We gaan voor een broertje/zusje!

(Voor de mensen die ons in reallife kennen...sssstt!!!)

Mijn 1e zwangerschap bestond uit overgeven, ziekenhuis, overgeven, ziekenhuis.....
Ik heb zo'n rot zwangerschap gehad, ik had hypermesis in een erge vorm.
Ben 3x met uitdroging opgenomen, 15 kilo afgevallen en zelfs sondevoeding.
Dit allemaal kon ik toen wel aan..het was immers het 1e kindje, had thuis niet iemand om voor te zorgen.
Mijn mannetje was er altijd voor me en vrienden en familie kwamen me opzoeken wat altijd wel voor afleiding zorgde.
Helaas kon ik niet echt genieten van het zwanger zijn...waarom liet mijn lichaam mij zo in de steek?
Ik wilde goed eten voor mijn kindje, waarom vloog elke hap/slok er weer uit..?
Ik voelde me slecht, waardeloos en erg verdrietig.
Ondanks deze rot 9 mnd was ik het gelukkigste mens op aarde toen mijn mooie Noa-Lynn op 8 mei 2010 op mijn buik lag. Voor dit mooie kindje had ik 9 mnd lang overgeven dat was ik snel vergeten. Zo intens gelukkig
.
Later als ik eens ziek was kwam de klap, de hele zwangerschap vloog weer door mijn geheugen.
Dit heeft ook voor een lange uitstel gezorgd voor een broertje of zusje.

Nu is Noa-Lynn dik 3 jaar, de gevoelens voor een 2e zijn al maanden sterk aanwezig.
We hebben er vaak over gesproken en besloten dit nog eens door te maken.
Want bij een 2e zwangerschap is de kans op HG groot.
Sommige mensen zeggen ach je moet er wat voor over hebben...krijg het gevoel dan wel eens of ze niet beseffen dat HG Waar is, zwaar voor je lichaam, geestelijk maar ook voor je vriend etc.
Ook zit ik met het werk, ben gastouder en heb nu 5 dagen in de week kids. Totaal 6 opppas kindjes.
Ben erg bang dat ik mijn werk dan kwijt ga raken, maar zo kunnen we het iedere X wel uitstellen..
We weten dat er veel mensen klaar voor ons staan als we een broertje of zusje mogen verwachten.
Het zal een lastige periode worden maar we gaan er voor !!

We zijn begin augustus gestopt met de anticonceptie, dus we wachten rustig af wanneer en wat er komen gaat.