Hoi, kwam via via bij je. Ik denk dat het vooral angst is, angst dat je inderdaad niet zoveel van nog een meisje zou houden, of dat je dat later tegen je (als je die krijgt dan) dochter zou zeggen dat je het leuk had gevonden om een zoon te krijgen en daarmee haar eigenwaarde omlaag haalt. Dat voel ik tenminste als ik iemand een voorkeur hoor uit spreken. Maar: ik zal dat nooit zeggen tegen die persoon, omdat ik weet dat ik daar toch niets aan kan doen, en redelijkerwijs verwacht dat hij/zij toch net zoveel van het kindje zou houden als het toch het andere geslacht is. En het ook nooit zou zeggen tegen een kind dat ze liever het andere geslacht hadden gewild.
Sterker nog: ik begrijp het ook omdat ik zelf de voorkeur had voor een meisje, ondanks dat het 3 jaar duurde voor ik zwanger raakte, en eerst nog een miskraam kreeg. Vooral omdat mijn moeder al 2 kleinzoons heeft en ik haar een kleindochter gunde, en er in onze omgeving zowat alleen maar jongetjes geboren worden. Ik wil ook wel eens roze jurkjes kopen haha! Ga ook helemaal los als iemand wel een dochter krijgt hihi. Ook voor jongetjes hoor haha, koop ik me ook suf, zeker voor mijn eigen zoontje.
Mijn zoontje heeft trouwens wel eens gevraagd of ik liever een jongen of een meisje wilde, en ik heb gezegd dat ik hem wilde, dat het ons niet uitmaakte of hij een jongen of meisje zou zijn, maar zichzelf was.
Ondanks dat ik al vanaf het begin vermoedde dat ik een jongen zou krijgen, was het toch even slikken bij de echo, maar dat heeft 15 minuten geduurd, 15 minuten waarin ik echt geen gram minder van mijn kind gehouden heb, maar wel even afscheid moest nemen in gedachten van de meidenafdeling bij H&M. Toen dat gebeurd was heb ik me geen moment rot gevoeld en ben ik de jongensafdeling leeg gaan kopen, hebben ze tegenwoordig ook hele leuke en stoere kleding! ;-) Je bent gewaarschuwd!
En nu zijn we al ruim een jaar bezig voor een tweede, toen we net begonnen meteen zwanger, het kan dus wel, maar helaas weer een miskraam. Nu nog steeds wachtende en smachtende... En... ja, ik zou wel superblij zijn met een meisje, om dezelfde redenen, en omdat ik ook wel nieuwsgierig ben hoe dat nu is, mama van een dochter, en hoe ze eruit zou zien. Maar mijn jongen is altijd en eeuwig mijn alles, en dat zou een tweede jongen ook zijn. Alleen geen roze jurkjes...
Trek je niks aan van de wereld, je beseft heus wel dat je gezegend ben met 4 kinderen en dat het voor anderen soms moeilijker gaat, dat is voldoende. Ieder huisje heeft zijn kruisje, laatiedereen maar lekker lullen!
Groetjes,
Hedy
reacties (0)