Een dubbel gevoel...
Na drie maanden rust.. verdriet en afscheid nemen is het tijd geworden om onze laatste poging te gaan doen. Niet omdat ik denk dat er een kleintje zal komen, maar omdat ik merk dat ik het niet helemaal af kan sluiten zolang die poging er nog ligt. Ik wil het afsluiten, ik ben er klaar mee.. De afgelopen drie maanden heb ik mezelf weer teruggevonden! Nu realiseer ik me pas wat die hormonen een impact hebben gehad op mijn hele gemoedstoestand en mijn lijf! Ik was zo enorm labiel, en nu sta ik weer stevig in het leven :)
Waar ik dus ook het meest tegenop zag was het weer gaan spuiten van de hormonen.. maar zo gezegd, ik moet er maar even doorheen, dan heb ik het gehad en kan ik verder met mijn leven en dit stuk echt af gaan sluiten..
22 juli de tweede evaluatie, de arts constateert een laag eicelreserve, traag reagerende embryo's en verhoogde kans op miskraam. Zijn advies is om te starten met kort protocol, op CD1 Deca, en vanaf CD2 Gonal-f 300 erbij. Zo gezegd.. zo gedaan, op 24 juli CD1 --> Deca gestart. Op 26 juli echo en dat was weer teleurstellend.. Er liggen maar twee follikels klaar. ICSI wordt afgeblazen en ik ga verder met spuiten van Gonal-f 75 voor een IUI. Maandag 1 aug. echo.
Ik heb er dus helemaal geen vertrouwen in dat het iets gaat worden en ik heb een heel dubbel gevoel... natuurlijk wil ik onze laatste ICSI poging niet verspillen aan twee follikels en sta ik achter de keuze om deze poging af te breken, maar aan de andere kant voel ik me rot..want nu kan ik het nog niet afsluiten.. Het is nu afwachten wanneer ik genoeg follikels heb om de ICSI door te kunnen laten gaan....
reacties (0)