Begrip

Mijn vriend (36) en ik (35) zijn al een tijd aan het proberen een kindje te krijgen. Omdat het niet lukte zijn we december 2008 voor het eerst naar de huisarts gegaan.. Hij stuurde ons naar huis met de mededeling nog een maand of twee te wachten en als het dan nog niet was gelukt terug te komen. In maart ben ik wederom naar de dokter gegaan... en werden we doorgestuurd naar het ziekenhuis.

Daar begon deze nachtmerrie.

Mijn vriend leverde zaad in..juni 2009, uitslag 0
Tweede zaadonderzoek juli 2009, uitslag wederom 0 Dit was een hele klap.. de kans dat wij kindjes kunnen krijgen is nihil!
Mijn vriend werd doorgestuurd naar de uroloog...wachten wachten wachten... oktober konden we eindelijk terecht! Bloed afgenomen voor het DNA en chromosomenonderzoek... hormonen onderzoek om te kijken hoe de zaadaanmaak is, en een echo. Allemaal op 1 dag, en twee weken daarna een belafspraak met de uroloog over de uitslagen.
Deze dag kregen we ook te horen dat IVF geen optie is, maar ICSI wel te proberen is mits er zaad gevonden wordt.

26 oktober 2009....belafspraak. De zaadaanmaak is heel slecht, de enige manier om nog te proberen om zaad te verkrijgen is via TESE. Maar dan moeten wel de uitslagen van het DNA en chromosomenonderzoek goed zijn... en vandaag de dag hebben we die uitslagen nog niet binnen!! Staat drie maanden voor.... We weten dus nog niet eens of we voor TESE kunnen gaan... en als er TESE gedaan kan worden is er 50% kans dat er zaad gevonden wordt..

Onze droom is echt in duigen gevallen... en mijn angst om kinderloos te blijven wordt steeds groter! Telkens probeer ik hoop te houden...maar elke keer de teleurstellingen van de uitslagen, maken me moedeloos... Ik kan het niet uit mijn hoofd halen, elke dag gaat die angst door me heen en voel ik dat verdriet. Het kost enorm veel energie. Eigenlijk zoek ik steun...en begrip. Ik heb hele lieve vriendinnen en een lieve zus, hebben allemaal kinderen...ik kan er met hen wel over praten, maar de angst en verdriet begrijpen ze misschien niet helemaal. Voor ons is onze kinderwens niet begonnen op het moment dat we de medische molen in gingen, die kinderwens bestaat al veel langer...en wat een mooi romantisch spel zou worden om samen een kindje te maken..,.bestaat nu uit ziekenhuis bezoeken, vreselijke onderzoeken, hormonen en spuiten.. Er is niks leuks meer aan..

438 x gelezen, 0

In Overig

reacties (0)


  • lootjuh

    Ik ben er altijd voor jou ,als je even wilt spuien.We zijn er om elkaar te steunen..

    heel veel liefs lo

  • mamoeschka

    Wat een verhaal! Ik hoop dat jullie wens toch alsnog vervuld kan worden, dat al deze medische ellende toch nog ergens goed voor is.... Sterkte!

  • Blenntmama

    hey leve,wat heftig allemaal zeg.ik hoop echt heel hard dat tese voor jullie een optie is.
    wat moet het allemaal moeilijk zijn voor jullie.
    maar wat beterft niks leuks meer aan snap ik je.die fase heb ik nu ook,seksen voor de samenlevingstest enz.4x per week allerlei onderzoeken.alleen het 'geluk' bij ons is dat vriendlief alleen traag zaad heeft.
    maar klotezooi is het hoe dan ook.
    en zeker voor jullie, steeds weer onzekerheid met uitslagen en hop....klap in je gezicht.
    sterkte en succes met alles!!!!

    knuf rosie