Die verschrikkelijke wens

Die prachtige, fantastische, niet kapot te krijgen kinderwens. We hebben 3 gezonde en gelukkige kinderen. Ik ben elke dag oneindig dankbaar dat ze er zijn, dat ik hen graag mag zien. Dat ik mijn oermoederkloek-gevoel elke dag kwijt kan.


 


Ze zijn er niet zomaar gekomen. De zwangerschappen waren zwaar, heel zwaar. HG, depressie. Het herstel nadien verliep weliswaar vlot, maar het trauma van de zwangerschap blijft. De wens voor nog een kindje helaas ook. 


 


 


Mijn hoofd en lijf schreeuwen luid 'nee', de angst slaat me om het hart als ik er nog maar aan durf denken: opnieuw zwanger zijn. En toch blijft het verlangen, mijn hart klopt steeds luider 'ja'. 


 


 


Wat hoop ik toch dat een vierde kind nog aan ons gezin zal toevoegen of aan ons geluk zal bijdragen? Wat is de reden nog voor deze wens? De hoop op een fijne zwangerschap waar ik van kan genieten, wetende dat dit eigenlijk onmogelijk is? Een gat vullen in mijn leven? Is het geen afscheid kunnen nemen van de babytijd? Zal de wens wel verdwijnen na een vierde kind? Zal ik later spijt hebben dat we het niet gedaan hebben?


 


 


Het verscheurt me, maakt me intens verdrietig.


 


 


Ik heb gelukkig wel een man die me alle tijd geeft. Hij wil liever geen kind meer, maar wil het me wel geven als ik het echt wil. Hij is een fantastische vader en zal dat ook voor ons eventuele vierde kind zijn.


 


 


Tijd brengt raad, zegt mijn grootmoeder. Ik hoop het...


Wie heeft wijsheid?


 

3050 x gelezen, 4

In Overig

reacties (0)


  • Mommmy

    Na twee leuke meiden wist ik meteen dat ik nog een derde kindje wilde om van te houden..

    Manlief wilde dit niet en na een jaar heb ik het idee geaccepteerd dat het bij deze twee meiden bleef.

    Totdat...... Ik vanmorgen een positieve test in mijn handen had..

    Ben er nog helemaal ondersteboven van maar wel echt blij, mijn man gelukkig ook...

    Dus.... Als alles goed blijft gaan dan hebben we straks toch dat gezin van 3 kids.....

  • ~mie~

    Oh gefeliciteerd !!! Zoals ik hieronder al zei, van onze derde heb ik het meest genoten. Ik hoop dat alles goed gaat en dat jullie snel kunnen genieten van jullie derde schat

  • Mommmy

    Thanks

  • Marj0lein

    Ik zit in dezelfde situatie als jij, alleen dan voor kind 3.. wij hebben in februari besloten voor die laatste wens te gaan en toen begon de ellende.. paniek, angst, gesprekken bij huisarts, energetische therapieen.. gestopt met t maken van onze mega wens en alles zakte weer af.. ik ben eerst mezelf gaan leren kennen, therapieen afgemaakt, mijn brein kalm gemaakt en heel erg veel gepraat met mn man.. hoe zou ik hulp van hem willen, hoe hou ik dat trauma van die zwangerschappen op afstand.. en ik denk dat ik er nu sterk genoeg voor ben om t aan te kunnen.. we gaan deze maand proberen en dan hoop ik dat de angst wegblijft🥰

  • ~mie~

    succes ermee! Ik heb hoe dan ook geen spijt van de derde en geniet elke dag van haar. Ik wens het jullie ook toe

  • Marj0lein

    Ik zit in dezelfde situatie als jij, alleen dan voor kind 3.. wij hebben in februari besloten voor die laatste wens te gaan en toen begon de ellende.. paniek, angst, gesprekken bij huisarts, energetische therapieen.. gestopt met t maken van onze mega wens en alles zakte weer af.. ik ben eerst mezelf gaan leren kennen, therapieen afgemaakt, mijn brein kalm gemaakt en heel erg veel gepraat met mn man.. hoe zou ik hulp van hem willen, hoe hou ik dat trauma van die zwangerschappen op afstand.. en ik denk dat ik er nu sterk genoeg voor ben om t aan te kunnen.. we gaan deze maand proberen en dan hoop ik dat de angst wegblijft🥰

  • Callthemidwife

    Die rammelende eierstokken zijn een raar en lastig iets🙈 Wij hebben 2 prachtige kids. 2 jaar en 10 weken. Man heeft altijd gezegd 2 kinderen en dan is het klaar, ik wilde er altijd 3-4. Maar ik heb net als jij drama zwangerschappen gehad 2x HG. En toch durf ik nu niet te zeggen ik ben klaar. Er komt geen kindje meer want man wil echt niet, en mijn lijf en hoofd zeggen niet doen! Wie zorgt er voor je kids als jij het 9 maanden niet kan! Maar mijn hart wil nog geen afscheid nemen van de droom. Ik probeer wel hele erg te genieten nu van onze kleinste wetende dat het waarschijnlijk toch echt de laatste is.

  • ~mie~

    Dan zitten we in hetzelfde schuitje... Sterkte en succes met jullie keuze!

  • D ladies

    Ook hier was/is de wens nog altijd aanwezig voor een vierde.

    Uiteindelijk begin dit jaar knoop doorgehakt met een definitieve beslissing bij man. Ja wens is er nog maar wordt ook steeds rustiger erover.

    Tijd heelt hier voor mij veel. De groei van de kids ook. Je kan dit alleen zelf beslissen, maar neem de tijd dat geeft echt wel duidelijkheid.

    Succes ken je gevoel

  • Lehaison

    Wij hebben nu 4 kinderen, 3 van basisschoolleeftijd en een kleintje, wat ik nu wel merk is dat de oudere kinderen altijd iets moeten inleveren voor een kleintje en dat is op zich niet erg, maar bij ieder kind die er bij komt is de aandacht voor een ander kind weer een stukje minder en dan over de zwangerschappen maar niet te spreken, hier ook 9 maanden ziekenhuis in en uit, ik merkte dat ik dit de laatste keer wel lastig vond vooral voor de oudste. Kijk ook naar je gezin!

  • ~mie~

    Ik was net door je blogs aan het lezen en dat was zo herkenbaar! Wat je hier beschrijft speelt inderdaad ook mee. Ik heb het gevoel dat ik de kinderen nu nog net alle aandacht en individuele tijd kan geven. Met vier kinderen wordt het onvermijdelijk anders. Niet per se slecht, maar het wordt wel anders 'moederen'. Je maakt het wel niet gemakkelijker hoor ;-)

  • Lehaison

    Uiteindelijk ben ik wel gezwicht😉 en ze hoort er helemaal bij en had het niet anders gewild! Uiteindelijk was voor mij de wens ook te groot, wetende dat je wel met zn allen iets moet inleveren, maar wel meer dan waard ; )

    Moeilijk he! Succes met jullie keuze

  • Mybabies

    Vreselijk he? Zo herkenbaar. Voor mij is er een makkelijke oplossing. Manlief zegt nee. Dat zei hij eerder ook, maar hij heeft een laatste keer toegegeven. Nu doet ie dat echt niet meer. En ik kan dat ook niet van hem vragen. Ik kan er redelijk mee leven. En ik ben heel gelukkig dat de depressie weer weg is. Dat was echt vechten de hele zwangerschap. Mn jongste is nu een half jaar, mijn leeftijd zegt stop, mn man zegt stop. Dus mn hart heeft het maar te accepteren.

  • ~mie~

    Het is moeilijk he, dat hart toch...

  • mamaFran

    Hier ook heel herkenbaar die wens. Ik had me nochtans echt voorgenomen dat ons vierde kindje echt het laatste was. Tot hij was geboren... en onmiddellijk zat ik daar al opnieuw met die wens. Maar net zoals bij jou: leeftijd zegt stop, man zegt stop en hart schreeuwt 'nog 1 keertje!' Maar denk ook dat die wens nooit zal verdwijnen... Succes met je keuze

  • Yune

    Misschien toch je wens om een zwangerschap weer eens door te maken, omdat 't je een gevoel geeft, dat maakt 't een beetje "verslavend", je voelt je beroers, maar tegelijkertijd ook heerlijk.

    Misschien een optie om te kijken of draagmoederschap niet wat voor jou is? Zodat je andere stellen met een kinderwens ( zoals koppels van het zelfde geslacht ) kan helpen om hun wens voor een klein wondertje te vervullen? Dan maak je wel de zwangerschap mee, en je blijft indirect betrokken bij het opgroeien van het kindje. (in overleg natuurlijk) - mits je partner daar mee eens is natuurlijk.

    Wellicht een idee?

  • ~mie~

    Het is eigenlijk net omgekeerd: ik wil nog wel een kind, maar de zwangerschap is zo verschrikkelijk. De depressie was er ook enkel tijdens de zwangerschap. Ik heb wel ergens het verlangen en de hoop een fijne zwangerschap te mogen meemaken om de vorige ervaringen te over-schrijven, maar ik weet dat de kans bijna onbestaande is. Mits een fijne zwangerschap zou de beslissing veel gemakkelijker zijn

  • MamaJL

    Oh, snap je helemaal! Succes met je afweging...