Als je net moeder bent geworden, kan je leven er ineens heel anders uitzien. Was je vroeger de kittige kroegtijger die elke week tot laat in de kroonluchters hing, nu zit je met dubbele zoogcompressen op de bank, je tepelkloven in te smeren. Het contrast kan niet groter zijn, denk ik.
De eerste periode na de zwangerschap is er een vol ups en downs. Het ene moment word je verzwolgen door de liefde die je voelt voor je kleine wurm, het andere moment jank je de ogen uit je kop omdat je je totaal niet meer jezelf voelt. Heel vermoeiend en het voelt alsof niemand je echt begrijpt. Daar begint het gevoel van eenzaamheid meestal al. Helemaal als je daar bij optelt dat steeds meer vrouwen op latere leeftijd pas voor kinderen kiezen en dus veel (jonge) moeders weinig klankborden hebben om even lekker tegenaan te praten. Vroeger deden vrouwen dat dan bij hun moeders, maar die hebben tegenwoordig ook allemaal een baan en een druk leven. Kortom: het gevoel van eenzaamheid wordt van alle kanten gevoed.
Heel erg zonde eigenlijk, als je het mij vraagt. Want juist het delen met andere moeders kan zo helend en fijn zijn. Je kan even lekker spuien bij die vriendin wiens leven ook alleen maar bestaat uit poepluiers, geen slaap en een allesverzengende bezorgdheid of je het allemaal wel goed doet. Zij ervaart die eenzaamheid ook, net als jij. Maar ook de fijne, mooie momenten wil je delen. Tot in den treure. En eerlijk is eerlijk, je kinderloze vriendinnen zijn daar op een gegeven moment toch echt wel over uitgepraat. Dus zij haken af na foto of koddige anekdote nummer driehonderdvijftig. Wat ook te begrijpen is, want om het moederschap volledig te kunnen begrijpen, moet je het zelf echt ervaren.
Eenzaamheid
Eenzaamheid onder moeders is daarom een groter probleem aan het worden en met name onder de jongere moeders onder ons. Die hebben een enorme behoefte om van zich af te praten en te zeggen wat ze op hun hart hebben. De mooie, maar ook de minder fijne emoties en gedachten die ze ervaren. Maar ze kunnen vaak slechts bij één vriendin of bij tijd en wijle bij hun moeders terecht. En dat is niet genoeg voor deze moeders.
Dat is waarom ik de groepsbijeenkomsten ben gestart bij Frou Frou Coaching. Om de eenzaamheid onder moeders te doorbreken. Daar kunnen alle moeders terecht voor het delen van hun anekdotes, emoties en vragen. Of je nu één kleintje hebt of een groot gezin. Of je nu geen roze wolk ervaart of gewoonweg even je hart wilt luchten. Bij ons kan elke mama terecht! In een oprechte, authentieke en veilige omgeving kun je hier vertellen hoe je het moederschap nu echt ervaart. Zonder veroordeeld te worden kun je je verhaal kwijt. Ik begeleid jullie en zorg ervoor dat je niet langer die eenzaamheid voelt. Want als ik eerlijk ben, vond ik dat eenzame gevoel één van de ergste dingen aan het kersverse moederschap.
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Tilda is moeder van Livia en Emmi. Ze maakte na de geboorte van haar dochtertje een postnatale depressie door.
Nadat deze was opgeklaard, wilde ze graag moeders helpen, zoals ze zelf ook geholpen is tijdens haar postpartum depressie. Daarom besloot ze haar eigen begeleidingspraktijk voor mama's zonder roze wolk op te richten. Vanuit haar expertise als therapeut en ervaringsdeskundige op het gebied van postnatale depressies, begeleidt ze moeders weer het positieve pad op.
Ook heeft ze de podcast The Real Deal bedacht en interviewt ze in de BabyBytes-podcaststudio deskundigen die advies geven aan kersverse ouders.
Voor meer informatie, kijk op froufroubegeleiding.nl. De begeleiding wordt vergoed door de zorgverzekering.
Reageer op dit artikel
reacties (0)