Zeiken

Ik dacht dat ik het kon. Sexy zwanger zijn. Je weet wel, zoals de fotomodellen in de zwanger-tijdschriften. Slank en stralend.

Voordat ik zwanger was verheugde ik me erop. Dat iedereen, hoe irritant ook, zou zeggen: 'wat zie jij er goed uuuuuuuuit!' Maar dat zeggen ze niet want ik zie er simpelweg niet uit. Dat is ook het enige wat ik hoor. 'wat groei jij hard!!!'  'Je ziet er moe uit!' 'voel jij je wel goed?' 

Het ergste is dat ze nog ontzettend gelijk hebben. Mijn huid is vlekkerig, ik krijg pukkeltjes, ik groei een kilo per dag, mijn ogen stralen niets van een gelukkige, zwangere vrouw uit, ze tonen slechts 1 emotie: leegheid.

Zo voel ik me ook. Leeg, moe, opgebrand, mat. Niet een ' ik doe een dutje en ik ben er weer bovenop' maar een moeheid die nog het beste te vergelijken is met mijn pfeiffer-ervaring. Na mijn werk voel ik me alsof ik de nijmeegse vierdaagse heb gelopen. In 1 dag. Op hakken.

In bed prikken miljoenen duiveltjes met hun drietandjes in mijn voeten en benen. Mijn voeten en benen die dik zijn van het vocht, wel te verstaan.

Ik ben zo moe dat ik nauwelijks plezier kan hebben, nauwelijks kan genieten van de leuke dingen.

Ik ben zo moe dat ik het op een janken zet als de vaatwasser niet alle borden goed heeft schoongemaakt.

Ik ben zo moe dat ik 's nachts niet in slaap kan komen, elk uur wakker wordt.

Ik ben zo moe, zo lusteloos, zo opgebrand dat ik de weken, nee de dagen (en als ik de energie zou hebben de uren) aftel tot aan mijn zwangerschapsverlof.

Waar is die beloofde energieboost die ze me beloofde in het tweede trimester? Komt die ooit nog?

In mijn omgeving mag ik niet klagen. Nou ja, dit is dan wel nooit letterlijk gezegd maar dat 'doen wij nou eenmaal niet'. ' Niet zeiken, je wilde toch zelf zwanger worden'  is het het algemene, moderne vervolg op 'niet klagen, maar dragen'.

Dus draag ik het maar. Met liefde, dat dan weer wel.

177 x gelezen, 0

reacties (0)


  • Bo.

    Poeh meid klinkt niet als een leuke zwangerschap, ik klaag ook wat af eigenlijk omdat ik zo moeilijk loop ivm bekkeninstabiliteit en als ik dan soms andere hoor dan denk ik wat zit ik eigenlijk te zeiken
    ik ben niet dik
    mijn voeten zijn niet dik
    ik ben geen dag misselijk geweest.
    En dat lijkt me idd. ook echt geen pretje hoor.

    De vermoeidheid vond ik wel echt vervelend en wilde er niet aan wennen maar je moet gewoon meer rust nemen en echt dingen gaan plannen bij mij werkt het wel, ook al heb ik nu best een saai leven op het moment.

  • chethadragon

    oh dit is egt erg, tuurlijk mag je klagen,helaas loopt niet elke zwangerschap soepeltjes,ik hoop dat je er toch nog een beetje goed door kan komenxxx

  • -LMN-

    Aghhh, je mag best klagen hoor! Ik heb toevallig weinig te klagen gehad naast mijn gebroken been, maar als ik mijn schoonzusjes af en toe zag lopen.... Bedenk je maar heeel goed dat het het allemaal waard is... Willen jullie eigenlijk weten wat het wordt van tevoren? Liefs. xx

  • Riekes

    Hè, wat vervelend zeg, dat je je zo rot voelt!!! Ik had dat tijdens mijn eerste zwangerschap ook. Tot een week of 10 was alles nog rozengeur en manenschijn, maar op een gegeven moment, toen inderdaad die beloofde energie-kick uitbleef en ik me alleen maar honds en hondsmoe bleef voelen, toen kleurde de babyroze / babyblauwe wolk toch wel behoorlijk grijs hoor. Ik vond er helemaal geen hol aan, aan heel dat zwanger zijn niet! Ik zag er ook vreselijk opgeblazen, moe en papperig uit. Bah! Ik kan alleen maar tegen je zeggen dat dat gewoon K*T met P* is. Er is niets aan te doen!

    Mocht het een schrale troost zijn: geen zwangerschap is hetzelfde. Je hebt pech. Tijdens deze zwangerschap krijg ik namelijk om de haverklap van mensen te horen hoe geweldig ik er uit zie. Mensen zien mij momenteel als een soort stralend vruchtbaarheidssymbool.Buurvrouwen van in de 30, 60 en 80, mijn vrouwelijke baas, een oom van tegen de 70, mijn gynaecoloog, vrienden van mijn man, schoonouders, zwager, een verkoper in een winkel, de piepjonge juf van mijn dochtertje. Onafhankelijk van elkaar zeiden ze spontaan "Jeeeeetje, wat zie jij er ge-wel-dig uit!" Echt, ik weet niet wat me overkomt, het is bijna eng. Ik hoor het zo vaak dat ik onderhand begin te denken dat ik er de afgelopen 30 jaar kennelijk vreselijk heb uitgezien.
    Nou, ja. Je hebt niet zo veel aan dit verhaal. Maar ik vertel het omdat je het gewoon niet voor het zeggen hebt hoe het gaat. Ik verwachte deze zwangerschap het ergste en kreeg het tegenovergestelde.
    Over een maandje of vier-vijf heb je je kindje in je armen en dan ga je er vanzelf wel weer goed uit zien hoor