Ik ben zwanger van de tweede. Bij onze dochter heb ik twee weken borstvoeding gegeven. Dat ging niet al te best. Tepelkloven, huilen van de pijn, niet genoeg melk volgens verloskundige enz. Kortom: ik kijk zeer negatief terug op deze eerste weken. Dat nooit weer dacht ik. Al denk ik wel dat borstvoeding de beste voeding is, maar van flesvoeding worden ze toch ook groot?..
Mijn man vindt dat ik het MOET proberen. Het is ook zijn kind, dus hij heeft net zoveel recht om over zo iets belangrijks te beslissen als ik vindt hij. Zit wel wat in... denk ik dan.
Ik zie er alleen nu al tegen op. De vorige keer was ik zo enorm opgelucht toen ik gestopt was. Wat vinden jullie, moet je het proberen als je partner dit écht wil?
Het is nog altijd jou lichaam. Hij voelt de pijn en frustratie niet als het niet lukt en zeer doet. Ik heb zelf hierdoor de eerste 3 weken na de bevalling totaal niet kunnen genieten omdat iedereen maar zeurde dat ik moest doorzetten. Heb de hele kraamperiode zitten stressen om de borstvoeding, dat voelt het kindje ook. Als jij je niet oke voelt bij borstvoeding waarom zou je het dan doen ? De bevalling is al zwaar genoeg, kies wat voor jou het beste voelt
Wel ter overweging: bij mijn oudste ging de bv heel moeizaam (kloven, heel slecht aanhappen en te weinig aankomen). Ik wilde het bij de tweede wel weer proberen en had speciaal een kraamverzorgster die er goed bij kon helpen, maar het ging HELEMAAL vanzelf! Eerste ervaring hoeft Dus niet altijd zo te zijn...
Maarre... ja het is het kind van jullie beide, maar het is jouw lichaam...
Maar... soms moet je iets proberen gewoon om te kunnen zeggen dat je het geprobeerd hebt, en het daarna heel rap.en fijn op je eigen voorkeursmanier te doen.
Borstvoeding geven is voor veel heel intensief. Niet alleen voor de borsten. Ik werd er bijvoorbeeld altijd erg moe van, viel ook nauwelijks af tijdens de bv-periode. Je bent er ook erg druk mee. Kunt niet zomaar even weg, je neemt alle nachtvoedingen voor je rekening en zo kan ik nog wel even doorgaan. Ik vind dat de mening van de man erg belangrijk is, maar dat de mening van de vrouw van doorslaggevend belang is. Jullie zijn dan wel allebei ouder van het kind, jij bent degene die het hele borstvoedingsverhaal voor haar rekening mag nemen. Je man is toeschouwer.
Ik heb een zoon en nu een 2e op komst. Ik heb nooit bv geprobeerd. Puur omdat het me vreselijk (sorry voor degene die dat niet begrijpen of raar vinden) lijkt. Ik heb het altijd al geroepen. Dat gesabbel aan mn tepels.. bah, krijg er rillingen van. En als ik het hoor van vriendinnen dat het niet altijd even makkelijk is dan ben ik blij toe. Maar.... los daar van. Mijn man heeft het geaccepteerd. Hij had zoiets van ''jij moet het doen en het is jouw lichaam''. Ik vind het een beetje gek dat jouw man vindt dat je het MOET proberen. Ik zou daar goed kwaad om kunnen worden hahaha, maar ik ben ook aardig temperamentvol hihi! Maar als je er echt tegenop ziet. Praat erover en kijk of je tot een compromis kan komen :-) Succes!
ik ben vrij snel overgestapt op kolven en via de fles borstvoeding geven, misschien is dit een iets beter alternatief en inderdaad vooraf met een lactatiedeskundige praten. Maar het zijn jouw borsten dus zolang je baas in eigen borst bent (in eigen buik is lastig om te zeggen gezien je zwanger bent ;-)) is het vooral jouw keuze. Heel veel succes met welke keuze je ook maakt.
Het idee dat het zijn kind is klopt helemaal denk ik dan. Maar als het er op aan komt dan ben jij degene die met de ellende zit. Misschien kun je in overleg met een lactatiekundige gaan kolven als middenweg? Aan de andere kant geeft de gedachte jou alleen al stress en dat lijkt me ook niet bevorderlijk. Jij moet er ook helemaal achter staan en als ik het zo begrijp dan zou je het alleen doen om hem een plezier te doen.
Ik heb ook geen bv gegeven maar meteen fv. Heb er geen seconde spijt van gehad.. fv zit alles in wat je kindje nog heeft en zou niet weten waarom je perse bv zou moeten geven. Mijn dochter is ook groot geworden
tepelkloven en pijn zijn dingen die niet horen bij voeden. Dat is gewoon een teken dat er echt iets niet goed gaat en dat je niet goed begeleid bent. Ik heb (voor deze baby) al dik 2 jaar borstvoedingservaring er op zitten. Maar toch deed ik het bij deze baby niet goed. Ik liet hem niet goed aanhappen. Ik dacht daar gaan weer weer. Weer stukke tepels etc. Ooo wat een pijn dat wil ik niet. De kraamhulp gevraagd om hulp. Helaas heeft niet elke kraamhulp genoeg verstand van bv geven maar de mijne had dat wel. Elke voeding stond ze er met de neus boven op om te zorgen dat die aanhap echt goed ging/ Ze leerde mij de juiste truckjes. De pijn ging weg en ik heb deze keer geen kloven gehad!!!! Ik zat op het randje maar heb optijd aan de bel getrokken. Nu was ik al op dag 6 zo ver dat het eigenlijk geen zeer meer deed. Wat een genot. Zo kan het bij jou nu ook gaan. Het hoeft niet weer een ramp te zijn met voeden. Je hoeft geen kloven te krijgen. mocht je het wel willen proberen zou ik zeggen zorg dat je nu al de juiste hulpbronnen om je heen krijgt. zoek uit of je via het cb gratis advies kan krijgen van een lactatiedeskundige. Of kan het kan via de kraamzorg organisatie. Naviva bied bijv 1 jaar lang hulp aan als je daar kraamzorg hebt gehad. Kijk verder naar eentje in de buurt die anders langs kan komen. Mocht het niet goed gaan kan je dan meteen aan de bel trekken en hoef je niet eerst te zoeken voor hulp. ooo mochten er toch weer kloven komen ondanks de hulp laat dan ook het tongriempje en lipbandje controleren.
Hier ook eerste kind zoveel ellende gehad met borst Voeding en lukt gewoon niet . Nu zwanger van 2de en ik ga echt niet proberen en me man vind dat helemaal prima
Ik vind het sneu voor een baby dat hij niet eens de kans krijgt .. alles wat een baby wil is bij mama aan de borst.. elk kind is anders elk kind drinkt anders en na elke bevalling reageert een lijf anders ..
Ik heb de eerste zowel borst als kunstvoeding gegeven omdat ze bijgevoed moest worden. Bij de 2e heb ik tot 10 weken volledige borstvoeding gegeven, daarna gemengd en nu krijgt ze alleen kunstvoeding. Mijn man heeft me nooit gepusht km het te doen, ik wilde het zelf graag. Maar als jij er nu al zo tegenop ziet, kan je man veel zeggen en willen maar het is en blijft jou lichaam. En jij moet het doen. Tuurlijk hij is de vader en heeft inspraak. Maar hij heeft er niet de lasten van. Doe waar JIJ je goed bij voelt. En niet wat je man je probeert op te dringen.
Zoals mijn kraamhulp, met 41 ervaringsjaren als kh op de teller, zei: niet iedereen kan borstvoeding geven. Ja in theorie wel, want ze zeggen 97% van de vrouwen kan gewoon bv geven, maar in de praktijk kost het heel veel moeders heel erg veel moeite. Je bent dan alleen maar bezig met die voedingen en leeft van voeding tot voeding en tussendoor ben je er ook mee bezig want ontsteking/stuwing/spruw etc etc. Ik snap de logica van je man en ja hij is ook 50% ouder, maar jij bent degene die je lichaam er voor in moet zetten en de fysieke lasten er van draagt. En daarnaast, dit keer heb je óók je oudere kind voor wie je moet zorgen! Je kunt nu niet weken lang al je energie zetten op die borstvoeding op gang proberen te krijgen, want er loopt nog een kindje rond die moet wennen aan de nieuwe dynamiek, die liefde en aandacht en verzorging nodig heeft.
Ik heb bij de eerste met bloed, zweet en tranen bijna een jaar bv gegeven, waarvan ik elke dag dacht, ik stop hiermee. Ik heb mezelf helemaal opgegeven om maar bv te geven want "dat is toch het beste voor je kind". Ik heb bij mijn tweede zwangerschap gelijk gezegd dat zodra voor mij de lol er af zou gaan, ik zou stoppen met bv want ik heb nu een gezin waar ik aan moet denken en als ik constant aan het worstelen ben met die bv heeft dat zijn weerslag ook op mijn oudste kind. Dat is dan heel jammer voor de jongste, dacht ik toen, maar beide kinderen hebben veel meer aan een gelukkige moeder die de spaarzame tijd die je al hebt, positief en kwalitatief met ze kan doorbrengen, ipv opzien tegen het volgende voedingsmoment en aan de pillen en smeersels bent omdat je weer eens een ontsteking en kloven hebt..
(Gelukkig ging het de tweede keer wel goed, misschien ook omdat ik er veel minder mee bezig was en veel meer op mijn gevoel deed. Maar als het dus weer ellende was geweest, dan was ik gelijk gaan afbouwen. Daar stond mijn man toen ook achter gelukkig want die had me ook zien lijden dat hele jaar.)
Misschien kan je het vanuit dat oogpunt met hem bespreken?
Ik kijk elke dag bijna wel op babybytes maar gek dat ik deze topic nu pas zie....maarrrr....ik vind dat je man inderdaad ook wat te zeggen heeft hierover en ik vind ook dat je kindje het verdiend dat je de bv probeerd. De eerste ervaring hoeft niet het zelfde te zijn als de tweede ervaring. Ja.. van flesvoeding worden ze ook groot maar het is absoluut niet te vergelijken met borstvoeding.
Ik heb het nu mijn dochter is dinsdag 4 weken oud en heb na 3 weken haar borstvoeding te geven toch maar een lactatiekundige ingeschakeld.. ik had Borst ontsteking, continue stuwing in borsten, tepels kapot door dat ze hard dicht bijt continue waardoor ik blauwe bloeduitstortingen kreeg op mijn tepels.. ik gilde het uit als ze weer moest gevoed worden 😱 Ik ben nu begonnen met kolven en daarna voeden met een Dr. Brown's flesje en geef alleen 's nachts nog de borst als ze wakker word.. Ik adviseer zelf wel echt ook al zie je er tegen op om weer te proberen borstvoeding te geven het toch wel te doen.. bij mijn eerste kindje ging namelijk alles soepel en goed en bij de tweede niet.. ik denk dat het per baby ook wel verschillend is 🙈
Misschien dat je het kunt kolven. Dan kan hij ondertussen een flesje geven. Geen pijn. Natuurlijke voeding en dan kun jij af en toe ook nog een uurtje extra slapen.
Ik had bij de eerste 10 dagen bv gegeven en dat ging ook totaal niet. Veel pijn, veel kloven en een baby moet een enorme zuigkracht. Was ook zo opgelucht toen ik stopte. Bij de tweede erg getwijfelt en toch weer geprobeerd. Toen toch 2,5 week volgehouden maar t bezorgde me zoveel stress, dat we weer naar de fles over zijn gegaan. Bij de derde geen moment twijfel gehad en voor de fles gekozen. Geen moment spijt van gehad! Het was ook de enige van de 3 die geen bijvoeding nodig heeft gehad. Volg je gevoel en doe hetgeen wat voor jouw goed voelt! Als je er al met tegenzin aan zou beginnen, zou dat ook niet goed zijn. Succes met je keuze!
jij moet je er ook goed bij voelen natuurlijk want het is jouw lichaam!
mijn verhaal (gewoon om even aan te tonen dat 2 kinderen heel verschillend kunnen zijn): dochter (baby1): werd zelf onrustig aan de borst, hapte slecht aan, dronk slecht, kloven, borstontstekingen zoon (baby2): werd net rustig aan de borst, hapte vanaf dag 2 of 3 goed aan, dronk goed, amper kloofjes gehad, 1x beginnende borstontsteking maar door vlug te handelen snel opgelost.
bij de 2e kocht ik ook gelijk een goede kolf ik heb altijd moeten bijvoeden wegens heel weinig klierweefsel (dus ook weinig melkproductie) maar dat bleek bij nr 2 uiteindelijk geen enkel probleem
Ik zou het alleen voor mijn baby doen. Ze verdragen het zoveel beter. :) Ik heb 2 dagen kunstvoeding gegeven en gelijk overgestapt naar BV. Ze hadden zoveel krampjes met kunstvoeding.
Ik ben echt pro BV, en ik denk dat als jij het wilt dat jij het kan. Eventueel meteen afspraak maken met lactatiekundige?
Echter, het idee dat mijn man mij min of meer verplicht zou stellen dat ik BV zou moeten geven terwijl ik er zelf niet achter stond vind ik echt idioot. Hoezo beslist hij of jij jullie kind BV gaat geven. Natuurlijk is de baby ook zijn kind, maar hij heeft daar naar mijn mening echt helemaal NIETS over te zeggen. Het idee...
Bijt hem maar eens in zijn tepel, kijk eens of hij het nog zo graag wil ;)
Neenee, als je er zelf al negatief tegenover staat, gaat het niet lukken. Jouw lichaam voelt dat. Lekker flesje geven. Blije mama is blije baby. Succes 🍀
Ik had hem gezegd dat hij de boom in kon. Sorry dat ik het zo zeg, maar jij bent degene die het moet doen en die het al heeft doorgemaakt waardoor je er nu al tegenop ziet. Dat doet jezelf ook geen goed.
En ja, het kan zijn dat het nu echt anders verloopt. Hoe de eerste keer ging, zegt niks over een tweede keer, daarom zou je het kunnen proberen en dan afspreken met je man dat zodra jij stop zegt, het ook klaar is en hij je daarin steunt.
Maar als antwoord op je vraag: nee, ik ben van mening dat je man er echt niks over te zeggen heeft. Het gaat hier om jou en in het geval van borstvoeding, heeft je man er niks over te zeggen. Hij geeft tenslotte niks te doen met het borstvoeding geven, dat kan alleen jij doen.
Ik zou het zeker proberen. Al is het maar omdat je kindje in de eerste week het colostrum binnenkrijgt (antistoffen). Als het te pijnlijk is dan kan je altijd nog stoppen. Dan kan je het je man ook uitleggen. Ik vind niet dat hij het recht heeft om te eisen dat je doorgaat, maar dan heb je het iig geprobeerd. Ook als je geen bv heeft kan je stuwing krijgen trouwens.
Ik zou proberen, je weet nooit of het nu beter gaat! Bij mijn eerste was de borstvoeding ook een ramp. Nu voed ik de 2e al 7,5 maanden succesvol. Laat je vooral erg goed begeleiden! Als het niet lukt, kan je altijd stoppen...
Wat naar dat de bv periode bij je eerste kindje zo is gelopen! Maar dit is een ‘nieuw’ kindje, die een andere bevalling heeft en je lichaam kan nu anders op alles reageren. Dus dit kan ook een heel ander bv-avontuur worden. Wat je misschien helpt, en waarmee je ook je man tegemoet komt, is om (evt samen) een info avond over borstvoeding te volgen. Lees je in op borstvoeding.com, La Leche League (oid) en evt de Facebook Groep van LLL. Neem evt al voor je bevalling contact op met een IBCLC gecertificeerde lactatiekundige voorheen gesprek over de 1e keer en je twijfels/tegenzin nu. Dan kun je een weloverwogen beslissing nemen en laat je ook aan je man zien dat je zijn mening belangrijk vindt. Want het gaat wel over voeding voor jullie kind. Maar t is jouw lichaam. Dus ik denk dat je op deze manier hem ook serieus neemt en hij een evt keuze voor flesvoeding beter kan steunen na al jouw pogingen om bv te onderzoeken. Succes!
Ik zou het niet doen. Al die stress/pijn als het niet lukt. Bij mijn dochter lukte het ook niet. En bij mijn zoon had ik niet eens melk. Het waren wel 2 vroeggeboortes.
Nou sorry dat kan jou man wel eisen, maar het blijft toch altijd jouw lijf! Een man zal nooit begrijpen wat het écht doet met een vrouw, en alle hormonen eromheen! Dus mijn mening; nee absoluut niet voor je man proberen.
Erg vervelend dat hij jou gevoel daarover niet serieus neemt.
Ik heb tijdens mijn zwangerschap na het douchen mijn tepels wat ruwer afgedroogd. Hierdoor eigenlijk geen pijn gehad, mijn zusje heb ik hetzelfde verteld en die had naar een horror borstvoeding bij de eerste nu bij de tweede nergens last van. Misschien niet antwoord oo je vraag maar zo kun je je tepels alvast een beetje voorbereiden.
Lastig zeg! Ik kan me helemaal indenken hoe het bij je eerste ging, zo was het hier ook. Opzien tegen het moment dat ik weer moest voeden, huilen van de pijn en constant moe... Na drie weken gestopt. Echt opgelucht, nu waren voedingsmomenten weer fijn!
Bij de tweede had ik daarom van tevoren een soort 'draaiboek' gemaakt. Helemaal niet beginnen met bv wilde ik niet, want het is het beste voor je kindje. Maar ik wilde ook niet weer dat gedoe, de stress etc. de eerste weken. Dus ik had voor mijzelf bedacht: - bij kraamzorg is voor mij begeleiding bij BV prioriteit - man is verantwoordelijk voor de oudste op voedingsmomenten, zorgt dat ik echt in rust kan voeden - als het niet loopt, tobben blijft, bel ik gelijk een lactatiekundige. Dan heb ik er alles aan gedaan. - max. tijd die ik mezelf wilde geven om BV op gang te krijgen. - afspraak met man: als ik zeg dat ik stop, wil ik dat je me daarin steunt.
En weet je, dit was een totaal andere ervaring. Deze baby hapte beter aan, kon zelf gewoon beter drinken. Nog waren de 1e 2 weken wel pittig, maar zo'n verschil met vorige keer! Alleen al omdat de bevalling veel beter verliep, had ik ook meer energie over om in BV te steken.
Als ik jou was zou ik nog eens rustig met je vriend praten over hoe je het toen beleefd hebt, ook dat je weet dat BV Het beste is maar dat je er tegenop ziet. Laat dat eerst maar eens doordringen, volgens mij heb jij vooral behoefte aan begrip voor je opzien en (evt.) begrip voor als je wilt stoppen met BV.
Zou het zeker proberen, het is bij mij 3 x niet gelukt, en pas bij de 4de wel, maar je moet er echt even door heen, de eerste 2 maand is het zwaarste , ik had ook tepelkloven, weinig melk (in het begin, moest bij voeden) weet je wat je in huis moet halen, purelan dat werkt echt mega goed bij tepelkloven, en kan gewoon gebruikt worden zonder dat je het eerst eraf moet wassen. Mijn man liet die keuze altijd aan mij over en zou daar nooit over beslissen, alleen toen we of gaven moest het van hem perse nutrilon zijn haha, ik snap je man wel, en zou het zeker wel proberen anders krkkf je zelf misschien ook spijt
Ik zou het zelf willen proberen.. ik vind bv periode echt helemaal niks. Maar moeder worden draait niet mee rom mij maar het beste vooŕ je kind. Dus ik offer me wat dat betreft 2 jaar op per kind. Ik vind ook zeker dat je man dat mag zeggen ja, vind dat zeer volwassen.
Ik heb bij de oudste exact 7 dagen gegeven. Tepelkloven tot bloedens toe. Was enorm pijnlijk! Maar ik kende er toen echt niks van. Had mij ook niet geïnformeerd. Ze hapte niet goed aan enzo. Bij de jongste met een klein hartje terug geprobeerd en het ging vanzelf! Ik smeerde preventief tepelzalf na elke voeding, keek dat hij echt goed aan hapte en was veel relaxer. Uiteindelijk ook maar 6 weken gegeven omdat ik het dan wel beu was, maar was enorm trots op mezelf en heel blij dat ik het toch geprobeerd had.
Fijn dat je man zo betrokken is, want betrokken vaders kunnen zelf ook borstvoeding geven!
"Onder de juiste omstandigheden kan mannelijke latent klierweefsel gaan groeien en ontwikkelen en functioneel worden. Stimulering van de tepels door een zuigende baby is de meest fail-proof methode, gevolgd door en/of gecombineerd met het gebruiken van medicijnen of kruiden die de aanmaak en afgifte van prolactine stimuleren. Bij mannen die juist vader zijn geworden en zich engageren aan het ouderschap is dit het makkelijkst, omdat bij hun de afgifte van mannelijke hormonen enigszins wordt geremd." aldus Gonneke Van Veldhuizen-Staas. Google maar eens op mannen en borstvoeding
Maar zonder dollen, fijn dat hij zo betrokken is. Alleen door het te eisen terwijl jij het niet wil(de) zal het de kans op succesvol borstvoeding geven eerder verkleinen en dat zal zeker niet zijn bedoeling zijn. Hoe groter de stress, hoe minder kans van slagen borstvoeding heeft. Als je hem hierin toch tegemoet wil komen, zou ik waken voor mijn eigen grenzen en afspreken dat jij bepaalt wanneer het genoeg is geweest zodat je ten alle tijden de controle over je eigen lichaam behoudt. Wat mij betreft ligt de keuze bij jou en niet bij je man.
Persoonlijk vind ik dat de man geen recht heeft om dit te eisen maar meer om jou te steunen in jou beslissing. Bij mijn oudste 2 dagen bv gegeven. Ging kapot van de pijn. Kloven tot bloedens toe. Bij de 2de ook 2 dagen geprobeert weer t zelfde resultaat. Bij de 3de zei mijn man schat ik zou het fijn vinden als we nu gelijk met de fles beginnen. Dan heb jij niet de teleurstelling dat t niet lukt. En zo ook gedaan. Met de fles komen ze ook groot hoor. Kijk vooral naar hoe jij als moeder erin staat. De man heeft makkelijk praten...
Ik vind persoonlijk dat je man daar wel mee in mag beslissen, vooral omdat het nu eenmaal veel gezonder is. Zou er dan wel van uit gaan dat hij je de ondersteuning biedt die je nodig hebt. Dat betekent nu al op zoek gaan naar een goede lactatiekundige en bespreken wat er vorige keer mis is gegaan, hoe je dat kan vermijden, je laten geruststellen. En na de bevalling helpen waar nodig om het voor jou fijn te maken (vb. Baby aangeven, drinken brengen als jij vast zit onder de baby, het eten maken, zorgen voor jullie oudste). En ik zou op voorhand afspreken hoe lang je probeert als het niet vlot zou lukken. Bijvoorbeeld dat je 2w probeert en daarna overschakelt als het niet lukt
Ik zou het niet doen. Al die stress/pijn als het niet lukt. Bij mijn dochter lukte het ook niet. En bij mijn zoon had ik niet eens melk. Het waren wel 2 vroeggeboortes.
Is het een idee om (samen) naar een borstvoeding informatieavond te gaan? En al eens te informeren of je ergens een lactatiekundige kunt spreken (vaak kan dit eens per week op spreekuur bij verloskundige) waar je bespreekt hoe je het de vorige keer ervaren hebt en misschien heeft diegene tips hoe het anders zou kunnen waardoor je het toch weer ziet zitten, of vind diegene het beter het niet meer te proberen.. Ik denk dat je iig je er in kunt verdiepen om je partner tegemoet te komen. Mocht het dn alsnog echt tegen jouw gevoel ingaan kan niemand jou dwingen vind ik. Kijk wat de opties zijn, misschien vanaf dag 1 professionele begeleiding van een lactatiekundige (kijk eens of je zorgverzekering dit vergoed) of donor elk of kunstvoeding... Blijf iig met je partner praten en vertel hem hoe jij je erbij voelt..
Euhh okey, nouja ik wens m veel succes toe met borstvoeding geven dan. Het is toch jou lichaam? Sorry dat ik het zeg, maar hij moet je toch steunen in wat jij trekt? Hier wilde bv ook 2 x niet bij de 3e wilde ik het niet weer proberen, mijn man heeft altijd achter mij gestaan.
Je kunt het echt wel proberen, misschien gaat het deze keer beter. Vanaf het begin een lactatiekundige laten helpen en misschien eerst naar een bijeenkomst voor BV. Maar niet omdat je man dat wil, alleen als je er zelf echt achter staat. Het is jouw lijf!
Ik zou het gewoon proberen en kijken hoe het gaat, wie weet gaat het dit keer juist heel goed! En mocht dat het niet gaan en je voelt je er echt niet fijn bij spreek je met je man af dat je gelijk stopt.
Heb je verder advies gevraagd aan lactatiekundigen in die tijd? Heb je goeie hulp erbij gehaald .. Het kan best zijn dat je 2e kindje prima drinkt en de situatie heel anders is .. ik vind iig dat ELK kind het recht heeft op borstvoeding .. Tepelkloven niet genoeg melk kan allemaal komen door slechte begeleiding en slecht aanhappen en verkeerde tong en lip riempjes e.d ..
Ik zou het niet doen. Al die stress/pijn als het niet lukt. Bij mijn dochter lukte het ook niet. En bij mijn zoon had ik niet eens melk. Het waren wel 2 vroeggeboortes.
Bij mijn eerste was het een regel rechte hel te weinig voedingstoffen voor mijn vreetzakkie. Na drie weken naar het ziekenhuis fikse ontsteking moest bijna opgenomen geworden dus moest gelijk flesvoeding geven en bij deze ga ik absoluut geen borstvoeding geven. En er niemand die day voor mij bepaald. Gelukkig is mijn vriend daar niet moeilijk is. Het is mijn lichaam en ik moet doen wat ik prettig vind. Maar die eerste 3 weken heb ik als totaal niet prettig ervaren raakte er zo gestrest van dus de baby ook. Dus je moet je eigen gevoel volgen ik vind dat je man er weinig over te zeggen heeft hij hoeft het niet te doen. Maar goed dat is mijn mening. Hoop dat je er voor jezelf uitkomt want snap dat dat lastig is als je man vind dat jet het moet.
Misschien is het wel “ook zijn kind” maar het is toch echt JOUW lijf. En jouw welzijn als moeder. Dus bij mij gaat die vlieger niet op. Het is niet alsof je iets vreselijks van plan bent. Beslis wat goed voor jou is! Dat is namelijk ook goed voor je baby. Ik had bij de eerste een nare ervaring, de tweede geprobeerd en ging om andere redenen voor geen meter en de derde heb ik alleen de eerste dag aangelegd. Je zou kunnen overwegen om het per dag te bekijken en de afspraak met je man te maken dat er geen piep uit hem komt wanneer je besluit te stoppen. Stoppen blijft heel moeilijk. Dus dan heb je zijn support nodig. Ik vind woorden als “eist” en “MOET” echt een beetje naar en weinig begripvol. Het zou voor mij al anders zijn als hij had gezegd “ik zou het echt heel graag willen maar ik sta altijd achter je beslissing”. Succes.
bv is echt je draai erin vinden. bij de eerste lukte het ook niet. ik had zoveel pijn, achteraf was dit spruw. 2e gaf steeds terug dus moest ik bijvoeren waardoor mn bv achteruitliep? 3e het is me gelukt de eerste paar weken pijn! daarna fluitje van een cent. 4e weer pijn... ik heb toen de eerste week gekolft zodat mn borsten konden wennen en ik gebruikte purelan. toen ik het apparaat op de hoogste stand kon zetten ging ik mn kleine aanleggen maar dan ook nog met een tepelhoedje. na een tijd kon ik zonder ik heb hem 1 jaar kunnen voeden.
Ik ga zo even een deel kopiëren van wat ik net bij iemand anders schreef die vroeg of ze al kon kolven voor de bevalling. Begrijp me goed dat ik het een keuze vind die jullie samen moeten maken. Praat veel met elkaar en weeg dingen af. Zo ben ik bv echt voor mijn partner weer zwanger geworden. Voor mij hoefde het niet, en dan wilde ik het kind wel hoor, maar de zwangerschap zag ik enorm tegenop. Maar ach, het gaat nu eigenlijk super dus heb er geen spijt van😉
Dit is wat ik net schreef.
Als je Facebook hebt raad ik je aan om eens op de pagina van La leche League mee te lezen, of je vraag te stellen op de fb groep borstvoedingsforum. Of lees je eens in op hun eigen sites. Want ja het kan zeker wel het kolven. En het is zeker een goed idee. Maar het geeft geen garantie op pijnloos voeden helaas. Maar pijn tijdens het voeden duidt meestal op een probleem met aanleggen en daar zijn dan weer lactatiekundigen voor :) o ja, en kijk eens of een een borstvoedingscursus word gegeven in het ziekenhuis of bij een verloskundige in je omgeving. Super handige tips, je kan er vragen stellen en zij kunnen je ook meer vertellen over bv na een keizersnede.
Succes🍀❤️ O ja, veel mensen vinden de eerste weken bv moeilijk. Maar het word echt makkelijker. En ik vond het ideaal in vele opzichten en de eerste keer dat mijn zoontje tussen het drinken door de borst los liet, me een lach van oor tot oor gaf en toen weer snel door dronk, toen wist ik het waar ik het voor deed😍 En ik heb de eerste bijna 2 jaar probleemloos gevoed, maar ook dit geeft geen garantie voor de baby die onderweg is dus ook ik heb het nummer van de lactatiekundige al klaar liggen 😊
Nu weer even terug naar jouw situatie. Wat voor mijn zwangerschap gold dat geld voor jouw eventuele nieuwe borstvoedings avontuur ook, zoek hulp, vergaar informatie en weet: een slecht avontuur in het verleden hoeft dat nu niet te worden. En nogmaals, als jij het niet wilt dan houd het voor je man op. Maar blijf in gesprek met elkaar, vertel hem wat deze "dwang" met jou doet en wat het avontuur de vorige keer met je heeft gedaan.
Sorry, maar hier gaan mn haren van overeind staan... Als je er nu al tegenop ziet, geef dan gewoon lekker de fles. Ik heb om medische redenen de fles gegeven. Dit klopte echt niet in mijn hoofd. Maar er zitten echt voordelen aan flesvoeding. Mijn kinderen zijn er ook groot mee geworden. Je bent een goede moeder als je soms ook aan jezelf denkt!
Ik begrijp jullie beiden wel... Ik zou er eens een goed gesprek over plannen. Waarom vindt hij het zo belangrijk? Waarom zie jij er zo tegenaan om het opnieuw te proberen? Leg jullie redenen rustig aan elkaar uit en ik denk dat jullie elkaar dan wel ergens kunnen vinden
Hij denkt dat hij dat van je kan eisen?!?! Be-lach-e-lijk!! Het is jouw lijf! Als jij het niet wil omdat je ervaring negatief is, dan doe je het toch niet?! Ik heb ook een slechte ervaring er mee, mochten wij ooit weer gezegend worden met een kindje dan probeer ik het ook niet weer. Ze worden met de fles ook wel groot en mijne is (tot nu toe tenminste) echt niet vaker ziek dan een borstgevoed-kind.
Ik zou hem keihard in zijn gezicht uitlachen als mijn man dat zou eisen. Hij mag zijn mening delen maar eisen? Echt niet!
Ik vind dat je dat lekker zelf moet bepalen. Proberen kan altijd, maar als het om wat voor reden dan ook niet lukt, dan wordt het ook met flesvoeding groot hoor. Als je echt geen borstvoeding wil geven voor de ervaring van de vorige keer, dan is dat je goed recht. Praat samen en maak goede afspraken. Succes!
Ik zou wel proberen maar niet omdat je man dst eist,maar om achteraf geen spijt te krijgen. Want als borstvoeding wel goed loopt, is dat beter dan flesvoeding dat weet iedereen. Aan de andere kant is een mama die goed in haar vel zit ook erg belangrijk. Ik heb 3 x geprobeerd. En 2 van de 3 keer gaf mijn man juist de doorslag dat hij me zo ongelukkig en gefrustreerd zag, dat hij zei en nu ga je flesvoeding halen je hebt genoeg geprobeerd. Maar ik ben toch blij dat ik geprobeerd heb
Jou lichaam. Sorry hoor. Als jij er niet volledig achterstaat, is het straks alleen maar stressend. En dat werkt weer tegen.
Maar. Ik heb de vorige keer ook maar 2 weken gegeven. Lukte niet. Baby bleef huilen ed. Geen hulp. Omgeving was niet motiverend. Erg jammer.
Desondanks ga ik nu wel weer proberen borstvoeding te geven. Desnoods met hulp van een lactatiekundige. En kraamzorg kan er ook mee helpen hier, zei ze bij de intake.
Moge voorop staan dat het jou lichaam is en dat niemand daar wat van kan eisen. Dus wil je het niet, is dat natuurlijk hetgeen wat de doorslag zou moeten geven. Andere kant bekeken, wil je je man tegemoed komen. Veel lezen over borstvoeding in combinatie met goede hulp in de kraamweek doet een hoop. Bij mij ging de tweede een stuk gemakkelijker bijvoorbeeld. Ook hier behoorlijk moeten vechten eerste keer om de borstvoeding op gang te krijgen. Compromie zou ook de eerste dag(en) kunnen zijn voor de collostrum . Zelf vond ik die eerste voeding magisch.
Maar moge duidelijk zijn, als je dit niet wilt, niet doen.
Zolang het niet zijn lijf is, heeft hij weinig te beslissen. Fantastisch dat hij borstvoeding zo belangrijk vindt, dat is het ook zeker. Maar je kleine heeft er veel meer aan als moeder gelukkig is.
Ik zou het proberen, elke baby is anders. Het kan heel goed dit keer wel een fijne ervaring worden. Maar ik zou niet te lang aanmodderen mocht het toch weer niet goed gaan. Succes!
Het is jou eigen lichaam jij bepaal dat je kan wel bespreken dat je er echt niet goed bij voelt, je kan wel om proberen als niet gaat dan stoppen of zou kunnen kolven maar je moet dit ook echt zelf willen als dit echt voor je man ga doe dat werk niet. Het is ook zijn kind maar jij moet hier wel goed bijvoelen dus moet wel in samenspraak, mij man zij ooit geef nu 7 maanden borstvoeding kan nu toch wel stoppen heb ook gezegd ik bepaal wel waneer ik stop want ik zij doe veel moeite voor mag ook wel beetje trots op me zijn hahaha 🤣ik heb tot 1 jaar borstvoeding gegeven toen gestopt, doe niks in tegen je eigenwil in.
Je kan het eventueel proberen, maar mocht het je uitputten en veel pijn doen en je hebt te weinig voeding: gewoon stoppen!
Bij mijn eerste ging de borstvoeding juist helemaal super, (wel spruw gehad en kloven, maar verder verliep het top) Had veel voeding en een tevreden baby! Bij de tweede wist ik daardoor zeker weer voor borstvoeding te gaan, ik had helaas een huil baby en lege borsten. Na een kleine maand ben ik gestopt en wow wat was dat de beste keuze voor toen. Wat ik daarmee wil zeggen: elke keer kan anders zijn 😘 Doen wat goed is (en voelt) voor jou en de kleine!
Je MOET helemaal niks. Als je het zelf ook wilt proberen, dan doen! Maar je laten dwingen is onzin. Als je er nu al tegen op ziet, en je man begrijpt dit niet en probeert je te dwingen, dan heb je denk ik zeker meer te bespreken. Jep, ook zijn kind. Ook jouw kind. Maar het blijft jullie kind. Niemand zou iets tegen wil in moeten doen.
Je man is niet goed 😂🤦🏻♀️Eisen dat je borstvoeding moet gaan geven pff jou lichaam jij bepaald!! Mijn kids hebben flesvoeding gekregen omdat borstvoeding niet lukte bij mijn oudste. Niet genoeg melk 4 dagen lang een hongerig kind, Kreeg ook nog giga borstontsteking 42 graden koorts. Dus ik kon de eerste week niet genieten van mijn zoontje . Dus bij de 2e en 3e flesvoeding gegeven en geen moment spijt van gehad. En ook daar groeien ze van incl hele goede weerstand alle drie. Borstvoeding is heel intensief en je moet er wel achterstaan vind ik. In jou geval had ik het dus niet geprobeerd alleen maar omdat mijn man het wilt. Volg je gevoel.. als je het echt niet wilt dan moet je het niet doen. Twijfel je voor je zelf ? Dan kan je het altijd proberen. Maar niet omdat iemand anders het wilt.
Van flesvoeding worden ze zeker ook groot. Dus maak je daar niet druk om. Toch zou ik het wel proberen. Desnoods stop je na een paar dagen al, als het echt weer een drama wordt. Maar misschien gaat het allemaal helemaal super volgens plan! Dat weet je nu toch niet? En van je partner hoef je je niks aan te trekken vind ik. Ja, het is zijn kind, maar het is ook jouw kind en het is bovendien jouw lichaam.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Borstvoeding
reacties (86) Verversen