Begin november beval ik van mijn eerste kindje. Spannend maar het lijkt mij een hele mooie ervaring! Ik zit er aan te denken om er een mooi intiem moment met mijn man er van te maken. Aan de andere kant zou ik het ook heel fijn vinden om mijn moeder erbij te hebben. Ik wordt van allebei gewoon erg rustig. Maar toch zijn er twijfels of ik niet alleen mijn man moet doen, hij zegt het is jou keuze zolang jij je maar prettig voelt tijdens de bevalling! Mijn man kan er moeilijk tegen wanneer ik pijn heb, zo kunnen ze elkaar ook ondersteunen. Zijn er vrouwen die bevallen zijn met hun man en moeder erbij, of toch juist alleen met de partner?
Ik heb mijn moeder bij bij Kids de kamer uitgestuurd, ik ben super snel in bevallen dus door de weeen met haar mee puffen was niet nodig en om haar nou mee te laten kijken vanuit welke kant dan ook vond ik geen prettig idee mij te intiem dus die van mij moest maar even een uurtje wachten hoor
Zolang de regels het toelaten staat voor ons: partner en mijn moeder op de planning! Omdat dit mij het meest rustige gevoel, voor nu, geeft. En mijn partner vind het ook een fijn idee dat hij 'niet alleen is'.
Heb een hele goede band met mijn moeder, maar bij de bevalling hoef ik haar niet🙈 gelukkig denkt ze er zelf ook zo over. Als ik geen partner zou hebben, zou het anders zijn, maar die had ik wel.
Heb het er wel eens met haar over gehad, vooral omdat mijn moeders vriendin wel bij de bevallingen van haar dochter was(maar die was nog jong en de vader in kwestie niet erg betrouwbaar op dat moment). Maar mijn moeder leek het niks om erbij te zijn en dan te zien dat ik zo'n pijn moest doorstaan, dat was haar antwoord en dat kan ik ook wel snappen. Heb nu zelf 3 kinderen(oke, maar 1 dochter), maar als ik die moet zien bevallen en de pijn daarvan moet zien doormaken, zou ik niet fijn vinden. Tuurlijk zullen er omstandigheden zijn dat ik er gewoon voor haar ben en dat opzij zet, maar heeft ze een partner, wens ik haar veel succes en sterkte, maar liever zonder mij erbij(en kan ik kan heel wat hebben qua bloedverlies enz, het is echt puur om te zien dat iemand waar ik zoveel om geef, een bevalling te zien doormaken)
De enigste vraag die bij mij op komt: Je wil je moeder toch ook niet bij de intimiteit op de slaapkamer hebben? 🤷🏼♀️
Ik snap dit nooit zo goed alsof je man niet in staat is om je te ondersteunen. Nee hoor, mijn moeder is er nooit bij geweest en dit zal ook nooit gebeuren, hoe lief en dierbaar ze mij ook is! Het verwekken en de bevalling zijn in mijn optiek hetzelfde. De intimiteit ervan is alleen voor mijn man en mij!
Nou, die fout maak ik niet nog een keer! Dacht bij de tweede dat het fijn zou zijn mijn moeder te vragen. Maar het voelde echt als overbodig. Ik heb niet veel aan haar gehad, ze maakte zelf steeds van die paniek geluiden wanneer ik pijn had. En mijn slaapkamer voelde gewoon te vol.
Een VK, haar stagiaire, de kraamverzorgster, mijn vriend en mijn moeder….
Ik heb een goede band met m’n moeder, maar ik wil dit soort momenten toch alleen met mijn partner doormaken. Al is m’n moeder nog zo’n lief mens, maar voorheen goud dat ik haar erbij wil hebben in 1 kamer. Ik weet ook zeker dat m’n moeder het zelf ook niet zou willen.
Bij m’n eerste wel, was toen 10, woonde (nog) thuis en m’n ex is iemand waar ik niks aan had en heb. Bevalling van m’n dochter bewust voor gekozen om alleen te doen met m’n vriend. Vond het niet leuk om het haar te zeggen maar ze begreep me gelukkig. (Uiteindelijk waren we ECHT alleen, vk was te laat😅!)
Mijn moeder is mijn beste vriendin. Wij hebben een super goede, sterke band. Toch heb ik haar bij beide kinderen niet gevraagd. Alleen mijn man was er bij. En het hele medische team van de OK!
Ik denk dat als ze er nog zou zijn geweest ik mijn moeder graag erbij had gehad. Maar helaas was dat geen mogelijkheid. Voor de eerste bevalling heb ik echt na zitten denken wie nog extra erbij, mijn man kan niet goed tegen bloed en ik zag het al gebeuren dat hij me niet kon steunen. Niet gedaan en hij had nergens last van en was er voor mij.
Met mijn man en moeder! Ik wil niet anders. Mijn man steunt me heel goed en aan de andere kant mijn moeder. Heel rustig en kalm. Het gaf mij een diepere verbinding met mijn moeder. Iets extra speciaals dat je deelt.
Alleen met mijn vriend, maar herken je gevoel wel. Heb er ook over nagedacht, maar moest er op het moment zelf echt niet aan denken dat mijn moeder erbij zou zijn, haha! Misschien kan ze 'in de buurt' zijn zodat je man haar kan bellen om te komen als je er behoefte aan hebt? Succes!
3x bevallen en 3x was mijn moeder erbij. Ik was er superblij mee. Man hielp me met ademhaling, mam met de washandjes op hoofd. Mijn moeder is wel iemand die op dat moment mijn man overal op de voorgrond laat en niet opdringerig is ofzo. Ik vind het ook enorm fijn dat we deze ervaring samen delen 😊
Mijn moeder was er bij. Dat vond mijn man erg fijn en mijn moeder ook. Mij maakte het niet zoveel uit. Ik was erg druk met bevallen en had alleen oog voor de vk en mijn weeën. Ze zat overigens gewoon stil in de hoek van de kamer en ze kwam in actie toen ik mocht gaan persen. Ik hoop van harte dat mijn dochters mij later ook zo'n speciaal moment gunnen. Mochten ze kinderen krijgen natuurlijk....
Ik heb een hele goede band met mijn moeder, maar ik wilde haar er niet bij hebben. Ik vind het persoonlijk een aangelegenheid tussen de partners. Had ik er alleen voor gestaan was zij zeker de eerste die ik erbij gevraagd zou hebben. Maar vind dit zo iets unieks, het kindje is ontstaan door intimiteit tussen ons en daar was ook niemand bij.
Maar, als jij het wél heel prettig vind, en je man heeft er ook geen bezwaar tegen (want ook zijn mening telt!) En je denkt zelfs dat ze elkaar wellicht tot steun kunnen zijn dan moet je het echt doen. Blijf er over praten met je man en vraag ook aan je moeder wat zij er van vindt. Mijn moeder gaf zelf ook aan dat zet dit een aangelegenheid vond tussen mij en mijn man en dat ze daar echt niet tussen ging zitten, al had ik gewild, dus dat kan ook nog. Succes met beslissen!
Ik had ze er beide bij, mn man is toch wat van de oude stempel "kom op ff doorzetten dan is de pijn over" en mn moeder toch dat zachte van "ik voel met je mee".
Ik had het niet geplant hoor, sws zou man er zijn maar heb later toch mn moeder gebelt om ook te komen en zeker geen spijt van
Als ik aan het bevallen was, wilde ik zo min mogelijk mensen om me heen. En vooralgeen gepraat. Dus mijn man en de verloskundige waren al meer dan genoeg. Voor mij voelt het als een stukje zelfstandigheid- ook voor mijn man- om daar niet mijn moeder bij te hebben.... Ik zou het zelf niet prettig vinden om tijdens de bevalling ook nog "kind van" te zijn...
Daarnaast denk ik dat mijn man minder uitgedaagd zou worden om mij te steunen, als mijn moeder erbij zou zijn.. Hij zou dan merr in de rol van toeschouwer gedwongen worden... Daarmee zou ik hem de belangrijkste rol ontnemen... Dat was jammer voor onze relatie geweest....
Wij hebben mijn moeder erbij gevraagd. Mijn man is niet zo’n held op ziekenhuis gebied. Hij vond het ook fijn om af en toe even de kamer uit te kunnen, maar wilde mij niet alleen laten. Samen met mijn moeder is beide keren goed bevallen. Mijn vader kwam ook mee naar het ziekenhuis, fijn voor mijn man dat hij iemand had om op terug te vallen. Ditzelfde met mijn schoonouders moet ik niet aan denken🙈
Het is voor iedereen heel persoonlijk. Maar ik zou er echt niemand anders bij willen hebben, buiten mijn man om. Het is zo een mooi, speciaal en intiem moment, dat ik alleen met hem wil meemaken!
😂😂😂 ik moest hier wel even om lachen hahah. En nee als ik ga bevallen dan zal mijn moeder er ook niet bij zijn! Vind het iets persoonlijk van ons tweeën!
Al stonden mn moeder en schoonmoeder te springen om bij de geboorte te mogen zijn, heb geen moment overwogen om ze er bij te laten zijn (en ben echt heel close met m'n moeder) Ik vond het zo fijn om samen te zijn, het heeft onze band nog veel sterker gemaakt. Mn man vind het ook vreselijk om me met zoveel pijn te zien, maar het was ook zeker afzien, ook voor hem ; ) maar het is helemaal jullie keuze, hoe is je moeder? Wordt de ruimte van je man niet ingenomen, ook omdat hij het spannend vindt? Ik vind het wel jammer als de man dan zn plekje laat innemen, ook al is het voor de man even bikkelen, een echte man moet zn vrouw wel kunnen ondersteunen vind ik, want zij moet het toch echt doen. Veel succes met je keuze!
Ik ben vijf keer bevallen, altijd alleen met m'n man erbij. Ik zou het ook nooit gekund hebben met m'n moeder erbij. Veel te veel spanning voor haar. Drie keer een flinke fluxus van 4, 2,6 en 2,6 liter gehad. Waarvan de 1e en 3e keer OK. Daar had ik haar niet graag bij gehad.
Ja ik met man en mama, ik heb er nooit spijt van gehad, toen het uiteindelijk spoed kz werd mocht ze er niet bij zijn en miste ze alsnog de geboorte maar ze is in het zh blijven wachten tot ik terug was en dat heeft me heel erg geholpen , mijn man was trouwens ook een enorme steun
Ik heb een prima band met mijn moeder, maar bij de bevallingen wilde ik echt niemand anders dan mijn man erbij. Mijn man moest ook echt fysiek dichtbij me zijn en me tegendruk geven bij de weeen.
Ik vond mijn man erbij de vorige keer (meer dan 😉) genoeg. Zowel mijn moeder als mijn man zijn nogal aanwezige en verzorgende mensen, dus die twee samen lijkt me echt teveel van het goede.
Alleen met mijn man. Maar ik beval ook met een ks. Daarna moet ze wel direct komen. Ik vind het echt een moment van ons samen. Maar dat is wat ik vind.
Bij mij was mijn man erbij en halverwege hebben we een extra persoon gebeld (niet mijn moeder) omdat mijn man het niet trok (trauma en behandeld, maar onvoldoende). Ik heb erover gedacht of dit mijn moeder moest zijn, maar ik dacht dat ik weinig steun zou hebben aan mijn moeder, dus liever iemand anders erbij. Tweede ging heel soepel. Daar waren mijn ouders bijna bij 😬. Het ging zo snel dat zij nog maar net weg waren om mijn oudste zoontje op te halen en toen kwam de baby.
Het is echt net waar jij je prettiger bij voelt. De band met mijn moeder is erg goed maar ik heb haar er nooit bij gehad. Ik denk ook dat ze er te empatisch voor is, dat ze het dan zielig voor me vind dat ik pijn heb. Denk dat dat me niet verder had geholpen bij de bevallingen
Je kan ook nog de uiteindelijke knoop doorhakken op het moment dat je weeen beginnen / je vorderende ontsluiting hebt of op elk moment dat je/jullie dat willen en natuurlijk in overleg met je moeder 😊 Zelf moest ik er niet aan denken om mijn moeder er bij te hebben, terwijl zij dit wel heel graag leek te willen. Sowieso stond zij er anders is, want ja destijds toen 28 jaren geleden bevallen en was zo anders en zìj had het mogelijk anders willen doen/beleven 🙈 maar dat projecteerde ze nogal en vond ik op die manier niet fijn want; mijn bevalling, ik wil het op een bepaalde manier en dat loopt ook vaak anders dan anders. Bij de 2e kwam ze bovendien om middernacht als oppas over terwijl wij op het punt stonden om haar het ziekenhuis te gaan en vond ik het maar wat irritant dat ze (hoe lief ook! Echt) mee pufde, herhaaldelijk vroeg of ik écht niet thuis wilde bevallen (nee, ik ga fijn in bad aldaar) en lekker aanwezig was. Samen met mijn vind ik het fijn om in een eigen bubbel te verkeren! Maar vind het mooi dat dit bij iedereen anders is! Zo is mijn schoonzusje bevallen met beide ouders en man als letterlijke supporters langszij en is dat ook ergens bijzonder - maar mij niet gezien 🙈 Nogmaals; je kan en mag de uiteindelijke beslissing ook later maken! Bespreek met je partner en moeder dat het mogelijk ook last minute kan wijzigen zonder de ander teleur te willen stellen. Vang je de weeen goed op en zit je (samen) in je bubbel, heb je wellicht "geen zin" in nog een persoon erbij (of juist wel omdat het toch lekker gaat) misschien heb je wel extra support nodit en beslis je dan alsnog dat je moeder erbij is. Geniet van je zwangerschap en succes met je keuze!
Alleen met mijn partner. Ik vond het een prachtig moment om samen te kunnen beleven. Het liet ook een mooie kant zien van onze relatie. We zijn er echt sterker door geworden samen.
Ook is mijn moeder vrij aanwezig. Ik denk dat mijn man veel minder de kans gehad zou hebben om mij te steunen.
Mijn moeder was bij alle drie de bevallingen. Ik vond er niks moois intiems aan, dus hoefde niet speciaal alleen met mijn man dit te doen. Wij vonden het heel fijn allebei dat mijn moeder er bij was ❤️ En we hebben zo een goede band dat ze precies wist wat ik nodig had of niet (niet te aanwezig zijn bijv )
Ik zou trouwens steeds rekening houden met mn moeder bij de bevalling, wat de bevalling niet verder zou helpen. Schoonmoeder was hier tijdens de weeën opvangen omdat we de overdracht mbt de kinderen moesten doen, en dat was al oncomfortabel en maakte dat de weeën niet lekker doorzette (en ook met haar is mijn relatie prima)
Mijn moeder was erbij de tweede bevalling ook bij (eerste was te vroeg en te snel). Ik was ook bij de bevallingen van mijn jongste twee zusjes (ik was toen resp. 12 en 14,5 jaar oud). Cirkeltje mooi rond.
De eerste keer was mijn moeder en per ongeluk bij. Dat vond ik zo prettig, dat ik haar de tweede keer ook heb gevraagd. Deze keer is het de bedoeling om het samen met mijn man te doen
Bij de eerste twee alleen mijn man. Bij de derde is mijn beste vriendin geweest. Ook dit was toch wel heel bijzonder. Het was een thuisbevalling en zij is niet de hele tijd erbij geweest, pas bij het laatste stukje kwam ze er echt bij. Vlak na de geboorte is ze heel stil weer weggeslopen naar beneden om ons even te laten. Ik vond het heel bijzonder om haar erbij te hebben, zij vond het ook heel bijzonder om zo mee te maken. De mazzel was dat zij precies aanvoelde wanneer ze erbij kon. Ik heb nl niet gemerkt dat ze weer weg ging. Dat ze erbij was de derde keer was vooral omdat we het de eerste twee keer echt samen hebben gedaan en het bij de derde thuis zou zijn.
Gewoon alleen met m’n man. Om iemand erbij te vragen om hem weer te ondersteunen vind ik wel erg ver gaan 🤣 JIJ bent degene die steun nodig heeft! En als je die ook wilt van je moeder kan dat natuurlijk! Mits zij het uberhaupt evt ziet zitten? Ik heb een prima band met mijn moeder maar denk dat ze het een vreemde vraag zou vinden, dit is zoiets intiems voor tussen geliefden/partners vind ik… maar Rens Kroes had geloof ik alle vrouwen in haar familie erbij 😉
Ik vind dat persoonlijk iets intiem om te delen met je man. Het is jullie kindje, hij zou diegene moeten zijn die je steunt en je erdoor helpt en dan nadien dat momentje samen als kersverse gezinnetje... Maar uiteindelijk is het jouw keuze 😁 veel succes alvast
Eerste bevalling met man en moeder. De twee daarna alleen met man. Mijn moeder vond het leuk. En heeft ons zoveel mogelijk samen gelaten. Toen onze zoon op mijn borst werd gelegd is ze de kamer uit gegaan. Heb het niet eens door gehad 😅
En awkward was het echt niet hoor. Aan het eind van je zwangerschap heb je zo weinig schaamte gevoel meer, dat het allemaal niets meer uitmaakt wie er daaronder meekijkt 😂
Ik had in m’n bevalplan staan dat m’n moeder erbij moest zijn… het leek me gewoon super fijn om haar steun te hebben omdat ze ook vrouw is en het zelf 4x heeft meegemaakt. M’n man heeft die ervaring natuurlijk niet! Maar toen de bevalling eenmaal bezig was zat ik zo in mijn eigen bubbel. Niemand mocht tegen me praten of me überhaupt aanraken. Dus heb toen toch ervoor gekozen om m’n moeder er niet bij te laten, dat zou me teveel uit m’n bubbel halen en ik zou als een kind gaan huilen denk ik. Zonder haar was ik een sterkte heldhaftige vrouw in dr bubbel die alle pijn verdraagt om een kind eruit te persen. Met m’n moeder verander ik in een klein meisje wat huilend in dr armen hangt haha. Dusja, ik ga het bij de volgende weer niet doen, dan past ze op m’n zoontje ;)
Ik vond het idee van enkel mn man prettig, had absoluut liever niet mn moeder bij de bevalling, hoe goed onze relatie ook is! Voor mij voelt dat gewoon heel vreemd, voor mij beetje het zelfde als sex met je man, zo'n intiem moment deel je niet met je moeder. Voor mij de bevalling dus ook niet.
Ik was tijdens de bevalling ook niet zo heel vriendelijk, en mijn man kon maar weinig bijdragen (hij mocht enkel washandjes op mn hoofd leggen) dus ik zou ook niet weten wat ze daar zou moeten doen, een soort obstakel in de ruimte.
Mijn zus was bijde eerste bevalling .. maar de 2e alleen mijn man .. ik denk dat je je wel moet bedenken dat je moeder je op een bepaalde manier gaat zien waarvan je je af moet vragen of je je daar comfortabel bij voelt .. Mijn man vind het ook lastig om mij met zoveel pijn te zien maar het hoort erbij denk ik .. je maakt samen het kindje en hoewel jij de pijn voelt is dat stukje iets van de man waar hij mee om moet leren gaan en daarheeft mijn moeder (of zus)niks mee te maken 🙈
Manlief was er gewoon bij .. die wisselde af en toe af met zus .. ik heb het verder als prima ervaren met zus erbij maar zij voelde ook goed aan wat kon en niet en goed voor mij en ml was .. heb er verder nooit echt bij nagedacht ..
In mijn ervaring ; ik wilde er zo min mogelijk mensen bij , je heb echt gewoon veel pijn ( sorry 😂) dus dan zijn teveel mensen en aandacht echt niet fijn.... ik vond t zelf heel bijzonder en fijn om met mijn man dit moment te hebben. Ik kan me zo voorstellen dat als je twee belangrijke mensen bij de bevalling is dat zowiezo 1 vd 2 op momenten een stapje terug moet doen (letterlijk en figuurlijk ). Bedoel als de baby geboren is dan is t fijn als dat eerste contact moment met je man is bijvoorbeeld . Je moet je voorstellen dat je na de bevalling down under een wrak bent en dat er controles worden gedaan, nageboorte , wellicht hechten , je bent zelf helemaal overdonderd en (als t goed is) hartstikke gelukkig ; Er gebeurd van alles tegelijkertijd (kraamhulp en je vk zijn er ook bij) en vind ik t zelf beide keren prettig om alleen mijn man erbij te hebben.
Je schrijft dat je man slecht tegen kan als je pijn heb; dit is als t goed is overal zo en is t goed om met elkaar te spreken over de beide verwachtingen . Wat wil jij precies qua troost , rust , afleiding en wat verwacht je man dat hij kan betekenen ? Ik denk als de verwachtingen onderling helder zijn en je daarnaast ook weet van elkaar dat het op t moment supreme ook ineens heel anders kan zijn (spontaan kunnen aanrakingen van je man onwijs irritant zijn bijvoorbeeld 😂), jullie er een mooi moment van kunnen maken. Als je overtuigd ben dat je moeder hier ook onderdeel van kan en moet maken , dan kan je haar zeker vragen . Ik heb daar zelf geen ervaring mee maar ik vond t fijn met alleen mijn man
Ik (en mijn moeder trouwens ook) vond dit echt een moment tussen mij en mijn man. We zijn er samen aan begonnen en maken het ook samen af, of maken er juist samen een begin van. Ik heb echt genoeg steun gehad aan mijn man. Geen enkele man vindt het fijn om zijn vrouw te zien lijden, maar dat vindt een moeder ook niet. Dus ja.. mijn mening is zonder moeder, met partner
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Bevalling
reacties (63) Verversen