Nog een weekje...

Nog precies een week... en dan weet ik of ik kan starten met de medicatie!  Ben (voorlopig) enthousiast!  Laat maar komen, ben er helemaal klaar voor, voor de neusspray waar ik zo'n hoofdpijn van krijg, voor de prikjes die ik oh my god weer zelf in mijn vel moet ploffen (wat is het lang geleden dat ik dat moest doen, weet gelukkig al niet meer hoe dat voelde..) voor de talloze keren dat ik met mijn benen open moet gaan liggen bij de gyne, voor de vele liters bloed die ze weer gaan verzamelen, voor de onrustige nachten die gaan komen, voor de humeurwisselingen die mij zeker en vast zullen staan opwachten en waar manlief geen blijf mee weet, voor het heen-en-weer-geslinger tussen hoop en wanhoop, voor de in mijn ogen oh zo barbaarse pickup waar manlief deze keer niet bij mag zijn (oh oh, wie zijn hand mag ik dan wel gaan platknijpen tot moes om dat helse moment goed te kunnen doorstaan?? wie oh wie...) voor die ellendige 14 langste dagen te doorstaan om dan eindelijk, eindelijk te weten of er nu wel of niet een roze streepje tevoorschijn gaat komen...

HELP...