prima doen we! Voel ik me de eerste weken misselijk/lamlendig van zwangerschap? Doet hij toch x wat in huishouden, hij ziet dat ik dat nodig heb.. Als team functioneren is erg fijn en hoop dat deze dame dat ook mag krijgen
Hoi. Ik vind het niet eerlijk en ook niet normaal. Je zegt dat hij 4,5 dag in de week werkt en jij 4 dagen. Nou dan werken jullie evenveel hoor. En dat jij minder verdiend als hem, wil niet zeggen dat dit direct jouw schuld of jouw keuze is.
Ik verdien ook veel minder als mijn partner. Bij ons is het zo dat hij 80% betaald wat b betreft kosten voor ons huis. Maar ik boek hem een deel over, ik betaal nagenoeg alle boodschappen, cadeautjes met verjaardagen en hij krijgt daarbij mijn zorgtoeslag. Dus op deze manier trekken wij dit recht.
Maar wat betreft de huishouding, ik vind dat jou vriend prima meer kan doen. Bij ons doe ik de was/huishouding 75% van de tijd en ik kook 75% van de tijd ook. Maar hij doet daarin tegen 75% van de tijd de taken buiten. Grasmaaien, onkruid verwijderen, vegen, harken etc. Hij repareert een kapotte lamp, hij vervangt de batterijen van de brandmelders. Je woont samen in een huis, dus moet er samen mee bezig. Kijk mijn man werkt 40+ en ik werk altijd parttime (2 a 20u) en momenteel door corona dus helemaal niet. Dus daarom doe ik ook meer in huis.
Wat betreft dat je vaak de schuld krijgt, niet netjes. Wat betreft je zwangerschap en je relatie, ik weet niet of ik dit goed vind. Ik vind dat hij net zo hard zijn best moet doen, het is ook zijn kind. Maar ik hoop dat het kindje gezond en gelukkig zal zijn straks. Maar of jullie relatie stand gaat houden? Kies voor jezelf en wees duidelijk, maak consequenties voor hem. Maar laat niet over je heen lopen.
Wat betreft het insmeren, ook willen krijgen als jij er om vraagt. Dat kan best een keertje. Maar ik vind het kinderachtig over komen nu.
há Meid! Allereerst: wat fijn dat het nu eindelijk goed gaat met je zwangerschap, 3 mikramen moet moeilijk zijn!
Ik heb een superlieve vriend die al 5 jaar heel gek op me is en alles voor me doet, daar ligt het niet aan. In je verhaal zie ik dat niet terug, misschien dat jullie wel gezellig kunnen ouwehoeren en fijn qua sex.. Maar het is wel bijzonder dat hij zo denigrerend doet over jouw inkomen 4,5 dag werken en jij 4 is niet een reden dat jij 100% huishouden 'moet' doen. ook als niet zwangere.
Persoonlijk vind ik niet dat financiën nog gescheiden kunnen blijven als er een kindje komt: jij moet een andere zorgverzekering nemen voor de kleine waar meer kosten aan verbonden zitten bijv. jij moet supplementen slikken, hij als man eet waarschijnlijk grotere porties dan jij dat doet.. met de wens voor een kindje neem je een groot risico met je gezondheid (staan weinig mensen bij stil, maar het blijft een gezondheidsrisico om een kindje te dragen en een bevalling te doorlopen).
Gooi alles op één hoop met ieder behoud van spaargeld van vóór zwangerschap bijv. en ga lekker samen verder: jij bent niet meer dan hem, maar ook absoluut niet minder.
Merk dat ik pissig op hem wordt: jij hebt misschien één sigaret op.. 1. Heeft hij gedronken in periode dat jullie zwanger probeerden te raken? Dat heeft OOK invloed op spermakwaliteit.. als we het zo gaan spelen..
In deze fase zou je op handen gedragen moeten worden, je bent de moeder van zijn ongeboren dochter! Hier reageer ik natuurlijk ook weer vanuit emotie op, maar mijn gouden tip? Zoek hulp, praat er met iemand over hoe je de balans kunt herstellen in je relatie. Straks met een kleine wordt het veel moeilijker om goed te communiceren omdat dan herstel een rol speelt en slapeloze nachten: nú kun je nog aan de slag om straks samen als papa en mama een sterk team te kunnen vormen ipv 2 eilandjes. Daarin mag je ook best streng zijn óf we gaan t gesprek aan, óf je slaapt (tijdelijk) even ergens anders: laat t um maar voelen dat het je menens is
Jeetje, ja dit is niet zoals het zou moeten zijn. Maar denk dat je dat zelf ook stiekem wel weet. Ik ben bang dat dit niet gaat veranderen door enkel af te wachten. Dit gaat van kwaad tot erger. Tijd voor een heel goed gesprek. En ja wil hij niet praten door welke reden dan ook dan zal jij toch iets moeten. Jullie hebben er straks een baby bij. En zoals ik het nu lees komt het straks allemaal op jou neer. Dat kan natuurlijk niet. Als het wel zo is, moet je jezelf gaan afvragen wat je bij hem doet. Klinkt enorm hard... maar echt. Als jij op je tenen moet blijven lopen. Geen gesprek kan aangaan. Hij blijft denken dat als hij een halve dag meer werkt hij de dienst uitmaakt. Meid dan ga jij alleen gelukkiger zijn. Heel veel succes de komende tijd.
Klinkt erg narcistisch. Kun je je daar in vinden als je dat Googled? Mijn vriend is namelijk ook precies zo... Bij zulke personen moet je heel duidelijk aan geven wat je grenzen zijn, en er consequenties aan vast hangen. Mijn vriend heeft het aardig afgeleerd nu. Ik heb toen gezegd als het niet zou veranderen dat ik én de baby zouden vertrekken 😅. Hij deed ook nooit wat in het huishouden tot we er een stevig gesprek over hebben gehad en ik hem even heb laten zien wat ik allemaal doe, door niet meer zijn was te wassen, niet meer te gaan koken, niet meer stofzuigen en dweilen. Kom voor je zelf op! En nu al helemaal, je hebt nu ook de verantwoordelijkheid voor jullie kindje, je zult anders later in de zwangerschap echt last kunnen krijgen van allerlei dingen als je te veel doet.
Sorry hoor mijn mond viel echt open bij het stukje dat jij meer moet doen in het huishouden omdat je minder verdient. Dit is vast zon man die straks helemaal niks meer doet want jij zit toch de hele dag thuis met de baby. Was hij voor de zwangerschap ook al zo? Hoe ziet hij de financiën met een baby? Opvang? Luiers? Denk dat het idd goed is om er met een derde persoon bij over te spreken.
Dit lijken wel narcistische trekjes. Alles moet om hem draaien en jij bent de boeman De financiele verdeling is al niet normaal. Als je samen een gezin sticht, lijkt mij dat alles op de grote hoop kan. Maar zo te lezen verdient hij meer, legt hij minder in. Maar behandeld jou wel als voetveeg, omdat hij meer verdient.....? Heel snel in gesprek gaan! En wil hij niets veranderen dan moet je je misschien gaan afvragen of deze relatie goed voor je is.
Zijn eerste reacties lijken defensief? Sowieso zou ik mediator/coach inschakelen want dit moet opgelost worden voordat de baby er is.
Maar in de tussentijd; vertel of schrijf hem iets en zeg dat hij pas over 15 minuten mag reageren. Eerst zelf even nadenken, de eerste emotie loslaten en dan pas antwoord aan jou geven.
Is hij 14?! 🙄 Mijn hemel. Ga (op een volwassen en rustige manier) het gesprek aan samen. Als je straks een baby hebt, dan moet je ook op je vriend kunnen rekenen. Ook qua financiën moet hij wel echt zijn verantwoordelijkheid gaan nemen. Hij kan niet verwachten dat jij alles betaalt. Daarbij moet jij leren grenzen te stellen. Lastig, maar noodzakelijk. Anders moet hij je maar de helft van een pak luiers terug gaan betalen ofzo 🤷🏻♀️
Ik denk dat het eens tijd is voor wat serieuze communicatie onder begeleiding, a.k.a. Relatietherapie. En niet omdat ik denk dat jullie een hopeloos geval zijn, juist niet, maar omdat ik hierdoor het gevoel krijg dat er veel onderliggend leed is wat jullie samen niet zonder irritaties en verwijten besproken krijgen. Het lijkt me enorm nuttig om die dingen bespreekbaar te maken, op den duur zelfs de redding van je relatie. Want geloof me: als er een baby is, wordt dit NIET makkelijker. Communicatie is key maar als het eenmaal vol zit met kleine irritaties en verwijten over minimale dingen van maanden geleden, kom je nergens. Dus zoek hulp!
Over de financiën. Ik zou dat anders regelen. In plaats van de helft zou hij een percentage moeten betalen, zodat jullie allebei evenveel procent van het salaris betalen aan de vaste lasten. Dat is eerlijker (hoewel ik zelf meer ben van alles in één grote pot. Je bent toch samen? Maar daar lijkt hij mij het type niet voor). Dat jij minder werkt en minder verdiend is geen reden om jou tot huisslaaf te benoemen. Hij mag ook wat doen. Of van zijn geld een schoonmaakster inhuren.
Mijn ex wilde mij ook niet helpen in de zwangerschap. Met bekkeninstabiliteit en twee kinderen kon ik gerust alleen naar de winkel. Hij ging echt niet mee om die zware kar te duwen. En anders kon ik meerdere keren per dag gaan toch? Dan was het niet zo zwaar. Bij hem hielp het toen hij hoorde van de verloskundige dat ik het rustiger aan moest doen en hij meer moest helpen. Van harte ging het niet, maar hij ging in ieder geval mee naar de winkel. Misschien helpt het ook voor jouw man als de verloskundige dit zegt?
Je verhaal zou het mijne kunnen zijn.. Tenminste toch het deel over het huishouden, de boodschappen en zwangerschapskwaaltjes. Hier kwamen mijn ouders helpen en kan ik zeggen dat mijn man er geen slechte bedoelingen bij had maar het zit gewoon echt niet in hem... Zelfs nu ik een kleuter en pasgeboren baby heb zal hij niet rap de handen uit de mouwen steken. Nu de baby er is zorgt dat zeker voor spanning. Toen ik het vervolg van je verhaal las viel men mond bijna open! Jij verdient een medaille! Dit moet enorm lastig zijn voor je... Is het misschien een optie op een rustig moment om eens een goed gesprek te hebben en te vragen hoe hij het juist ziet? En wat hij er over denkt?
Lastig zeg! Goed dat je het bespreekbaar maakt en ik zou dit zeker blijven doen. Het wordt namelijk als de baby er is niet makkelijker. Zoals ik het lees ( en neem me niet kwalijk als ik het fout zie) is je vriend heel kinderachtig aan het doen. Jij misselijk-hij misselijk. Jij rugpijn -hij iets te klagen. Dadelijk als jullie meisje er is zal je echt meer hulp van hem nodig hebben en mogen verwachten. Ik denk een rustig gesprek. En anders mss in vertrouwen met je schoonmoeder.
Geen leuke situatie lijkt me... Wat ik vooral hoor, is dat jij op de toppen van je tenen loopt om hem te sparen?! De dingen die je zegt over hem, de opmerkingen die hij maakt over de financiële kant, het feit dat hij zo neer kijkt op jou en de rol verdeling omdat jij minder werkt en verdiend dan hem, dat is in mijn ogen geen gezonde situatie. Mijn haren gaan daar omhoog van staan!! Mannen met een groot ego en "neerkijken" op de vrouw. Maar daar heeft iedereen zijn eigen mening over natuurlijk. Bij mij zou dat niet pakken! Je bent samen 1, of je nu meer of minder werkt/verdiend... Ook de manier waarop die de aandacht naar hem toe probeert te halen als jij vraagt voor een massage of eens een keertje "klaagt". Een man met issues lijkt me zo en totaal geen respect voor zijn (nu zwangere) vriendin!!! Ik vrees dat dit alleen nog maar erger zal worden eens de baby er is, want dan vraagt de baby alle aandacht. Het feit dat je erover vertelt, is een teken dat je er niet helemaal gelukkig mee bent nu. Mijn tip, laat je vooral niet doen meid en maak de dingen bespreekbaar. Misschien eens een kans om bij je huisarts of verloskundige iets op tafel te gooien als hij erbij is. Zodat hij eens hoort dat hij respect moet hebben en zorg moet dragen voor zijn zwangere vriendin... Allesinds veel succes daar!
Wat vervelend dat jullie huidige situatie zo is. Het is hopelijk een fase. Goed dat je het (anoniem) deelt en verder niet aan de grote klok hangt. Ik denk dat je het steeds bespreekbaar moet maken met je vriend. Je hebt nou eenmaal hulp nodig van hem in huis en wellicht ook financieel. Voor een eerste kindje moet er veel worden aangeschaft. Vraag vooral eens wat zijn verwachtingen zijn. Wellicht komt het voor hem over als zeuren, maar jij hebt recht om te praten over je gevoel.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in De Klaagmuur
reacties (31) Verversen