Mijn ergste nachtmerrie is uitgekomen
Hoi lieve allemaal
31 dec 2015 was mijn vader gediagnostiseerd
Met stadium 3 longkanker met uitzaaiing naar zijn lymphklier.
2016 is dus niet goed begonnen voor ons.
Maar we bleven positief en het balangrijkste mijn vader zou gaan vechten.
16 mei 2016 zijn mijn ouders 30 jaar getrouwd
16 juli 2016 hebben we de 70e verjaardag van mijn moeder gevierd en ging mijn vader onverwachts
het ziekenhuis in.
2 weken heeft hij in het ziekenhuis gelegen en wr was 800ml vocht weg gezogen bij zijn hart.
Begin augustus mocht hij weer naar huis super blij allemaal eindelijk me vader weer naar huis.
16 augustus 2016 kreeg ik om 12:00 uur een telefoontje van mijn tante
Het ging heel heel slecht met me vader en hij zou overgebracht
worden naar een hospice ik was totaal in paniek en wist dat hij daar niet meer weg zou komen.
Ik was op het huis en de honden van me zus aan het passen die op vakantie was dus heb me dochtertje van 4
opgepakt en ben naar de overbuurvrouw gelopen.
Heb gelijk me man gebeld die aan het werk was (net 3 weken bij zijn nieuwe baan) , die zou ze baas bellen en gelijk naar huis komen.
Om 12:30 werdt ik weer gebeld Door me tante met het vreselijke nieuws dat mijn vader helaas al was overleden.
Mijn hele wereld stortte in.
8 maanden gevochten en nu ineens geen papa meer.
Me kleine meisje geen opa meer de opa waar ze zo gek op was mijn vader was haar alles en zij dat van hem.
18 weken zwanger zijn van een zoon en dan je vader weg gerukt uit je leven Door e en vreselijke ziekte en oneerlijke strijd.
Hij wist gelukkig dat hij een kleinzoon zou krijgen, wat we hem niet meer hebben kunnen vertellen was dat de 2e naam van onze zoon de naam van
me vader zou gaan zijn.
Ik heb geen afscheid kunnen nemen, niet meer kunnen zeggen papa ik hou van jou.
22 augustus 2016 me vader begraven het was verschrikkelijk zwaar.
Nu ben ik al een week bij mijn moeder die niet alleen wilde zijn, en vandaag gaan we naar huis.
Morgen een nieuwe mijlpaal ons dochtertje gaat voor de 1e keer naar de basisschool.
Maar man man wat moet ik zonder mijn papa, hoe moet ik in godsnaam gaan genieten van de laatste 20 weken
van mijn zwangerschap en tegelijk rouwen om me vader.
Ik weet het even niet meer......
reacties (0)