Ik ben vandaag precies 2 weken geleden bevallen. Was een heftige bevalling en hebben met de kleine man 8 dagen in het ziekenhuis gelegen. Heb hier zelf wel een aardige klap van gehad en ook lichamelijk daardoor niet kunnen beginnen met mijn herstel van de (ongeplande) keizersnede. Nu zijn we dus een weekje thuis en genieten we ontzettend van ons gezinnetje met z'n drieën. Maar ik word zoooo moe van mensen. Ik ben nog best wel beschermend en emotioneel op z'n tijd en merk dat ik soms enorm veel moeite heb met mensen en hun bemoeienissen.
Nu was mijn schoonmoeder vanavond op visite en tot mijn grote ergenis pakt ze de kleine terwijl hij ligt te slapen, gewoon uit de box. Of ook wel. Kind wakker. Daar begon de irritatie al. Vervolgens hadden we een gesprek over dat hij soms dagen heeft dat hij meer wil eten dan normaal en begint ze gelijk over dat hij ondervoed zou zijn, dat hij veel lichter is als vorige week (wat niet het geval is) en dat ik misschien maar eens flesvoeding naast m'n borstvoeding moet gaan geven omdat borstvoeding niet voldoende zou zijn. Toen begon de irritatie al hoger op te lopen. Ik krijg gelijk 't gevoel dat ik het fout doe, terwijl ik in m'n achterhoofd echt wel weet dat ik het goed doe en zelf wel door heb wat mijn kind nodig heeft en wat niet. Vervolgens ga ik naar de slaapkamer om de kleine te verzorgen en te voeden omdat ik dat liever niet doe waar zij bij is. Komt ze gewoon zomaar binnen banjeren omdat ze weggaat om even te kijken naar hoe hij gevoed wordt en een heel verhaal nog te vertellen over van alles en nog wat. Net dus gelijk even een instortmomentje toen ze weg was, en vriendlief snapt het helaas niet.. Zo gaat het al sinds de bevalling. Van de week werd de familie boos omdat we onze telefoon niet opnamen omdat we een dagje rust wilden. De week ervoor waren familieleden geïrriteerd omdat ze hem niet mochten vasthouden. Eerst wegens het ziekenhuis en de hygiëne en daarna omdat ik niet wil dat ze hem continu wakker maken om te knuffelen. Stel ik me nou echt zo aan? Soms overweldigen die moedergevoelens me echt even. Maar die kleine is echt m'n prioriteit en ik vind het enorm moeilijk dat mensen zo op m'n lip zitten bij alles wat ik doe. Net of ik alles fout doe. M'n vriend zegt dan doodleuk: ja ze bedoelen het goed. En dat zal ook best. Maar als er iemand weet wat goed voor haar kind is, is het de moeder toch?

Zolang we met ons gezinnetje zijn ben ik gewoon enorm gelukkig en geniet ik zoooo. Maar zodra er andere (schoon)familie bij komt, word ik onzeker door wat ze zeggen, voel ik me enorm geïrriteerd en eindig ik huilend op de bank van frustratie. Iemand die dit herkend? Ik voel me zo'n aansteller, maar kan dat gevoel ook niet uitschakelen en vind 't toch best lastig om wat ze zeggen en doen te laten gaan..

Reageer op dit topic

Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in De Klaagmuur


reacties (10)    Verversen


  • mijn~meisje

    genoeg inhoudelijke reactie. Maar je doet het goed mama! Jij bent haar mama, jij bent de baas jij bepaald
    Deur op slot met voeden?

  • Assiral

    Oh dit klinkt voor mij zo ontzettend herkenbaar. En ik snap echt dat het moeilijk is, maar de enige optie waardoor het stopt is gelijk op het moment dat er iets gebeurt wat jij liever niet wilt (zoals het uit de box halen) gelijk er op in gaan dat je liever hebt dat ze dat van te voren vraagt. Of dat je het simpelweg gewoon niet wilt. Als jij niks zegt gaat zij gewoon haar gang. En van je vriend mag je wel wat meer begrip eisen.

    Mijn dochter is 1,5 en hier gebeuren nog regelmatig dingen die ik niet heb en zeg het ook gewoon. Zoiets moet je leren, om voor je zelf op te komen. Ze hebben het maar te accepteren. Ik weet ook dat mijn schoonouders het niet met mijn opvoeding eens zijn en dat ik totaal het tegenovergestelde doe van hoe hun denken maar dat boeit mij niet meer. Het is jullie kind. Jullie opvoeding. Echt kom voor je zelf op want anders word het alleen maar erger en denken zij dat ze hun gang kunnen gaan.

  • Noopma

    Och, inderdaad die opmerking.." ze bedoelen het goed" ze zijn eerder egoïstisch. Je vriend mag wel wat meer achter je staan..
    Je doet het goed hoor! En jouw gevoelens zijn meer dan normaal. Je mag wel wat meer voor jezelf en je kleine opkomen. Anders ga je echt met een kut gevoel terug kijken naar deze tijd. Je voelt je een aansteller omdat hun jouw dat gevoel geven en je vriend je er ook niet echt bij helpt wat ik uit je verhaal haal... Maar 1 ding is zeker je bent echt geen aansteller.

  • Bigbuik

    Ik had bij de eerste een goede bevalling en kraamtijd, maar zo'n schoonmoeder had ik ook. Steeds opmerkingen maken, vooral over de borstvoeding. Mijn man stond/staat wel altijd achter mijn moederlijke besluiten. De week na de kraamweek lag zei in het ziekenhuis en zij heeft mij altijd kwalijk genomen dat ik niet wilde dat mijn zoon haar in het ziekenhuis bezocht. Ik was bang dat hij iets zo oppikken in het ziekenhuis. Dit vond mijn schoonfamilie belachelijk. Zo waren er een aantal dingen en toen mijn zoon 8 maanden was, wilde mijn schoonouders mij spreken over een aantal dingen dien hen dwars zaten ten opzichte van mij en is het uitgemond in knallende ruzie. Uiteindelijk zijn we daar overheen gestapt zonder er ooit nog over te praten, omdat ik de relatie van mijn man met zijn moeder en mijn zoon met zijn oma niet in de weg wilde staan en mijn schoonmoeder al terminaal ziek was. Uiteindelijk is ze, toen mijn dochter 2 maanden oud is, overleden. Hoe erg ik het ook vind voor mijn man, kinderen en schoonfamilie, mij brengt het rust.

    Ik ben altijd de moeder geweest die ik wilde zijn en daar heb ik nooit spijt van gehad. Ik hoop dat jij dat ook kan. Dat oer moeder gevoel is iets, wat met niets te vergelijken is. Luister naar je instinct en als jij geen kraamvisite wil, komt die er ook niet. Dat geldt nu en ook als de kleine ouder is.

    Sterkte.

  • ils2327

    Duidelijk zijn en aangeven waar je behoefte aan hebt en wat je wilt voor jezelf en voor je gezin. Voorkomt ruzie en irritatie.
    Niet iedereen is even empatisch of aanvoelend ingesteld. Dus zorg voor duidelijkheid zonder daarbij de goed bedoelde opmerkingen en hulp van familie radicaal af te slaan. Je zult ze nog nodig hebben :)

  • Ashleyjessy

    Je doet het super !
    Belachelijk dat ze je kleintje wakker maken. Die rust heeft hij nodig , snap dar echt niet ..

    Laat ze lekker even wegblijven. Neem je rust en tijd en als je vriend dit niet begrijpt zal hij zich iets meer moeten verdiepen in van alles betreft de baby en de bevalling.

    Gelukkig zaten mijn vriend en ik daarin erg op 1 lijn. Naja hij was beschermender naar ons toe dan ik, scheelt enorm in je gevoel hoor!
    Nog van harte en geniet lekker van elkaar !

  • Meisje14

    Oh meis, Heb het met je te doen. Wat een vreselijke schoonmoeder, sorry hoor.. Ik herken dat beschermende gevoel heel erg, gaf mijn kind zelf ook niet vaak uit handen. Je moet maar zo denken, jij bent zijn stem! Niemand anders komt voor hem op.. en ik zou ook echt niet accepteren dat mijn schoonmoeder ongevraagd de baby uit de box pakt of binnen komt terwijl ik aan het voeden ben. Of ongevraagd advies geven. Vreselijk.. Ik zou dat ook echt niet accepteren.. Maar wel lastig dat je vriend je dan niet echt snapt hierin.. anders kon hij dat even tegen zijn moeder zeggen.. dat ze een beetje moet dimmen.. ;-) maar twijfel vooral niet aan jezelf. Jij hebt een moeder instinct. Nooit aan twijfelen.

  • Lola198

    Hier precies het zelfde. Ook week in ziekenhuis gelegen na ongeplande keizersnee. Heel erg moeten wennen eenmaal thuis en ons mannetje wat nogal opstart problemen had. Ook heel veel onbegrip en bemoeienis gehad. Hadden we eindelijk ergens een goed gevoel over over slapen of voeden oid werd het weer helemaal de grond ingeboord. Niet zoveel bezoek plannen en vooral lekker samen genieten. Komt wel als je je wat beter voelt.

Populaire topics
Populaire blogs

Babynamen zoeken

Jongensnamen | Meisjesnamen | Babynamen top 50