Hulp nodig - artsen luisteren niet..
- ALK93
-
29 1930 02/02/2021
Mijn dochter is nu bijna 7 weken en heeft sinds week 2 last van heftige verborgen reflux. Ze begon op een dag ineens continu te slikken en weigerde de fles. Ze begon telkens te huilen en ontroostbaar te krijsen. Ze zag er echt uit alsof ze flink pijn had, dus ik ben toen naar de huisartsenpost geweest met haar. Die wilden geen medicatie geven, maar raadde johannesbroodpitmeel aan. Leek mij prima, eerst alles proberen voor we aan de medicatie gaan. Uiteraard deed ik ook alle algemene tips (bedje schuin, langzaam voeden, pauzes, 30 min rechthouden etc etc). Een week later had het JBPM niet geholpen en maakte ik een afspraak bij de huisarts. Ze huilde inmiddels zo'n 12 uur per dag. Als ze wakker was en niet at, was ze aan het huilen en zag ze er uit alsof ze pijn had. De huisarts bekeek haar, constateerde dat haar gewicht wel oke is, en stuurde me weg met de boodschap 'ach mevrouw, babies huilen nu eenmaal. sommige meer dan de andere'. en dat ik de JBPM nog een week moest proberen en dan maar terugkomen. Ik voelde eigenlijk al dat het niet goed zat, maar ik durf niet zo goed tegen artsen in te gaan.. Dus weer proberen met de JBPM. Na een week weer terug, want geen verbetering en nog meer huilen. Toen kreeg ik een vervangende arts en die wilde ook geen medicatie of verwijzing doen, want 'ze ziet er nu wel goed uit eigenlijk'... Lekker logisch. Ik heb echt zowat moeten smeken voor een verwijzing naar de kinderarts, omdat ik het gewoon niet meer aan kan zien. Die heb ik nu gekregen, maar de arts heeft dus al gezegd 'verwacht er maar niets van, hoor. Die gaat ook geen medicatie uitschrijven'. Ik heb ook flink het gevoel alsof de artsen me niet geloven omdat ik voor het eerst moeder ben en dat ze denken dat ik gewoon mijn baby minder wil laten huilen voor mijn eigen belang.
De afspraak is pas over een week, maar ik weet niet wat ik moet doen. Ik weet zeker dat er iets moet gebeuren, want ze heeft zoveel pijn en slaapt nauwelijks (en wij dus ook niet). Ik ben heel bang dat de kinderarts inderdaad gaat zeggen dat ze er wel overheen groeit en niets gaat doen. Maar dat zit me niet lekker en ik weet niet hoe ik er tegenin moet gaan. Ik heb een lijstje gemaakt met alle symptomen die mijn dochter heeft om te ondersteunen dat ik mijn verhaal goed kan doen.. Als ik op fora kijk zie ik dat zoveel kindjes medicatie hebben gekregen bij minder heftige situaties en dat het vaak heel goed helpt. Maar bij mij moet het blijkbaar zo moeilijk..
Heeft iemand voor mij tips die ik kan gebruiken in het gesprek met de arts, mocht hij zeggen dat hij verder niets gaat doen?
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Algemeen
reacties (29) Verversen