3 maanden geleden zijn mijn man en ik verhuisd. Helaas zijn de buren aan de ene kant erg vervelend en staan we ook niet echt op goede voet met ze. We hebben geen ruzie (zover ik weet?) maar toen ik me voor ging stellen, wilde de buurman mijn hand schudden. Ik zei netjes nee vanwege corona, en toen smeet hij de deur dicht..
's avonds draaien ze de hele avond luide muziek, en ze nodigen ook mensen uit vanaf 9 tot 5 om 'onder de avondklok vandaan te komen' en toch mensen over de vloer te houden. Maar daar kan ik allemaal nog mee leven. Wat het probleem is, is hun hond. Zodra de buren weggaan, blaft de hond non-stop. Echt, hij houdt werkelijk geen minuut op, tot ze weer thuis zijn. Dit houdt mijn baby van 8 weken overdag wakker en die ligt dus de hele dag te huilen als de hond alleen is.
Normaal gesproken zou ik gewoon langsgaan en zeggen dat die hond dat doet (misschien weten ze het wel niet ofzo), maar nu is het zo dat wij een huilbaby hebben. En ons kindje huilt dus ook 's nachts en maakt geheid de buren af en toe wakker. Hierdoor, en vanwege die rare eerste ontmoeting, voel ik me toch wel bezwaard om iets over de hond te zeggen.. Aan de andere kant, zij kunnen misschien wat aan hun overlast doen, terwijl dat met baby's lastiger is (hoewel wij natuurlijk alles doen om de overlast van ons kindje te beperken).
Wat zouden jullie doen? De hond is inmiddels alweer 3 uur aan het blaffen en mijn kindje schrikt elke keer wakker bij een luide blaf en begint dan te krijsen.
Ik zou sowieso niet zo snel langs gaan. Die mensen staan er waarschijnlijk zelf prima bij stil dat zij herrie maken, hun hond blaft en dat ze zich niet aan corona maatregelen houden. Als je probeert met ze te praten op rustige voet wordt je toch al snel geïrriteerd en de kans dat praten een verandering in gedrag teweeg gaat brengen is klein. Wij hebben helaas zelf een hond die niet alleen kan zijn en uren blijft blaffen. Ik kan me echt niet voorstellen dat ze zich daar niet bewust van zijn. Daarnaast is het dus echt een heel moeilijk probleem om op te lossen als je hond eenmaal verlatingsangst heeft. Wij proberen hier al jaren aan te werken en hebben desondanks helaas geen vooruitgang geboekt. Omdat wij geen buurtoverlast willen bezorgen gaan wij zelden weg en proberen wij de hond bij ouders te brengen als het echt niet anders kan. Deze mensen klinken niet alsof ze zich dusdanig zorgen maken om hun buren dat ze bereid zijn aanpassingen in hun gedrag te maken. Al buiten het feit dat het inderdaad een vreemde positie is om te klagen, terwijl jullie kleine helaas ook buurtoverlast veroorzaakt. Misschien dat jullie baby inderdaad wat beter aan het geluid went als er vaker andere geluiden op zijn/haar kamertje zijn of stofzuigers e.d.
Edit: misschien went hij/zij er sowieso wel aan over tijd. Mijn achterburen vroeger hadden een haan die elke ochtend kraaide. Schijnbaar heb ik toen die nieuw was als kind enorm veel wakker en huilend langs mijn ouders hun bed gestaan omdat ik niet kon slapen wegens de haan. Later ben ik er gewoon aan gewend geraakt en sliep ik erdoorheen. Ik was zelfs grotendeels vergeten dat zij een haan hadden behalve dat mijn vriendinnetjes nooit wouden blijven logeren omdat ze dan wakker werden van de haan en toen we nieuwe buren kregen die steeds klaagde over een haan van de achterburen. Toen was het opeens van 'owh ja, zij hebben een haan hé. Dat was ik vergeten, ik wordt er nooit wakker van.'
Eerst werken aan een betere band met de buren voordat je gaat klagen. Maar buiten deze problemen zou ik jullie baby'tje eens proberen laten te slapen met een constant monotoom geluid, bijvoorbeeld een ventilator op de kamer, een stofzuiger op de gang etc. Dat overstemt het harde geluid van de hond enigszins en kan de baby helpen om rustig(er) in slaap te komen. Misschien helpt dat🍀
Wat vervelend! Zeker als je net verhuisd bent. Ik zou dit laten gaan.. Onze buren hebben ook 2 grote honden die non stop blaffen als ze er niet zijn, als baby werd ze er ook wel vaker wakker van. En hun werden 's nachts vaak wakker van onze lieve huilbaby. Voordeel: nu is ze er volledig door vermaakt als de honden gaan blaffen en blaft ze vrolijk mee 😂.
Ik zou nu niet gaan klagen.Je zou ze kunnen uitnodigen en eerst dat gaan oplossen.Ik denk dat je het anders veel erger gaat maken.Ook zou ik niet eerst zeggen of ze last van jullie kindje hebben en dan zeggen dat jullie last van de hond hebben voelt dan echt niet oke.
Ik zou ook aan de relatie werken. Ipv meteen 'nee' te zeggen tegen het handenschudden had je ook kunnen 'ellebogen'. Bel desnoods aan (of jouw man) en vraag of zij de baby horen huilen en of zij daar hinder van ondervinden. Geef aan dat je je best doet om de overlast te beperken. Kan je als het gesprek goed loopt aangeven dat de hond de gehele tijd blaft als zij weg zijn. Misschien weten zij dit niet. Ik zou als eigenaresse van een hond het heel vervelend vinden (vooral voor mijn hond) als de hond continue zou blaffen.
Eerst je relatie op orde krijgen voor je gaat 'klagen'. Je moet eerst op goede voet staan om verder te kunnen. Ik zou dus even langs gaan met een klein excuses presentje om te zeggen dat jullie een huilbaby hebben, erg je best doen haar te helpen maar dat ze helaas erg veel huilt, en dat jullie kunnen begrijpen als ze daar last v hebben.
Ik vind aankaarten te ver gaan, dan kun je nog erger krijgen met je buren. Ik zou gewoon netjes samen in gesprek gaan ( tenminste proberen ) , mischien weten ze niet dat hun hond de hele dag door blaaft, en daardoor jullie kindje / jullie zelf ook niet goed uitrusten / in slaap kunnen vallen. Je kan het aangeven hoe jullie zich voelen ( huilbaby) maar ook zich proberen in hun schoenen te zetten, iedereen op zijn eigen manier probeert omgaan met al die moeilijke regels, opgesloten te zijn enzovoort. Elke medaille heeft twee kanten, hoe moeilijk het ook is, ik vind het met elkaar praten een echt oplossing voor de problemen.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Algemeen
reacties (16) Verversen