There she is!

Wauw, wat een heerlijk gevoel is het om moeder te zijn! Ik ben zoooo trots en verliefd op mijn kleine meisje, kan echt uren naar haar kijken. Mijn telefoon staat roodgloeiend en ik heb niet eens tijd om ernaar te kijken, want ik ben veel te druk, haha. Waar ik vrijdag vlak na de bevalling nog dacht, hoe kunnen mensen nou zoveel kinderen baren, ben ik dat gevoel nu alweer wat kwijt, haha. Ik vind het ook zo mooi om te zien hoe iedereen om ons heen net zo trots is dat ze geboren is!

Hier dan mijn bevallingsverhaal:

Op vrijdag 12 augustus werd ik om 02.30 uur wakker van de eerste wee. Ik ben naar beneden gegaan, wat geplast, gegeten en gedronken en daarna begonnen met timen. De weeen kwamen al gauw om de 5 minuten met een gemiddelde van 1 minuut. Rond 04.00 uur ben ik even gaan douchen, om te kijken of de weeen ook wat pijnlijker werden of dat het toch voorweeen waren die dan zouden moeten afzakken. Ze werden wat sterker en toen heb ik om 04.30 uur mijn vriend wakker gemaakt. Hem ook ff laten douchen en uiteindelijk om 05.30 uur de verloskundige gebeld. Ze toucheerde mij voor het eerst om 06.00 uur en toen zat ik op 3cm ontsluiting. Een uur later kwam ze weer terug en toen zak ik al op dik 5cm ontsluiting, dus hup... naar het ziekenhuis! Uiteindelijk om 08.00 uur in het ziekenhuis en daar om 09.15 uur weer getoucheerd. Woow, al 8cm ontsluiting! Maar mijn vliezen waren nog niet gebroken, dus stelde ze voor dit te doen. Ik mocht nog wel even wachten als ik dat prettig vond, want ze zag aan mijn gezicht dat het mij allemaal wat te snel ging. Ik kon de weeen namelijk heel erg goed opvangen en ik vond het idee best spannend dat het dan heftiger zou gaan worden. Uiteindelijk had ik om 10.00 uur nogsteeds 8cm en daarom zei ze dat ze nu de vliezen wel echt moest gaan breken. Eenmaal gebroken, bleek onze kleine meid helaas in het vruchtwater gepoept te hebben en werd ik overgedragen aan de gynaecoloog. Ik moest verplaatst worden van kamer en dat half uur kreeg ik opeens hele heftige weeen. Het ziekenhuis was alleen zo extreem vol, dat ik in een echokamer ben neergezet om te bevallen. Ik kreeg al heel snel persdrang, maar mocht nog niet persen, omdat er nog een randje zat. Jeetje.. wat een drama om je oerkracht weg te moeten puffen zeg, je hele lichaam verkrampt gewoon en dit doet echt wel pijn! Om 11.15 uur mocht ik eindelijk beginnen met persen, wat een opluchting! Dit voelde alweer stukken beter, maar is wel echt hard werken, haha. Ik heb natuurlijk een paar keer geroepen dat ik het echt niet meer kon en toen ik aan het persen was dacht ik op den duur, jeetje.. ik krijg haar er toch nooit uit. Uiteindelijk vond ik het hoofdje dat stond echt extreem branden en natuurlijk duurde het toen juist super lang voor de volgende wee kwam. Ze is om 12.02 uur geboren en werd toen heerlijk op mijn borstkas gelegd. Helaas was ik aan de binnenkant wel wat uitgescheurd waardoor ik hechtingen nodig had, maar al dat gevroet vond ik bijna pijnlijker dan de bevalling zelf. Ze zijn 1,5 uur met mij bezig geweest, omdat ik een bloeding had en ze niet wisten waar dit vandaan kwam. Onze dame was wat te licht en moest daarom 24 uur op suikers geprikt worden en ze wilden mij in de gaten houden i.v.m. die gekke bloeding. Uiteindelijk zijn we zaterdag beiden goedgekeurd en mochten we aan het einde v/d middag heerlijk naar huis. Van onderen voelt het allemaal nog niet zo fijn, maar verder kijk ik terug op een prima bevalling! En ik ben best wel trots, want ik heb de bevalling zonder pijnbestrijding doorstaan en ik vond het heel erg lang best wel vol te houden. Maar goed, elke bevalling is natuurlijk anders! ;-) Nu heerlijk genieten van onze dame en alle dames die nog moeten, toi toi toi! Je krijgt er echt iets prachtigs voor terug.