Wat een impact heeft de MM op je leven. Dat realiseer ik me nu ruim een jaar na onze laatste poging.. Ik heb mezelf weer grotendeels teruggevonden. Was toch wel een heel ander mens van die hormonen! Maar op het moment dat je in de MM zit realiseer je je dat niet...gelukkig maar, anders zou niemand het vol kunnen houden. Nu weet ik pas hoe moe ik was..hoe op ik was en wat de behandelingen en vooral alle teleurstellingen met me hebben gedaan.
Natuurlijk is het moeilijk als ik baby's zie, als ik zwangere vrouwen zie... dat blijft. Ik denk ook niet dat die pijn ooit helemaal verdwijnt. Want hoe pijnlijk is het dat ik nooit een kindje zal krijgen met mijn genen, dat op mij zal lijken en mijn bloedverwant is. Ik sta er meestal maar niet te lang bij stil en pak mijn leven weer op..
Ik hoop voor een ieder hier dat jullie wel een wondertje mogen krijgen, of misschien heb je er al een... Ben er blij mee, ben er trots op en voel het wonder dat ik zo graag had willen krijgen.
Zoals jullie weten zijn wij in blijde verwachting van een pleegzoon. Afgelopen week hebben wij moeder ontmoet en het klikte heel goed! Over twee weken gaan we onze pleegzoon onmoeten. Erg spannend allemaal, de matching is begonnen!! :-)
reacties (0)