Lieve allemaal.. dank jullie wel voor de ongelooflijk lieve berichtjes..

Gisteravond heb ik vooral huilend doorgebracht, vannacht echt pijn in de buik gehad en vandaag ook pijnlijke krampen. Alsof het geestelijk al niet zwaar genoeg is..nee, ook lichamelijk blijft dan niets bespaard en als je het dan even had willen vergeten of je gedachten had willen verzetten door iets leuks te gaan doen...Kan niet, want je hebt buikpijn, bloed als een rund en voelt je vies! Nu is het geloof ik wel over met de buikpijnen.. Wat een emoties.. wat een verdriet en pijn kan een mens dan hebben.

Vanmorgen hebben we de dochter van mijn vriend opgehaald.. het is een goede reden om er soms even niet aan te denken..al valt het me ook vaak zwaar op zulke momenten. Ik wordt dan altijd nog harder met mijn neus op het feit gedrukt dat mijn vriend wel een kindje heeft gekregen met zijn ex, en met mij nooit een kindje zal kunnen krijgen. Op zo'n moment kan ik niet helemaal reëel denken want als ik me goed voel weet ik dat het kindje wat hopelijk ooit komt ook een kindje van mij en hem zal zijn ook al is het niet zijn zaad..

Het gaat iets beter..al zie ik telkens een huppelend meisje voor me wat heel hard in de nek geslagen wordt en nu weer langzaam aan het opkrabbelen is om haar weg te vervolgen... in het begin valt ze nog een aantal keer maar uiteindelijk zal ze weer kunnen huppelen en gaat ze door.. pff misschien is het een vreemde visualisatie in jullie ogen maar zo voelt het voor mij. Ik voel me echt in de nek geslagen, en zal weer op moeten krabbelen voor de volgende poging.

Maandag de evaluatie... hopelijk mogen we snel verder met de cryo, ben nu al weer zoo bang dat er geen kindje voor ons zal komen in 2011...straks is er weer een jaar voorbij...