34 weken

Wauw, ik ben gewoon alweer 34 weken zwanger! Ik weet nog dat ik 6 weken geleden schreef dat ik nog 12 weken geduld moest hebben en nu is die tijd gewoon alweer gehalveerd. Over 3 weken mag ons meisje gewoon al geboren worden en over maximaal 8 weken hebben we haar sowieso in onze armen. Jep, ik weet het, dat zeg ik elke keer weer en ook dat het niet lang meer duurt, maar nu komt het toch wel héél dichtbij allemaal! Inmiddels heb ik zaterdag mijn laatste werkdag gehad bij 1 v/d 2 werkgevers en moet ik aankomende 2 weekjes nog wat kleine werkzaamheden verrichten bij de ander. Ik was vandaag dus gewoon vrij, mijn eerste echte verlofdag! En eerlijk, het voelde best lekker om te mogen omlummelen. Nouja, omlummelen, ik heb wel vanalles gewoon in en om het huis gedaan, hoor. Een super druk weekend gehad en dus gestart met uitslapen vandaag. Ondanks de vervelende klachten die ik nu toch wel begin te krijgen (maagzuur, zere ribben, harde trappen etc.), slaap ik gelukkig op het moment nog wel heel erg goed! Ik heb wat dat betreft dus echt niets te klagen, maar ik wil wel even klagen over mijn niet grote buik, waar wel gewoon een complete baby in verstopt zit. Eentje die dus constante met de billen heerlijk tegen mijn ribben ligt te wiebelen, pfffff. Soms weet ik mij gewoon geen houding meer te geven en dan te bedenken dat ik nog ongeveer 6 weken vol moet houden. Nu snap ik wel waarom vrouwen verlof krijgen, je moet af en toe gewoon even plat kunnen liggen. De een om bij te komen en de ander omdat je anders pijn hebt en niet fatsoenlijk kan ademen, haha. Ik heb ook al een paar weken wat last van indalings- of oefenweeën. Ik weet niet zo goed welke van de twee het zijn, maar ik hoop op indalen, want dan krijg ik weer wat meer ademruimte. Maar goed.. dit duurt al wel een weekje of 3/4, dus dan mag het nu wel opschieten met dat indalen, haha. Het voelt dan wat als menstruatiepijn en soms van die hele gemene steken onderin. Ook heb ik soms zoveel last van mijn maag, dat ik er gewoon misselijk van word. Maar dat heb ik natuurlijk allemaal over voonr ons kindje! Alleen moet ik wel toegeven, zwanger zijn vind ik (op de lieve bewegingen na) niets aan, hoor.. Laat de kleine maar gauw komen, zodat ik mijn eigen lichaam weer terug krijg. Tegenwoordig krijg ik trouwens 's nachts ook echt van die heerlijke trappen waar ik gewoon wakker van schrik. Wat een boefje is de kleine nu al!