Wanneer geluk en verdriet langs elkaar lopen

Misschien herkennen jullie het wel. Als je denkt dat er iets leuk op je pad komt, staat daar tegenover altijd weer iets minder leuks. Ik wil een aantal dingen met jullie delen, of eigenlijk vooral even van mij afschrijven! Het begon allemaal in de maand maart dit jaar. Ik heb al mijn opa’s en oma’s nog en dat is natuurlijk een zegen, maar mijn opa van 76 jaar jong kreeg te horen dat hij de stomme K ziekte had. Uiteindelijk de hele zomervakantie aan de bestralingen gezeten en 2 weken geleden hebben wij dan eindelijk het bericht gekregen dat hij voor nu schoon genoeg is en op halfjaarlijkse controle moet komen. Gelukkig toch nog iets positief, was het niet dat mijn andere opa van 79, mijn fitste opa die nog elke dag lekker 10km met de hond wandelt en zich totaal niet ziek voelt, begin oktober bij toeval te horen heeft gekregen dat hij acute leukemie heeft en toentertijd (dus 4 a 5 weken geleden) hem gezegd werd dat hij nog 3 weken tot maximaal een jaar te leven heeft. Hij wordt elk jaar gecheckt op suikers en er was iets in z’n bloedwaarden niet goed. Hij had verder 0,0 symptomen! We begrijpen er met z’n allen nog altijd niets van en zijn nu blij met elke maand die hij haalt. Voor ons dus heel verdrietig, want ik heb al 26 jaar van al mijn opa’s en oma’s kunnen genieten, één van mijn oma’s past zelfs standaard een ochtenden de week op L. en nu moeten we langzaam aan het idee gaan wennen dat mijn lieve opa, ondanks dat hij zich helemaal niet ziek voelt, er volgend jaar met mijn verjaardag hoogstwaarschijnlijk niet meer zal zijn.

En nu de andere kant, hopelijk het positieve gedeelte, waar ik over wil schrijven. Ons huis staat sinds begin augustus te koop, dus nu zo’n 3 maandjes. Voor ‘krimpregio begrippen’ hebben wij al best veel (lees: 6) kijkers gehad en eigenlijk waren ze telkens heel enthousiast. Helaas verkochten 3 daarvan ons een ‘we willen graag een 2e bezichtiging, maar zijn ook met een ander huis bezig’ en dan werd het toch dat huis, eentje was net haar huizenjacht begonnen, gaf aan dat ons huis het eerste is waar ze gekeken heeft en de lat voor haar erg hoog ligt, maar ze toch eerst nog verder rondkijkt. We hadden ook een kijker die het niet aanstond dat de badkamer beneden is. Are you kidding me, heb ik daarom mijn hele huis spik en span gemaakt?! Dat stond gewoon in de beschrijving! Ik snap, dat sommige mensen graag veel bekijken, maar a.u.b. doe dit alleen bij huizen die je echt ziet zitten! Als daar net zulke perfectionistische mensen wonen als ik hier, dan waren ze bij de eerste bezichtiging minimaal 8 uur aan het opruimen en schoonmaken.. daarna werd het telkens toch wel 4 tot 6, 1x heb ik samen met mijn schoonmaakster het huis gedaan en waren we beiden 3 uur bezig en dit keer had ik zoiets van ‘let it go’. Dinsdag hadden we een bezichtiging gehad en was het voor gisteren een kwestie van even de belangrijkste dingen bij langs en dan klaar. Ik ben maar een uurtje aan het opruimen en buiten netjes maken geweest en..... in het huis ben ik met schoonmaken ook maar 50 minuten kwijt geweest. Guess what? Kijkers waren verliefd en de makelaar verwacht binnenkort een bod. Maar goed, weekend zit ertussen natuurlijk. Ze hadden nog een berichtje gestuurd dat hij een werkgeversverklaring moet regelen volgende week en dat ze dan alles in werking gaan zetten. Nog geen bod, maar al wel voorzichtig blij! 

Wie mij de afgelopen maanden een beetje heeft gevolgd, weet dat wij graag naar een andere woonplaats willen verhuizen, wat centraler gelegen. Wat voor ons misschien nog wel meer meespeelt is onze wens voor een 2e. Mijn hart wil heel graag, maar we zijn samen zo realistisch dat we dit niet meer in dit huis willen realiseren. Mochten deze mensen nou echt een bod doen (en daar gaan we vast wel uitkomen), dan kunnen wij ons nieuwbouwhuis definitief kopen. Deze zal, gokken wij, rond december 2018 opgeleverd worden, dus dan wonen wij er in januari 2019. Ook hebben wij al besloten om zoveel mogelijk te laten doen, want gek genoeg ben ik handiger dan mijn man, maar ik werk in het onderwijs, dus kan niet zelf even kiezen wanneer ik vrij ben. Daarnaast.. mochten we alles zwart op wit hebben en we weten wanneer de start van de bouw begint, dan willen we mijn implanon in juni/juli eruit laten halen. Zo verhuizen we op z’n vroegst ergens in mijn 2e semester van de zwangerschap. Dat durven we wel aan. En mocht het niet in ronde 1 raak zijn, dan betekent dat natuurlijk dat de uitgerekende datum ook doorschuift. We hebben genoeg plannen, nu nog hopen dat we het allemaal gauw mogen en kunnen uitvoeren!