ik ben 11 jaar samen met mijn vriend met wie ik zeer gelukkig ben en ondertussen 6 maanden zwanger van ons eerste kindje. Ik heb ook een heel close band met mijn moeder die mij en mijn zusje als alleenstaande vrouw heeft grootgebracht (respect!) en in 2019 genezen is van keelkanker na een zware behandeling (heftige periode voor ons allemaal). Ze is heel chill en staat positief in het leven (vroeger een beetje een hippie). Ze heeft al jaren de wens om grootmoeder te worden en te helpen in de zorg voor kleinkinderen want haar familie is haar alles (ik kan mijn geluk niet op). Ook met mijn vriend heeft ze een goede band. Helaas woont ze 200 km verderop en is dit soms een obstakel. We denken er wel serieus over om te verhuizen maar dit zijn plannen voor na de bevalling.
In al mijn enthousiasme dat alles goed gaat met de zwangerschap tot zover heb ik haar gevraagd of ze erbij zou willen zijn bij de bevalling. Ze reageerde dolenthousiast en zelfs emotioneel. Al kan ik me voorlopig niks voorstellen bij een bevalling, denk ik ook dat ik het heel fijn zou vinden om haar erbij te hebben, al is het maar 'in de buurt', in plaats van 200 km verderop.
Toen ik dit aan mijn vriend vertelde bleek hij minder enthousiast. Hij redeneert dat de bevalling echt iets van ons twee is en zou het niet zo leuk vinden als mijn moeder erbij zou zijn. Ook bij het 'voor het eerst thuiskomen met de baby' zou hij graag alleen met zijn tweetjes zijn. Een beetje jammer, maar ik kan er ook wel in komen. Daar komt bij dat hij een nogal koele band heeft met zijn familie, en zijn moeder is overleden voordat hij mij leerde kennen.
Ik denk wel dat ik het heel jammer ga vinden als ik mijn mama pas na de bevalling zie, tegelijk met de rest van onze vrienden en familie, want zij is veel specialer voor mij. Praktisch is het zo dat - als alles goed gaat - ik zo lang mogelijk thuis zou blijven tijdens de arbeid met een vroedvrouw en op het einde pas naar het ziekenhuis zou gaan om te bevallen, dat 500 meter van onze deur ligt. Mijn moeder zou uiteraard bij ons logeren (er is een aparte logeerkamer) maar er is ook een bed & breakfast achter ons huis eventueel.
Nu ben ik een beetje op zoek naar een tussenoplossing. In mijn hart wil ik mijn vriend er de hele bevalling bij hebben, en mijn moeder hoeft dat niet te zijn, ze mag van mij eens de ruimte binnenkomen maar mag verder ook wel in een andere kamer wachten, hem aflossen ofzo, eventueel ergens anders logeren als we thuiskomen, ik weet het niet... Hebben jullie ervaringen, of ideeën wat ik kan voorstellen? Wat moet ik nu doen?
Hier 3 x mijn moeder bij de bevalling gehad. Mijn man heeft ook een koele relatie met zijn familie maar hij vond het meteen prima. Mijn moeder stelt zich wel terughoudend op en bemoeit zich nergens mee tenzij wij het vroegen. Ik vond het heel mooi en zou niet anders gewild hebben. Lastig voor je, succes met kiezen!
Tja, bij de bevalling wil je de mensen hebben die vertrouwen hebben in jouw kunnen, als jij je prettiger voelt met je moeder erbij, in je beval-team naast je man, dan zou ik daarvoor strijden. De bevalling kan ook lang duren, dan is 't fijn als je elkaar kan aflossen zodat je niet alleen bent.
Zelf ben ik in het ziekenhuis bevallen, maar het had fijn geweest om nog 1 persoon erbij te hebben, zodat mijn man nog even kon gaan slapen, want die viel bijna om van de slaap
Bedankt voor jullie reacties, ik heb hier echt veel aan! :-)
Het doet me beter stilstaan bij hetgeen ik nu echt wil, wat me het meeste rust gaat geven, en dat is dat ze dichterbij is dan 200km verderop, maar dat hoeft inderdaad niet te betekenen dat ze in de kamer aanwezig moet zijn. Laat staan een voortdurende aanwezigheid, en dat ik dat ga willen op het moment dat het zover is inderdaad! Dat denk ik zelfs niet, terwijl ik (voorlopig nog) wel heel duidelijk wil dat mijn vriend geen moment van mijn zijde wijkt... om mijn badje te vullen, mijn rug te masseren etc... En het was niet zo netjes om niet aan hem te denken toen ik het vroeg inderdaad
Dus ik ga het nog eens goed afspreken en uitleggen dat ik het misschien niet zo bedoelde, ze zal het zeker begrijpen. En mijn vriend gaat blij zijn.
In vroegere tijden was het logisch dat andere vrouwen, die al een bevalling hadden doorstaan (wat meestal onder andere je moeder is) je bij stonden en je man niet. Er zijn ook nog talloze culturen waar dit nog steeds zo is. Ik vind er in die zin niks vreemds aan.
Verder is het voor jou het best om je zo fijn mogelijk te voelen. Dan heb je de minste kans op complicaties. En soms weet je pas op de dag zelf wat je op dat moment fijn vindt. Zo wilde ik heel graag in bad bevallen of weeën opvangen onder de douche, dacht ik bij de eerste. Eenmaal aan het bevallen moest ik er niet aan denken! Dus van te voren dingen beloven, zou ik zelf niet meer zo snel doen.
Wel denk ik dat je beter van te voren even had kunnen overleggen, voordat je het je moeder gevraagd had. Gewoon het gesprek nog eens aangaan lijkt me. Succes
Ik begrijp je man heel goed. Ik denk dat er een risico is dat jouw moeder jou gaat helpen, en dan kan je man helemaal niks doen. Jullie worden samen ouders, beleef het moment samen.
En je moeder evt zo snel mogelijk als eerste erbij.
Ik vind juist dat het jouw beslissing moet zijn. Ik weet dat het voor de man heftig kan zijn, maar jij bent degene die de pijn moet doorstaan. Als jij het gevoel hebt dat je dat beter kan doorstaan met je moeder erbij, dan vind ik dat je dat moet doen. Het doel is om je baby gezond en wel op de wereld te zetten en als je denkt dat beter te kunnen met je moeder er bij dan heeft je man dat te accepteren vind ik.
Ik had het eerst met m'n man besproken, voor ik mn moeder toestemming zou geven om er bij te zijn. Nu moet je haar straks misschien weer teleurstellen. Ik had er absoluut niemand bij willen hebben, maar dat is persoonlijk. Ik vond het speciaal om samen te doen, dat versterkt je band nog meer. We moesten het klusje 'samen' klaren, geen afwisseling en geen moeder die er tussen staat of op een afstandje kijkt, maar goed dat vond ik zelf niet prettig.
Ik zou voorstellen, je moeder in de buurt, óf in de logeerkamer, óf in de B&B en kijken hoe het loopt. Maar....je weet natuurlijk niet wanneer je gaat bevallen. Dus, zou ze dan een week of langer bij jullie moeten logeren rond je uitgerekende datum? Of springt ze in de auto/trein zodra de bevalling begonnen is? Als jij naar het ziekenhuis gaat, kan ze misschien ook bij jullie thuis wachten/wat dingetjes in orde maken. Heeft ze een radar om zich op de achtergrond te houden als, bij jullie thuiskomst zou blijken dat je vriend echt even een momentje met z'n drieën nodig heeft, of zal ze in haar vreugde zijn behoefte aan intimiteit voorbij zien? Zijn dingen om in overweging te nemen...
Mijn ouders zaten buiten de ziekenhuiskamer tijdens mijn bevalling. Dat vond ik heel onrustig en heeft ook echt belemmerend gewerkt. Bij de 2 volgende bevallingen heb ik dat ook niet meer gedaan, hebben we pas gebeld toen de baby er was ( behalve dan mijn moeder, die op de oudere kindjes ging passen). En dan wel opa's en oma's eerst op bezoek. Ook de eerste dag al meteen. En pas een paar dagen later de rest van de familie en vrienden.
Ik vond het wel heel fijn om mijn moeder bij de bevalling te hebben, naast mijn vriend. Die vond het gelukkig ook geen probleem. Het voelde voor mij veilig, zij had natuurlijk een beter beeld van wat we konden verwachten en kon mijn vriend ondersteunen die ook erg onder de indruk was van alles. Daarnaast hield ze de rest van de familie op de hoogte. Heb voor jou niet de oplossing, behalve begrip voor jouw kant en de hoop dat jullie er samen uitkomen!
Ik zou er niet aan moeten denken om mijn moeder bij mijn bevalling te hebben (wil ze zelf ook niet overigens). Mijn bevalling was idd iets tussen mij en mijn vriend (en de aanwezige arts, assistent e.d. haha). Ik moest nog een dag in het ziekenhuis blijven dus wij waren de eerste dag met z'n 3tjes alleen; was heerlijk.
Mijn ouders zijn toen wij naar huis mochten die avond een uurtje op bezoek geweest ivm corona mochten er niet meer komen.
Waarom kan je je moeder niet als eerste laten langskomen? Eenmaal thuis zou ik echt niet willen thuiskomen in een huis vol familie en vrienden.. lekker alleen.
Ik heb een super sterke band met mijn moeder, heel close! Toch wilde ik niemand anders dan mijn man erbij. Een geboorte is zo'n levensveranderende gebeurtenis! Ik snap je man wel, je passeert hem terwijl hij de vader is van de baby. Je had dit niet zonder overleg met hem mogen opperen/afspreken. Je moeder kan toch als eerste in het ziekenhuis of thuis bij jullie komen kijken, voordat iedereen komt kijken; sneak preview?
Ik snap als je band zo goed is met je moeder dat je haar erbij wilt hebben met speciale gebeurtenissen in je leven. Maar dit is wel een momentje met je man (vind ik) Je kan voor haar ook een speciaal moment maken door haar bv als 1e laten kennis maken met de kleine. Of haar wat langer laten blijven na de bevalling zodat ze kan helpen en wat speciale tijd met jullie heeft.
Mijn vriend vond de bevalling heel zwaar en was liever gaan slapen. Het duurde 4 uur en het was midden in de nacht. Ik mag nog regelmatig horen hoe zwaar hij het had. Hij heeft lang over zijn herstel gedaan. Mijn moeder had ik liever eerder gezien, maar die ging liever slapen. Het kan best veel vragen van mensen om je heen, doe waar jij je goed bij voelt. Ze kan vast iets voor jou of je partner betekenen. Ga samen eens in gesprek, vertel hoe jij het wilt! Dan kunnen ze aangeven wat ze wel en niet kunnen waarmaken.
Dan was hij dus alleen met zichzelf bezig Als je vader wordt en daarbij betrokken bent, kun je echt wel 4 uur wakker blijven op adrenaline... tenzij je 60+ bent... En dat noemt zich jouw vríend?!
Zoals je zelf al zegt wel in het ziekenhuis zijn en soms even bij je maar niet de hele tijd. Mijn eerste bevalling duurde 38 uur daar was mijn moeder, schoonmoeder man en schoonzus bij niet allemaal tegelijk haha. Tweede bevalling man en schoonmoeder duurde niet zolang. Derde bevalling zei mijn schoonmoeder nu doe je het maar alleen hoor voor de grap. Toen de bevalling begon belde mijn man haar op, ze stond voor een dichte deur was de sleutel vergeten dus we hebben het lekker alleen gedaan 😂
Je zou kunnen zeggen m’n moeder slaapt in het BB en bij 8/9 cm gaat ze naar de wachtkamer laatste stukje doen we samen
Bij mijn bevalling was mijn man, moeder en vriendin. En mijn man vond dat geen probleem. Dat mijn moeder erbij was, was gewoon een feit en niet eens een besprekinspunt. De vriendin dan weer wel. Maar goed. Ik ben degene die aan het bevallen is en met mijn benen wijd lig. Verder heeft je moeder ervaring en kent ze je door en door. Ik vond mijn moeder erbij heel bijzonder en zou niet anders willen. Je bent nog niet aan bevallen toe. Als je het heel graag wil, vraag dan aan je vriend of hij er op zijn minst over na wil denken en ook waarom hij precies niet wil dat ze er bij is. Leg uit waarom je het graag wil. En misschien als optie dat ze op de gang wacht. Als het er is dat ze er wel gelijk bij kan zijn.
Ik begrijp wel dat je vriend haar niet in huis wil hebben te logeren.
Ik vond het super fijn dat mijn moeder bij 2 van 3 bevallingen aanwezig was! Mijn man ook hoor , ik vind het niks romantisch aan om te bevallen dus met zijn tweeën dit doen voelde ik niks voor. Ik moet het werk doen en als ik mij fijner voel met mijn moeder er bij dat is dat mijn keuze. Wat je wel kan voorstellen is dat je moeder op afstand in de kamer blijft.
Na de bevalling is ze drie weken bij ons geweest heeft elke dag gekookt en opgeruimd zo fijn! Maar mijn moeder en man hebben ook een hele goede band
Ik zou mijn moeder dan ook nooit bij een bed & breakfast brengen heel afstandelijk . Vind je vriend dan ook raar. Maar snap wel waar het vandaan komt .. hij kent het niet een fijne warme band met familie
Ik snap je vriend wel. Je bent wat te voorbarig geweest… kun je het niet nuanceren naar dat ze in de buurt is in de b&b, en de eerste die naar jullie huis komt om de baby te zien? Ik zou zelf niet eens overwegen om in de plaats van mijn partner iemand anders er (deels) bij te hebben.
Waarom zou je je moeder pas tegelijk zien met de vrienden en rest van de familie? Wachten ze allemaal thuis op jullie of in de wachtkamer? Je moeder kan nog heel makkelijk als eerste je kindje zien na de bevalling. Je hoeft niet gelijk iedereen te bellen, bel je moeder als eerste en denk al als de weeen beginnen zodat zij op tijd weg kan.
En als je echt heel graag je moeder erbij wil hebben kan je nog een keer met je vriend bespreken wat het echt voor je betekend.
En als tussenoplossing zou ik anders afspreken dat je moeder er gewoon als eerste is, ruim voor de rest de baby ziet. Misschien kan ze in de wachtkamer wachten tijdens de bevalling?
Ondanks dat jij moet bevallen is dit wel iets wat je samen met je partner moet beslissen. Ik zou zeker naar zijn wensen luisteren, het is immers ook zijn kind. Misschien kan je moeder op de gang wachten.
Ik zou er nog eens over in gesprek gaan. Jouw vriend heeft zeker een punt en ook wat te zeggen, maar het gaat ook om jouw bevalling en dat jij je zo fijn voelt als maar kan. Als jij denkt dat je moeder daarin kan helpen en je dat ook heel bijzonder zou vinden is dat ook een belangrijk overwegingspunt. Ook erna, als het teveel wordt voor jou of partner kan het fijn zijn als je moeder in het b&b zit ipv thuis, maar ze kan ook juist van onschatbare waarde zijn omdat ze kan helpen terwijl jullie moe zijn en er enorm veel op je af komt. Zou beide opties open laten en in ieder geval zorgen dat ze in de buurt is ipv 200 km verderop. Je moeder begrijpt het vast ook als jullie aangeven even wat rust te willen hebben.
Mijn moeder leeft niet meer maar is bij de eerste bevalling wel geweest. Het was helaas geen normale en leuke bevalling. Bij de 2e was ze veel te ziek en waren de Corona regels streng. Als ze nog geleefd had, had ik mijn moeder er ook heel graag bij gehad. Wel als mijn partner er niet mee eens was had ik het zelf niet gedaan.
Ik kan me de reactie van je vriend heel goed voorstellen. Ik heb ook een goede band met m'n moeder maar vind het wel heel bijzonder moment met mijn man samen. We werden voor het eerst ouders en wilden dat echt samen doen. Mijn man zei toen uit de grap: we hadden je moeder toch ook niet nodig om ons kindje te maken.. hahaha... hij had wel gelijk. En achteraf vind ik het ook heel fijn dat we de bevallingen samen hebben gedaan. Zou het je ook echt aanraden om het samen te doen.
En voor je moeder: ik zou haar dichtbij laten logeren dat zodra je thuis bent je haar kunt bellen om langs te komen. En dan zou ze misschien in overleg met je vriend kunnen blijven slapen. Misschien ook wel handig na de bevalling, want je weet nooit hoe het loopt. Dan kom je beide partijen tegemoet denk ik en is je moeder in de buurt.
Ik zou kijken naar wat jij nodig hebt tijdens de bevalling, jij moet immers bevallen. Als je het gevoel hebt dat de bevalling fijner zal verlopen voor jou met je moeder erbij zou ik dat duidelijk aan je partner uitleggen. En sowieso je moeder als eerste laten komen los van andere familieleden. Het lijkt mij helemaal niet prettig om zoveel mensen in een keer op visite te hebben dan. En wat betreft het slapen, dat zou je in overleg met je partner kunnen doen. Ik kan mij indenken dat hij er niet op zit te wachten dat ze blijft logeren. Maar jullie kunnen bijvoorbeeld voorstellen de helft van de B&B kosten te betalen dan.
Het nadeel is dat het nu sws lastig in te schatten is ivm coronamaatregelingen. Bij mijn beide bevallingen zat mijn moeder op de gang te wachten tot ze erbij mocht. Geldt overigens ook voor de rest (vader, stiefmoeders, broertje, zus), het fijne daarvan vond ik dat ze daar waren geweest en we dus daarna even rustig bij konden komen, ook thuis. Maar echt de bevalling zelf vind ik toch ook wel echt iets voor met z'n tweetjes.
Dit! En vind het stiekem niet netjes dat je gewoon je moeder hebt gevraagd en haar super blij hebt gemaakt met iets waar je vriend niks vanaf wist maar dat is persoonlijk omdat ik het wel eerst met mijn vriend erover zou hebben 🙈
Ik zou echt hoe goed de band met mijn moeder of familie is er niet bij willen hebben. Ik vind dit doe je als gezin met je man en bij thuiskomen wilde ik ook even met z’n drietjes zijn. Uiteindelijk moet je het met je man doen en niet met je moeder. & zou je ma zelf niet thuis laten verblijven
Maar in de buurt . Ik ben zelf meer van met mijn man samen, tweede kindje precies zo en de dag erna liefste bezoek zodat wij kunnen wennen aan de situatie aan ons kindje met onze andere dochter
Ik zou je moeder zsm na de bevalling erbij vragen. Dan komen er echt nog geen anderen. Zo deelt zij in het intieme moment, zonder dat ze je man in de weg zit... Als de bevalling begint, bel je haar, zodat ze naar een b&b kan reizen. En wacht daar af tot jullie haar inseinen dat ze mag komen. Bespreek gewoon met haar dat jouw vriend dit graag alleen met jou wil doen. Dat kan ze vast begrijpen: zij had ook geen schoonmoeder bij zich, bij haar bevalling
Het is een beslissing die je samen met je man neemt.. Ik zou denkik met de tussenoplossing komen van alleen hij bij bevalling, maar je moeder komt als eerste, apart van de rest, haar kleinkind ontmoeten. Ik zou je moeder dan wel in jullie geval in jullie huis laten verblijven..
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Bevalling
reacties (38) Verversen