Ik zit al bijna twee dagen in tranen. Ik ovuleer altijd tussen dag 23-25, ja ik weet het een lange cyclus (een jaar lang getest) en mijn man en ik hebben dan ook altijd een week van te voren en een week daarna veilig seks (condoom). Deze keer heb ik dus een mega vroege ovulatie (nog nooit gehad) en ben ik er gisteren ochtend achter gekomen dat ik dus zwanger ben. Het is niet dat het kindje niet gewild is, maar zeker niet gepland en ik weet ook niet of we er klaar voor zijn. Is er iemand die in dezelfde situatie zit en met mij zijn of haar verhaal wilt delen? Ik heb enorm behoefte aan emotionele steun, maar het is lastig om dit familie te bespreken zonder een mening cadeau te krijgen.
Mijn eerste en laatste waren ongepland. Bij de eerste was het echt dom en de laatste is ontstaan net als die van jullie. Mijn cyclus was ineens heel anders. Mijn eisprong was veel later dan normaal en 1 keer onveilige seks in een periode waarvan ik dacht niet vruchtbaar te zijn en meteen zwanger. Ik vond het extreem moeilijk omdat ik heel erg twijfelde over een 3e kindje. De reden dat ik twijfelde is omdat ik twee extreem slechte slapers al op de wereld had gezet die ook nog veel huilde. Vooral de middelste huilde echt extreem veel. Ik was zo bang dat mijn 3e weer een niet slapende huil baby zou worden. Helaas werd dat weer de waarheid. Ik hou van hem maar ooo wat is het zwaar. Sorry niet het meest postive verhaal. Maar kijk vooral naar wat je zelf wilt. Wat wil jij en past in jullie leven. In hoever wil je je leven nu aanpassen en word je daar happy van.
Mijn 1ste was ook totaal niet gepland, en kwam er pas bij 18 weken achter. Dus zat al meteen op de helft zowat. Inmiddels is ze al 18 jaar haha, ik zelf was 19 toen der tijd, ben er toch voor gegaan, had ook niet echt een keus meer natuurlijk. Maar alles is goed gekomen, ik denk dat het bij jullie ook wel goed gaat komen hoor. Het is even wennen, maar alles komt goed.
Wij waren ook ongepland zwanger van de eerste. Ja je schrikt je rot, maar laat het eerst even bezinken. Komt tijd, komt raad. Wij hebben ook ons hele leven moeten omgooien, maar we zijn er niet minder gelukkig door geworden. Praat vooral ook met je partner, en deel met hem je emoties. Jullie moeten elkaar hierin ook kunnen steunen en dan komen jullie er vast wel uit.
Je zit ineens in een situatie waarin je jezelf nog niet verwacht had. Het leven lijkt ineens anders te lopen dan je had gedacht. Dat is schrikken, je moet schakelen, er gaan allemaal (misschien wel heel tegenstrijdige) gedachten en gevoelens door je heen, en je weet niet goed wat je er nou van moet vinden. Dat is zo logisch! Geef jezelf ook de tijd om even te landen. Wat vindt je man ervan? Je zegt dat het kindje niet ongewild is. Dat is heel mooi. Er lopen wel vaker in het leven dingen niet volgens plan. Dat gaat je nog wel meer overkomen. Ik denk dat een kindje krijgen, zeker als het niet ongewenst is, één van de mooiere ongeplande dingen in het leven kan zijn. Eerlijk, ik denk dat niemand er van tevoren helemaal klaar voor is om kinderen te krijgen. Iedereen springt in het diepe. Je weet ten slotte nooit helemaal wat je te wachten staat. Heb er vertrouwen in dat jullie wel in jullie rol gaan groeien. Vele ouders zijn jullie al voorgegaan. Gelukkig heb je in principe ook 9 maanden de tijd om je voor te bereiden op de komst van een kind. Heb je vriendinnen met wie je zou kunnen praten? Je kunt ook met de huisarts praten. Blijf ook met je man in gesprek en bespreek al je angsten. Het komt wel goed.
Mijn ervaring eerste weken huilen en niet weten wat te doen.wetend dat er een plek in mijn hart is maar toch stemmetje hoe dan kan ik dit en de omgeving dan.vaak denken we te moeilijk en komt het allemaal goed.
Als alleen het geplande stuk lastig is dan ehm... Go for IT! Sommige dingen zijn niet te plannen en kinderen is een daar van. Mijn eerste was zeer gewenst, maar iets minder gepland. Ik was 22 en het is het beste wat mij ooit is overkomen. Daarna minder geluk. Ons 2e en 3e kindje mocht ik helaas niet leren kennen. Na veel ellende mochten we toch echt onze tweede knul verwelkomen. Ik besef me nu hoeveel geluk ik heb gehad om twee gezonde jongens te mogen krijgen.
Misschien niet helemaal vergelijkbaar, maar ik ben eind juni ‘21 bevallen van ons prachtige zoontje. Die was gepland. 5,5 maand na de bevalling (afspraak vóór de spiraal stond al) ben in totaal onverwachts weer zwanger geraakt, en raakte helemaal in paniek. Dat was echt even schakelen. Duurde hier 2 weken voor dat het geland was, en ik het ook echt leuk kon vinden. En natuurlijk weet ik dat ik er allemaal zelf bij was, maar goed, na 1x onveilig had ik dit niet verwacht. Inmiddels 15 weken zwanger, en heb er zin in! Geef het even de tijd om er aan te wennen 💖
Ik ken je gevoel, maar mijn situatie was niet ideaal en stabiel haha! Relatie was al over toen ik erachter kwam, vader is geen type man voor mij, ik woonde nog thuis . Soms denk ik zeker wel; als ik terug in de tijd kon had ik het anders gedaan! Niet om m’n zoon want hij is alles 💙💙 Maar wel de situatie eromheen, we zijn na 9 maanden uit elkaar gegaan. Veel gedoe en gezeur gehad, zit voorlopig nog wel aan hem vast ook EN dat is iets waar ik nog steeds moeite mee heb. Wil helemaal niet meer met hem communiceren, gelukkig heeft m’n zoon nu z’n eigen tel en hoef ik minder met hem te praten voor afspraken etc maar alsnog ..
Gelukkig is dat bij jullie niet het geval, wat het ook erg lastig maakt denk ik . De timing is niet goed op dit moment. Maar ik ben van mening dat je en een kind kunt hebben EN een leven. Word wel puzzelen samen met de reizen etc, het word een uitdaging maarja ..
Mijn eerste dochter was niet gepland. Ik was 22 mijn ex en ik waren al van plan om uit elkaar te gaan als vrienden omdat we meer broer en zus waren geworden en toen bleek ik zwanger. Schrikken.. Dat was het zeker maar nooit gesproken over weghalen oid want het is een wonder om zwanger te mogen zijn. Samen geprobeerd nog na de bevalling maar na 6mnd ging het toch niet en zijn we als vrienden uit elkaar gegaan. We besluiten alles samen en hebben een goede co ouderschap regeling. Nu is ze alweer 8,5 en kan me geen dag zonder haar bedenken en is ze echt (een van) mijn grootste kadootjes.
Allemaal lieve reacties dankjewel! Mijn man en ik reizen ENORM veel voor werk en hebben sinds kort allebei een nieuwe baan. Getrouwd zijn maakt je nog niet klaar voor een baby. Ik denk dat we er praktisch klaar voor zijn, maar mentaal nog niet. Er is zoveel veranderd en ik denk dat we nog een aantal jaren hadden willen wachten. nogmaals dankjewel voor alle berichtjes ❤️
Dat is schrikken, meid. Je mag ook gerust even in de war zijn hiervan. Ik lees dat je getrouwd bent: wat maakt dat je er nog niet klaar voor bent?
Wij raakten onverwacht zwanger van de 4e. We dachten compleet te zijn, maar 7 jaar na de 3e volgde ons ‘cadeautje’. Met recht een echt cadeau voor ons gezin, want we zijn allen dolgelukkig met haar. Het komt goed.
Bij ons was de eerste ook ongepland en was er ook echt niet klaar voor. Maar mijn man was juist erg optimistisch en samen zijn we er voor gegaan. Ik heb een prachtige zoontje gekregen die ik niet eens had kunnen bedenken 🥰 nu ik terug denk naar die tijd, denk ik waarom heb ik me toen zo druk gemaakt? Ik denk dat dit je eerste is en dat je je zo voelt bij een niet geplande zwangerschap begrijp ik. Maar zo te lezen is er geen reden tot paniek, volgens mij is er een stabiele situatie etc. Dan nog zou ik me niet druk maken. Het had zo moeten zijn, probeer je daar aan over te geven en kijk toch van de volle kant van het glas.
Mijn tweede was ook ongepland (hahah hoe dom kan je zijn), maar toen ik er achter kwam kon ik alleen maar van geluk springen. Omdat ik dit keer wist hoe mooi het is om een kindje te krijgen😅
Jeetje, wat zullen jullie geschrokken zijn. wat maakt het dat je denkt dat je er niet klaar voor bent? het komt vast goed, welke keuze je daarin ook maakt. Jullie doen het (hopelijk) samen. Dikke knuffel!
Er is nooit een perfect moment om een kind te krijgen. En gezien jullie wel een kinderwens hebben, zou ik er gewoon voor gaan, het kleintje in je buik wil niks anders dan leven. Soms moeten dingen gewoon zo zijn. Laat het gewoon even een tijdje bezinken en praat er wel over met bekenden, het zal je goed doen.
Die meningen cadeau krijg je hier dus ook, helaas. Wat ontzettend schrikken! Ik heb zelf geen ervaring, maar als je je verhaal kwijt wil mag je natuurlijk een bericht sturen. Maar kan me voorstellen dat ik niet degene ben die je het beste begrijpt.
Laat het even landen. Het is zeker even schrikken. Misschien niet gepland maar wel gewenst. Kijk praktisch en denk praktisch. En alle kleine hobbels en bobbels kun je oplossen toch? Neem contact op met een vk. Begin bij het begin. Als je de eerste echo hebt gehad word het ook echter voor jullie misschien. Nogmaals, laat het even landen. Het komt vast goed
Mijn jongste is pas 5 à 6 dagen na mijn ovulatie ontstaan en was dus ook een complete verrassing. Ik heb alles bij elkaar gegild van schrik, en daarna nog wel een paar dagen gehuild. Maar ik fluister nu steeds in zijn oor dat hij het beste cadeau ooit is 💙
Jullie zijn getrouwd. Waarom zouden jullie er niet klaar voor zijn? Je hoeft niet perfect te zijn om vader en moeder te worden Dan kreeg nl niemand kinderen!
Oei het is natuurlijk niet echt een veilige methode die jullie gebruikt hebben. Onze eerste was niet gepland. We waren net samen en de omstandigheden waren niet ideaal. Maar wij waren er wel over eens dat we het wilde houden. Het is echt ons cadeautje. Wij hebben op een paar na geen negatieve reacties gehad.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Algemeen
reacties (34) Verversen