Werkende moeder

Ik ken ze wel iets aandoen. Al die thuisblijf-moeders die maar klagen dat ze het zo vreselijk druk hebben. Wil je het druk hebben? Ga dan werken! Dan weet je pas wat druk-zijn is. Want bij een werkende vrouw in huis valt er precies evenveel stof als in het huis van een thuisblijfmoeder.

Die andere moeders kan ik ook wel iets aandoen. De werkende moeders. Die werkende moeders die maar kwelen dat ´hun werk zoveel energie geeft!´ en dat ´het zo heerlijk is om er even uit te zijn´ en die ´een betere moeder zijn als ze werken!´

Zo had ik het me namelijk voorgesteld. ´Lekker werken´ en dan uit het werk ´lekker met m´n meisje spelen´ en op mijn vrije dag ´extra van mijn meisje genieten!´

Ik zal er eerlijk over zijn, het werken valt me vies tegen! Ik word er moe van. Op mijn werk vind ik het allemaal best leuk en heerlijk maar als ik thuiskom, wil ik uitrusten. Maar thuis kan ik niet uitrusten. En als ik tot 23.00 werk (mag je raden hoe laat het is voordat ik goed en wel in m´n bed leg) komt mijn meisje gewoon om 7.00 voor een slokje. En dan wil mijn meisje er gewoon uit en haar dag beginnen. En dan wil mijn meisje gewoon beziggehouden worden. Ze kan best wel goed alleen spelen, denk ik, maar niet zolang. Dat is normaal want ze is nog maar een babietje en ik ben heel blij dat ze dat kwartiertje volhoudt in haar wippertje of box zodat ik even kan ontbijten en, als ik snel ben en geluk heb, zelfs mijn gezicht alvast kan wassen.

Maar ik ben zo moe. Ik ben zo allemachtig moe. Vandaag met mijn dochter meegegaan naar bed. Zij een dutje, ik een dutje maar dan ben ik daarna helemaal niet meer vooruit te branden!

Ik ben zo moe dat ik op mijn vrije dag helemaal niet meer van mijn meisje kan genieten. Ik word er zo moe van om met een rammelaar te spelen. Dag in, dag uit. Uur in, uur uit. Het verzorgen van mijn dochter gaat bijna routine-matig en er wordt nog maar weinig afgekird.

Dus voel ik me een slechte moeder. Want Aagje zal het vast merken. En Aagje heeft liefde nodig.

Maar ik kan er soms niet meer tegen. Dat gekots van haar! Heb ik haar net netjes aangekleed en *HUP*  weer een kotslading over haar witte vestje. Dat gehuil als ik gewoon even helemaal in m´n eentje wil plassen. Ik zou wel willen schreeuwen ´houd je kop nou eens een keer!´ En dan die rotzooi! Overal staat wel iets. Een wagen daar, de maxi cosi hier. In de hoek een box, naast de bank een wippertje. Speelgoed, speentjes, spuugdoekjes en OH DIE WAS!!

En dan wil ik natuurlijk ook alles. Ik wil op bezoek bij mijn ouders, ik wil een bakkie doen met mijn zus en ik wil lunchen met een vriendin.

Ik wil naar de studie-avonden en oh, ik herinner me dat ik tijdens mijn zwangerschap vastbesloten was om in september met een studie te beginnen. Echt, no way. Maar ik wil het! Ik wil het allemaal! Ik wil ´s avonds tot laat op de bank hangen. Met manlief. Met vrienden. Met de telefoon. Met de laptop. En dan wil ik ´s ochtends weer om 7 uur paraat staan. Voor mijn dochter of op mijn werk, dat is om het even.

Maar weet je wat ik echt wil? De link op marktplaats en uitslapen. En een hele dag niks doen. En een enkeltje.... dat is mij om het even. Alles wordt me gewoon teveel. Elke poepbroek. Elk huiltje. Elke mes die uit mijn handen valt. Elk stukje brocceli die op de grond rolt. Elke aardappel die aanbrand. Elk kritiek van manlief.

Ik ben zo vreselijk moe!