Bijna 1 jaar!

Hiep hiep hoera, Liviya is bijna 1 jaar!

Dit moet toch leuk zijn? Mijn hoofd zit vol, zo vol dat ik regelmatig last heb van hoofdpijn.
Dat ik niet meer goed kan nadenken. Ik heb het zwaar, veel zwaarder dan gedacht.
Alsof de tijd me aan het inhalen is en ik veel te bang ben om dingen te vergeten.

We komen ook net uit de 10/11/12 maanden sprong en die was niet niks. We hebben een paar heftige maanden achter de rug.
Maanden van veel frustratie, veel boosheid, veel huilen, gillen, schreeuwen en onbegrip. Mevrouw heeft het afgelopen jaar natuurlijk heel veel geleerd.
Nu was ze ineens op een punt waarop ze dingen wilde uitvoeren en dat soms niet meteen of helemaal niet lukte.

Met haar pittige karakter erbij mag je zelf de optelsom maken. Fysiek ben ik nog steeds gesloopt, ondanks dat ze hele nachten slaapt.
Als ze savonds eenmaal slaapt, slaapt ze soms rustig tot 09.30 uur zonder probleem. Dat in slaap vallen savonds word dat inmiddels wel een beetje.
Ik merk dat ik het vervelend begin te vinden als ik elke avond een vast ritueel aanhou en dat zij dan na de laatste fles ineens energie voor tien heeft en ze veranderd in een ware actrice.
Ze gaat dan van 0 naar 100 in 5 seconden. Het ene moment lacht ze vanuit d'r tenen en het andere moment lijkt de brandweer gealarmeerd.

Ook merk ik dat ik minder geduld heb met dat wispelturige gedrag, juist omdat ik zo moe ben en me zo opgejaagd voel. Het is teveel en ik ben me daar van bewust.
Nu heb ik twee weken vrij en ik hoop dat dat in ieder geval 1 gevoelsmatige stoorzender minder is.

Maandag word mijn meisje 1, ze wordt gewoon 1!!

Al een aantal weken ben ik aan het herbeleven hoe het vorig jaar ging, ik denk wel dat dat normaal is maar ik heb iets met datums..
Geen idee of ik dat ooit al eens had geschreven. Ik weet precies hoe en wat er gebeurt is op bepaalde data, verjaardagen vergeet ik nooit als ik ze eenmaal weet en dat zorgt soms ook voor frustratie.

Vorig jaar vandaag kreeg ik een hoge vliesscheur in mijn vliezen en was de bevalling voor mij begonnen.

Het hele weekend van vorig jaar stond in het teken van de komst van onze mooie meid en na zoveel geduld moesten we nog twee dagen wachten totdat we eindelijk ons meisje in onze armen konden nemen.

Dat herbeleven weegt zwaar op mijn plezier van nu, want ik wil heel veel maar er gebeurt niks. Ik wil soms huilen, maar dan blijft het bij het brok in de keel gevoel. Ook ben ik bang voor teleurstelling, teleurstelling dat ik niet wil overbrengen op haar.
De afgelopen maanden heb ik gemerkt dat de nieuwigheid van de baby weg is en er steeds een beetje minder interesse komt vanuit juist de mensen waar je het niet van verwacht. Jammer, maar het zij zo. Aan de hoeveelheid cadeautjes zullen we het maandag wel zien.
Liefde kun je niet kopen, maar je eigen schuldgevoel kan je wel afkopen. Ik heb het zien gebeuren en dat steekt. Jammer. Ze is zo leuk!

Nu ik dit allemaal zo opsom vraag ik me af of ze echt zo pittig is of dat het ook met mijn geduld te maken heeft.
Ze is heel enthousiast en staat overal met d'r neus op, soms iets te veel haha. Ik moet snel op zoek naar rust en anders moet ik maar even ergens aan de bel trekken. I am aware.

Het is allemaal ook niet niks geweest en ik weet dat de tijd je altijd inhaalt.

Sinds dat ze 8 maanden is staat ze rechtop en heeft ze al heel wat lopende meters gemaakt.. Zolang ze niet los hoeft te lopen, loopt ze heel wat af.
Aan stoelen, d'r loopstoel, aan de tafel, in bed, in de box and so on. We waren er van overtuigd dat ze voor haar eerste verjaardag zou kunnen los lopen.
Fout ingeschat, in plaats daarvan kan ze bijvoorbeeld wel de trap op naar boven en gaat ze met d'r hoofd eerst van de bank af. Ze is nergens bang voor haha.

Een poosje geleden is ze ook voor het eerst heel ziek geweest, ze bleek virale bronchitis te hebben en na een aantal dagen hoge koorts, heel suf zijn en een puffer knapte ze weer op.
Net op tijd voor de cakesmash die we zelf thuis in haar slaapkamer hebben gedaan. Achteraf ben ik daar heel blij om, want ze vond het heel leuk. Voor 10 minuten haha. Ik denk dat ik super gebaald had als ik dat professioneel had laten doen.
De foto's zijn fantastisch geworden en ik denk er met een grote glimlach aan terug.

De uitnodiging voor d'r verjaardag wilde ik simpel houden, maar ik zag zoveel leuks dat ik een poging waagde tot iets creatiefs. Het heeft me dagen van mijn creatieve geest gekost, maar hij is geweldig geworden.
Ik zal een foto plaatsen in mijn fotoboek.

Nog zoveel dat ik wil en kan schrijven, lekker onsamenhangend verhaal ook dit.

Ik ben iets kwijt uit de emmer, binnenkort wil ik even gaan bekijken hoe ik mijn blogs kan binden in een boek. Tips zijn welkom.

Vandaag boodschappen, morgen taart maken en versieren en dan maandag feest!
Mijn dochter word 1 jaar!

*Lieve lieve Liviya, wat ben ik trots op jou! Je hebt het afgelopen jaar zoveel geleerd en gedaan. Trots is een understatement, ik ben rijk. Rijk om jouw mama te mogen zijn.
Rijk, omdat ik mag zien hoe jij van baby veranderde in een pittige eigenwijze dreumes. Je wil heel veel, maar neem je tijd. Er is nog tijd genoeg om alle dingen te kunnen wat je wilt.
Ik zal er zolang als ik kan voor jou zijn, ik zal je alles leren wat ik weet en bovenal zal ik je al mijn liefde en nog een klein beetje meer geven. Jij bent het, je bent het altijd al geweest.
Je bent alles en je bent mijn dochter. Maandag is je verjaardag, maandag sluiten we een zwaar maar mooi jaar af en gaan we beginnen aan onze volgende reis. De reis van dreumes naar peuter.
Ik kan niet wachten op alles wat nog gaat komen. Lieve mooie mooie meid, blijf wie je bent want je bent geweldig. Mama houdt van jou, voor altijd. <3*