Gedicht

Verdriet van binnen

Verdriet van binnen, niets goeds over mijzelf te kunnen verzinnen.
Het gevoel van niets waard.
Buiten schijnt de zon, terwijl het van binnen maar niet opklaart.
Er zijn zoveel dingen waar ik naar verlang.
Als die dingen niet kunnen, maakt me dat verdrietig en soms bang.
Wensen die zich niet vervullen, zo veel vragen die ik niet kan onthullen.
Mensen kunnen niet begrijpen wat ik nou voel,
wat er in mij omgaat en wat ik nu eigenlijk bedoel.
Ik heb zoveel maar ook weer niet.
Ik lijk zo gelukkig, niemand die het ziet.
Misschien moet ik mijn IK nog leren kennen of het hoort er gewoon bij.
Of is het leven hard en hoort dit gewoon bij mij?

Lies

zij niet

wie houdt zijn handje stevig vast
geeft kusjes op een hansaplast
zij niet

wie zet zijn beker drinken klaar
en maakt een kuifje in zijn haar
zij niet

wie zwaait er naar hem in de bus
tuit dan haar lippen voor een kus
zij niet

wie doet er water bij de thee
speelt er daarna voor toverfee
zij niet

wie brengt hem strakjes naar zijn bed
heeft vast zijn schoentjes klaargezet
zij niet

wie zingt voor hem totdat hij slaapt
heeft beertje beer weer opgeraapt
zij niet

wie gelooft er in een God
en berust dan in het lot...
... zij niet

©jeroenswaan